Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Θλίψη και Θυμός

Πριν ένα εικοσιτετράωρο έπεσε νεκρό ένα παιδί 16 ετών από σφαίρα ειδικού φρουρού της αστυνομίας. Τέτοια ώρα οι αναλύσεις περισσεύουν και ο θυμός κυριαρχεί. Και δικαίως.

Ιδιαίτερα όταν αυτοί που θα έπρεπε να σκύβουν το κεφάλι από ντροπή για το θάνατο αυτού του παιδιού έχουν το θράσος και εμπαίζουν την κοινωνία.

Ο υπουργός εσωτερικών που ψευτο-παραιτείται και στη συνεχεία, ανακουφισμένος εμφανώς από την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού, βρίσκει κατάλληλη την ώρα και τη στιγμή και παραδίδει μαθήματα συνταγματικού δικαίου από τηλεοράσεως. Δεν ενδιαφέρουν κ. Υπουργέ οι ακαδημαϊκές σας αναλύσεις για το ρόλο της αστυνομίας σε ένα δημοκρατικό κράτος την ώρα που ένα παιδί κείτεται νεκρό από σφαίρα αστυνομικού. Και αν πραγματικά έχετε τσίπα, σηκωθείτε και φύγετε. Δεν μπορεί να σας κρατήσει κανείς με το ζόρι.

Η Κυβέρνηση της χώρας έχει υποβαθμίσει τα τελευταία πέντε χρόνια κάθε έννοια κράτους δικαίου στην Ελλάδα. Ας μην ξεχνούμε τη "ζαρντινιέρα" στη Θεσσαλονίκη, τα σκάνδαλα, τη διαμάχη με τις Ανεξάρτητες Αρχές και την ενθάρρυνση μικροκυκλωμάτων στα ανώτατα κλιμάκια της δικαιοσύνης ώστε να χειραγωγούνται εύκολα οι θεσμοί, την ουσιαστική υποβάθμιση με κάθε τρόπο της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων.

Μην ξεχνούμε.

Είναι η κυβέρνηση που έχει κλείσει το μάτι στην κοινωνία ότι οι θεσμοί ισχύουν μέχρι εκεί που μας βολεύει.

Είναι η κυβέρνηση που έχει κλείσει το μάτι στους πολίτες ότι ο τσαμπουκάς είναι αυτός που μετράει, με αυτόν «γίνονται οι δουλειές» και όλα τα άλλα είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Είναι η κυβέρνηση που έχει δώσει το σήμα στους Έλληνες ότι τα δικαιώματα των υπολοίπων είναι ισχυρά μέχρι το σημείο εκείνο που εξυπηρετούνται οι δικές μας ιδιοτέλειες.

Όλη αυτή η νοοτροπία του χαλαρά και της ελαστικής εφαρμογής των νόμων από μια κυβέρνηση ουσιαστικά απούσας τόσο στο κρίσιμο ζήτημα της ασφάλειας στις πόλεις όσο και της αντιμετώπισης της κοινωνικής βίας που βρίσκεται σε έξαρση στα γήπεδα και τους δρόμους, είναι αυτή που ενθαρρύνει τις αντικοινωνικές συμπεριφορές στην καθημερινότητα μας, οπλίζει τα χέρια των αστυνομικών και δίνει άλλοθι στο «ψεύτικο αντάρτικο των πόλεων» που έψαχνε δεκαετίες το δικό του μάρτυρα.
Είναι ώρες που η θλίψη και η οργή κυριαρχούν. Στη μνήμη όλων όσοι χάνονται από την κρατική αυθαιρεσία ή ανικανότητα πρέπει τέτοιες στιγμές να δηλώνουμε την πίστη μας στη δημοκρατία και στους θεσμούς της. Ακόμη και με αυτούς τους κυβερνώντες, τους ανερμάτιστους και μοιραίους.

Πηγή: http://g700.blogspot.com

2 σχόλια:

semiramisss είπε...

Έκλαψες ποτέ για το ό,τι να΄ναι των γύρω σου;

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

Πολλές φορές semiramisss. Μέχρι που τα δάκρυα στεγνώνουν κάποια στιγμή και γίνονται οργή. Συμπαγής οργή και πείσμα και δύναμη μαζί. Και τότε ξέρεις ότι θα τραβήξεις τον δρόμο σου και μακριά από το ότι να ναι.