Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

«99 χρόνια μετά την απελευθέρωση…99% σκλαβωμένοι…»




Κατέβηκα σήμερα στην παρέλαση. Όχι για να απολαύσω την «εθνική μας παλιγγενεσία» αλλά γιατί μυρίστηκα μπαρούτι. Και όντως. Η παρέλαση διακόπηκε μέχρι ένας ένας οι «επίσημοι» να γυρίσουν στις τρύπες τους από τις οποίες πλέον βγαίνουν μόνο όταν δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Και μετά συνεχίστηκε πιο αυθεντική και ειλικρινής από ποτέ.
Μαζί με θυμό όμως νιώθω και στεναχώρια. Την νιώθω στο στόμα μου σα να έφαγα κάποιο χαλασμένο φαγητό. Τόσο έντονη.
Στεναχώρια για τον πρόεδρο της δημοκρατίας που αντί να οσμιστεί την απόγνωση των πολιτών και να αντιληφθεί την ανυπαρξία του στην κρισιμότερη συγκυρία της χώρας, κλαψούριζε μπροστά στις κάμερες επειδή ο κόσμος τον χαρακτήρισε «προδότη».
Στεναχώρια για τον δήμαρχο μας  που παρά τον ευρωπαϊκό του αέρα, φέρθηκε σαν γνήσιος επαρχιώτης, ανεπαρκής και αυτός, νιώθοντας την ανάγκη να δικαιολογηθεί, «αδειάζοντας» τους πολίτες που τον στήριξαν. Και μάλλον θα είναι η τελευταία φορά που τον στηρίζουν.
Στεναχώρια για τον αντιπεριφεριάρχη μας που μιλούσε για μερικές δεκάδες, που μετά του φάνηκαν εκατοντάδες και τελικά ήταν χιλιάδες κόσμου οι οποίοι διαμαρτύρονταν. Ένας μπούλης φύσει και θέσει στην σκιά του περιφεριάρχη. Έπρεπε να μείνει εκεί.
Στεναχώρια για την δημοσιογράφο της -κρατικοδίαιτης- ΕΤ3 που κάλυπτε την παρέλαση, η οποία παρουσίαζε τους Μακεδονομάχους διαμαρτυρόμενους για τα επεισόδια την ώρα που οι Αθηναίοι συναδέρφοι της, τους άκουγαν να λένε ότι στηρίζουν τους αγανακτισμένους πολίτες και θα κάνουν την παρέλαση μαζί τους. Ποιος κοροϊδεύει ποιον τελικά;
Τέλος όχι στεναχώρια, αλλά αηδία για το mega. Για λόγους ευνόητους. Θα έπρεπε να πληρώνουμε δημοτικά τέλη εκεί αντί για την ΕΡΤ. Η μεγαλύτερη κυβερνητική προπαγάνδα από τα χρόνια της ΥΕΝΕΔ.
Ο καιρός γαρ εγγύς που έλεγε και ο Λιακόπουλος. Ας τα μαζεύουν σιγά σιγά. Όλοι. Πριν θρηνήσουμε και τους πρώτους λιντσαρισμένους πολιτικούς και δημοσιογράφους.