Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

"Πεθαίνουμε, όταν τον ήλιο για φίλο μπερδεύουμε"



Τη λατρεύω τη νύχτα. Ποτέ δε με κούρασε. Ποτέ μα ποτέ δεν μπήκα στο δίλημμα "Βραδινό dvd ή βραδινή έξοδος". Και όταν διαλέγω το dvd μόνο αν είναι σε άλλο σπίτι με φίλου το διαλέγω. 2 -3 -4 το πρωί 5 ή 6 ή και 7 καμιά φορά. Υγρασία, λιγοστοί άνθρωποι, μεθυσμένοι. Πιο κάτω κανένα ζευγάρι που φιλιέται ή χαριεντίζεται μέσα στο αμάξι, Junkια και ζητιάνοι που αποφάσισαν να ξεπροβάλλουν, να περπατήσουν, να μαλώσουν ή να φωνάξουν δυνατά. Η γη για λίγες ώρες τους δέχεται. Αυτές τις νεκρές ώρες μόνο.


Η μέρα απο την άλλη είναι αποδοτική. Γρήγορη. Με δυνατές φωνές διαυγείς, χωρίς τρεκλίσματα και ανευθυνότητα. Αλλά σαφώς πιο νεκρή. Πιο ψεύτικη και με κόσμο δεμένο στις υποχρεώσεις του. Ο ήλιος είναι πολύ ωραίο πράγμα. Και η μέρα. Αρκεί να έχεις χρόνο να σηκώσεις το βλέμμα και να τον αντικρίσεις. Και να μη σκύβεις το κεφάλι για να τρέξεις ή νυχτώνεσαι μέσα στο γραφείο. Τότε ο ήλιος σε σκοτώνει. Σε απορροφά και σου παίρνει τη ζωή. Και γυρισμό δεν έχει. Η ζωή γυρισμό δεν έχει.

3 σχόλια:

Sophia Choleva είπε...

niar

X*tna είπε...

Να προσπαθείς ακόμα και σε μια μέρα γεμάτη, απαιτητική, να βρίσκεις μια στιγμή να ζήσεις, να απολαύσεις το φως ή το σκοτάδι, την ησυχία ή το θόρυβο... να αναζητάς σε κάθε μέρα την ξεχωριστή εκείνη στιγμή που θα την κάνει μοναδική και άξια να τη θυμάσαι. Ωραίο ποστ, ατμοσφαιρικό...
Υ.Γ.: Ορίστε, θα μας κάνεις και ρομαντικούς τώρα! Ου να μου χαθείς :Ρ

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

Αγριμάκι αυτό να το πάρω για καλό;
Xtna αφού είσαι ρομαντική σε ταμας τώρα;Τι κάνεις εσύ;Να τα πούμε! :)