Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Η μέσα μου οργή...


Μαίνεται...Δεν περιμένει να ξεσπάσει...Δεν θέλει να ξεσπάσει...Μου μιλάει...Με καθοδηγεί...Μου δείχνει τον δρόμο...Ξεσκαρτάρει τους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν...Τους υποψήφιους φίλους που θέλουν να με εκμεταλλευτούν για την πάρτη τους...Τα κορίτσια που επειδή είναι λίγες θέλουν να με κάνουν και εμένα να νιώσω λίγος...Τους σκάρτους γαμημένους συνεργάτες...Τους σκάρτους γαμημένους πολιτικούς...Την ποτίζω να φυτρώσει και άλλο μέσα μου...Καλύτερα να σε πνίξει παρά να σε αφήσει μόνο...Είναι το κλειδί για να μην σε πληγώσει ξανά κανείς..Είναι το κλειδί...Είναι η οργή μέσα μου το κλειδί...

5 σχόλια:

Sunshine είπε...

Πολύ στεναχωριέμαι όταν ακούω αυτό το πράγμα...και ειδικά από άτομα που φαινομενικά είναι τόσο θετικά...
Τελικά ισχύει το "Άνθρωποι που γελάνε περισσότερο είναι εκείνοι που πονάνε πιο πολύ"
Εγώ πάντως πιστεύω πως αν χαμογελάς στη ζωή σου χαμογελάει και αυτή!

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

Τα αντίθετα συναισθηματα πρέπει να συνυπάρχουν μέσα μας. Αλλιώς είμαστε μισοί άνθρωποι. Ποτέ δεν έκρυψα τη χαρά μου όπως αντίστοιχα δεν έκρυψα και το θυμό μου ποτέ. Από καιρό χαρίζω στην ζωή το λαμπερότερο μου χαμόγελο αλλά δεν διστάζω να την πω και π...τανα αν χρειαστεί. Να σαι καλά.

Sophia Choleva είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=cSkorsUiEGs

Ανώνυμος είπε...

Η οργή είναι δίκοπο μαχαίρι..άλλοτε είναι κακός σύμβουλος και μας φτάνει σε σημείο να ξεσπάμε εκτός τόπου και χρόνου κι άλλοτε μας βοηθάει να ξεσκαρτάρουμε ανθρώπους..πετάει έξω αυτούς που γέμισαν την καθημερινότητά μας με χώμα και ασχήμια...

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

Sophie με αυτό το κομμάτι μεγάλωσα κανονικά. new-girl όλα σε αυτή την ζωή και καλός και κακός σύμβουλος είναί.