Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

Σοκ και δέος 2: Κατευθείαν στην πηγή


Ο Κ. είναι φίλος μου καλός. Σα να λέμε αδερφικός. Τον ξέρω από τα 10 μου σίγουρα. Μπορεί και πιο πριν. Μέχρι και "εχθροί" κάναμε για ένα διάστημα, όταν μαλώναμε για την ίδια κοπέλα για να την κερδίσει αυτός τελικά και ένα χρόνο μετά να την βρίζουμε παρέα σε κάποιο μακρινό βουνό. Παιδί ωραίο, κατακτήσεις φουλ, δημόσιος υπάλληλος και δικιά του δουλειά μαζι, μηχανή 1100 ,κάμπριο και δικό του σπίτι. Αχ αυτό το σπίτι. Απο εκεί ξεκίνησαν όλα. Από το καλοκαίρι ψάχνω ένα μικρό διαμέρισμα για να νοικιάσω. Ένα βράδυ που βγήκαμε, με ρωτάει αν θέλω εγώ να νοικιάσω το δικό του επειδή θα το αφήσει. Μετά την αρχική χαρά αρχίζω να αναρωτιέμαι. "Γιατί θες να το αφήσεις;" Μικρό κενό. "Τον Μάρτιο μπαίνω στο Άγιο Όρος. Καλόγερος". Σταματάω τα πάντα και τον κοιτάω. Χαμογελούσε. Ήρεμα. "Εκεί είναι η πηγή φίλε. Το νόημα". Για κάποιο λόγο με πείθει από την πρώτη στιγμή. Δεν ρωτάω παραπάνω. Χθες το βράδυ τον χαιρέτησα. Έκατσα και τον παρατήρησα λίγο. Την επόμενη φορά που θα τον δω θα είναι μέσα σε ένα μοναστήρι αδύνατος με γένια και το μυαλό και την ψυχή αλλού. Καλή μας Σαρακοστή να πω και ας έχω να το ευχηθώ αυτό πολύ πολύ καιρό. Εγώ τουλάχιστον θα έχω έναν άνθρωπο να προσεύχεται για μένα. Εσείς;
Υ.Γ.Μέσα σε ένα εξάμηνο, ένας κολλητός μου ορκισμένος εργένης παντρεύεται, ένας ορκισμένος επιστήμονας γύρισε απο το διδακτορικό του στην Αγγλία, γιατί δεν βρήκε νόημα και τώρα αυτό. Στην υγειά των σχεδίων που κάναμε στα είκοσι το επόμενο κρασί. Να τα θυμόμαστε που και που και να γελάμε. Και γω μεγαλοστέλεχος επιχείρησης πίστεψα κάποια στιγμή πως θα γίνω..

5 σχόλια:

X*tna είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
X*tna είπε...

...Δεν ξέρω πού είναι η πηγή, το νόημα, αλλά νομίζω ότι δεν είναι στην άρνηση. Γιατί έτσι φαντάζει σε μένα: μια άρνηση της νεότητας, του σώματος, της αγάπης (των ανθρώπων, όχι κάποιας ανώτερης οντότητας) με επίφαση την πνευματικότητα. Η ζωή είναι όμως ένα αγκάλιασμα των πάντων, όχι άρνηση...
(έκοψα το προηγούμενο σχόλιο γιατί παραήταν φορτισμένο)
Φιλάκια!

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

Αν κάτι αυτό το αγκάλιασμα που περιγράφεις το βρήκες όλα αυτά τα χρόνια θα σε παραδεχτώ. Η μήπως ο τρόπος ζωής μας δεν οδηγεί σε άρνηση της νεότητας και της αγάπης. Δεν μπορώ να ακούω τέτοιους αφορισμούς.Ειδικά για ανθρώπους που υπάρχει δεν υπάρχει για τα μέτρα του καθενός ανθρώπου, με την προσευχή τους αγκαλιάζουν όλο τον κόσμο. Φιλια! :)

X*tna είπε...

Ωχ, τι γυρεύει μια αγνωστικίστρια στο blog σου! Διώξε με διώξε με!
Διαβάζοντας το σχόλιό σου κατάλαβα πόσο διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων έχει ένας άνθρωπος που πιστεύει στο θεό και κάποιος που δεν πιστεύει... Ποτέ δε θα μου περνούσε από το μυαλό αυτό που έγραψες, είναι τόσο αισιόδοξο. Σέβομαι τις ιδέες σου και ας μη τις συμμερίζομαι ;)

Unknown είπε...

Μάθε τη γλώσσα της σιωπής
κι ύστερα έλα να μου πεις
πώς κλείνεται το σ'αγαπώ
πώς βγάζ'η έρημος καρπό, πώς βγάζ'η έρημος καρπό όόό