Τρίτη 20 Απριλίου 2010

eisvoleas + Guru (best quality)



O Keith Elam που έγινε γνωστός ως Guru πέθανε στις 19 Απριλίου από καρκίνο. Κρατούσε μυστική την επιδείνωση της υγείας του μέχρι που έπαθε καρδιακή προσβολή και στις 2 Μαρτίου έπεσε σε κώμα, απ'το οποίο ξύπνησε αργότερα, αλλά δεν απέφυγε τελικά το μοιραίο. Είχε γεννηθεί στο Roxbury της Βοστώνης πριν 43 χρόνια.

Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Who's the boss!


Τεχνολογία και μαλακίες...

Είναι του δρόμου η χαρά…


Λεωφορείο για Αθήνα –Αεροπλάνο για Μιλάνο –Τρένο για Βενετία, Τρένο για Μιλάνο –Αεροπλάνο για Αθήνα –Καράβι για Σαντορίνη –Καράβι για Αθήνα –Τρένο για Θεσσαλονίκη –Σπίτι. Επιστροφή. Εικόνες ένα σωρό από το ταξίδι που έκανα πέρσι τέτοια εποχή και κάπου στην μέση εγώ να χαζεύω τον ορίζοντα που ξεμακραίνει από την μια μεριά και αυτόν που πλησιάζει από την άλλη. Ίδιο νόμισμα όπως και να τον κοιτάξεις. Όπως η ζωή.

Δρόμος και πάλι δρόμος

Από μικρό παιδί δεν γούσταρα να έχω και πολλές παρτίδες με τον προορισμό. Μπορούσα να βρεθώ σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης μόνο και μόνο γιατί η διαδρομή που θα ακολουθούσα θα μου γέμιζε το μάτι. Δε μπα να έφτανα στο απόλυτο τίποτα. Το πολύ πολύ να έκανα μεταβολή και να επαναλάμβανα τον ίδιο δρόμο. Έτσι και στον δρόμο για το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τον στρατό, την δουλειά, την βραδινή έξοδο. Πιο πολύ διασκέδαζα όταν πηγαίνοντας κάπου, σκάρωνα σχέδια, σκεφτόμουν γνωστούς και φίλους που έχω καιρό να δω ή παρατηρούσα εικόνες γύρω μου που τις μετέτρεπα σε ολόκληρες προτάσεις και τις έγραφα στο πρώτο χαρτί που έβρισκα μπροστά μου. Κανένας προορισμός δεν συγκρίνεται στο μικρό μου μυαλό με την χαρά και την αγωνία που έχεις για να τον φτάσεις. Και καμία ανάμνηση από κανένα μέρος του κόσμου που τελικά θα καταλήξεις ύστερα από ένα μεγάλο ταξίδι δεν συγκρίνεται με τις εικόνες που θα συναντήσεις στον δρόμο για το μέρος αυτό. Σαν το μικρό κοριτσάκι της φωτογραφίας από το Σουδάν που συνάντησα στο τρένο στον δρόμο για Φλωρεντία με τα τεράστια πανέξυπνα μάτια που επαναλάμβανε με χάρη τους μορφασμούς έκπληξης που της έκανα. Αν δεν άξιζε όλο το ταξίδι για αυτή την εικόνα, τότε για τι άξιζε;

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Καλό ταξίδι φίλε...


...εκεί που θα πας να συνεχίσεις να γράφεις την μουσική σου και να τραγουδάς βραχνά όπως πάντα...

Υ.Γ.Κάνας μαλάκας θα φύγει από αυτό τον πλανήτη;

Θέλεις να μάθεις ποιος είμαι;

Κέρασε με ένα κιλό κρασί και άφησε με να σε κεράσω το επόμενο. Μη με ρωτάς για την δουλειά. Αν πάω να σου μιλήσω για αυτή διέκοψε με με αγένεια και ρώτησε με αν με γεμίζει ακόμα.
Αφησε με να σου μιλάω για τη μουσική με τις ώρες. Γιατί αυτή αγαπώ περισσότερο και από τους ανθρώπους καμιά φορά. Αυτή μου έκανε συντροφιά τις ατελείωτες νεκρές νύχτες, που καθόμουν με το παλιό μου cd player στη κουζίνα του πατρικού μου.
Θύμισε μου τα λάθη μου και θύμωσε μαζί μου για αυτά. Μη με αφήνεις να τα προσπεράσω χαμογελώντας αθώα και βρίσκοντας μια πρόχειρη δικαιολογία για κάθε ένα από αυτά
Ρωτησε με για εκείνη. Για το πώς εισέβαλλε στη ζωή μου ξαφνικά. Και προσπάθησε να μου θυμίσεις πως ήταν η ζωή μου πριν την γνωρίσω. Αναρωτήσου και ρώτα με αν την εκτιμώ όσο πρέπει.
Μείνε σιωπηλός όσο σου περιγράφω τις δυσκολίες της οικογένειας μου. Αφησε με να τελειώσω αλλά στο τέλος μη με κοιτάξεις με συμπόνια. Το μισώ. Απλά άλλαξε κουβέντα σε κάτι πιο ευχάριστο. Εγώ θα έχω αλαφρύνει.
Περπάτησε μαζί μου στη κρύα σκοτεινή Θεσσαλονίκη. Αφησε με να σε πάω σπίτι και στο δρόμο πες μου τι σε απασχολεί. Κάνε ένα τσιγάρο μαζί μου κάτω από το σπίτι σου. Καληνύχτισε με εγκάρδια και ανανέωσε το ραντεβού. Ακόμη και αν αργήσει…

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Νίψον Ανομήματα..Μη Μόναν Όψιν...


Μας έχει ρημάξει η νέα εποχή. Πάνω που θέλουμε να φύγουμε από τη φωλιά της μάνας μας και να μην την ματάφήσουμε να μας ταϊσει στο στόμα, μια ολόκληρη γαμωεποχή μας σπρώχνει πάλι πίσω. Σε έναν τόπο που χει πεθάνει και έχει αρχίσει να βρωμάει ακόμα νιώθεις μοναχός ζωντανός. Σε ένα τόπο που οι παιδικές φωνές δίνουν τον τόπο του στα τύμπανα πολέμου. Πρόσωπα που αντί να ψάχνουν τον ουρανό κοιτούν κάτω μπας και βρουν κανένα πεταμένο κέρμα. Όχι δεν είναι η γενιά μου αυτή. Η γενιά μου δεν βυθίζει μέσα στο αλκοόλ τα όνειρα της. Δεν ασχολείται με μια ακριβή πουτάνα. Δεν φοβάται να αντικρύσει το άδικο και να το τσακίσει. Κάποιο λάθος κάναμε. Και θα το ανακαλύψω. Ένα ταρακούνημα ήθελα μόνο να τα βάλω όλα πάλι κάτω από τη αρχή...Ευχαριστώ Α. για όλα...