fotis: ena tragoudi gia ton patera mou [foivos delivorias]

Χρόνια πολλά και σε σένα..Ίσως και να έμαθες τι κάνω. Ότι ψήλωσα από τότε που ζούσαμε μαζί και μεγάλωσα και πρόκοψα και ήρθαν και πύκνωσαν οι γκρίζες τρίχες στα μαλλιά και τα γένια μου. Και έχω και τα μαλλιά μου κοτσίδα, όπως τα έχεις και εσύ, τη τελευταία φορά που σε είδα.. Ίσως και να ασχολείσαι με τη τεχνολογία. Ίσως και να έμαθες ότι έχω blog. Ποιός ξέρει, ίσως και να διαβάζεις αυτές τις αράδες, που ούτε στον εαυτό μου δεν τις ξεστομίζω τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου.
Χρόνια πολλά λοιπόν και αντί για δώρο αυτό το τραγούδι σου αφιερώνω, γιατί είναι το μόνο πια που με κάνει ακόμα να δακρύζω στη σκέψη σου και να θέλω να σε δω..Χρόνια πολλά λοιπόν.

Καλή αρχή λέμε!!!

Έσκασε και το πρώτο τευχάκι του περιοδικού δικής μου επιμέλειας!Καλοταξίδευτο-διάβαστο!!! :)

Christmas Frenzy -Ή μπορεί και όχι-

Χιλιοειπωμένο αλλά:

Χριστούγεννα παίζει και να είναι:

Οι πλανώδιοι Αγιοβασίλιδες με τη φωτογραφική παραμάσχαλα και τα σπαστά ελληνικά, οι Ινδιάνοι που χωρίζονται σε δυο ομάδες για να τα κονομήσουν παραπάνω, ο Πέρσης με το σαντούρι που παίζει σα να μη συμβαίνει τίποτα, η γωνία Αριστοτέλους με Τσιμισκή που πατάει ο ένας τον άλλο, οι πορτοφολάδες που βγαίνουν παγανιά, οι μπάτσοι που κυνηγάνε τους τσιγγάνους που έστησαν τις άθλιες κούνιες στην Αριστοτέλους, τα αμάξια που μπινελικόνονται και παρκάρουν το ένα πάνω στο άλλο, τα άδεια atm τα γεμάτα εμπορικά, κατανάλωσε κατανάλωσε κατανάλωσε, η 40άρα στο internet cafe ανήμερα ψάχνωντας 20αφεύγα ταίρι, η μοναξιά. Βασίλισσα όλων και νικήτρια η μοναξιά...

Ναι αλλά είναι κιόλας και:

Η οικογενειακή μάζωξη στο χωριό με τη γαλοπούλα, τη γέμιση με σταφίδες, τους λαχανοντολμάδες και τα μελομακάρονα, το τεράστιο φυσικό δέντρο σήμα κατατεθέν της οικογένειας μου, η σπασμένη απο συγκίνηση φωνή της μάνας μου, όταν εύχεται στο τραπέζι, ο καφές δίπλα στο τζάκι, η ξερή με την αδελφή μου, το τηλέφωνο στην άλλη αδελφή που είναι στο εξωτερικό από τα 19 της, το χωριό, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια διαπασών, οι ευχές στους Χρήστους και τις Χριστίνες, η βραδυνή έξοδος, η βόλτα στην Αριστοτέλους ξημερώματα που έχουν φύγει όλοι, οι αγαπημένοι που έρχονται από μακρυά.

"Είναι ωραία η ζωή παρόλα αυτά...Μα τόσο λίγη"

"Και του χρόνου" που λέει και η μάνα μου. Αλήθεια σας είπα πόσο την αγαπώ;

Ελλάδα 2007 -προς 2008-

Χτυπάει το τηλέφωνο στο τηλεφωνικό κέντρο εφημερίδας που απασχολούμαι κάποιες ώρες. "Μια αγγελία θέλω να βάλω. Νεαρός 35αχρονος προσφέρει συντροφιά σε κυρίες και δεσπ..." τον κόβω διακριτικά. "Πρέπει να μας φέρετε στοιχεία ταυτότητας". Και εκεί αρχίζει η...μπάλα. "'Αγόρι μου τι να κάνω και εγώ. Δούλευα σε εργοστάσιο και έκλεισε. Ποτέ μην έχεις εμπιστοσύνη στο ελληνικό κράτος. Ποτέ."

Ανταπόκριση απο το live του B.D.Foxmoor

«Μην βρίζεις τον λαό», θα μου φώναζε ο Μίκης, «κάνε τον σταυρό σου και το σήμα της νίκης και θα συγχωρεθείς. Για αυτό μην επιμένεις μικρό ρετάλι μιας κακότροπης τέχνης». «Μαέστρο μου», θα του λεγα, «τραβά κοιμήσου, πρόλαβε πέθανε ή κάτσε και θυμήσου. Σε δημόσια δαπάνη μέρος απ' τα κλοπιμαία, το έφτιαξες εσύ θα σε σκεπάσουν με σημαία»

B.D. Foxmoor - Ksepesmos

B.D.Foxmoor απόψε στο Μύλο. Έτσι απλά...

Ωραία πράγματα

Και έγινε η συνέλευση, πρώτη μου φορά σχεδόν ψαρωμένα. Κάτι σαν τη πρώτη μέρα στο σχολείο, σαν το πρώτο αμφιθέατρο, να αναρωτιέμαι αν θα είμαι και του χρόνου και του παραχρόνου και άκρη να μη μπορώ να βγάλω. Αλλά ήταν ωραία. Σειρά είχαν τα "Δυο χωριά". Όμορφη κατάσταση και ρακή πολύ αν και από ένα σημείο και μετά το μυαλό μου ήταν να βρεθώ αλλού. Είδικα όταν το αλκοόλ με χαλάρωσε φουλ. Πολύ ωραία ήταν πάντως και ειδικά αν βρίσκεσαι με ανθρώπους που έχεις να μοιραστείς ένα χαμόγελο. Χ., Χ., Σ., Μ., Α., Δ., Β., Π., Γ. Α. όμορφα ήταν. Γαμάτα. :)

Άβυσσος...

"...όσο αξίζει μια γρατσουνιά απ’ την ανάσα σου
δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής
γυναίκα αν έχω κάνει λάθος συγχώρα με
γυναίκα αν είμαι σωστός μη μου το πεις... "


Χρήστος Θηβαίος

"Πεθαίνουμε, όταν τον ήλιο για φίλο μπερδεύουμε"

Τη λατρεύω τη νύχτα. Ποτέ δε με κούρασε. Ποτέ μα ποτέ δεν μπήκα στο δίλημμα "Βραδινό dvd ή βραδινή έξοδος". Και όταν διαλέγω το dvd μόνο αν είναι σε άλλο σπίτι με φίλου το διαλέγω. 2 -3 -4 το πρωί 5 ή 6 ή και 7 καμιά φορά. Υγρασία, λιγοστοί άνθρωποι, μεθυσμένοι. Πιο κάτω κανένα ζευγάρι που φιλιέται ή χαριεντίζεται μέσα στο αμάξι, Junkια και ζητιάνοι που αποφάσισαν να ξεπροβάλλουν, να περπατήσουν, να μαλώσουν ή να φωνάξουν δυνατά. Η γη για λίγες ώρες τους δέχεται. Αυτές τις νεκρές ώρες μόνο.

Η μέρα απο την άλλη είναι αποδοτική. Γρήγορη. Με δυνατές φωνές διαυγείς, χωρίς τρεκλίσματα και ανευθυνότητα. Αλλά σαφώς πιο νεκρή. Πιο ψεύτικη και με κόσμο δεμένο στις υποχρεώσεις του. Ο ήλιος είναι πολύ ωραίο πράγμα. Και η μέρα. Αρκεί να έχεις χρόνο να σηκώσεις το βλέμμα και να τον αντικρίσεις. Και να μη σκύβεις το κεφάλι για να τρέξεις ή νυχτώνεσαι μέσα στο γραφείο. Τότε ο ήλιος σε σκοτώνει. Σε απορροφά και σου παίρνει τη ζωή. Και γυρισμό δεν έχει. Η ζωή γυρισμό δεν έχει.

ΠΑΡΙΣΙ Βιλιέ-λε-Μπελ 2007 Ο επίλογος -ή πως θάφτηκε-

Να χαρώ εγώ τα ΜΜΕ. Να χαρώ και τον "Ριζοσπάστη" που άμα ο αγώνας δε...σπονσοράρεται από το ΚΚΕ δεν έχει ελπίδα να φανεί πουθενά στις σελίδες του. Έννοια μας και το Παρίσι και η Τουλούζ από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη δεν είναι πολύ μακριά. Εδώ θα είμαστε και θα τις ζούμε τις φωτιές. Μόνο που τότε δε θα μπορούμε να το αποφύγουμε. "Ηλεκτρονικής" καθημερινότητας συνέχεια. Μη σπάσει και κανένα αυγό.

«Θέλουμε εκδίκηση, θέλουμε δικαιοσύνη»

Ο ΕΤ.Κ περπάτησε στα προάστια των σύγχρονων «Αθλίων» και αφουγκράστηκε το «άλλο» Παρίσι. Κυριακή 2/12/2007

Το Βιλιέ λε Μπελ, ένα από τα πιο «σκληρά» παρισινά γκέτο, έλαμπε τις τελευταίες ημέρες, αλλά όχι από τα φώτα της γιορτής και τα στολίδια, που κάνουν μοναδική την Πόλη του Φωτός την περίοδο των Χριστουγέννων. Ελαμπε από τις μολότοφ και τα αυτοκίνητα που καίγονταν, σε μια ακόμη «εξέγερση των Αθλίων». Ο θάνατος δύο εφήβων κατά τη σύγκρουση της μοτοσικλέτας τους με περιπολικό της αστυνομίας πυροδότησε τα νέα επεισόδια αποκαλύπτοντας πως η ηρεμία που επικράτησε τα δύο τελευταία χρόνια ήταν επιφανειακή.

O ακήρυχτος πόλεμος ομάδων νεαρών που πυρπολούσαν ό,τι έβρισκαν στο πέρασμά τους, επιρρίπτοντας ευθύνη στους αστυνομικούς για το θάνατο των δύο φίλων τους, άφησε μια πόλη διαλυμένη με τρομαγμένους κατοίκους.

Ο ΕΤ.Κ, σε ένα μικρό οδοιπορικό στα «οργισμένα» προάστια, διαπίστωσε το χάσμα μεταξύ των φωτισμένων Ηλυσίων και των κακοφωτισμένων, γκρίζων εργατικών πολυκατοικιών, όπου κατοικεί το «άλλο» Παρίσι.

Ρωτάμε το 19χρονο Μπενουά, έναν οργισμένο νεαρό, γιατί αυτός και οι φίλοι του προβαίνουν σε καταστροφή ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας δίχως κανένα κριτήριο. Είναι η κατάθεση πόνου των νέων ενός γκετοποιημένου προαστίου;

«Θα συνεχίσουμε να σπάμε, θα συνεχίσουμε να καίμε οτιδήποτε και οποιονδήποτε, κι εσείς να είστε προσεκτικοί, δεν κάνουμε διακρίσεις!» φωνάζει απειλητικά και μισοειρωνικά. «Ετσι μόνο θα καταλάβουν πώς είναι να υποφέρεις για κάποιους που χάθηκαν και δεν έφταιγαν σε τίποτα. Ηταν αθώα παιδιά», προσθέτει φωνάζοντας.

«Θέλουμε εκδίκηση, θέλουμε δικαιοσύνη! Πρέπει να πεθάνουν τουλάχιστον δύο μπάτσοι! Θάνατος στην αστυνομία», συμπληρώνει περνώντας ένας νεαρός με κουκούλα, που αρνείται να μας αποκαλύψει το όνομά του.

Απομεινάρια αυτοκινήτων και καμένες προσόψεις κτιρίων μαρτυρούν τη βία που μαστίζει την περιοχή. Την έκφραση αυτής της βίας ζουν στο πετσί τους οι κάτοικοι και οι επιχειρηματίες της περιοχής. «Το κόστος της καταστροφής δεν είναι αμελητέο. Το πιο παράλογο είναι πως στη δική μου επιχείρηση 30 εργαζόμενοι έμειναν χωρίς δουλειά, ενώ η αποκατάσταση των ζημιών θα πάρει τουλάχιστον δύο χρόνια», αναφέρει απογοητευμένος ο κ. Vincent Petillon, ιδιοκτήτης της αντιπροσωπίας αυτοκινήτων Petillon Automobile, παρατηρώντας τους εμπειρογνώμονες να καταγράφουν τις ζημιές ανάμεσα στα ερείπια.

Οι κάτοικοι κυκλοφορούν φοβισμένοι στην πόλη της εγκατάλειψης και του πένθους, που πλέον φρουρείται από τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας «για όσο κρίνεται απαραίτητο», σύμφωνα με τις δηλώσεις της υπουργού Εσωτερικών Mισέλ Αλιό-Μαρί.

Σε σκηνές αστικής ανταρσίας αναφέρεται η εφημερίδα «Le Monde», ενώ ο Σαρκοζί μιλά για προσβολή προς τη Δημοκρατία και για την επικείμενη τιμωρία των υπευθύνων.

Η κοινωνική ένταση εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα στα παρισινά προάστια, «όπως ακριβώς εξαπλώθηκαν οι πυρκαγιές το καλοκαίρι στην Ελλάδα», σαρκάζει με πικρό χαμόγελο ο Didier Arnaud, δημοσιογράφος της «Liberation», που δηλώνει πως «αυτή τη φορά τα επεισόδια δεν είναι πολιτική πράξη όπως το Νοέμβριο του 2005». Ο Γάλλος δημοσιογράφος δηλώνει στον ΕΤ.Κ πως η κυβέρνηση είναι πια «πολύ πιο συνετή, δεν προκαλεί με δηλώσεις αντίστοιχες των περί “αποβρασμάτων”… Αυτή τη φορά ο θυμός πέρα από την αστυνομία απευθύνεται κυρίως στα ΜΜΕ, γιατί οι κάτοικοι διαπιστώνουν απόσταση ανάμεσα σε όσα λέγονται και γράφονται και σε αυτό που οι ίδιοι είδαν».

Οταν η βία γίνεται απάντηση στην αδιαφορία
Εκεί όπου το γαλλικό κράτος πρόνοιας δεν μπορεί να μεριμνήσει, εκεί όπου η απόρριψη, η ανεργία και η κοινωνική αποτυχία είναι καθεστώς, εκεί η βία γίνεται συχνά απάντηση. Στην κραυγή πόνου προστίθεται όλη αυτή η κοινωνική αδικία και εγκατάλειψη, και οι καταστροφές γίνονται μήνυμα, γίνονται η φωνή που δεν έχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι των σύγχρονων γκέτο. «Δεν δικαιολογούμε αυτό που κάνουν, αλλά μπορούμε να το καταλάβουμε. Οι κάτοικοί μας δεν είναι βάρβαροι. Αγαπούν την πόλη τους, εδώ έχουν μεγαλώσει. Σήμερα έχω την εντύπωση πως άρχισαν να συνειδητοποιούν το κακό που της έκαναν. Και σίγουρα δεν τους είναι ευχάριστο. Δεν θέλουν να ξυπνούν ανάμεσα σε αποκαΐδια!» μας τονίζει ο Nicolas Carrier, εκπρόσωπος του δημάρχου του Βιλιέ λε Μπελ, κ. Didier Vaillant, ο οποίος μας δηλώνει ότι δεν έχει χρόνο για συνέντευξη. Περνώντας βιαστικά μας λέει: «Σήμερα είναι μια μέρα πένθους, όχι βίας, και θα ασχοληθώ μόνο με τους κατοίκους μου». Κοιτάζω τη δημοτική βιβλιοθήκη και πιο πέρα έναν παιδικό σταθμό, που έχουν καταστραφεί από τις φωτιές. Είναι οι θλιβερές εικόνες σ’ έναν τόπο που στερείται ιδανικών, που στερείται συνείδησης των στόχων των καταστροφών του.

Αν και βιαστικός και λιγομίλητος ο δήμαρχος Nicolas Carrier μάς επισημαίνει πως το δημαρχείο κάνει προσπάθειες επαφής και συντονισμού, αλλά τίποτε δεν είναι αρκετό, δεδομένου ότι όλα περιστρέφονται γύρω από το λαμπερό Παρίσι. Λίγα χιλιόμετρα πιο έξω από την Πόλη του Φωτός ένας άλλος κόσμος φωνάζει με ό,τι μέσα έχει για να ακουστεί. Οι φωνές όμως που δεν ακούγονται γίνονται πράξεις βίας και τότε το προάστιο του «περιθωρίου» γίνεται πρωτοσέλιδο.

Οι φωνές της πορείας

Βαδίζουμε μαζί με τους κατοίκους σε μια πορεία σιωπηλή στη μνήμη του 16χρονου Λαραμί και του 15χρονου Μουσίν, που έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα της περασμένης εβδομάδας. Η πορεία καταλήγει στον τόπο του δυστυχήματος.

- Ο πατέρας του μικρού Λαραμί εκφράζει τη δυσφορία του στη θέα του μικροφώνου. «Ζητώ την αλήθεια και τη δικαιοσύνη», λέει κοιτώντας έντονα στα μάτια τους δημοσιογράφους, σαν να προσδοκά να δικαιωθεί από τα MΜΕ.
- «Δεν πρέπει να ξεχνάμε το Clichy του 2005, είναι επικίνδυνο να μην το θυμόμαστε!» δηλώνει ο δικηγόρος της οικογένειας Jean Pierre Mignard κάνοντας έκκληση για επικράτηση της λογικής στους κατοίκους.
- Είναι όλοι εκεί, συγγενείς, φίλοι και κάμερες. Οι νεαροί φίλοι όμως των παιδιών δείχνουν αγανακτισμένοι με την παρουσία των ΜΜΕ. «Τι θέλετε εδώ; Αφού όλοι τα ίδια γράφετε! Πριν καν γίνει έρευνα γράψατε πως το μηχανάκι ήταν κλεμμένο! Ολα για να φανεί ότι έσφαλαν τα παιδιά! Ολο ψέματα!»
- «Δεν είναι φυσιολογικό αυτό που συνέβη. Οι αστυνόμοι είναι πάνω από το νόμο. Ο Λαραμί ήταν σαν αδελφός μου. Ηταν ένα αγόρι πολύ ευγενικό. Και ο Μουσίν ήταν πολύ καλό παιδί. Δεν προκαλούσαν ποτέ!» μουρμουρίζει ο Αμπτού, συμμαθητής του Λαραμί.
- Αντιπαθούν τις κάμερες και τα μικρόφωνα, αλλά διψάνε ν’ ακουστεί η φωνή τους. Μιλάνε ακατάπαυστα, έντονα, επιθετικά. Με κοιτάζουν με θυμό και ξεσπούν: «Γράφετε ότι τα παιδιά μας είναι εγκληματίες, δεν γράφετε ότι οι αστυνόμοι είναι εγκληματίες! Αυτοί σκότωσαν και παράτησαν αβοήθητα τα παιδιά! Γι’ αυτό τώρα οι φίλοι τους κάνουν ό,τι κάνουν! Φοβάμαι τους αστυνόμους όταν τα παιδιά μου κυκλοφορούν μέσα στη νύχτα!» επεμβαίνει έξαλλη μια μητέρα δύο αγοριών.
- …«Αν είχα σκοτώσει εγώ με το αυτοκίνητο δύο μπάτσους κατά λάθος, θα καταδικαζόμουν τουλάχιστον για 25 χρόνια. Αυτοί όχι! Εγώ έχω κάνει φυλακή για πιο αστεία πράγματα!» μου φωνάζει ένας άντρας με σκληρό παρουσιαστικό και σημαδεμένο πρόσωπο, που προσθέτει: «Γι’ αυτό κάποιοι από εμάς εκπαιδευόμαστε στα στρατόπεδα του Μπιν Λάντεν και είμαστε ειδικοί στις χειροβομβίδες!».
- Ενα εντεκάχρονο αγόρι, μέλος μιας μικρής συμμορίας, καμαρώνει για τις σιδεριές και τα δακρυγόνα του.

Αυτή τη φορά δεν ακούστηκαν συνθήματα κατά του Σαρκοζί στους δρόμους, ούτε υπήρξε κριτική κατά της κυβέρνησης. Απλά μια εικόνα θυμού και εγκατάλειψης βασίλευε στο «ευαίσθητο» προάστιο.

Η πόλη στα δύο

Σε δύο στρατόπεδα μοιάζει να είναι η πόλη χωρισμένη, των ομαδοποιημένων νέων κυρίως αφρικανικής καταγωγής και των κατοίκων που φοβούνται το αύριο. Ενας τρίτος πόλος έχει εμφανιστεί, που θέλει να ενσωματωθεί στους φιλήσυχους κατοίκους -είναι οι δυνάμεις ασφαλείας, που παρακολουθούν τις πορείες από απόσταση. «Μη μας αναγκάσετε να έρθουμε να σας σώσουμε…

Ο ρόλος μας είναι να εξασφαλίσουμε το σεβασμό του νόμου, της Δημοκρατίας και φυσικά την ασφάλεια των κατοίκων», μας προειδοποιεί ένας αστυνομικός με φιλική διάθεση. Η εμπιστοσύνη όμως έχει πια χαθεί στο πρόσωπο της αστυνομίας.

Η μικρή -σε σχέση με το 2005- εξέγερση αυτή τη φορά δεν είχε πολιτικό πρόσωπο. Ισως γι’ αυτό δεν συγκρίνονται τα τωρινά επεισόδια με τα επεισόδια του Νοέμβρη του 2005. Οι κάτοικοι ωστόσο αισθάνονται το ίδιο εγκαταλελειμμένοι με τότε. Μιλούν για ανεπάρκεια κοινωνικών υπηρεσιών, ανεργία, κοινωνική και σχολική αποτυχία, έλλειψη πρόληψης και κοινωνικό ρατσισμό. Πολλοί αναφέρονται στην ανεπάρκεια της αστυνομίας σε περιόδους ύφεσης και κάποιοι από αυτούς νοσταλγούν τον Σαρκοζί ως υπουργό Εσωτερικών λόγω αποτελεσματικότερης διαχείρισης κρίσεων.

Παράδοξες δηλώσεις στα προάστια της «απόρριψης», αν ανακαλέσουμε στη μνήμη μας τα γεγονότα του Νοέμβρη του 2005. . Οσο για την οργή των νέων, έχει βρει πια νέο παραλήπτη: τη στολή του νόμου, αφού η αστυνομία, σύμφωνα με μαρτυρίες ακόμα και κάποιων νέων κοριτσιών, δεν τους αντιμετωπίζει ως πολίτες του κράτους.

Μιλούν για βιαιότητα και ρατσισμό των χωροφυλάκων, ενώ κάποιοι κάτοικοι, αγανακτισμένοι από τις «παράλογες εξεγέρσεις», αναφέρονται σε ρατσισμό κατά της αστυνομίας! «Οι αστυνόμοι κάτω από τη στολή είναι άνθρωποι φυσιολογικοί, με οικογένειες. Ο γιος μου είναι αστυνομικός και δεν είναι βίαιος», δηλώνει ο 60χρονος Serge, ενώ πλησιάζει ο Jean-Jacques κοιτώντας φοβισμένος γύρω του. «Φοβάμαι πως δεν θα σταματήσουν εδώ. Κι εμείς δεν αισθανόμαστε ασφαλείς. Είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε οτιδήποτε συμβεί, αφού δεν έχουμε τα μέσα να φύγουμε. Είμαστε φτωχοί άνθρωποι αλλά έχουμε κάτι να χάσουμε! Αυτοί δεν έχουν τίποτα να χάσουν! Δεν έχουν καν ιδεολογία, είναι μηδενιστές, καταστρέφουν χωρίς λογική και παρασέρνουν και 10χρονα αγόρια».

PARIS 2005

Κάτι έβραζε βράζει και θα βράζει στα γκέτο στο Παρίσι.

4 από τις 30

ημερήσιες εφημερίδες είχαν στο εξώφυλλο έστω και στα "ψιλά" για τις ταραχές. Μας έφαγε το ασφαλιστικό...Καθημερινή-Ελεύθερος Τύπος-Ελευθεροτυπία-Η Χώρα και πάλι μπράβο σας!

Γιατί έχει Αθηναϊκές πινακίδες!!!!!

«Ότι συνέβη στο προάστιο Βιγέ λε Μπελ δεν έχει καμία σχέση με κοινωνική κρίση, είναι έργο χούλιγκαν»
Νικολά Σαρκοζί σε χθεσινή συνέντευξη

Υ.Γ.Του ηλίθιου του έδειχναν τον ουρανό και αυτός κοιτούσε το δαχτυλό του...Μήπως φταίνε οι Νεφελίμ;

Stou Giannh Ai-Giannh thn polh

Στου Γιάννη Αγιάννη την πόλη

Είχα ένα όνειρο να πάω κι εγώ όπως όλοι
στων ποιητών και των ρομαντικών την όμορφη πόλη·
στο ξακουστό Παρίσι το χιλιοτραγουδισμένο
που κάθε ερωτευμένος το ‘χει κρυφό απωθημένο.
Κάθε μεγαλωμένος με τα γαλλικά του και τα πιάνα,
ονειρεύεται μια βόλτα αγκαζέ στο Σηκουάνα.

Να, ρε μάνα, τα κατάφερε και η αφεντιά μου,
μόνο που είχα το μονόχνοτο τον άντρα μου κοντά μου.
Με κρεμασμένα μούτρα, γιατί έπρεπε κι αυτό να το ζήσει·

ίσως το πρώτο μου και τελευταίο ταγκό στο Παρίσι.

Απ’ την αρχή ήτανε κάπως, ήμουνα λίγο εκτός

για όσα θα ’βλεπα στην Πόλη του Φωτός.
Είδα χαρούμενους τουρίστες στα Ηλύσια πεδία
παντού σημαίες γαλλικές – τι κοροϊδία!
Είδα γνωστούς αριστερούς με κρασί και πατέ,
είδα να με κοιτάν δυο μάτια από μια μπούρκα στο σιτέ,
είδα έναν κλόουν σε τσίρκο που έμοιαζε του Σαρκοζί
και μια αφίσα του Λεπέν με χοιρινά μαζί,
είδα ένα stencil στου Γιάννη Αγιάννη την πόλη
«δημοκρατία μ’ εκπτώσεις ελάτε να ψωνίσετε όλοι».

Τώρα οι Άθλιοι στου Γιάννη Αγιάννη την πόλη
σε τσιμεντένια μπουντρούμια στριμωγμένοι είναι όλοι·
γομωμένο φυτίλι από στουπί σε μπουκάλι
γίνεται κάθε περήφανος που σηκώνει κεφάλι.
Μια ανάσα δρόμο από την Πόλη του Φωτός
μνήμες σέρνονται να θαφτούνε εκτός.
Πίσω απ’ την όμορφη παριζιάνικη εικόνα
είδα έναν σκοτεινό κι ατέλειωτο χειμώνα.

Κάτω απ’ του Άιφελ τον πύργο μίλησα αγγλικά για λίγο
και κάποιοι μου προτείνανε καλύτερα να φύγω.
Ποιος να μου το ’λεγε, πως απ’ την πρώτη κομμούνα
θα ξεπέφταν να φροντίζουν μια πατρίδα γουρούνα
Είδα την Εσμεράλντα σε σκαμπό ρουστίκ
τον Κουασιμόδο ντυμένο από λουσάτη μπουτίκ,
είδα κι ένα όνειρο λίγο πριν τα χαράματα:
την Τιτίκα και τον Μάριο στα οδοφράγματα …
Άκου πράγματα! τώρα εδώ γυρνάν το κεφάλι
σ’ όποιον ανάβει φυτίλι από στουπί σε μπουκάλι,
ζητωκραυγάζουνε Γάλλοι με Αλγερινού το γκολ
υπό το βλέμμα στο κάδρο του εθνάρχη Ντε Γκωλ.
Είδα που πίναν οι διάσημοι ζωγράφοι τον καφέ τους,
είδα που κάνανε οι βασιλιάδες το μπιντέ τους,
μα πίσω από την ανοιξιάτικη παριζιάνικη εικόνα
είδα έναν σκοτεινό κι ατέλειωτο χειμώνα.

Sadahzinia

Nicolas Sarkozy on Canal+, 6/11/05

"Sarkozy, fasciste!"

la haine clips

Όλο αυτό το μίσος και ο πόνος των ανθρώπων των γαλλικών προαστείων απο κάπου ξεκίνησε. Δείτε το " La Haine" (Το μίσος)του Ματιέ Κασσοβίτς (1995) και θα σας λυθούν πολλές απορίες.

Συνεχίστηκαν οι συγκρούσεις 28/11/07

Μετά τα προάστια του Παρισιού, πεδίο μάχης και η Τουλούζη

in.gr

Παρίσι

Από το Παρίσι στην Τουλούζη έφτασε η σπίθα των ταραχών μεταξύ νεαρών από τα φτωχά προάστια και της αστυνομίας. Δεκάδες αυτοκίνητα παραδόθηκαν για μια ακόμη νύχτα στις φλόγες. Στην τρίτη νύχτα των συγκρούσεων, νεαροί διαδηλωτές -μετανάστες σχεδόν στο σύνολό τους- έκαψαν περίπου 20 αυτοκίνητα στην Τουλούζη, ενώ οι πυρκαγιές που ξέσπασαν σε δύο βιβλιοθήκες της πόλης τέθηκαν σύντομα υπό έλεγχο από τις πυροσβεστικές δυνάμεις. Παράλληλα, συνεχίστηκαν οι ταραχές στο παρισινό προάστιο Βιγέ λε Μπελ, όπου νεαροί συνέχισαν τις οδομαχίες με την αστυνομία και έκαψαν αυτοκίνητα. Αργά το βράδυ έγινε γνωστό ότι 22 νεαροί συνελήφθησαν από την αστυνομία.
Στην Τουλούζη συνελήφθησαν άλλοι οκτώ νεαροί, ο μικρότερος εκ των οποίων είναι 13 ετών. Από την έναρξη των ταραχών, την Κυριακή, έχουν τραυματιστεί περίπου 130 αστυνομικοί. Την περιοχή Βαλ ντ' ουάζ, όπου ανήκει και το προάστιο Βιγέ λε Μπελ, επισκέφθηκε την Τρίτη η υπουργός Εσωτερικών, Μισέλ Αγιό Μαρί. Ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί συγκάλεσε για την Τετάρτη έκτακτη υπουργική σύσκεψη, αμέσως μετά την επιστροφή του από την Κίνα, προκειμένου να γίνει εκτίμηση της κατάστασης ασφαλείας και να ληφθούν μέτρα. Οι γαλλικές αρχές ανησυχούν για την επανάληψη του βίαιου σκηνικού του 2005, όταν οι διαδηλωτές στα προάστια του Παρισιού έκαιγαν αυτοκίνητα και καταστήματα επί εβδομάδες, με την αστυνομία να αδυνατεί να καταστείλει την εξέγερση, παρά τα αυστηρά μέτρα που είχε λάβει. Οι τελευταίες ταραχές ξέσπασαν την Κυριακή, με αφορμή το θάνατο δύο εφήβων, όταν το μοτοποδήλατο στο οποίο επέβαιναν συγκρούστηκε με περιπολικό της αστυνομίας. Η εσωτερική έρευνα της αστυνομίας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για δυστύχημα, ωστόσο κάτοικοι του Βιγέ λε Μπελ κατηγορούν την αστυνομία ως υπεύθυνη για το θάνατο των δύο νεαρών.

Κάποιος χτενίζεται...

...ενώ η Γαλλία καίγεται...

Απο www.politikokafeneio.com 8 Νοέμβρη 2005
Σημ.Θυμήσου ποιός κυβερνά 2 χρόνια και 20 μέρες μετα...

Γαλλία: Οι «Άθλιοι» βγήκαν στους δρόμους

Η πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας και της καταστολής άναψε την πυρκαγιά που καίει επί μέρες στο Παρίσι

Οι ομάδες καταστολής, από την Πέμπτη 27 Οκτώβρη, κάνουν διπλοβάρδιες και η κυβέρνηση είναι επί ποδός. Όλα αυτά για

Ανταπόκριση από το ΠΑΡΙΣΙ της συνεργάτιδάς μας ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΨΑΡΑ

Ο πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν μόλις ανακοίνωσε ότι από σήμερα ο αστυνομικός διευθυντής κάθε περιοχής έχει το ελεύθερο να κυρήσσει απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 9 το βράδυ. Δεν καλούν ακόμα τo στρατό, αλλά θα είναι η απόμενη κίνηση.

Ο υπουργός Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί φαίνεται ότι ανακάλυψε την «πανάκεια»: Σε κάθε πρόβλημα που άπτεται της αρμοδιότητάς του η απάντησή του είναι μία – και η ίδια πάντοτε: «μηδενική ανοχή». Σε εκπομπή στην τηλεόραση αποκάλεσε «αλήτες» και «αποβράσματα» τους νέους κατοίκους ορισμένων προαστίων, ενώ την επομένη των πρώτων επεισοδίων αναφερόταν στους νεκρούς ως «κοινά κλεφτρόνια», υποσχόμενος να ενισχύσει την καταστολή και εμμένοντας πάντα στην πολιτική της «μηδενικής ανοχής». Πράγμα που έκανε. Αποτέλεσμα; Τα προάστια πήραν φωτιά!

Στο προάστιο Κλισί-σιρ-Μπουα στο διαμέρισμα Σεν-Σαν Ντενί, βόρεια του Παρισιού, τρεις νεαροί, 15 και 17 χρονών, προσπαθώντας να ξεφύγουν από έλεγχο και κυνήγι της αστυνομίας πήγαν να κρυφτούν σε σταθμό μεταβολής ηλεκτρικής ενέργειας όπου οι δύο κάηκαν, ενώ ο τρίτος νοσηλεύεται με βαριά εγκαύματα. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα δεκάδες νέοι βγήκαν στους δρόμους τόσο στο Κλισί-σιρ-μπουα όσο και σε άλλα προάστια του διαμερίσματος. Οι συλλήψεις και καταδίκες νέων, ακόμα και ανήλικων στους τόπους των ταραχών δεν πέτυχαν τίποτε περισσότερο από το να ρίξουν λάδι στη φωτιά. Η ρίψη δακρυγόνων από την αστυνομία στο τζαμί του Σαν Ντενί, όπου σε περίοδο του ραμαζανιού εκατοντάδες άνθρωποι προσεύχονταν, αποτέλεσε τη χαριστική βολή. Οι ταραχές και οι συγκρούσεις με την αστυνομία εξαπλώθηκαν και σε άλλα διαμερίσματα αλλά και σε άλλες πόλεις (Βαλάνς, Τουλούζ, Πό κ.ά.).

Η ταχύτητα εξάπλωσης των ταραχών, η έκταση και η έντασή τους φανερώνουν κάτι περισσότερο από ένα ακόμα συμβάν. Και η προσπάθεια, στη βάση της συναίνεσης, μέσων ενημέρωσης και πολιτικής να ερμηνεύσουν προβλήματα οικονομικής και κοινωνικής φύσης με όρους «πολιτισμικούς», βλέπε «εθνοτικούς», είναι τουλάχιστον ύποπτη. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις πόλεις – παρισινά προάστια του διαμερίσματος του Σεν-Σαν Ντενί (την πηγή, άλλωστε, και την καρδιά των επεισοδίων). Το παράδειγμα είναι παραπάνω από ενδεικτικό: Το Σαν Ντενί έχει σε υπερθετικό βαθμό όλα τα στοιχεία που μπορούμε να απαντήσουμε σε άλλα λαϊκά – εργατικά προάστια. Γιατί, ενώ σε άλλα προάστια υπάρχουν ζώνες λιγότερο ή περισσότερο «εύπορες», με λιγότερα ή περισσότερα προβλήματα, στο Σαν Ντενί, ίσως με μόνη εξαίρεση το Ρενσί, καμιά ζώνη δεν βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα. Όποιος έχει δει την ταινία Το Μίσος, γυρισμένη ακριβώς στο Σαν Ντενί, μπορεί πιο εύκολα να μεταφέρει σε εικόνες τα παρακάτω.

Μόλις λίγα χιλιόμετρα βόρεια του Παρισιού, το Σαν Ντενί διαχωρίζεται από την πρωτεύουσα μ’ ένα «γυάλινο παραπέτασμα» πιο ανθεκτικό από τον τοίχο του Βερολίνου. Εκεί ζει το 80% του πιο φτωχού πληθυσμού της Γαλλίας. Θύματα της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής της – δεξιότατης – κυβέρνησης του ντε Βιλπέν (διάβαζε Σιράκ), με το πιο υψηλό ποσοστό ανεργίας σ’ όλη τη Γαλλία (1 στους 2 νέους είναι άνεργος). Μεγάλο ποσοστό των κατοίκων είναι αναλφάβητοι ή της ελάχιστης μόρφωσης, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο γιατί εκεί μπορούν να έχουν το μόνο γεύμα της μέρας (μια και στα γαλλικά σχολεία προσφέρεται στους μαθητές μεσημεριανό στην καντίνα του σχολείου). Το ποσοστό των «κοινωνικών Κατοικιών» (HLM), που αποτελούν το βασικό οικιστικό μοντέλο των λαϊκών προαστίων, είναι από τα πιο υψηλά όλης της Γαλλίας, αν όχι το υψηλότερο. Από τους εκεί κατοικούντες προέρχονται μέγα μέρος του φτηνού εργατικού δυναμικού, «απασχολήσιμου», πρόθυμου να δεχτεί οποιαδήποτε σύμβαση εργασίας, οποιασδήποτε εργασία μετά από πολύμηνη (βλέπε πολυετή) ανεργία. Αν και η εργασία υπό αυτούς τους όρους αυξάνει το αίσθημα της ανασφάλειας και τη βεβαιότητα της κοινωνικής ανισότητας.

Οι «Κοινωνικές Κατοικίες» είναι γνωστές σε όλους ως σιτέ (cite). Κατά το μοντέλο των μεσαιωνικών σιτέ, οι σύγχρονες είναι φτιαγμένες ως απόρθητες πόλεις. Μόνο που δεν έχουν τείχη. Δεν χρειάζεται. Πρόκειται για πανύψηλα οικοδομικά συγκροτήματα, πραγματικές τσιμεντουπόλεις, προορισμένες να στεγάσουν από 2.000 ως και πάνω από 10.000 ανθρώπους (η σιτέ La Grande Bone, για παράδειγμα, στο Γκρινί της Εσσονίας στεγάζει 11.000 – είναι μεγαλύτερη από μια ελληνική μέση επαρχιακή πόλη). Αυτές οι ιδιότυπες πόλεις έχουν μια παράξενη ιδιομορφία: Είναι χτισμένες έτσι ώστε όχι να εμποδίζουν κάποιον να μπει, αλλά το αντίθετο – να αποτρέπουν τους κατοίκους της από το να βγουν. Για τους εκεί διαμένοντες όλος τους ο κόσμος είναι η σιτέ: Το κοινωνικό τους περιβάλλον, οι όποιες τυχόν έξω-επαγγελματικές ή έξω-σχολικές τους δραστηριότητες περιορίζονται σ’ αυτή. Μ’ αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται η βεβαιότητα ότι θα μείνουν πάντα «ξένοι», έστω κι αν οι περισσότεροι είναι γάλλοι υπήκοοι δεύτερης, τρίτης ή νιοστής γενιάς. Η αίσθηση εγκλεισμού και η πραγματικότητα του κοινωνικού αποκλεισμού (ανεργία, φτώχεια, ρατσισμός, αστυνόμευση, ουσιαστικός αποκλεισμός από τη μόρφωση, κοινωνικό αδιέξοδο) μετατρέπει τη σιτέ σε ναρκοπέδιο, ικανό να εκραγεί ανά πάσα στιγμή και με πολύ μικρότερες αφορμές από αυτή που υπήρξε στην παρούσα στιγμή. Ιδιαίτερα οι νέοι αντιμετωπίζουν κάθε κρατικό υπάλληλο τουλάχιστον με καχυποψία (από τον κοινωνικό λειτουργό ως τον ταχυδρόμο ή τον πυροσβέστη). Γιατί όλοι αυτοί είναι στα μάτια τους εκπρόσωποι θεσμών που ερημώνουν το χώρο τους. Και βέβαια, εχθρός πρωτίστως είναι οι «μπάτσοι» (δεν υπάρχει άλλη λέξη για να τους αποκαλέσουν) – ο κύριος εκφραστής της εξουσίας. Στη θέα τους και μόνο μπορούν να προκληθούν (και έχουν προκληθεί) συμπλοκές. Υπάρχει βαθιά ριζωμένη η αντίληψη ότι η αστυνομία σε συλλαμβάνει, σε ελέγχει, βιαιοπραγεί εναντίον σου, ακόμη κι αν δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.

Σε αυτές τις συνθήκες ζωής, θα ήταν αφελές να θεωρήσουμε συγκυριακό και δυσεξήγητο συμβάν την άνοδο του «κοινοτικού» πνεύματος, των φατριών, τις «αστικής βίας» (όπως τη βαφτίζουν με ευκολία οι κοινωνιολόγοι). Κι όμως, ο μέσος Γάλλος «εκπλήσσεται» κάθε φορά που ξεσπάει μια νέα, μεγαλύτερης ή μικρότερης έκτασης ταραχή. Γιατί είναι εύκολο να παραμείνει κανείς στο στερεότυπο του «βάρβαρου, πεινασμένου, αμόρφωτου» ξένου, του «τριτοκοσμικού», του κατ’ ανάγκη (εν δυνάμει εγκληματία», αντί να δει στις (εξεγερτικές συχνά) ενέργειές του (ένα από τα) αποτελέσματα της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής, της ίδιας που υφιστάμεθα όλοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, σπουδαστές και συνταξιούχοι. Στα μάτια της εξουσίας του κεφαλαίου πολλοί από εμάς μπορεί να είμαστε «φασαριόζοι και βρωμεροί».

La rage - Keny Arkana

ΚΑΝΤΕ ΤΟΥΣ ΜΠΑΧΑΛΟ ΡΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.

Eminem - White America (GNN.tv - Uncensored)

ΟΣΟ ΔΙΑΡΚΕΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟ ΒΙΛΙΕ-ΛΕ-ΜΠΕΛ ΚΑΘΕ POST ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΕΒΑΖΩ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΑΥΤΗ.ΕΜΙΝΕΜ ΓΙΑ ΑΡΧΗ.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ WHITE AMERICA ΚΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΘΥΜΙΣΕΙ.ΠΡΟΑΣΤΕΙΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΜΑΥΒΕ...ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ-ΠΑΤΡΙΔΑΣ...



EMINEM

"White America"

America, hahaha, we love you, how many people are proud to be citizens of this beautiful
Country of ours, the stripes and the stars for the rights that men have died for to protect,
The women and men who have broke their neck's for the freedom of speech the United States
Government has sworn to uphold, or
(Yo', I want everybody to listen to the words of this song) so we're told...

I never would've dreamed in a million years I'd see,
So many motherfuckin' people who feel like me, who share the same views
And the same exact beliefs, it's like a fuckin' army marchin' in back of me, so many lives I
Touch, so much anger aimed, in no particular direction, just sprays and sprays, and straight
Through your radio waves it plays and plays, 'till it stays stuck in your head for days and
Days, who would of thought, standing in this mirror bleachin' my hair, with some peroxide,
Reaching for a t-shirt to wear, that I would catapult to the forefront of rap like this, how
Could I predict my words would have an impact like this, I must've struck a chord, with somebody
Up in the office, cause congress keeps telling me I ain't causin' nuthin' but problems, and now
They're sayin' I'm in trouble with the government, I'm lovin' it, I shoveled shit all my life,
And now I'm dumping it on...

[Chorus]
White America, I could be one of your kids, white America, little Eric looks just like this,
White America, Erica loves my shit, I go to TRL, look how many hugs I get, white America, I
Could be one of your kids, white America, little Eric looks just like this, white America, Erica
Loves my shit, I go to TRL, look how many hugs I get...

Look at these eyes, baby blue, baby just like yourself, if they were brown, Shady lose, Shady
Sits on the shelf, but Shady's cute, Shady knew, Shady's dimple's would help, make ladies swoon
Baby, {ooh baby}, look at my sales, let's do the math, if I was black, I would've sold half, I
Ain't have to graduate from Lincoln high school to know that, but I could rap, so fuck school,
I'm too cool to go back, gimme the mic, show me where the fuckin' studio's at, when I was
Underground, no one gave a fuck I was white, no labels wanted to sign me, almost gave up, I was
Like, fuck it, until I met Dre, the only one to look past, gave me a chance, and I lit a fire up
Under his ass, helped him get back to the top, every fan black that I got, was probably his in
Exchange for every white fan that he's got, like damn, we just swapped, sittin' back lookin' at
Shit, wow, I'm like my skin is it starting to work to my benefit now, it's...

