Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007

Για 5 δευτερόλεπτα...


Αναδημοσιεύω κειμενάκι απο το Cosmoκόριτσο -Το Depaki! απο τους "καλούς" για να μην το ψάχνετε-


"αν η πόλη μπορούσε να γίνει καθρέφτης των σκέψεών σου....

τότε για φαντάσου! Θα έβλεπες τον εαυτό σου να περπατάει χέρι χέρι με τους χαμένους σου έρωτες, θα έβλεπες το μπαμπά σου και τη μαμά σου να σε πηγαίνουν βόλτα στο πάρκο, τους φίλους που έχασες να γυρνάνε μαζί σου ύστερα από ξενύχτι,εσένα μόνο σου να προχωράς μέσα στην πόλη, ακόμα και ανθρώπους που θα'θελες να είναι στη ζωή σου να περπατούν δίπλα σου"


Σήμερα το πρωί διέσχιζα τη Καμάρα. Κρύο, υγρασία απο αυτή που περιμένεις να βρέξει και όλο δε βρέχει και κάποιος σα να σε φτύνει είναι συνέχεια. Για 5 δευτερόλεπτα αυτή η εικόνα πλημμύρησε το μυαλό μου. Σα να τα έβλεπα όλα. Εμένα να περιμένω τη Κ. για να πάμε για επιτραπέζιο. Τετάρτη μόνο γιατί τότε μπορούσε. Είμασταν και λύκειο και η μαμά της δεν την άφηνε παραπάνω. Το ραντεβού με την Ο. για να τα κουβεντιάσουμε μετά τη φάση του Σαββάτου. Με τον Κ. για προγραμματισμό δράσεων στη πανεπιστημιακή ομάδα που ήμουν μέλος. Ο Κ. που "έφυγε" απο καρδιά το καλοκαίρι που ήμουν φαντάρος στα 22 του. Και άλλες σκηνές, μεγάλες παρέες, στησίματα, αγχωτικά πρωινά με τον καφέ στο χέρι. Όλα αχταρμάς μέσα στο μυαλό μου.

Μιλούσα με τον Ν. σήμερα και του έλεγα για το κείμενο αυτό και την εικόνα. Και αυτός το ίδιο παθαίνει, ίσως λίγο πιο συχνά απο μένα. Είναι που ζει το παρελθόν, λίγο πιο έντονα και δεν το φοβάται, όταν γυρνάει πίσω. Και το ανθρώπινο μυαλό περίεργο τελικά. Παντού ανακλάσεις, παντού προβολές του ανθρώπου που είμασταν ή θα θέλαμε να γίνουμε.

Ο Χ. είναι στη Ν.Υόρκη για ειδικότητα. Η απάντηση του αν του αρέσει που βρίσκεται εκεί; Μια κουβέντα "Μακάρι να ήμουν αυτός, που θα χαιρόνταν με τη θέση που έχει σήμερα, αλλά δεν είμαι".

Υ.Γ.Μεγάλο ευχαριστώ στο Cosmοκόριτσο. Τόσο δυνατή εικόνα είχα πολύ καιρό να ζήσω..

2 σχόλια:

λού είπε...

πωωωωωωωωωωωωω

είσαι ο μόνος που συνταράχτηκε έτσι!
χαίρομαι που σε άγγιξε.
φιλάκια αλεξάκο μου!

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

Και γω χαίρομαι που με άγγιξε!Μάκια ρε Ντεπάκι! :))))