Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Δες τι ανακαλύπτει κανείς στον σκληρό του...Νο 14.

Το δικό μου πλεονέκτημα

Κάτι δεν πάει καλά στην Ελλάδα του 2010. «Δεν είναι η χώρα που γνώρισα, όταν πρωτάνοιξα τα μάτια μου», σκέφτομαι τις μισές ώρες της μέρας. Τις άλλες μισές απλά αισθάνομαι πως ξεχειλίζω από ευγνωμοσύνη για τον επεξεργαστή του μυαλού μου. Γιατί μπορώ τουλάχιστον να περνάω από ένα δεύτερο επίπεδο σκέψης, κάθε εικόνα και ήχο που θα ακούσω. Πολλά προσόντα δεν έχω. Αλλά το συγκεκριμένο δεν σκοπεύω να το χάσω για τίποτα στον κόσμο. Μέσα από αυτό τουλάχιστον βλέπω καθαρά. Πιο καθαρά από ότι πρέπει

Πρέπει να είσαι τυφλός…

Αλλιώς πως γίνεται να μην βλέπεις ούτε εσύ αδελφέ μου, τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά τα παχιά λόγια που βλέπεις, ακούς και διαβάζεις ενόψει εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης. Μεγάλες κουβέντες, που πίσω τους κρύβουν τα ταπεινότερα κίνητρα του κόσμου. Ανθρωποι που δεν αντέχουν να κοιτάξουν στα μάτια τον διπλανό τους, καταστρώνουν σχέδια για να κάνουν καλύτερα τον τόπο που ζουν. Αλλοι πάλι αποτυχημένοι στο επαγγελματικό τους περιβάλλον, λόγω ανικανότητας και αδιαφορίας, βρίσκονται μπροστάρηδες του κοινωνικού προσώπου ολόκληρων συνδυασμών. Ακόμη και η τέχνη, στην φθηνή ή ακριβή της μορφή,
επιστρατεύεται, μπας και το εκλόγιμο προϊόν που πασάρεται, γίνει λίγο πιο θελκτικό στον μέσο αδιάφορο ψηφοφόρο. Και αναρωτιέμαι και πάλι αν αυτή είναι η χώρα που γνώρισα, όταν πρωτάνοιξα τα μάτια μου. Και πάλι το μυαλό μου τον ίδιο κύκλο κάνει…

Δεν υπάρχουν σχόλια: