Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Ξέρεις είναι κάτι άνθρωποι...


...που σαν κάτσεις κοντά τους νιώθεις πως έχουν δίψα για ζωή όμοια με πυρηνική ενέργεια. Σε καίνε, σε αλλοιώνουν και σε κάνουν, να θέλεις να πάρεις την ζωή σου από την αρχή. Άλλες πάλι σου μοιάζουν με ατελείωτες πηγές χρωμάτων. Καταπιάνονται με πράγματα. Τα ερωτεύονται και τα κάνουν να πλημμυρίσουν φως. Δεν αγαπάνε και πολύ το φως αυτοί οι άνθρωποι. Τους αρέσουν να γυρνάνε τις ζεστές νυχτιές σε συναυλίες, μπαρ και πλατείες. Να συναντούν παλιούς και νέους αγαπημένους ανθρώπους. Να μαζεύουν λόγια και να συγκεντρώνουν χαμόγελα. Είναι πληγωμένοι αυτοί οι άνθρωποι. Έχουν τόνους αγάπη να δώσουν αλλά δεν ξέρουν τι να την κάνουν. Δεν ξέρουν αν θα βρεθεί άνθρωπος μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους για να του την δώσουν ακέραιη. Για αυτό και την μοιράζουν. Λίγη λίγη. Σε αντάλλαγμα ένα χαμόγελο και δυο χέρια που θα τους αγκαλιάσουν όταν έχουν ανάγκη για λιγη στοργή. Στην μοναξιά τους ξεσπάνε αυτοί οι άνθρωποι. Στα γραπτά τους, στα πινέλα τους και στις νότες τους. Τους λατρεύεις ή τους μισείς αυτούς τους ανθρώπους. Δεν τους κάθονται καλά τα ενδιάμεσα συναισθήματα. Αυτοί οι ανθρωποι φυλάνε τις πύλες της δημιουργίας. Είναι ενωμένοι μεταξύ τους. Πετυχαίνει ο ένας τον άλλο με μία ματιά. Βλέπουν τον ίδιο πόνο και το ίδιο γαμημένο παρελθόν ο ένας στα μάτια του άλλου αυτοί οι άνθρωποι. Την ίδια εσκεμμένη αφέλεια στης ζωής τα δρώμενα. Είναι αθάνατοι αυτοί οι άνθρωποι. Και αν δεν είναι γίνονται...Με τον καιρο. Αλλά κυρίως με τις επιλογές τους...Τους χρωστάς χάρη αυτούς τους ανθρώπους. Για λόγους που ίσως να μην καταλάβεις και ποτέ...

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σ΄όλους τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο δρόμο (στη ζωή) μας χρωστάμε "χάρη"..είτε γιατί μας "ευνόησαν" είτε γιατί μας "έβλαψαν "...και στις δύο περιπτώσεις "εεξελιχθήκαμε"...!

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

Και στις δύο όντως. Αλλά χάρη σε κανένα δεν χρωστάμε.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Αυτό που εννοώ είναι πως οφείλουμε να παραδεχθούμε κατά κάποιο τρόπο μας βοήθησαν..και το ΄χουμε κάνει ήδη με το να τους μισήσουμε ή λατρεύοντάς τους!

Sophia Choleva είπε...

Από τα καλύτερα κείμενα σου bro

discolata είπε...

τέτοιος είσαι.
it takes one to recognize one.

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

:)))))))))))))