Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Ανδρείκελος ft. νικόλας (Razastarr) - Ημερολόγιο

Ίσως μανιφέστο...Ίσως

Άλλαξε ο καιρός. Φύσηξε άνεμος περίεργος. Βοριάς θαρρείς. Τα μάτια μου βλέπουν αλλιώς το τοπίο. Ξεδιάλυνε ο ορίζοντας και φάνηκαν τα κάγκελα όλου αυτού του κόσμου. Οι κολασμένοι άνοιξαν τα τεράστια στόματα τους και έβγαλαν τέτοια κραυγή μεγάλη που ανάγκασαν τους φιλήσυχους πολίτες να κούρνιασουν δίπλα στην τηλεόραση τους με το κεφάλι τους ανάμεσα στα πόδια μουρμουρίζοντας βλασφήμιες για αυτούς που τους χάλασαν την βολή. Με μια βοή τους χάλασαν την βολή. Ο άλλοτε μικρός κόσμος τους άνοιξε. Άπλωσε σαν το κόκκινο χρώμα που χύνεται από το κουτί της μπογιάς που αναποδογυρίζει. Το κλάμα του νεογέννητου από το Ζαίρ,μπλέχτηκε με το αγριεμένο παρακαλητό της γριάς από την Οαχάκα και όλοι μαζί κάπου συναντήθηκαν στα Προπύλαια. Όχι στην Τσιάπας συναντήθηκαν. Όχι! Όχι εδώ στα μέρη του Φιντέλ βρίσκονται τώρα. Έι! Κοίτα λίγο πιο πάνω σε ένα στενοσόκακο των Τυράννων βρέθηκαν τελικά. Σε φοβάμαι κόσμε έτσι. Και γω ο υποτιθέμενος εξεγερμένος σε φοβάμαι. Ίσως το ξημέρωμα αυτού του νέου κόσμου να έσβησε και τις τελευταίες ελπίδες για ομοψυχία και μεγάλα χαμόγελα. Ίσως να πρέπει πια να πάρουμε θέση. Όλοι σε τούτο τον φτωχό πλανήτη να πρέπει να πάρουμε θέση. Ίσως και να πρέπει να διαλέξουμε πλευρά. Θέε μου ας μην χρειαστεί τελικά να διαλέξουμε πλευρά. Τα βήματα μου πιο βαριά πια. Το βλέμμα μου χάνεται συχνά έξω από το παράθυρο του αστικού λεωφορείου ψάχνοντας απομεινάρια του παλιού κόσμου. Αυτού που γνώρισα παιδί. Και δεν βρίσκω. Ίσως καλύτερα που δεν βρίσκω. Το αναπάντεχο της ύπαρξης που λέγεται ζωή κάτι ξέρει καλύτερα. Για άλλες μέρες με προετοιμάζει και μένα και όλη την φυλή μου. Δύσκολες μέρες. Μα με ελπίδα. Πιο πολύ ελπίδα από ποτέ. Όχι αυτήν την γελοία ελπίδα της ομοψυχίας. Άλλου είδους ελπίδα. Πιο άγρια. Στα δόντια της κρύβει κομμάτια σάρκας. Της δικής μου σάρκας. Αλλά τουλάχιστον με αφήνω να ζήσω. Ματωμένο αλλά ελεύθερο. Εσύ παλιέ μου αδερφέ; Γιατί διάλεξες το κλουβί τελικά; Γύρω του κολυμπούν καρχαρίες δεν τους βλέπεις; Όχι παλιέ μου φίλε δεν ήρθαν να σε προστατέψουν. Θα σε κατασπαράξουν μόλις τολμήσεις να ξεμυτήσεις. Από αυτούς γλύτωσα και εγώ. Ναι καλά με κοιτάς, μισός είμαι πια. Ματωμένος αλλά μακριά από το κλουβί. Μακριά πια. Επίλογος δεν θα ψάξω να βρω σε αυτό το ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Έξω στον δρόμο θα ψάξω να γράψω τον επίλογο. Στην πραγματική ζωή. Θα αντικρίσω τον φίλο. Τον αγαπημένο. Και μαζί θα γράψουμε αυτό τον επίλογο. Με γέλια, κρασί και όνειρα. Πολλά όνειρα. Τζάμπα είναι εξάλλου.