Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Είναι πιο καθαρή η βρωμιά...


...όταν πηγάζει από αυτό που ονομάζουμε καρδιά...


Αλλιώς τα έμαθα από την μάνα μου. Αλλιώς και από τα αδέρφια μου και την γιαγιά μου την τσαούσα. Αλλιώς και από τα καρντάσια μου και τον Foxmoor που 15 χρονώ τσουτσέκι τον έπιανα και του έλεγα την άποψη μου για τον κόσμο και με άκουγε με σεβασμό. Όλοι δαύτοι ένα κοινό έχουνόλα τα χρόνια. Την ώρα που σου μιλάνε σε κοιτάνε στα μάτια και αυτό που σου λένε το νιώθουν και το εννοούν. Εδώ στην δουλειά τα πράγματα αλλάξανε. Όλοι εδώ πέρα ή φωνάζουν ή ψιθυρίζουν μισόλογα και μαλακίες. Εικασίες και σκατίλα για τον διπλανό τους. Καμιά 5 άτομα τα νιώθω. Όλους τους άλλους του σιχάθηκα. Μπέσα μηδέν. Πιο κάτω από το μηδέν. Πόσο "εγώ" νιώθω με τον Α. την Μ. και την Χ. στη Ναυαρίνου και την Ραστώνη, τις Δευτέρες στη Στοά με τον Α., τον Ν. τον Γ. και την Λ. στα σπίτια και στα ρακάδικα που σερνώμαστε με τον Γ. τον Σ. και τα άλλα παιδιά. Κάποιοι παντρεύονται κιόλα τώρα ή παντρευτήκανε. Αλήτες από δαύτους που αυτό που θα σου πουν το εννοούν και από σένα γηρεύουν μόνο την αγάπη σου, λίγες στιγμές σου και την σκέψη σου. Που σε χαίρονται ούτως ή αλλώς. Αυτούς θέλω δίπλα μου. Οι υπόλοιποι μπούλο.
Υ.Γ.Ρίξε μια ματιά σε αυτό το κειμενάκι. Να για τέτοιους αλήτες μιλάω.

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Το λιμάνι - Σωκράτης Μάλαμας

Δε γνωρίζω νησιά
ούτε λύνω πανιά
για ταξίδια δε βγάζω μιλιά.

Ένα σπίτι ο κόσμος
δύο δωμάτια παλιά
λογική μου που μπάζεις νερά.

Το λιμάνι είναι ξένο και το σπίτι που μένω
νοικιασμένο για χρόνια κι εγώ νόμιζα αιώνια.
Σαν καράβι θα αφήσω λίγα απόνερα πίσω
για την άβυσσο βόλτα απ' την πίσω την πόρτα.

Ταξιδιώτες ωραίοι
όλοι εσείς οι μοιραίοι
με κορδέλες και στρας
στα μαλλιά.

Δουλευτάδες και αλήτες
βασιλιάδες και αγύρτες
το ταξίδι δεν πάει πουθενά.

Σ' ένα γλέντι ξεχνιέμαι
κι όλα τούτα που λένε
σαν αστεία και σαν σοβαρά.

Είναι σκόνη και στάχτη
σαν κηλίδα στο χάρτη
σαν παιδί που δε βγάζει μιλιά.

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

Είναι όλα ακόμα και στον ήλιο και στο φως αδερφέ..