Ήμουν για έξι χρόνια ενεργός δημοσιογράφος. 2005 – 2011.
Έγινα και μέλος της Ένωσης Συντακτών. Έζησα καλές εποχές. Έζησα αξιοπρεπώς από
τη δημοσιογραφία. Γνώρισα φωτισμένους ανθρώπους και πρωτοπόρους. Γνώρισα και
μεγάλα λαμόγια και κοπρόσκυλα της ζωής.
Γνώρισα και την ξαφνική απόλυση. Τα δικαστήρια με την εργοδοσία. Τον δικαστή
που είχε την υπόθεση στα χέρια του να βγάζει λογίδρια για την ηθική έκπτωση του
κλάδου μας.
Έζησα και τις ομαδικές απολύσεις. Οικογένειες ολόκληρες να
χάνουν τις δουλειές τους. Την ξεφτίλα της ανεργίας λίγο πριν τη σύνταξη. Την
ξεφτίλα της εργασίας χωρίς πληρωμή για μήνες. Τους μισθούς των 150 ευρώ.
Αυτούς τους δημοσιογράφους κλότσησε, έφτυσε και έσπρωξε ο
Κασιδιάρης, η Ζαρούλια και το παρεάκι τους αυτή την εβδομάδα.
Βαρέθηκα να βλέπω να απαξιώνουν τον κλάδο. Βαρέθηκα να
πρέπει να απολογούμαι για τη δουλειά που έκανα. Σιχάθηκα με τα χαμόγελα που αντίκρισα
σε ανθρώπους που περιέγραφαν τις κλοτσιές και τους χυμένους καφέδες στα μούτρα
των ρεπόρτερ.
Αυτών των ρεπόρτερ. Που παλεύουν για το μεροκάματο τους.
Αυτή η κλοτσιά περιμένω να γυρίσει στα μούτρα τους. Και αυτή
η χλεύη σε όσους δεν κοιτάνε την πάρτη τους. Αυτό περιμένω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου