Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Δες τι ανακαλύπτει κανείς στον σκληρό του...Νο 1.

Ποιανού παιδί είσαι εσύ;

Είσαι γνήσιο τέκνο μιας μέσης μικροαστικής οικογένειας. Ούτε πολύ φτωχός αλλά ούτε και πολύ πλούσιος. Οι γονείς σου είχαν πολλά προβλήματα αλλά τελικά δεν χώρισαν. Για χάρη τον παιδιών λένε. Για να κάνει ο καθένας την ζωή του με την συγκατάθεση της κοινωνίας σκέφτεσαι εσύ. Καλός μαθητής αλλά ονειρευόσουν να γίνεις κάτι άλλο στη ζωή σου. Τελικά έγινες κάτι που σου αρέσει εσένα λίγο και πολύ στους γονείς σου. Βρήκες και ένα κορίτσι που όταν γυρνάς το κλειδί στην πόρτα του σπιτιού σου, ακόμα δεν είσαι σίγουρος αν θέλεις να είναι εκεί.

Μάλλον δεν είμαι κανενός

Τούτη την ζωή την ζήλεψα πολύ μια εποχή. Κάπου λίγο πριν αρχίσω να γκριζάρω όμως την έκανα πέρα μια και καλή. Προτιμώ να κάνω πολλά όνειρα αταίριαστα μεταξύ τους και μοναδικό μου θέλημα να δω την επόμενη μέρα να ξημερώνει πλάι σε έναν ώμο αγαπημένο. Μπορώ να δουλεύω όλη μέρα. Αλήθεια. Να είμαι δημιουργικός και να «σκαρώνω» δεκάδες πράγματα ταυτόχρονα. Αλλά αν κάτι από αυτά αναγκαστώ να το κάνω από ανάγκη, τότε μαραζώνω. Κλείνω τα στόρια της καρδιάς μου και της δημιουργικότητας μου και περιμένω να περάσει και να φύγει από μπροστά μου. Ποτέ δεν ζήλεψα τους θεληματάρηδες. Αυτούς που με ένα μόνιμο «δε βαριέσαι» κολλημένο στο στόμα, κάνουν όλη μέρα αλλωνών χατίρια, για ένα κομμάτι ψωμί, που αυτοί που τους το πετάνε δεν θυμούνται ούτε το μικρό τους όνομα. Και αν με ρωτήσεις δεν κακοπέρασα και ποτέ μου από αυτή την επιλογή. Μάλλον το αντίθετο. Γιατί φίλοι και γνωστοί μου διάλεξαν τον άλλο δρόμο, τον μονοκόμματο, πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Και ούτε θα καταλάβω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: