Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Νυχτερινή διαταραχή.


-Τον ξέρεις τον Ήρωα; Πφφφ τι ρωτάω; Αν δεν σε έχω ζαλίσει εγώ με το παλικάρι από την Θεσσαλονίκη που η πένα του ξέρει καλά καλά να τρυπάει τις καρδιές αυτών που θα τον ακούσουν ή τον διαβάσουν, το πιο πιθανό είναι να σου ξέφυγε.
-Μπορεί και να μου ξέφυγε αλλά που το πας;
-"Βρέθηκα αγάπη να πουλάω στην μοναξιά" λέει σε ένα κομμάτι του.
-Σπουδαία τα λάχανα.
-Σπουδαία ξεσπουδαία αυτόν τον στίχο πολύ τον αγάπησα τον τελευταίο καιρό. Ξοδεύουμε τις ζωές μας ελπίζοντας να βρούμε απέναντί μας, ένα αυτί για να μας ακούσει, ένα χέρι να μας αγγίξει και ένα ζευγάρι χείλια να αγγίξουν τα δικά μας.
-Και στο ενδιάμεσο;
-Η αναμονή. Άλλοτε γλυκειά. Μαγική. Σαν ένα μαγικό σύννεφο πάνω από το ξεροκέφαλο σου, που οι σταγόνες που σκορπάει, γεμίζουν και την πιο άδεια σου μέρα. Άλλες φορές πάλι η αναμονή γίνεται σαν ένα ντουβάρι που το έχουν δέσει σαν καρότο σε λαγό, μπροστά από την μάπα σου και κάθε φορά που πας να κάνεις ένα βήμα, σκάς με την μύτη πάνω του και ματώνεις.
-Δεν γίνεται αλλιώς όμως.
-Σωστά. Και δεν πρέπει να γίνεται αλλιώς. Γιατί και το πιο σκληρό ντουβάρι, γίνεται κομμάτια μια μέρα και από πίσω του κρύβονται οι ωραίες μέρες που περιμένεις.
-Και ο στίχος του Ήρωα που κολλάει;
-Δεν θυμάμαι. Αλλά σίγουρα πολλή αγάπη ξόδεψα για την ρημάδα την μοναξιά και δεν της άξιζε τελικά.
-Στα καλύτερα που έρχονται λοιπόν.
-Στα καλύτερα.

2 σχόλια:

Pavlina είπε...

στα καλύτερα αγαπημένε..

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

Α ρε φατσονοπαυλινάκι. Στα καλύτερα που είναι εδώ...:D