[Chorus]

See the problem is, I speak to suburban kids, who otherwise would of never knew these words
Exist, whose mom's probably would of never gave two squirts of piss, 'till I created so much
Motherfuckin' turbulence, straight out the tube, right into your living room I came, and kids
Flipped when they knew I was produced by Dre, that's all it took, and they were instantly hooked
Right in, and they connected with me too because I looked like them, that's why they put my
Lyrics up under this microscope, searchin' with a fine tooth comb, its like this rope, waitin'
To choke, tightening around my throat, watching me while I write this, like I don't like this,
Nope, all I hear is, lyrics, lyrics, constant controversy, sponsors working 'round the clock, to
Try to stop my concerts early, surely hip-hop was never a problem in Harlem, only in Boston,
After it bothered the fathers of daughters starting to blossom, so now I'm catchin' the flack
From these activists when they raggin', actin' like I'm the first rapper to smack a bitch, or
Say faggot, shit, just look at me like I'm your closest pal, the posterchild, the motherfuckin'
Spokesman now for...

[Chorus]

So to the parents of America, I am the damager aimed at little Erica, to attack her
Character, the ringleader of this circus of worthless pawns, sent to lead the march right up to
The steps of congress, and piss on the lawns of the White House, to burn the casket and replace
It with a parental advisory sticker, to spit liquor in the faces of in this democracy of
Hypocrisy, fuck you Ms. Cheney, fuck you Tipper Gore, fuck you with the freest of speech this
Divided states of embarrassment will allow me to have, fuck you, [vocal melody],
He, hahaha, I'm just playin' America, you know I love you...

Σειρά έχει το Βιλιέ-λε-Μπελ

Βάλτε φωτιά έτσι φοβούνται τα ερπετά...

Locomondo JaMaicA 2005 jam

Τρέλα μιλάμε! :))))

Active Member - Skiaxtro [Live @ Rodon]

Κάτι χάνει η Θεσσαλονίκη. Η μελάγχολική μουντάδα με τη ταυτόχρονη ελπίδα της φεύγει και τη θέση της δίνει στα πλαστικά χρώματα και τους λεοπαρδαλέ καναπέδες σε τεράστια καφέ-κονσέρβες.Σαν το σκιάχτρο της Sadahzinia μας παρομοιάζω. Σα να μη θέλουμε άλλο να κρατήσουμε αυτό το φωτεινό ασπρόμαυρο που υπάρχει στο dna μας, αυτή τη θολή μαγεία που μας γυροφέρνει, σαν αυτή που κρύβεται στα πρωινά στο Λευκό Πύργο και γινόμαστε αργά αλλά σταθερά Wannabe Αθηναίοι, μόνο στα άσχημα τους όμως. Προσωπικά εύχομαι και ελπίζω να κρατήσουμε αυτή τη πρώτη εικόνα και αυτή τη μουντάδα και να βρούμε τα κότσια να φωνάξουμε, στα χαζοχαρούμενα χαμογελαστά πλασματάκια, που θα ρθουν να μας σταυρώσουν και να μας κάψουν, επειδή δε χωράμε στα γιομάτα χρώματα σχέδια τους: "Να πάτε στο διάλο, εμείς θα πάμε όπου έχει φωτιά".

Tο σκιάχτρο
(στίχοι: Sadahzinia)

Ο ήλιος ψήλωσε πάλι, τράβα κουπί και πετάλι
γυρτό δίποδο ρετάλι, απ' το σαράκι, φαγωμένο παρτάλι
μ' ό,τι σου απέμεινε στο άδειο κεφάλι
ώρα καλή, μες στην αιθάλη.
Σε πολιτεία μεγάλη ξέμεινες άκακο σκιάχτρο,
δεμένη η τύχη σου γύρω απ' το απόρθητο κάστρο
της ευτυχίας και των ανθρώπων,
της τρομαγμένης φασαρίας και της σιωπής των αγνώστων.
Δεμένη η γλώσσα σου, δεμένο δάκρυ στο μάτι
που απ' το παράδεισό τους σου έδωσαν το τίποτα και κάτι.
Μέρα χορτάτη απ' τα πειράγματα
και τ' όνομά του στο στόμα τους σκόρπια γράμματα,
γκρίζος λεκές στην λαμπερή τους εικόνα,
σφήνα κακή στον κανόνα και στον σπουδαίο τους αιώνα
έφερνε χειμώνα μέσα στην άνοιξη κι όμως
δε πρόλαβα ούτε εγώ να το γιάνω ούτε ο χρόνος.
Αυτό το σκιάχτρο είχε κάτι δικό μου,
είχε δροσιά απ' το θεό μου και μια στιγμή απ' το γιο μου,
τον ουρανό μου και τη γη που αγγίζω,
είχε για ταίρι του το γαλάζο, το γκρίζο.

Είχες δει το φεγγάρι να 'ργει
είχες φιλιώσει με τη βροχή,
ήσουν ταμένο μόνο στη γη
κι ήσουν σα πρίγκιπας εκεί.
Ώσπου ένα χέρι μια ροδαυγή
δεν άκουσε τη βουβή σου κραυγή
σ' έκαψε πριν ο ήλιος να βγει
κι ήσουν σα πρίγκιπας εκεί.

Κουβέντα πιάνω κάτω απ' τον ίσκιο το στραβό του
από παλιά είχε το χώμα αδελφό του
ήταν εκεί να του φυλάει τα σπαρμένα
φύτρωσε γύρω μια πόλη· τι παράξενη γέννα!
Μπογιατισμένα παλάτια με σιδερένιο στεφάνι
και συ σκιάχτρο στη μέση, βαλσαμωμένο καπλάνι
να περιμένεις τη νύχτα το φεγγάρι να 'ρθει
να σε κρύψει στο μαύρο· μα το φεγγάρι αργεί.
Είχες παρέα μια βροχή καλοκαιριάτικη,
ταμένο μόνο στη γη κι ήμουν για ώρα εκεί
να μου λιγώνεις τη καρδιά με τη βουβή σου μιλιά,
στην ανοιχτή σου αγκαλιά είχαν κουρνιάσει πουλιά.
Δεν ήσουν φόβητρο, μα στους ανθρώπους ζημιά,
στο γόητρο τους χαλάστρα, αδέξια πινελιά
στο φόντο. Ώσπου ένα χέρι μια αυγή σ' έκανε αστέρι,
δε σ' άκουσε κανείς και κανείς δε το ξέρει·
στη μοναξιά ήσουν ταίρι με μια αχυρένια καρδιά,
ρούχα από δεύτερο χέρι, κακοντυμένη ομορφιά.
Με μια φωτιά τιμωρήσαν τη πιο μικρή απειλή
χαθήκαν κι άλλοι έτσι, ώρα σου καλή.

Όποιος ξέρει-άκουσε κάτι...

Όποιος ξέρει κάτι μου λέει και το προωθώ...


Κόκκινο SAXO στην...πορεία του Πολυτεχνείου
Ακολουθεί μύνημα γραμμένο σε φόρουμ από κάποιον που έχασε τον αδερφό του.Εχθές στης 17/11 περίπου στις 00΄30 στην Πέτρου Ράλλη στο ύψος της Αγ.Αννης Ένα CITROEN SAXO KOKKINO τον διαμέλισε και τον εγκατέλειψε. Επειδή λόγω της κατάστασης δεν μπορώ να γράψω περισσότερα και για να προλάβω Οποίον φίλο θέλει να βοηθήσει ( γιατί δεν αποκλείεται ο εγκληματίας να προσπαθήσει να το φτιάξει από Δευτέρα πρωί) το KOKKINO SAXO είναι χτυπημένο εμπρός από τα μέχρι τώρα στοιχεία –κομμάτια του αυτοκίνητου έχουν βρεθεί . Οποίος μπορεί να βοηθήσει θα είναι πολύτιμο και οποίος μπορεί να το προώθηση σε άλλα sites που να το διαβάζουν φαναρτζήδες η αυτοί που πουλάνε ανταλλακτικά Τον παρακαλώ πολύ να το κάνει γιατί εγώ δεν μπορώ. Δυο αγγελούδια σε λίγη ώρα από τώρα θα ακούσουν το μεγάλο μυστικό που δεν το λέμε εδώ και 28 ώρες……………. Αντίο αγαπημένε μου αδελφέ……..

Περί Ζωνιανών.

Ο Νικόλας Καρίμαλης τραγουδιστής των Razastarr, ενώς απο τα σημαντικότερα Hip Hop σχήματα, στέλνει ένα μήνυμα μέσα από το site του sto myspace (http://www.myspace.com/nikolasrazastarr)

Σας μεταφέρω το μήνυμα ακριβώς όπως το "ανέβασε":

"POU 8A PANE ARAGE TA LEFTA POU LENE OTI BRISKOUN STOUS LOGARIASMOUS TWN AN8RWPWN APO TA ZWNIANA ???8A KLEISOUN MHPWS KAMIA TRYPA APO OLA AYTA POU XRWSTAEI H ELLADA ???8A FTIAXTOUN TIPOTA NOSOKOMEIA,DROMOI KLP ???MHPWS 8A BOH8HSOUN FTWXES OIKOGENEIES POU TA EXOUN ANAGKH ?ARAGE 8A FTIAXTOUN SPITIA GIA TOUS SEISMOPLEIKTOUS ?H' 8A PANE SE KANENOS SKATOKARIOLH THN TSEPH AP AYTOUS TOUS MAIMOUDIARIDES POU KYBERNANE .?PREPEI NA RWTAME SYNEXEIA TI 8A GINOUN AYTA TA LEFTA SYNEXEIA ...NA PIEZOUME NA SYZHTAME METAKSI MAS KAI ME ALLOUS GIA NA ARXISEI SIGA SIGA NA FTANEI STA AYTIA TOUS PWS PREPEI NA MAS POUNE KAI NA APODEIKSOUN TI 8A TA KANOUN ....."

Mitsok - Marley.... Προϊόντα Κρήτης (8OLA)

Δε θέλω άλλο φόρτο, λεύτερια στο χόρτο!!!

Themos Greek Football Coach Speaking Trash

Aυτό ακριβώς τίποτα άλλο.

Βαρέθηκα..

Τι θυμήθηκα τώρα!

Πως δεν το "ανέβασα" αυτό το βιντεάκι ακόμα. Ο Γ. βάφτισε το τέκνο του μετά πήγαμε να τα "τσούξουμε" ολίγον στο Μακεδονικό στα κάστρα και ως αποτέλεσμα...τα παραπάνω σούτια!!! :)

EE! OO! EIRTHAME KAI PHRAME TO EYROPAIKO!!!!

Πεντάρα στη Μάλτα! :)

Σοκ και δέος

Παρασκευή αντί για Παυλίδη είπα να βγω για ένα ποτό με τους κολλητούς μου. Σ. Γ. Κ. και Μ. Ο Σ. που λέτε ήταν ανήσυχος. Ήθελε να το "ξεφουρνίσει" και επίσημα πλέον. Εγώ ήμουν απο τους...vip που το ήξερα ήδη. Πάνω σε μια άσχετη κουβέντα λοιπόν, ρίχνει την τορπίλη. "Καλοκαίρι παντρεύομαι με την Ε." Σοκ. Ο Κ. κατευθείαν έσκασε χαμόγελο χαράς, ο Μ. τον κοιτούσε λίγο σα χαμένος και ο Γ. τον ρώτησε καμιά 5 φορές μέχρι να πειστεί. Να ζήσεις αδελφέ και συ και η Ε. θα είστε πολύ ευτυχισμένοι. Είμαι σίγουρος! :)

Νοιώθω vs Είμαι

Τη προηγούμενη βδομάδα ετοιμαζόμουν να φύγω στην Αλεξανδρούπολη για μια προσωπική υπόθεση. Είχε προηγηθεί ένας πολύ ωραίος καφές με τον Θ. φίλο αγαπημένο-φαντάρο, μετά απο καιρό. Μόλις είχα τελειώσει τη βαλίτσα και έγραφα για τη δουλειά στο PC. Χτυπάει το τηλέφωνο για τη παράλληλη δουλειά μου που την έχω δυο φορές τη βδομάδα.

"Θέλεις να δουλεύεις 4 φορές τη βδομάδα". Κενό εγώ. "Μπορώ να είμαι τρεις;". "Θα σου πω σε λίγο" Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο "Μόνιμη πρόσληψη τι λες;". Σκαμπανέβασμα, άγχος συμβουλές απο φίλους mail στο καπάκι σε κάποιον που εμπιστεύομαι, το στομάχι στο στόμα και τελικά δέχθηκα.

Αμέσως αρχίζω να ψάχνω σπίτι κοντά στη δουλειά μου για να προλαβαίνω και τις δύο δουλειές-αντίστροφη μέτρηση. Και πιο καλά λεφτά και λιγότερος χρόνος-λιγότερα ξενύχτια λιγότερη επικοινωνία. Όλα λιγότερα εκτός απο τα λεφτά που θα έχω. Δε με πειράζει κιόλας το επόμενο βήμα είναι αυτό. Αλλού είναι το πρόβλημα. Είμαι όλα αυτά τα παραπάνω;

Προχθές στο λεωφορείο πήρε το αυτί μου κουβέντα απο δυο 14χρονους γκραφιτάδες. Και συνειδητοποίησα, ότι μπορούσα να σταθώ στη κουβέντα. Και με μεγαλύτερη χαρά απο το να μιλάω για το ωράριο και την ασφάλιση μου. Όσο ξέρω πόσο τα χρειάζομαι άλλο τόσο δε με ενδιάφέρουν. Ούτε αυτά, ούτε οι δημόσιες σχέσεις, ούτε η εικόνα μου, ούτε ο τίτλος με τον οποίο θα σταθώ σε μια σύναξη. Όλα αυτά τα προσέχω. Αλλά πιστέψτε με δε με ενδιαφέρουν καθόλου. Τα κρασιά της Παρασκευής με τον Μ. τον Θ. την Μ και την Χ., τα δάκρυα της Ε. την ώρα που μου άνοιγε τη καρδιά της, την άλλη μέρα στο μαγαζί που κάτσαμε, το ταγκό με τη Μ. στο Art House 3 το πρωί μόνοι μας με όλο το club να μας κοιτάει, το βρισίδι με τον Γ. που είναι πια αγγλία απο το msn, ο καιρός που περιμένω να ανοίξει για να κάτσω με τον Ν. και τον Γ στη Ναυαρίνου για μπύρες. Το αναφέρω συχνά το τελευταίο το ξέρω. Κουραστικά ίσως. Έλα όμως που δεν το βαριέμαι ποτέ. Με κρατάει μαζί με τον 15χρονο εαυτό μου. Στο Δημοτικό του Αγ.Κωσταντίνου στην Ιπποδρομίου, μέχρι πριν απο ένα χρόνο είχε δικιές μου "μουτζούρες" απο αυτές που έγραφα στους τοίχους στο σχολείο. Και τα έβλεπα και έλεγα πως απο τότε τίποτα δεν άλλαξε μέσα μου. Τίποτα. Ακόμα παιδί νιώθω. Ακόμα καινούργια πράγματα θέλω να γνωρίζω. Τους συμφοιτητές μου απο τη δεύτερη σχολή μέχρι και πιο καθαρούς τους νιώθω και μεγαλύτερη άνεση έχω μαζί τους. Μαζί και κάποια παιδιά απο συγκροτήματα εδώ στη πόλη. Περίεργο πράγμα. Τρομαχτικό. Και πόσο σίγουρος νιώθω όμως ότι θέλω να μείνω έτσι. Αυτή η ασυμφωνία ηλικίας και συμπεριφοράς ήταν που με κάνει μέρα με τη μέρα πιο δυνατό, χαρούμενο τις περισσότερες ώρες της ημέρας και με ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπάνε. Ποτέ δεν θα υποκείψω στις πίπες περί λίγων και καλών φίλων. Υπάρχουν λίγοι που τους ξεδιπλώνομαι 100% αλλά πολλοί που θα κοβα το χέρι μου για αυτούς και θα το έκοβαν και αυτοί. Εσύ που αμφιβάλλεις γνώρισε με πρώτα. Ζήτησε μου κάτι και θα δεις.

Τώρα είμαι σε φάση που μαθαίνω σιγά σιγά stencil. Έτσι για να αρχίσω να κυκλοφορώ πάλι με το σπρέι στη τσάντα μου. Αυτός είμαι και αυτός θα μείνω. Ένας τσόγλανος με οικογένεια αύριο μεθαύριο, ανθρώπους που αγαπώ και μια δουλειά που θα τη γουστάρω και θα έρθει η φάση που θα ζω μόνο απο αυτή.

Asarkos - Einai mystiria i xwra twn dakrywn

Ακούγοντας το έβαλα τα κλάμματα απλά. Johny, Νίκος, Λαγός, Καμάκης, Θανάσης Κούσκουρα, Αγ.Σοφία, γειτονιά, ναυαρινόμπυρα, δανεικά, χωρίς δεκάρα,κάτι παίζει και να άλλαξε. Να χουμε να μας θυμώμαστε. Πως ήμασταν, πως γίναμε και πως θα γίνουμε.

Eminem vs Papa Doc

Να σας πω την αμαρτία μου πολύ την γουστάρω αυτή τη σκηνή!Πρέπει να την εχω δει και 200 φορές! ;)

Το βυζαντινό DNA - μέρος 0ον (Λαζόπουλος-Λιακόπουλος)

Αυτός ο άνθρωπος στην αρχή τουλάχιστον της...καριέρας του έβγαζε 15.000ευρώ τη μέρα. Και βγάλε συμπέρασμα μετά...

Ποιός είναι ο νικητής;

Αυτός που απο το 100% "μάζεψε" στο 60,03%, έχοντας υποκύψει σε βαρώνους και συνδικαλιστές, τα τσούγκρισε με τα ΜΜΕ για να το παίξει Αδέκαστος Μπάρας, έγινε ρόμπα, με τη θρυλική άτάκα ''τις τελευταίες βδομάδες ωρίμασα", που τόλμησε να την ξεστομίσει στα 56 του και πλέον έδωσε το δικαίωμα και με τη βούλα σε σχόλια όπως του παππού έξω απο τη Χαριλάου Τρικούπη που του είπε "Τώρα ο λαός κάνει κουμάντο αρχηγέ" ή μήπως αυτός που έχει μία βάση 33,5% την έβγαλε "καθαρή" απο χάρες και υποχρεώσεις και θα παίξει μπάλα όπως θέλει μέχρι τις επόμενες εκλογές που και σύντομα θα έρθουν και ο 60,03% μια από τα ίδια θα κάνει;Εδώ είμαστε.

Paidi Thavma - Stin Athina

Την γουστάρω πολύ την Αθήνα γαμώ. Πολύ. Γειά σου ρε Τάκη! :)

Ποιός θα δώσει τη λύση;

SOCIAL REVOLT MANIFEST

Ζούμε σε μία κοινωνία μετρίων που εξιτάρεται και σαγηνεύεται απο αρνητικά στοιχεία,
όπως είναι η γκλαμουριά, το lifestyle, η μπόχα της δόξας, τα λεφτά, η πουστιά,
το ξέπλυμα των ψυχών και τα στημένα γεγονότα.
Σε μία τέτοια κοινωνία λοιπόν, ξεπεσμένων ανθρώπων, έχουμε ακούσει πολλά,
αλλά όπως πάντα έχουμε δει περισσότερα.
Μόνος δρόμος, να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους που έχουν θέσει άλλοι για εμάς
και υποστηρίζουμε, ότι με κάθε θυσία και κάθε εφικτό τρόπο θα στηρίζουμε,
τα όνειρα, την αξιοπρέπεια, την περηφάνια και πάνω από όλα την αλήθεια,
αυτή την αλήθεια, που μπορεί να διακρίνει κανείς αν μας κοιτάξει στα μάτια.
Κοινωνική Αντίδραση λοιπόν ή αλλιώς:
SOCIAL REVOLT -LOW BAP

Θα σε δω στη πράξη...

Γέλα μαζί μου ή αν θέλεις βάλε και τα κλάματα

Μα μη μου κεράσεις μοναχά κακογεράματα...

Ep.Op (Epaggelmatias Oplitis)

Γίνε ΕΠαγγελματίας ΟΠλίτης σε ένα στρατό που αναβαθμίζεται.

Τόνια Αντωνίου

"Για τη δημοκρατική παράταξη σύντροφε, σύντροφε για τη δημοκρατική παράταξη, τη δημοκρατική παράταξη για σύντροφε, παράταξη σύντροφε για τη δημοκρατική, δημοκρατική σύντροφε για τη παράταξη, δημοκρατική παράταξη σύντροφε για τη, για τη σύντροφε παράταξη δημοκρατικη...."

Τόνια Αντωνίου

Φοβερή και τρομερή ήταν η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ χθες στον Χατζηνικολάου. Σωστός λεκτικός καταπέλτης. Πρώτη φορά βλέπω άνθρωπο να καλύπτει τηλεοπτικό χρόνο 2ωρών με 5 λέξεις. Και μη χειρότερα...

Για 5 δευτερόλεπτα...

Αναδημοσιεύω κειμενάκι απο το Cosmoκόριτσο -Το Depaki! απο τους "καλούς" για να μην το ψάχνετε-

"αν η πόλη μπορούσε να γίνει καθρέφτης των σκέψεών σου....

τότε για φαντάσου! Θα έβλεπες τον εαυτό σου να περπατάει χέρι χέρι με τους χαμένους σου έρωτες, θα έβλεπες το μπαμπά σου και τη μαμά σου να σε πηγαίνουν βόλτα στο πάρκο, τους φίλους που έχασες να γυρνάνε μαζί σου ύστερα από ξενύχτι,εσένα μόνο σου να προχωράς μέσα στην πόλη, ακόμα και ανθρώπους που θα'θελες να είναι στη ζωή σου να περπατούν δίπλα σου"

Σήμερα το πρωί διέσχιζα τη Καμάρα. Κρύο, υγρασία απο αυτή που περιμένεις να βρέξει και όλο δε βρέχει και κάποιος σα να σε φτύνει είναι συνέχεια. Για 5 δευτερόλεπτα αυτή η εικόνα πλημμύρησε το μυαλό μου. Σα να τα έβλεπα όλα. Εμένα να περιμένω τη Κ. για να πάμε για επιτραπέζιο. Τετάρτη μόνο γιατί τότε μπορούσε. Είμασταν και λύκειο και η μαμά της δεν την άφηνε παραπάνω. Το ραντεβού με την Ο. για να τα κουβεντιάσουμε μετά τη φάση του Σαββάτου. Με τον Κ. για προγραμματισμό δράσεων στη πανεπιστημιακή ομάδα που ήμουν μέλος. Ο Κ. που "έφυγε" απο καρδιά το καλοκαίρι που ήμουν φαντάρος στα 22 του. Και άλλες σκηνές, μεγάλες παρέες, στησίματα, αγχωτικά πρωινά με τον καφέ στο χέρι. Όλα αχταρμάς μέσα στο μυαλό μου.

