Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008

Υπάρχει πριν το θάνατο ζωή;


Δευτέρα 8 Ιουνίου 1998 Ώρα 20.30. Οι φίλοι παίζουν για το Γιώργο Σταμπόλη. Στη σκηνή Ξύλινα Σπαθιά, Τρύπες, Ντίνος Σαδίκης, Nick and the Backbone και Blues Wire ένωσαν τις φωνές τους. Η αφίσα είναι ακόμα κολλημένη στο τοίχο απέναντι από το γραφείο. Και να μη θέλω την έμαθα απ' έξω.

Ο Γιώργος Σταμπόλης ήταν κιθαρίστας από τους καλούς. Πιτσιρίκι κιόλα, του ήρθε κατραπακιά. Σκλήρυνση κατά πλάκας από τη βαρβάτη την εκφυλιστική. Όταν μου είπε η μάνα μου για αυτόν ήταν ήδη κρεβατομένος και ανίκανος να κουνηθεί. Και γω και η μάνα του μαζέψαμε χρήματα. Το μόνο που ζήτησε ήταν να γράψει ένα σημείωμα, όσο του βγαινε. "Φχαριστώ πολύ". Αν ζει η πέθανε δε ξέρω. Και να σου και ο κολλητός με την ίδια ασθένεια και η Μαριέτα με το πόδι που έχασε στο πιτς φυτίλι και ο Κ. που χάθηκε στα 21 από καρδιά και ο θάνατος και η αρρώστια τόσο κοντά όσο η σκιά σου.

Και αρχίζεις και αναρωτιέσαι αν μικρο-μεγάλο αλλαγές σε δουλειά και προσωπική ζωή έχουν τόση σημασία τελικά. Όλα στο ίδιο σακί χωράνε. Απο κει μέσα διαλέγεις και παίρνεις. Ένα τσουβάλι με χίλια μαύρα φίδια και ένα λευκό, που λεγε και η γιαγιά Λευθερία ή συγχωρεμένη.

Χθες έφαγα φρίκη άγχους κυρίως λόγω μαζεμένης κούρασης. Ε, κάθομαι και τα μετράω και το μόνο που έχασα είναι μια μέρα από τη ζωή μου. Και όλο και θα λιγοστεύουν αυτές οι μέρες και δεν αξίζει για κανένα πούστη σε αυτή τη γη να ζαρώνεις περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Όρθιος χαμογελαστός. Να φας τη βροχή στα μούτρα. Παίζει και να πάθεις πνευμονία. Αν όμως δε πάθεις θα σου χει μείνει η εικόνα του αγριεμένου ορίζοντα την ώρα που η άλλοι χαζεύουν το χώμα. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη νίκη για τον άνθρωπο. Ο αγριεμένος ορίζοντας..

3 σχόλια:

maygirl είπε...

Σαν να μην διάβασα τίποτε...
Θα επαναλάβω μόνο το ΚαΠοΤε!!!

Αντε καλημερούδια

Sophia Choleva είπε...

pssssss

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

Που θα πάει θα το μάθω!!!!! :)
Γειά σου ρε Jamaica ;)