Πόγκρομ (σημ. 1)

"Παρελαύνουν". Μαυριδεροί. Κοντοπόδαροι. Σμιχτοφρύδηδες. Σαν τη Φρίντα Κάλο αλλά σε άντρα. "Αντρας", λέμε τώρα. Και νομίζουν οτι είναι και η Αρία φυλή. Που αν τους έβλεπε ενας από τους "ευγονιστές" του Φύρερ τους δεν θα τους έστελνε ούτε για τα τηγανόλαδα.
"Παρελαύνουν". Δίπλα-δίπλα με τα Σώματα. Πίσω από κολώνες. Οταν αδειάσει ο δρόμος ξεμυτίζουν. Μαζεύονται. Πηγαδάκια.
-Εσύ πως μπήκες στο Σώμα;
-Εγώ γαμώτι μου έδωσα αλλά με έκοψαν.
-Που σε έκοψαν;
-Στην Εκθεση γαμώ τη μαλακία μου.
-Εμένα με έκοψαν λόγω ύψους, γαμώ τον Πακιστανό μου, γαμώ!
-Νάτα! Νάτα τα μουνιά! Πάμε να τα γαμήσουμε...
Τρέχουν. Λαχανιάζουν.
-Γαμώ τη μάνα του του αράπη...
-Κι εσύ όμως σαν αράπης καπνίζεις...
-Γάμησέ με ρε μαλάκα! Θα πας στην ΑΕΚ την Κυριακή; Γαμώ τα ντέρμπι, τα μουνιά τα ξεσκισμένα...
-Ρε πούστη! Θέλω να σκοτώσω έναν με κλωτσιές. Το καταλαβαίνεις;

-Ηρεμία, νεαρέ. Οταν είναι η ώρα θα σου πούμε. Ησυχα τώρα. 'Νταξ;

Μίλησε ο "γαλονάς"... Προσοχή όλοι. Για μια στιγμή φαντασιώθηκαν πως είχαν περάσει στο Σώμα. Πως δεν τους έπρηζε ο πατέρας τους να δουλέψουν στο οικογενειακό Μίνι-Μάρκετ. Πως είχαν το περίστροφο στη ζώνη.

-Μαλάκα, ωραί κώλο δεν έχει η μαυρούκα που τρέχει εκεί κάτω; Τη γαμούσες;
-Με πίεση. Και θα την κατουρούσα μετά.
-Κι αν έμπαινε ο αράπης;
-Θα τον γαμούσα κι αυτόν...

-Σκασμός!

Ηθελε να ακούει από τον ασύρματο ο "γαλονάς".

-"Δυνάμεις αποσύρονται από την πλατεία... Ολες οι δυνάμεις αποσύρονται από την πλατεία...'

-Τι σκατά; Φεύγουμε;

-Ετσι λέει...

-Δεν θα τους γαμήσουμε απόψε;

-Μάλλον όχι. Μάγκες, το διαλάμε... Πάμε μία όλοι...

ΟΛΟΙ: "Λαός - Στρατός- Εθνικισμός"

Φεύγουν.

Δέκα λεπτά μετά. Το Σώμα μπουκάρει στην πολυκατοικία. Εχουν αποκλείσει όλα τα γύρω στενά. Περνάνε οι κλούβες. Σε 24 ώρες κάποιοι θα είναι πίσω στην Καμπούλ. Κάποιοι πίσω στο Ισλαμαμπάντ. Κρατητήρια. Ξύλο. Κάποιοι θα χαθούν για πάντα. Χαμένοι για χαμένοι.

-Πάλι δεν γαμήσαμε απόψε...

-Θα τους γαμήσουμε όλους ρε μαλάκα. Πάμε Πάτρα μεθαύριο;

Πηγή:http://naftilos.blogspot.com

SHENG QI

Γεννήθηκε το 1965 στο Hefei στην Κίνα. Ζει και εργάζεται στην Κίνα.

Ο Sheng Qi, με βάση του το Πεκίνο, είναι ίσως γνωστότερος για την προσωπική του πράξη αντίστασης μετά τα γεγονότα της Πλατείας Τιενανμέν τον Ιούνιο του 1989, όταν έκοψε το μικρό δάχτυλο του αριστερού χεριού του. Έκτοτε, έχει ενσωματώσει την εικόνα και την ιδέα του αυτό-ακρωτηριασμού στο έργο του, που περιλαμβάνει φωτογραφία, ζωγραφική, γλυπτική και performance. Η πρόσφατη δουλειά του συνεχίζει στο πνεύμα της διακριτικής αλλά ωστόσο σθεναρής ανατροπής και της ήρεμης πολιτικής διαμαρτυρίας.

