Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Πόσο παίρνει να ραγίσει μία καρδιά...;



Εν μέσω κρίσης και συζητήσεων για τα νέα μέτρα δεν υπάρχουν απλές καταστάσεις.
Κάποια πράγματα τοποθετούνται αφετηριακά στις προτεραιότητες.
Το κρύο και η φτώχεια αντέχονται με την κατάλληλη συντροφιά.
Το παγωμένο βλέμμα του ανθρώπου που αγαπάς όμως και η απογοήτευση από την μάνα και την αδελφή σου για τις πράξεις και την συμπεριφορά τους δεν σηκώνονται.
Μόνο η ελπίδα έχει σημασία πια. Όλα τα άλλα πάνε περίπατο.
Ελπίδα ότι και ο εαυτός σου θα είναι αύριο καλύτερος.
Ελπίδα ότι δεν είναι πολύ αργά...για τίποτα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: