Οι επίτιμοι καλεσμένοι είχαν συγκεντρωθεί, ο παρουσιαστής έσφιξε τον κόμπο της γραβάτας του. Έβηξε αμήχανα δύο φορές και ξεκίνησε «… Έχουμε άγρια θηρία – θηρία που φτύνουν φωτιές, ακροβάτες και γελωτοποιούς, κλόουν και θηριοδαμαστές…». Ο παρουσιαστής έβηξε ακόμα μία φορά και έδειξε στο κοινό ένα βίντεο που απεικόνιζε το πιο επικίνδυνου θηρίο. Ένα θηρίο με ένα πρόσωπο τόσο απεχθές που αναγκαζόταν να το σκεπάζει με κουκούλα. Κι όμως, τολμηρός ο παρουσιαστής έδειξε ένα άλλο πλάνο του ίδιου θηρίου χωρίς την κουκούλα αυτήν την φορά. Το πάνελ έμεινε άφωνο… Το κοινό όμως γνώριζε καλά ποιο ήταν αυτό το θηρίο…Μέσα από τα φαντασμαγορικά εφέ καπνού και φωτιάς το θηρίο έμοιαζε με ένα ανθρώπινο όν που έφερε τα χαρακτηριστικά ενός ενήλικου πιτσιρικά.
Κάτω από την κουκούλα κρυβόντουσαν χαμόγελα, όνειρα, μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι. Το πλάσμα άνοιξε το στόμα του και είπε:
«…Όταν τα όνειρά μας αποτελούν αποδεικτικά στοιχεία ενοχής, τα κρύβουμε σε κουκούλες…»,
«…Όταν τα χαμόγελά μας είναι ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ για την εξουσία, τα κρύβουμε σε κουκούλες…»,
«…Όταν αυτός που μας χτυπάει φοράει κράνος, εμείς φοράμε κουκούλες. Και τι να προστατέψει ένα κομμάτι πανί από ένα βίαιο χτύπημα;…»
Κοιτάξτε τα μάτια του πως λάμπουν όλο οργή. Κοιτάξτε πως λάμπουν μέσα από τις φλόγες των πολυεθνικών και τραπεζικών καταστημάτων. Τα Χριστούγεννα θα αργήσουν έναν χρόνο κύριοι…
- "Μα είμαστε μαλάκες… Καθόμαστε και περιμένουμε το ρεβεγιόν, ενώ ή γιορτή έχει ήδη αρχίσει…"
Πάμε σε διαφημίσεις παρακαλώ…
…Και τότε όλα τα καρβουνιασμένα πτώματα εταιρειών παρελαύνουν ξέφρενα μέσα από χαρούμενα τζιγκλάκια και φτηνές ατάκες…Άθικτα, ανεπηρέαστα από τις φλόγες… Πιο φοβερά από ποτέ…
Όπλο του, κυρίες και κύριοι, δεν είναι οι πέτρες, τα καδρόνια και τα μπουκάλια. Το μόνο του όπλο είναι το βλέμμα του, γι' αυτό και όπως βλέπετε η κουκούλα αφήνει τα μάτια του να φαίνονται. Τα μπουκάλια που βρίσκονται δίπλα του δεν είναι ποτισμένα με βενζίνη, κυρίες και κύριοι.. Είναι ποτισμένα με οργή.
Η παρέλαση ξαφνικά τελειώνει και το πλάνο τώρα εστιάζεται στο ξαφνιασμένο πρόσωπο μιας υπερήλικης κυρίας… «Μα ήταν τόσο ωραίο μαγαζί.. Πολυτελέστατο.. Είναι κρίμα.. Αύριο θα έκανε εγκαίνια…». *Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη κυρία είναι η ίδια κυρία που αγανακτισμένη έβριζε το γυαλί της τηλεόρασης για την χαμηλή της σύνταξη. Στο ίδιο πλάνο βλέπουμε στο βάθος άντρα με στολή μπλε/πράσινης απόχρωσης να οπλίζει και να κινείται απειλητικά προς το μέρος της.
Στις 15.00 το μεσημέρι της ίδιας μέρας η κυρία Χ.Ψ… περνώντας τυχαία από το κατεστραμμένο υποκατάστημα γνωστής μάρκας καλλυντικών μπαίνει στον πειρασμό να «δανειστεί» μία μάσκα περιποίησης προσώπου η οποία, μετά την έκρηξη, βρέθηκε στη μέση του πεζοδρομίου. Πηγαίνει σπίτι της, ξαπλώνει στον καναπέ και απλώνει την μάσκα στο πρόσωπό της. Από το βάθος του σαλονιού ακούγεται μία φωνή "Beneath this mask there is more than flesh… Beneath this mask there is an idea… And idea is our bulletproof…".. Έντρομη, τρέχει προς το μπάνιο και ξεπλένει το πρόσωπό της…
Οι σύγχρονες κοινωνίες στηρίζονται στην κατανάλωση. Στην πυραμίδα της κατανάλωσης η κορυφή στεγάζει τις εταιρείες παραγωγής και το lobby τους καταναλωτές. Το κλειδί σ' αυτήν την σχέση είναι η ζήτηση, η οποία σταδιακά προκαλεί εξάρτηση της βάσης από τα προϊόντα παραγωγής της κορυφής. Όσο υπάρχει ζήτηση θα υπάρχει κορυφή. Όσο υπάρχει κορυφή, θα υπάρχει στέρηση. Τι γίνεται όμως όταν δεν μπορούν πλέον να ανταπεξέλθουν στο ολοένα αυξανόμενο νοίκι του ισογείου; Οι υπόνομοι της πυραμίδας σφύζουν από ανθρώπους που βαρέθηκαν να τρώνε για χρόνια τα σκατά των ενοίκων της πυραμίδας. Μέχρι πότε θα κρύβονται στο σκοτάδι;
«Μέχρι εδώ όλα καλά…»
Τέρμα πια με τους συμβολισμούς. Πού είχαμε μείνει;
Τα μπουκάλια που βρίσκονται δίπλα του δεν είναι ποτισμένα με βενζίνη, κυρίες και κύριοι.. Είναι ποτισμένα με οργή. Μια οργή που τόσο μανιασμένα εκτρέφει η εξουσία και το κράτος ρίχνοντας για λίπασμα δολοφονίες (Τόνυ, Καλτεζάς, Κανελλοπούλου, Γρηγορόπουλος…), πείνα, ανεργία, ρατσισμό, εμπορευματοποιημένη παιδεία-ζωή, σκάνδαλα, σύνταξη των 300€, βίλες και οικόπεδα σε παπάδες, παρακράτος αγκαζέ με μπάτσους κτλ κτλ. Η οργή του, κυρίες και κύριοι, είναι μπαρούτι, οι ιδέες του φιτίλι και οι πράξεις τους φωτιά.
Τα θύματα κλαίνε, πονάνε, ματώνουν. Αλλά δεν πεθαίνουν, δεν σκύβουν το κεφάλι. Σηκώνουν το εχθρικό τους πλέον βλέμμα και επιτίθενται. Καμία βιτρίνα, κυρίες και κύριοι, κανενός μεροκαματιάρη δεν είναι ο στόχος τους. Ο στόχος τους κινείται ανάμεσά μας, φορώντας στολή, παίρνοντας μορφή εικόνας σε εξευτελιστικά δελτία και τους κλέβει την ζωή χρεώνοντας την με επιτόκια.
Κυρίες και κύριοι ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.. Αυτός ο ενήλικος πιτσιρικάς είναι ο ίδιος μας ο εαυτός που τόσο πολύ φοβόμαστε να βγάλουμε στο φως…
Συμβαίνουν κάποιες συνάψεις στα ανθρώπινα μυαλά όταν περνάνε τα 30. Χοντραίνουν απότομα, φουσκώνουν σαν ψωμιά και βολεύονται σε δερμάτινα καθίσματα. Τα μυαλά μετά τα 30 ξεχνάνε εύκολα. Η μνήμη εξασθενεί απότομα και το παρελθόν παίρνει ότι του απέμεινε και φεύγει με το πρώτο πλοίο για την Ανταρκτική. Στα μυαλά μετά τα 30 αρέσει να κάθονται. Στην αρχή το έκαναν για ξεκούραση ή επειδή τους το επέβαλλε το επάγγελμά τους, μα με τα χρόνια συνήθισαν σε αυτήν την στάση. Τα μυαλά μετά τα 30 ξεχνάνε εύκολα, ακόμα και τον δρόμο για το σπίτι. Ευτυχώς τώρα πλέον έχουν όλα τους GPS. Τα μυαλά μετά τα 30 διασκεδάζουν μόνο στις γιορτές και ανταλλάζουν αντανακλαστικά, ευχές και δώρα.
Αυτό είμαστε κυρίες και κύριοι.. Αλλά ας θυμηθούμε όλοι μαζί για μερικά λεπτά την αληθινή μας ανθρώπινη φύση…
Η οργή μας δεν ξεκίνησε από την δολοφονία του Αλέξη, ούτε θα σταματήσει στην δίκη των ενόχων. Η δολοφονία του 15χρονου μαθητή στάθηκε για ακόμη μία φορά η σπίθα τους πάνω απ' το φιτίλι μας. Δεν ήταν η σταγόνα, αλλά η καταιγίδα που ξεχείλισε το ποτήρι…
Είμαστε άνθρωποι κυρίες και κύριοι. Ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, χρώμα, θρησκεία και εθνικότητα. Είμαστε άνθρωποι.
Η σάπια μήτρα αυτής της χώρας που είναι η εξουσία, εγκυμονεί ένα ακόμα πιο σάπιο μέλλον για τα παιδιά της δηλαδή εμάς. Αυτός είναι ο λόγος που φοράμε κουκούλα. Για να μην καταλαβαίνει η «μητέρα» εξουσία, ποιο από τα παιδιά της αντιδράει. Γιατί ξέρουμε πως αυτή η 'μάνα" δεν θα διστάσει να σκοτώσει τα παιδιά της όταν θελήσουν αυτά να πάρουν το μέλλον ΤΟΥΣ στα χέρια ΤΟΥΣ.
«Μέχρι εδώ όλα καλά…»
Η κοινωνία μας ΗΤΑΝ ένας άνθρωπος που έπεφτε από το διάστημα και έλεγε «Μέχρι εδώ όλα καλά…», «Μέχρι εδώ όλα καλά…»
Ενήλικοι Πιτσιρικάδες, ενίοτε με Κουκούλες…
1 σχόλιο:
:| αφωνη
Δημοσίευση σχολίου