Για μια ανάσα αλήθειας…
Τι κρύβεις στα βάθια της σιωπής σου; Ποιοι σε φόβισαν τόσο πολύ που και την σκέψη την ίδια έφτασες να φοβάσαι; Ποιος είναι ο Θεός της νέας εποχής που σου μάθανε να προσκυνάς χωρίς να έχεις μάθει το όνομα του ακόμα; Ποιοι είναι αυτοί που βολεύτηκαν στη πλάτη σου και καλοπερνάνε με την δική σου ανοχή. Και αντοχή;
Danger…Information Overload…
Πληροφορίες, κόντρα πληροφορίες. Καμιά αληθινή. Ούτε μια ανάσα. Πήξαμε στον τρόμο. Την ασφυξία και την εικονική ανέχεια. Μια ολόκληρη γενιά που γαλουχείται από τους παρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων. Καμιά φορά αναρωτιέμαι πως θα ήταν ο τόπος που ζω αν ο κόσμος αντί να τηλεφωνεί για καταγγελίες στις πρωινές εκπομπές βρίσκεται ο ίδιος έξω από τα υπουργεία και υψώνει την φωνή του. Η αν αντί να παρακολουθεί τις πορείες από το ονειροκούτι γίνεται μια γροθιά με το παιδί του που φωνάζει από αγωνία για το μέλλον του. Μην γελιέσαι αστέ. Ουτε ελεύθερος δεν είσαι. Πάνω από όλα γιατί δεν θέλεις να είσαι. Μόνο να κρίνεις θέλεις. Να γκρινιάζεις και να κρύβεσαι πίσω από ένα ένδοξο παρελθόν. Όχι για πολύ όμως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου