Ο δρόμος έχει υψώσει κάνη

ΔΕΘ 2008,

χωμένος κάπου ανάμεσα στο μπλοκ της Αντιεξουσιαστικής κίνησης και των ΕΑΑΚ τα είδα όλα από τόσο κοντά και ας μην γλίτωσα το κάψιμο στον λαιμό και τα μάτια από τα δακρυγόνα.

• Είδα την ωρομίσθια με τα γυαλάκια να μεταμορφώνεται σε γνωστή-άγνωστη και να αδειάζει την οργή της σε μία βιτρίνα


• Είδα τον ξεναγό μεγάλου ταξιδιωτικού γραφείου, να πιάνεται αλυσίδα για να προστατέψει την πορεία


• Είδα τον θεολόγο, που δουλεύει σε δημοσκοπήσεις να έρχεται φάτσα με φάτσα με τους μπάτσους


• Είδα τον 50άρη πανεπιστημιακό με την γυναίκα του να φωνάζουν πιασμένοι χέρι χέρι και τον γιο τους 4 βήματα πιο πριν να δίνει τον δικό του αγώνα


• Είδα τον περιπτερά της Μαρτίου να περπατάει με μαύρη σημαία παραμάσχαλα και να βγάζει τα πνευμόνια του με τον τηλεβόα


• Είδα το ΚΚΕ και την νεολαία του μετά τον καυγά με τους ΑΚαπίτες να κρύβεται πίσω από τις διμοιρίες των ΜΑΤ
  


• Είδα τον κόσμο στις καφετέριες να βλέπει την πορεία να περνάει ανάμεσα τους κάπου εκεί στο Harry's spot και να σχηματίζεται η απορία σε συνδιασμό με ειρωνία στο πρόσωπο του


• Είδα 16αχρονα με μεταλλάδικες μπλούζες να περπατάνε νευρικά και χαρούμενα και ας μην καταλαβαίνουν πολλά


• Είδα και εσένα που έλειπες και ας σου πίνει το αίμα το αφεντικό σου


• Είδα και εμένα που μια φορά τον χρόνο θυμάμαι όλα εκείνα που με πνίγουν γύρω μου τις υπόλοιπες 364 μέρες τον χρόνο

Παράξενες μέρες έρχονται μου φαίνεται...