Η μνήμη εκατοντάδων εκατομμυρίων Κινέζων

"Η τέχνη μου είναι η μνήμη μου.
Δεν είμαι απλά ένας καλλιτέχνης. Είμαι ένας παρατηρητής και καταγραφέας της ιστορίας.
Χρησιμοποιώ το πινέλο μου για να καταγράψω την ιστορία της Κίνας στη διάρκεια της δικής μου ζωής, από το 1965.
Τα γεγονότα αυτά είναι όντως σημαντικά επειδή επηρεάζουν εκατοντάδες εκατομμύρια Κινέζους και έχουν διαμορφώσει τη δική μου ζωή.
Έτσι, εξακολουθώ να τα καταγράφω όσο πιο πιστά μπορώ με κόκκινο και μαύρο χρώμα".

"Όμως άντεξα, δεν πίστεψα, για αυτό με λένε λύκο
στη μιζέρια που ξερνάς, με κάθε σιωπηλό σου μίτο
Δεν ανήκω πουθενά ρε, δεν ανήκω πουθενά ρε, δεν ανήκω..."

Δείτε να ζηλεύετε!

Αν έχεις κολλητή ζωγράφο έτσι είναι αυτά!

Παίρνει αυτή την φωτογραφία...



Και αυτή...



Και το αποτέλεσμα στον τοίχο του σπιτιού σου είναι αυτό...



Κ. Σε ευχαριστώ!!!

Rapsodos filologos - Gia mena (3)

Σφίγγω τα δόντια ώσπου να ματώσουν τα ούλα
ναι είναι δύσκολα μα δεν θα κλαίω σαν αδερφούλα.
Δεν έχω λόγια όσους μου σταθήκατε να ευχαριστήσω,
μα έχει φτάσει η ώρα μόνος μου ν' αντιμετωπίσω
όσα με πλήγωσαν, όσα πολέμησα και με λύγισαν
και τι να λέει ε; Ουσιαστικά δεν με νίκησαν.
αντίθετα με δίδαξαν μάθημα ένα
και το τραγούδι αυτό δεν είναι για σας μα για μένα.

Είναι για μένα γιατί όποιος και να μου τα πει
μπαίνουν απ' το ένα και βγαίνουν απ' το άλλο αφτί.
Είναι από μένα για μένα
και τα βράδια τα μεθυσμένα
που αρνείται το μυαλό τα δεδομένα να δεχτεί.
Για μένα που με είδα γονατισμένο,
με είδα απελπισμένο στο πάτωμα σωριασμένο
Για μένα που οι πληγές μου ακόμα αιμορραγούν
και είναι δύσκολο να τις αγνοήσω γιατί πονούν.
Μα δεν πειράζει γιατί ο πόνος μου δεν είναι άσκοπος
μένει εκεί μένει εκεί για να μου θυμίζει πως είμαι άνθρωπος
μ' αισθήματα, με καλές στιγμές και με προβλήματα,
που έκανε μα και θα ξανακάνει λάθος βήματα πολλά.
Τα πράγματα δεν πάνε καλά
μα θα τ' αντέξω τι να κάνεις έτσι πάνε αυτά.
Κι αφού η ζωή δεν κάνει εξαιρέσεις για κανένα,
κάνω εγώ ένα τραγούδι που είναι μόνο για μένα.

Σφίγγω τα δόντια ώσπου να ματώσουν τα ούλα
ναι είναι δύσκολα μα δεν θα κλαίω σαν αδερφούλα.
Δεν έχω λόγια όσους μου σταθήκατε να ευχαριστήσω,
μα έχει φτάσει η ώρα μόνος μου ν' αντιμετωπίσω
όσα με πλήγωσαν, όσα πολέμησα και με λύγισαν
και τι να λέει ε; Ουσιαστικά δεν με νίκησαν.
αντίθετα με δίδαξαν μάθημα ένα
και το τραγούδι αυτό δεν είναι για σας μα για μένα.

