Κρυστάλλινα πλοία

Ω και τις μοναξιάς
καημός είναι μακρύ ποτάμι,
λέει πως στην μάχη μονάχος τους δράκους θα κεντήσεις.

Κι αφού τους κάτσεις δυο βαθιές μ' ένα μακρύ δρεπάνι,
θα πας στην νύφη και ξανά θα την γλυκοφιλήσεις.

Κι αν ειν’ της μοίρας μου γραφτό να με χτυπάει το κύμα,
εγώ θα γράφω για να δεις το πιο καλό μου ποίημα.

Όλα τα δάση, οι θάλασσες, τα πιο όμορφα τοπία,
γλυκά σου φέρονται κι απλά και φτιάχνεται ουτοπία.

Σε βαθυγάλαζα νερά και στέφανα του ονείρου,
σε παραμυθία ξακουστά σαν δάκρυα αστείου.

Γελάει της πλούσιας γης σκοπός, να μας χαρίσει κάτι,
που μες τον δρόμο του ο καθείς θα μάθει τι είναι αγάπη.

Άλλος καλά θα την δεχτεί κι ευθύς θα την γνωρίσει
κι άλλος μόνο που θα την δει θα την ετιμωρήσει.

Νικόλας Καρίμαλης -Razastarr-