Μιλούσα με τον Ν. σήμερα και του έλεγα για το κείμενο αυτό και την εικόνα. Και αυτός το ίδιο παθαίνει, ίσως λίγο πιο συχνά απο μένα. Είναι που ζει το παρελθόν, λίγο πιο έντονα και δεν το φοβάται, όταν γυρνάει πίσω. Και το ανθρώπινο μυαλό περίεργο τελικά. Παντού ανακλάσεις, παντού προβολές του ανθρώπου που είμασταν ή θα θέλαμε να γίνουμε.

Ο Χ. είναι στη Ν.Υόρκη για ειδικότητα. Η απάντηση του αν του αρέσει που βρίσκεται εκεί; Μια κουβέντα "Μακάρι να ήμουν αυτός, που θα χαιρόνταν με τη θέση που έχει σήμερα, αλλά δεν είμαι".

Υ.Γ.Μεγάλο ευχαριστώ στο Cosmοκόριτσο. Τόσο δυνατή εικόνα είχα πολύ καιρό να ζήσω..

Πρόταση εβδομάδας!!!!!

Είμαστε με τον Σ. και μόλις είχαμε μια ευχάριστη έκπληξη. Και το όνομα αυτής: Stardust!!! Μάγισσες, μονόκεροι, ιπτάμενοι πειρατές, βασιλιάδες, φαντάσματα, πεφταστέρια, μεταμορφωμένες πριγκήπισες, αιώνια αγάπη, Ρόμπερτ Ντε Νίρο Θεός, Ιαν Μακ Κέλεν Αφηγητής, Μισέλ Φάιφερ κακιά. Αυτά αν θέλετε να βγείτε μια φορά απο σινεμά ευδιάθετοι, χαρούμενοι και έτοιμοι να ζήσετε το δικό σας παραμύθι....τσακιστήτε!!!!!

Σημαντικό(;) κύτταρο η οικογένεια

Μεγάλη απορία. Τόσο μεγάλη, που με τραβάει και μένα μακριά απο το να δημιουργήσω δικιά μου. Είναι ο αιματολογικός προσδιορισμός; Και αν ναι γιατί όσο μεγαλώνω, όσο και να αγαπάω τους δικούς μου, σε σημαντικές στιγμές τους φίλους και πάλι ψάχνω; 'Η γιατί έχω να δω συγγενείς μου ακόμη και απο τους πιο κοντινούς χρόνια ολόκληρα;

Είναι αυτοί που σε καταλαβαίνουν; Πάνω απο δυο λεπτά τη μέρα πάντως δε μιλάω με τους συγγενείς που ζω στο ίδιο σπίτι.

Και πάλι δε ξέρω αν είναι απλά κάποιο στερεότυπο που αν δεν το στήσεις με ένα συγκεκριμένο τρόπο θα πέσει να σε πλακώσει. "Ο μπαμπάς η μαμά και τα παιδιά". Και αν λείπει ένας απο αυτούς απο το σπίτι να έχεις να αντιμετωπίσεις μια κοινωνία, όπως η Λ. που έχασε τον άντρα της νωρίς και της έμεινε ο γιος, τον οποίο κοροιδεύουν τα άλλα παιδάκια στον παιδικό σταθμό λέγοντας "Δεν έχεις πατέρα"

Κάθομαι και σκέφτομαι πάντως και καταλήγω πως η οικογένεια είναι για πολλούς -και για μένα- μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να μη κάνεις τα ίδια λάθη που έκαναν οι δικοί σου. Κοίτάζω πίσω καμιά φορά -απο τις λίγες που το κάνω- και συνειδητοποιώ, ότι οι ζόρικες στιγμές και επιλογές είναι περισσότερες απο τις όμορφες αναμνήσεις. Και εκεί φουντώνει και με πνίγει η επιθυμία να φέρω ένα παιδί στο κόσμο. Ένα παιδί που, όταν θα γυρίσει με τη σειρά του να κοιτάξει πίσω, καλές στιγμές να βρίσκει μόνο, και τις άσχημες να τις κάνει στο μυαλό του σημαντικό μάθημα. Δύσκολα πράγματα και δύσκολες αποφάσεις.

Put the epop down!

Απλά δε γίνονται αυτά...

Active Member live

Είχες μια αγάπη που έχει τελειώσει και ένα φίλο που έχεις μαλώσει,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Είχες αφέντη και τη δουλειά σου, ίσα που δούλευες για τη κοιλιά σου,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Είχες πατρίδα -βουβή κλανιά σου- κατεβασμένα και τα βρακιά σου,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Είχες τους μεν -έχεις τους δεν- μυαλό 40 υπό το μηδέν,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Πας και φαντάρος –περίσσιο θάρρος- μπορεί σειρά σου να ‘ναι κι ο χάρος,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Πήρες και αμάξι –γενναία πράξη- και τώρα η τράπεζα θα σε βυζάξει,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Είσαι ταλέντο σε χώρα αχρείων, θα σε βραβεύσουν και από τα Αρίων,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Είσαι η Warner και η EMI, άλλος πληρώνει και άλλος γαμάει,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Και αν είσαι πόρνη –μωρό μου sorry- ή πιπιλότα στο Fame Story,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Αν το κουνάς και «πας το γράμμα» ή ένα ζώο είσαι στη «Φάρμα»,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Έχεις προδώσει τo Low Bap και έχεις γλυτώσει, χέρι αντρίκιο θα σε λυτρώσει,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Αν είσαι σύντροφος του πήγαινε-έλα και διανοούμενος –μεγάλη βδέλλα-,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Και αν είσαι μπάτσος έξω στο δρόμο και ασφαλίτης που δίνεις κόσμο,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Αν «στο φοράνε» και νιώθεις γλύκα, την αστική σου σου αφήσαν προίκα,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Βρε όπου χρήμα –αν είσαι και πατρίς- και έχεις δηλώσει και εθελοντής,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Αν είσαι και ακροδεξιός ή όπως λέμε «Πουτάνας γιος»,
να σου ευχηθούμε περαστικά…

pro sinnerz-positive vibration

Σήμερα Live Professional Sinnerz!!!! :)

Καλοκαίρι only!

Ναι είμαι καλοκαιρινός τύπος, ποτέ δεν το αρνήθηκα. Βροχές, κρύα, χιόνια, μικρή μέρα, τα βλέπω σαν αναγκαία κακά. Τι αναγκαία δηλαδή. Απλά κακά. Χθες που μιλούσα με τον Θ. καταλήξαμε, ότι αν είχαμε 12μήνες καλοκαίρι, το πολύ πολύ να ανέβαιναν τα ζαρζαβατικά και τα εμφιαλωμένα νερά. Τρίχες δηλαδή.

Χθες βγήκα χωρίς διάθεση και ο λόγος ήταν, ότι φόρεσα για πρώτη φορά μπουφάν. Χάλι μαύρο. Το καλοκαίρι είναι αυτό που λέει και η λέξη: Καλός Καιρός. Αν θεωρούνταν οι βροχές καλός καιρός τότε, θα έπρεπε το φθινόπωρο να λέγεται "καλοκαίρι" -πωπω πως το σκέφτηκα αυτο..-

Καλοκαίρι λοιπόν γιατί:

1. Καλύτερα να ιδρώνεις παρά να κρυώνεις


2. Όταν νυχτώσει ξέρεις, ότι ήρθε η ώρα για να βγεις και όχι η ώρα για να φύγεις απο τη δουλειά


3. Όταν ξημερώσει ξέρεις, ότι ήρθε να ξυπνήσεις και όχι να κάνεις το πρώτο διάλλειμμα.


4. Καλύτερα να βουτάς στη θάλασσα παρά να κάνεις σκι


5. Καλύτερα να πίνεις μοχίτο παρά ζεστή σοκολάτα


6. Καλύτερα να τρως παγωτό παρά σούπα


7. Γιατί απλά είναι καλοκαίρι.

Μαθητής ήμουν θαρρώ...

Ρε πούστη μου γιατί όποτε έχω όρεξη να γράψω πολύ πρέπει να φύφω εντός δίλεπτου; Να και γω θα τα πω γρήγορα. Χθες βγήκα με μια συμμαθήτρια μου απο το σχολείο που πέτυχε ο ένας τον άλλον απο κάτι...δελτία τύπου που μου έστειλε.

Όμορφα πράγματα κολοπαιδίστικα στα θρανία. Και ξύλο και σαβούρντες και καβγάδες και κλάμματα και καταστροφές υλικής περιουσίας.
Ο Φ. ο διευθυντής ο Κ ο λυκειάρχης ο Σ. που με έκανε να αγαπήσω το γράψιμο και μας έκανε λογοτεχνία, οι κοπάνες στη κρύα Θεσσαλονίκη, η Κ. που και το χέρι μου θα έκοβα για να με ερωτευτεί το silver dollar ο J. που το χει και ακόμα τον χαιρετάω.

Όλα μέσα μου. Παλιά, μακρινά αλλά πάλι νομίζω, ότι θα σηκωθώ και θα πάω και δε θα έχει αλλάξει κάτι.

Στη Φ. είπα χθες ότι ήταν πιο άχαρη μου φάση το σχολείο. Μπορεί αλλά και η πιο -κλισεδιά- αθώα. Πόσοι μαλάκες Χριστέ μου πέρασαν απο τότε απο τη ζωή μου. Και πόσο πιο μαλάκας έγινα και γω.

Υ.Γ. Στη φώτο ο....Σ. που με έκανε να αγαπήσω το γράψιμο. Καλά να σαι κύριε καθηγητά και ευχαριστώ για όλα. Και πάνω απο όλα για αυτό το δωράκι..

artemis/eythimis-stixoi ap'atsali,rythmoi megaloi

Αρτέμης-Ευθύμης νέο!Τα παιδιά γάμησαν πάλι!Total Respect!

Ερώτηση

Απο τι υλικό είναι καμωμένος ο φόβος;

to megalo ta3idi meros 2on

Η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας a.k.a. ΠΟΥΚΟΥΣΟΥ μαζεύει υπογραφές στις σχολές για να βγει πάλι (;) μπροστάρησα στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Άλλο αν μαζεύουν μεταξύ τους και με τους ΔΓ ΔΑ υπογραφές. Με τους διαφωνούντες εντός των κινητοποιήσεων ούτε καλημέρα...Άντε ρε νούμερα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου στις Σαπες (Ροδόπη) πινει καφέ

George bush african tribal dance

Γιατί μου φαίνονται και οι δυο τους, τόσο ίδια κούφιοι,στεγνοί, ανίκανοι και ταυτόχρονα επικίνδυνοι λόγω βλακείας;

Σκόρπιες νυχτερινές σκέψεις

Πόσο λυπάμαι για όσα άφησα να φύγουν, όσα άθελα μου πρόδοσα και για όσα αποδεικνύομαι κατώτερος των περιστάσεων. Πολύ μικρή η ζωή μας και κάθε μέρα μια καινούργια αρχή. Μην την αφήνεις να περνάει χωρίς να τη ξοδέψεις λεπτό προς λεπτό. Ακόμη και απο μια καρέκλα καθισμένος. Ξέρεις τι μπορεί να κάνει αυτή η καρέκλα; Ειναι και αυτό που αγαπώ στο γράψιμο. Να κάτι γράφεις. Καλό κακό δεν έχει σημασία και το διαβάζουν άλλοι 10 20 5000 10.000 ή έστω ένας ακόμα. Σημασία έχει ότι μοιράστηκες. Με βρίσκει πάλι το βράδυ μπροστά στο pc. Όμορφη νύχτα ήρεμη. Λοίπουν όλοι απο τα γύρω γραφεία. Σχεδόν ευχαριστηριακό, τούτο το κομμάτι της μέρας. Καληνύχτα.

Ti einai i Anarxia?

Ωραίος ο συγγραφέας!

THESSALONIKI 19-8-07 KALAMARIA B'

Black and Proud Tony...Και αυτό πάει να ξεχαστεί. Ως πότε ρε...

Max Romeo στο Mama Africa...

Ένας θρύλος σε απόσταση αναπνοής...The song of freedom...

Κανονικά σουρεάλ..Σινέ Αδέσποτος κοπρίτης :)

Κατέβηκα Αθήνα για κάνα δυο δουλειές σήμερα αυθημερόν. Η βασική δουλεια ακυρώθηκε και το έμαθα στο τρένο. Ε, μου τη σβούριξε και μένα και άντί να κλείσω τρένο για σήμερα το βράδυ, έκλεισα για Κυριακή πρωί για να πάω στο Mama Africa Fest. Αυτή τη στιγμή είμαι σε ένα net cafe του κόλου στη Πλάκα να κάνω πρόγραμμα. Έχουμε και λέμε. Σύντομοι καφέδες με Μ. και Μ. κατά προτίμηση Πειραιά να δούμε πως κουνιούνται οι βάρκες, Κεραμεικό για να δω τη bienalle Destroy Athens και καπάκι βρίσκω τον Γ. στο φεστιβάλ. Όλα αυτά μέχρι αύριο 7.30 το πρωί. Γειά σας και πάλι!

Υ.Γ.Το pc εδώ έχει επιλογές πέρα απο Ελληνικά-Αγγλικά για:

Κορεάτικα:ㅍㅊㅁㅋㅊ림;ㅇㄹㅊㅍㅊㅌㅋ

Γιαπωνέζικα: あｓｄｆだだあうぇｒ

Και Κινέζικα :达萨；；；拉；阿大阿

Den tha doulepsei re malaka

http://www.myspace.com/otinanaiproductions

Τα παιδιά τα "σπάνε" απλά...

ΜΠΟΡΩ

"Κοινωνική, δημοσιογραφική, ενημερωτική εκπομπή με την Άννα Δρούζα.
Η Άννα Δρούζα έπειτα από 13 χρόνια διαρκούς παρουσίας στα τηλεοπτικά δρώμενα έρχεται φέτος στο Star με την επιτυχημένη εκπομπή της.Όπως λέει η γνωστή παρουσιάστρια «η εκπομπή Θέλει, Μπορεί και Ασχολείται με τον άνθρωπο και όσα τον απασχολούν».
Με την υγεία του. Με τις σχέσεις του. Με τις αναζητήσεις του. Με όσα τον εντυπωσιάζουν, τον εκπλήσουν, του δίνουν χαρά ή λύπη. Με όσα τον διασκεδάζουν αλλά και όσα τον φοβίζουν. Με όσα, με άλλα λόγια, τον ενδιαφέρουν.Κοινό αλλά και τηλεθεατές θέτουν ζωντανά τα ερωτήματα και τις ανησυχίες τους.
Καταξιωμένοι προσωπικότητες των επιστημών και της διανόησης απαντούν και συμμετέχουν στα μεγάλα αφιερώματα σε ανθρώπους της Τέχνης."

Ποιός μπορεί; Τι μπορεί; Με τι ασχολείται η εκπομπή; Τι είναι αυτά που διαβάζω; Ποιά την παρουσιάζει; Γιατί δεν αλλάζει χώρα; Εγώ γιατί ασχολούμαι μαζί της; Δεν αισθάνομαι καλα...Γιατρέ!!!

Active Member - Stis Daneikes tin proseuxes (Live)-'99 Skai

Δεν ξεχνώ...

FF.C - Ftaiw kai egw [high quality]

Παρακαλούνται τα παιδιά να ξαναενωθούν.

Ώρα πτήσης 19.50. Προορισμός: Λονδίνο. Επιστροφή: Άγνωστο

1998-8ος-Πανελλήνιες-Mayfair-Marlboro-City-ΧΦΕΘ-Deja Vou-Heineken-Απόρριψη-Low Bap-Δανεικές Προσευχές-Χορωδία-Ναυαρίνου-Σιωπή-Ξημέρωμα-Αγωνία-Θλίψη-Γέλια-Δωμάτιο-Σκέψεις-Ανάγνωση-Μακεδονικό-Ξύρισμα-501-Τρίπολη-Μυλωνακάκης-Άγχος-Πολύ άγχος-Δαδιά-Καφενείο-Καρόλου Ντήλ-Αποτυχία-Συνειδητοποίηση-Κεντρική-12-Κοντά 30-Άντρες-Μαλλια πέφτουν-Μαλλιά γκριζάρουν-Μια μέρα-Αυτή η μέρα-Όλα απο την αρχή-Φιλία-Μόνο.

Υ.Γ.Καλό ταξίδι ρε φίλε...Κάποτε θα χώριζαν και οι δρόμοι μας..

tou koutiou ta paramythia

!!!!

Froutopia intro

Μόνο στο you tube!!!!!! :)))

BD Foxmoor - Tis fwtias oi magoi (live from low bap jam)

Στη φωτιά ρίχνω όλα τα ταμένα.Μα όλα.

Η συνταγή της επιτυχίας

Δυο σκελίδες κανακέματα από τους γονείς
Ένα ποτήρι του νερού ιδέα για τον εαυτό σου
Μια μεζούρα πάτημα επί πτωμάτων
Μια κουταλιά δουλοπρέπειας
Πολλά κιλά μαλακία
Μια δόση ευκαιρίας.

Τα υλικά αφού τα ανακατέψεις, τα περνάς απο σουρωτήρι για να διώξεις τους περιττούς φίλους και στη συνέχεια τα βάζεις στο τηγάνι για να στεγνώσουν απο τύψεις. Σερβίρεται γαρνιρισμένο με αυλικούς και κορόιδα. Βουαλά.

Α, ρε Νικόλα αθάνατε

"Εγώ με τις ιδέες μου κι εσείς με τα λεφτά σας, νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά δικά σας, δε θέλω την κουβέντα σας ούτε τη γνωριμιά σας.

Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει, κανένα δε θα αφήσω εμένα να κερνάει. θα με χρίσω ιππότη και τζεντάι και άμα ξεμεθύσω σας λέω και γκοντμπάι.

Και οι θεοί σαν πείθονται εάν υπάρχει ανάγκα, για πόλεμο δεν έκανα ποτέ εγώ το μάγκα και ούτε νεροπίστολο δεν έχω στην παράγκα.

Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει κανένα δε θα αφήσω εμένα να κερνάει. Θα απολύσω κι όποιον με περιγελάει, χιλιάδες δυο αλήθειες ο πόνος μου γεννάει.

Εγώ στα δίνω έτοιμα κι εσύ τα θες δικά σου λιγούρα που σε έδερνε παρ' όλα τα λεφτά σου και ούτε στο νυχάκι μου δε φτάνει η αφεντιά σου.

Δε σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις χωρίς καμιά ουσία εσύ θα τα τινάξεις. Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης δεν ξέρεις καν το λόγο για να με υποτάξεις."

Μπουφ!

Αμπε Μπα Μπλομ. Τουκιθεμπλομ. Αμπε μπα μπλομ τουκιθεμπλομ. Μπλιμ.Μπλομ.

Με βάρκα την ελπίδα

Κάτι παροιμίες των παππούδων μας που ούτε να τις δούμε δε θέλουμε πως έρχονται κάτι στιγμές και μας βουτάνε απο τα μαλλιά για να μη πνιγούμε.

"Ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα" σου λέει ο άλλος.

Αλλά τι άλλο είσαι τελικά ρε φίλε. Μόνο που καμιά φορά τυχαίνει και το ξεχνάς. Και νομίζεις ότι η καθημερινότητα σου έχει ρίζες, ότι δε θα αλλάξει. Ειδικά αν την έχεις αγαπήσει και έχεις δεθεί μαζί της.

Σαν το ποντικάκι στο τροχό που του βάζουν στο κλουβί του

Τρέχεις για να αποδείξεις. Και ξανά και ξανά. Σκορπάς χαμόγελα, ανοίγεσαι σε ανθρώπους διαφορετικούς απο σένα. Σκορπάς και σκορπιέσαι. Η δουλειά να βγει καλά στην ώρα της. Και τηλέφωνα και κόντρα τηλέφωνα η Μ. για να βρεθείτε. Η Μ. που στα σκατά σου ήταν εκεί και να μη μπορείς.
Και ο Ζ. να τηλεφωνεί. Ο Ζ. ο αδελφός σου με τη αρρώστια πια και το παιδί και την υπέροχη γυναίκα που τους λατρεύεις. Και να μην το σηκώνεις απο το άγχος. Και να λες αυτή είναι η ζωή μου αλλά χαλάλι. Χαλάλι;

Οικογενειακή εμπλοκή

Φωνές, κλάμματα ελλείψει πατέρα όλα πάνω σου. Και να πρέπει να βοηθήσεις και να τα παρατάς όλα και να ασχολείσαι με αυτά που πρέπει και τίποτα άλλο να μη μπορείς να σκεφτείς και όλα τα άλλα εκείνες τις μέρες μικρά να σου φαίνονται, είναι δεν είναι. Και να φεύγει η μπόρα και να λες: "Δόξα τω Θέώ" και να το εννοείς μετά απο πολύ πολύ καιρό.

"Ζούμε στην Ματαιότητα και νομίζουμε ότι κάπου ζούμε. Κακόμοιροι άνθρωποι... "
Γερόντισα Γαβριηλία

Επιστροφή στην καθημερινότητα, αναστροφή και όπισθεν. Και τίποτα δεν είναι ίδιο ξαφνικά. Περιμένεις. Και αυτά που σου λεγε η συγχωρεμένη η γιαγιά σου όλα αληθινά είναι. "Πρόσεχε" "Απο σένα ότι περιμένεις" "Χίλιες καλές στιγμές μια κακή δε κάνουν."
Ολά σωστά. Όλα αληθινά. Και όλα λυτρωτικά. Περιμένεις. Και στο "Δόξα τω Θεώ" έρχεται και κολλάει ένα "Έχει ο Θεός". Και όλα απλουστεύουν. Μαζεύουν και γίνονται ένα μικρό πολύχρωμο κουβαράκι, που μόλις φυσήξει λίγο θα ξετυλιχτεί και θα δεις τι εχεις. Μια pinata αν θέλεις με...χρονοδιακόπτη. Τη κατάλληλη στιγμή θα σπάσει και θα πάρεις αυτά που έχει να σου δώσει.

Φτάνει μόνο να είσαι εκεί