Είναι για μένα που μου 'τυχε ο κλήρος
ν' αποκτήσω μια πληγή που ξέρω πως δεν θ' αναρρώσει πλήρως.
Για μένα που πάντα θα σηκώνομαι στα πόδια μου
ακόμα κι αν νοκ-αουτ θα με βγάζει ο κάθε γύρος.
Για μένα και τα τόσα μου απωθημένα
που σιγά σιγά διαγράφω απ' τη λίστα ένα ένα.
Για μένα που χάθηκα σε αλκοόλ μπουκάλια
γιατί δεν ήθελα να με δει κανείς σε τέτοια χάλια.
Όμως να 'μαι το φως της μέρας πλέον δε φοβάμαι,
φίλοι μου διαλέξτε μέρος και προορισμό να πάμε.
Κι όσοι τη ψυχολογία μου γαμήσατε επίτηδες
ένα πράγμα έχω να σας πω... ΣΑΣ ΛΥΠΑΜΑΙ
Για μένα που δεν φοβήθηκα να αγαπήσω,
που έβλεπα το τέλος μα διάλεξα να το ζήσω
κι όσο για σένα που έκανες επιστήμη το ψέμα
δεν χαραμίζω πια άλλο μελάνι από την πένα.

Σφίγγω τα δόντια ώσπου να ματώσουν τα ούλα
ναι είναι δύσκολα μα δεν θα κλαίω σαν αδερφούλα.
Δεν έχω λόγια όσους μου σταθήκατε να ευχαριστήσω,
μα έχει φτάσει η ώρα μόνος μου ν' αντιμετωπίσω
όσα με πλήγωσαν, όσα πολέμησα και με λύγισαν
και τι να λέει ε; Ουσιαστικά δεν με νίκησαν.
αντίθετα με δίδαξαν μάθημα ένα
και το τραγούδι αυτό δεν είναι για σας μα για μένα.

Ραψωδός Φιλόλογος

Πλανήτης Παρασκευή.

Βράδυ έξω με την Ν. την Κ. και τον Γ. κάθομαι και παρατηρώ τον καθένα. Καλά καλά. Στα μάτια τους διαγράφεται το μαρτύριο που βιώνει ο καθένας. Οι λόγοι που τους έφεραν στον δρόμο μου. Του ίδιους λόγους που και εγώ τους ζήτησα στο δικό μου. Το σκοτάδι που πλησιάζει θέλουν να αποφύγουν. Να το διώξουν. Να τώρα που γράφω αυτές τις αράδες τον Ήρωα ακούω να αραδιάζει πάνω κάτω τους ίδιους φόβους και εμμονές. Γιατί έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Για αυτό η νύχτα μας ταιριάζει πιο πολύ. Για αυτό όλοι έχουμε ανάγκη από δυο γουλιές αλκοόλ για να νιώσουμε πιο ελεύθεροι. Ένα βλέμμα εξίσου ειλικρινές. Λιγότερο μετριοπαθές από αυτα της μέρας που συναντάς στον χώρο εργασίας σου και στις βιαστηκές φιγούρες που σε προσπερνούν.

Καμιά φορά μετανιώνω. Όλο και πιο συχνά μετανιώνω. Τι θα πει δημοσιογράφος; Ποιός σου ζήτησε να πληρώνεσαι για να αραδιάζεις λέξεις σε ένα κομμάτι χαρτί ή ενα site. Ποιόν αφορά τελικά; Ούτε εμένα το ίδιο. Κάποτε ξέρεις τι ήθελα; Ήθελα να ήμουν παρατηρητής. Να κάνω μία δουλειά παρατηρητή. Σα να λέμε να έχω ένα μπαράκι και όποιος γουστάρει να έρχεται, να πίνει τα ποτά του, να με πληρώνει -τίμια πράγματα- και να φεύγει λίγο πιο χαρούμενος. Άλλες φορές να ξερνάει την κούραση της μέρας. Άλλες πάλι να γνωρίζει κανένα κορίτσι να το πιάνει κουβέντα και να φεύγουν μαζί ή ο καθένας ξέχωρα αλλά με ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης. Στο τσακίρ κέφι να με πιάνει και στην κουβέντα. Και να έχω ένα καλό λόγο να του πω. Γιατί πάντα έχω ένα καλό λόγο να πω. Αλήθεια σου λέω. Δεν υπάρχει κακός άνθρωπος για μένα. Ακόμη και σε αυτούς που το κακό έχει φωλιάσει μέσα τους και δεν λέει να ξεκουμπιστεί.

Άφησα την Ν. στην Βενιζέλου με Τσιμισκή για να πάρει ταξί."Είσαι ο μόνος που μπορεί να με καταλάβει. Ο μόνος που μπορώ να είμαι ο εαυτός μου". Μου λέει και μου δίνει ένα υγρό φιλί στο μάγουλο. "Να το βράσω" θέλω να της πω αλλά αρκούμαι σε ένα χαμόγελο. Όλες ίδιες. Και όλοι ίδιοι. Εμείς όλη μας την ζωή απογοητευόμαστε από εσάς αλλά δεν αντέχουμε και την παρουσία σας. Εσείς από την άλλη όλη σας την ζωή απογοητευόσαστε από εμάς αλλά δεν αντέχετε και την απουσία μας. Κοντεύω να πνιγώ και να βάλω τα γέλια ταυτόχρονα κάθε φορά που σκέφτομαι, πόσες φορές έχω ακούσει πως κάνω τους ανθρώπους να είναι ο εαυτός τους. Θλίβομαι με την διαστροφή της εποχής μας. Αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει τον άνθρωπο ποιό το νόημα να ζει και να υπάρχει σε αυτό τον πλανήτη. Καταφέραμε αντί να ζούμε μονιασμένοι να ισοπεδώνει ο ένας τον κόσμο του άλλου.

Παίρνω τηλέφωνο τον Μ. "Που είστε;" ρωτάω; "Είμαι με την Ε. τον Γ. την Μ. τον Χ. και την Π. στο σπίτι της Μ. και θα δούμε τους Παραχαράκτες". Χαχανίζουμε. Οι υπόλοιποι ως φρέσκα ζευγάρια αγκαλιάζονται και χαζεύουν την ταινία η οποία διαδραματίζεται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Λίγο τους ζηλευώ, λίγο θλίβομαι, λίγο τους χαίρομαι. Προσπαθώ να μην αφήνω τον εαυτό μου να τους φανταστώ λίγα χρόνια μετά γιατί απογοητεύομαι. Γιατί από τώρα ξέρω ποιοί θα είναι μόνοι και διαλυμένοι, ποιοί παντρεμένοι και δυστυχισμένοι. Ποιοί δεσμευμένοι και ισορροπημένοι και ποιοί θα ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι εξάλλου.

Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή...

Πέτρα...



Ψαλίδι...



Μολύβι-Χαρτί...

Και άκρη δεν βγάζω

Μέσα σε διακόσιες λέξεις, δεν παίζει να εξηγήσω το χάος που λέγεται «γυναικεία προσωπικότητα». Μπορώ παρόλα αυτά να γίνω όσο πιο δεικτικός γίνεται και να βγάλω το άχτι μου. Και όποιος με νιώσει καλό είναι.

Αν δεν έχει προλάβει να κάνει μεγάλη σχέση

Δεν έχει φθαρεί ακόμη πιστεύει στον έρωτα στην πιο αγνή του μορφή. Ακούει την καρδιά της και στην χαρίζει. Αν είσαι μάγκας και την βρεις μπροστά σου και την ερωτευτείς, μην το κουνήσεις ρούπι. Το πρόβλημα ξεκινάει, όταν εμφανιστεί μπροστά σου ύστερα από μια, δυο μεγάλες αποτυχημένες σχέσεις μια ντουζίνα one night stand. Εκεί να δεις δυσκολία. Στην αρχή σε προσεγγίζει επειδή είσαι διαφορετικός. Δεν είσαι σαν τους άλλους που τους δόθηκε και την πλήγωσαν. Όλα αυτά στην αρχή όμως. Η πορεία φέρνει κατάθλιψη. Φέρνει συναισθηματικό χάος. Φέρνει αναβλητικότητα. Φέρνει χωρισμό. Μένεις μόνος σου χωρίς να έχεις καταλάβει τι της έφταιξε. Όχι πολύ καιρό μετά την βλέπεις με έναν άλλο. Ίδιο με αυτούς που περιέγραφε, ότι την πλήγωσαν. Ε, αυτό της είχε φταίξει. Κατάλαβες; Αν είσαι άντρας είμαι σίγουρος πως ναι.

SLIPKNOT - Rockwave Festival Athens 2009 Vid 1

Ευχαριστούμε Slipknot που ήσαταν Ελλάδα. Πολύ σας ευχαριστούμε.