Χρόνια πολλά και σε σένα..Ίσως και να έμαθες τι κάνω. Ότι ψήλωσα από τότε που ζούσαμε μαζί και μεγάλωσα και πρόκοψα και ήρθαν και πύκνωσαν οι γκρίζες τρίχες στα μαλλιά και τα γένια μου. Και έχω και τα μαλλιά μου κοτσίδα, όπως τα έχεις και εσύ, τη τελευταία φορά που σε είδα.. Ίσως και να ασχολείσαι με τη τεχνολογία. Ίσως και να έμαθες ότι έχω blog. Ποιός ξέρει, ίσως και να διαβάζεις αυτές τις αράδες, που ούτε στον εαυτό μου δεν τις ξεστομίζω τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου.
Χρόνια πολλά λοιπόν και αντί για δώρο αυτό το τραγούδι σου αφιερώνω, γιατί είναι το μόνο πια που με κάνει ακόμα να δακρύζω στη σκέψη σου και να θέλω να σε δω..Χρόνια πολλά λοιπόν.
Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2007
fotis: ena tragoudi gia ton patera mou [foivos delivorias]
Christmas Frenzy -Ή μπορεί και όχι-
Χιλιοειπωμένο αλλά:
Χριστούγεννα παίζει και να είναι:
Οι πλανώδιοι Αγιοβασίλιδες με τη φωτογραφική παραμάσχαλα και τα σπαστά ελληνικά, οι Ινδιάνοι που χωρίζονται σε δυο ομάδες για να τα κονομήσουν παραπάνω, ο Πέρσης με το σαντούρι που παίζει σα να μη συμβαίνει τίποτα, η γωνία Αριστοτέλους με Τσιμισκή που πατάει ο ένας τον άλλο, οι πορτοφολάδες που βγαίνουν παγανιά, οι μπάτσοι που κυνηγάνε τους τσιγγάνους που έστησαν τις άθλιες κούνιες στην Αριστοτέλους, τα αμάξια που μπινελικόνονται και παρκάρουν το ένα πάνω στο άλλο, τα άδεια atm τα γεμάτα εμπορικά, κατανάλωσε κατανάλωσε κατανάλωσε, η 40άρα στο internet cafe ανήμερα ψάχνωντας 20αφεύγα ταίρι, η μοναξιά. Βασίλισσα όλων και νικήτρια η μοναξιά...
Ναι αλλά είναι κιόλας και:
Η οικογενειακή μάζωξη στο χωριό με τη γαλοπούλα, τη γέμιση με σταφίδες, τους λαχανοντολμάδες και τα μελομακάρονα, το τεράστιο φυσικό δέντρο σήμα κατατεθέν της οικογένειας μου, η σπασμένη απο συγκίνηση φωνή της μάνας μου, όταν εύχεται στο τραπέζι, ο καφές δίπλα στο τζάκι, η ξερή με την αδελφή μου, το τηλέφωνο στην άλλη αδελφή που είναι στο εξωτερικό από τα 19 της, το χωριό, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια διαπασών, οι ευχές στους Χρήστους και τις Χριστίνες, η βραδυνή έξοδος, η βόλτα στην Αριστοτέλους ξημερώματα που έχουν φύγει όλοι, οι αγαπημένοι που έρχονται από μακρυά.
"Είναι ωραία η ζωή παρόλα αυτά...Μα τόσο λίγη"
"Και του χρόνου" που λέει και η μάνα μου. Αλήθεια σας είπα πόσο την αγαπώ;
Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007
Ελλάδα 2007 -προς 2008-
Ανταπόκριση απο το live του B.D.Foxmoor
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007
Ωραία πράγματα
Και έγινε η συνέλευση, πρώτη μου φορά σχεδόν ψαρωμένα. Κάτι σαν τη πρώτη μέρα στο σχολείο, σαν το πρώτο αμφιθέατρο, να αναρωτιέμαι αν θα είμαι και του χρόνου και του παραχρόνου και άκρη να μη μπορώ να βγάλω. Αλλά ήταν ωραία. Σειρά είχαν τα "Δυο χωριά". Όμορφη κατάσταση και ρακή πολύ αν και από ένα σημείο και μετά το μυαλό μου ήταν να βρεθώ αλλού. Είδικα όταν το αλκοόλ με χαλάρωσε φουλ. Πολύ ωραία ήταν πάντως και ειδικά αν βρίσκεσαι με ανθρώπους που έχεις να μοιραστείς ένα χαμόγελο. Χ., Χ., Σ., Μ., Α., Δ., Β., Π., Γ. Α. όμορφα ήταν. Γαμάτα. :)
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007
Άβυσσος...
Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007
"Πεθαίνουμε, όταν τον ήλιο για φίλο μπερδεύουμε"
Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007
ΠΑΡΙΣΙ Βιλιέ-λε-Μπελ 2007 Ο επίλογος -ή πως θάφτηκε-
Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007
«Θέλουμε εκδίκηση, θέλουμε δικαιοσύνη»
Ο ΕΤ.Κ περπάτησε στα προάστια των σύγχρονων «Αθλίων» και αφουγκράστηκε το «άλλο» Παρίσι. Κυριακή 2/12/2007
Το Βιλιέ λε Μπελ, ένα από τα πιο «σκληρά» παρισινά γκέτο, έλαμπε τις τελευταίες ημέρες, αλλά όχι από τα φώτα της γιορτής και τα στολίδια, που κάνουν μοναδική την Πόλη του Φωτός την περίοδο των Χριστουγέννων. Ελαμπε από τις μολότοφ και τα αυτοκίνητα που καίγονταν, σε μια ακόμη «εξέγερση των Αθλίων». Ο θάνατος δύο εφήβων κατά τη σύγκρουση της μοτοσικλέτας τους με περιπολικό της αστυνομίας πυροδότησε τα νέα επεισόδια αποκαλύπτοντας πως η ηρεμία που επικράτησε τα δύο τελευταία χρόνια ήταν επιφανειακή.
O ακήρυχτος πόλεμος ομάδων νεαρών που πυρπολούσαν ό,τι έβρισκαν στο πέρασμά τους, επιρρίπτοντας ευθύνη στους αστυνομικούς για το θάνατο των δύο φίλων τους, άφησε μια πόλη διαλυμένη με τρομαγμένους κατοίκους.
Ο ΕΤ.Κ, σε ένα μικρό οδοιπορικό στα «οργισμένα» προάστια, διαπίστωσε το χάσμα μεταξύ των φωτισμένων Ηλυσίων και των κακοφωτισμένων, γκρίζων εργατικών πολυκατοικιών, όπου κατοικεί το «άλλο» Παρίσι.
Ρωτάμε το 19χρονο Μπενουά, έναν οργισμένο νεαρό, γιατί αυτός και οι φίλοι του προβαίνουν σε καταστροφή ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας δίχως κανένα κριτήριο. Είναι η κατάθεση πόνου των νέων ενός γκετοποιημένου προαστίου;
«Θα συνεχίσουμε να σπάμε, θα συνεχίσουμε να καίμε οτιδήποτε και οποιονδήποτε, κι εσείς να είστε προσεκτικοί, δεν κάνουμε διακρίσεις!» φωνάζει απειλητικά και μισοειρωνικά. «Ετσι μόνο θα καταλάβουν πώς είναι να υποφέρεις για κάποιους που χάθηκαν και δεν έφταιγαν σε τίποτα. Ηταν αθώα παιδιά», προσθέτει φωνάζοντας.
«Θέλουμε εκδίκηση, θέλουμε δικαιοσύνη! Πρέπει να πεθάνουν τουλάχιστον δύο μπάτσοι! Θάνατος στην αστυνομία», συμπληρώνει περνώντας ένας νεαρός με κουκούλα, που αρνείται να μας αποκαλύψει το όνομά του.
Απομεινάρια αυτοκινήτων και καμένες προσόψεις κτιρίων μαρτυρούν τη βία που μαστίζει την περιοχή. Την έκφραση αυτής της βίας ζουν στο πετσί τους οι κάτοικοι και οι επιχειρηματίες της περιοχής. «Το κόστος της καταστροφής δεν είναι αμελητέο. Το πιο παράλογο είναι πως στη δική μου επιχείρηση 30 εργαζόμενοι έμειναν χωρίς δουλειά, ενώ η αποκατάσταση των ζημιών θα πάρει τουλάχιστον δύο χρόνια», αναφέρει απογοητευμένος ο κ. Vincent Petillon, ιδιοκτήτης της αντιπροσωπίας αυτοκινήτων Petillon Automobile, παρατηρώντας τους εμπειρογνώμονες να καταγράφουν τις ζημιές ανάμεσα στα ερείπια.
Οι κάτοικοι κυκλοφορούν φοβισμένοι στην πόλη της εγκατάλειψης και του πένθους, που πλέον φρουρείται από τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας «για όσο κρίνεται απαραίτητο», σύμφωνα με τις δηλώσεις της υπουργού Εσωτερικών Mισέλ Αλιό-Μαρί.
Σε σκηνές αστικής ανταρσίας αναφέρεται η εφημερίδα «Le Monde», ενώ ο Σαρκοζί μιλά για προσβολή προς τη Δημοκρατία και για την επικείμενη τιμωρία των υπευθύνων.
Η κοινωνική ένταση εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα στα παρισινά προάστια, «όπως ακριβώς εξαπλώθηκαν οι πυρκαγιές το καλοκαίρι στην Ελλάδα», σαρκάζει με πικρό χαμόγελο ο Didier Arnaud, δημοσιογράφος της «Liberation», που δηλώνει πως «αυτή τη φορά τα επεισόδια δεν είναι πολιτική πράξη όπως το Νοέμβριο του 2005». Ο Γάλλος δημοσιογράφος δηλώνει στον ΕΤ.Κ πως η κυβέρνηση είναι πια «πολύ πιο συνετή, δεν προκαλεί με δηλώσεις αντίστοιχες των περί “αποβρασμάτων”… Αυτή τη φορά ο θυμός πέρα από την αστυνομία απευθύνεται κυρίως στα ΜΜΕ, γιατί οι κάτοικοι διαπιστώνουν απόσταση ανάμεσα σε όσα λέγονται και γράφονται και σε αυτό που οι ίδιοι είδαν».
Οταν η βία γίνεται απάντηση στην αδιαφορία
Εκεί όπου το γαλλικό κράτος πρόνοιας δεν μπορεί να μεριμνήσει, εκεί όπου η απόρριψη, η ανεργία και η κοινωνική αποτυχία είναι καθεστώς, εκεί η βία γίνεται συχνά απάντηση. Στην κραυγή πόνου προστίθεται όλη αυτή η κοινωνική αδικία και εγκατάλειψη, και οι καταστροφές γίνονται μήνυμα, γίνονται η φωνή που δεν έχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι των σύγχρονων γκέτο. «Δεν δικαιολογούμε αυτό που κάνουν, αλλά μπορούμε να το καταλάβουμε. Οι κάτοικοί μας δεν είναι βάρβαροι. Αγαπούν την πόλη τους, εδώ έχουν μεγαλώσει. Σήμερα έχω την εντύπωση πως άρχισαν να συνειδητοποιούν το κακό που της έκαναν. Και σίγουρα δεν τους είναι ευχάριστο. Δεν θέλουν να ξυπνούν ανάμεσα σε αποκαΐδια!» μας τονίζει ο Nicolas Carrier, εκπρόσωπος του δημάρχου του Βιλιέ λε Μπελ, κ. Didier Vaillant, ο οποίος μας δηλώνει ότι δεν έχει χρόνο για συνέντευξη. Περνώντας βιαστικά μας λέει: «Σήμερα είναι μια μέρα πένθους, όχι βίας, και θα ασχοληθώ μόνο με τους κατοίκους μου». Κοιτάζω τη δημοτική βιβλιοθήκη και πιο πέρα έναν παιδικό σταθμό, που έχουν καταστραφεί από τις φωτιές. Είναι οι θλιβερές εικόνες σ’ έναν τόπο που στερείται ιδανικών, που στερείται συνείδησης των στόχων των καταστροφών του.
Αν και βιαστικός και λιγομίλητος ο δήμαρχος Nicolas Carrier μάς επισημαίνει πως το δημαρχείο κάνει προσπάθειες επαφής και συντονισμού, αλλά τίποτε δεν είναι αρκετό, δεδομένου ότι όλα περιστρέφονται γύρω από το λαμπερό Παρίσι. Λίγα χιλιόμετρα πιο έξω από την Πόλη του Φωτός ένας άλλος κόσμος φωνάζει με ό,τι μέσα έχει για να ακουστεί. Οι φωνές όμως που δεν ακούγονται γίνονται πράξεις βίας και τότε το προάστιο του «περιθωρίου» γίνεται πρωτοσέλιδο.
Οι φωνές της πορείας
Βαδίζουμε μαζί με τους κατοίκους σε μια πορεία σιωπηλή στη μνήμη του 16χρονου Λαραμί και του 15χρονου Μουσίν, που έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα της περασμένης εβδομάδας. Η πορεία καταλήγει στον τόπο του δυστυχήματος.
- Ο πατέρας του μικρού Λαραμί εκφράζει τη δυσφορία του στη θέα του μικροφώνου. «Ζητώ την αλήθεια και τη δικαιοσύνη», λέει κοιτώντας έντονα στα μάτια τους δημοσιογράφους, σαν να προσδοκά να δικαιωθεί από τα MΜΕ.
- «Δεν πρέπει να ξεχνάμε το Clichy του 2005, είναι επικίνδυνο να μην το θυμόμαστε!» δηλώνει ο δικηγόρος της οικογένειας Jean Pierre Mignard κάνοντας έκκληση για επικράτηση της λογικής στους κατοίκους.
- Είναι όλοι εκεί, συγγενείς, φίλοι και κάμερες. Οι νεαροί φίλοι όμως των παιδιών δείχνουν αγανακτισμένοι με την παρουσία των ΜΜΕ. «Τι θέλετε εδώ; Αφού όλοι τα ίδια γράφετε! Πριν καν γίνει έρευνα γράψατε πως το μηχανάκι ήταν κλεμμένο! Ολα για να φανεί ότι έσφαλαν τα παιδιά! Ολο ψέματα!»
- «Δεν είναι φυσιολογικό αυτό που συνέβη. Οι αστυνόμοι είναι πάνω από το νόμο. Ο Λαραμί ήταν σαν αδελφός μου. Ηταν ένα αγόρι πολύ ευγενικό. Και ο Μουσίν ήταν πολύ καλό παιδί. Δεν προκαλούσαν ποτέ!» μουρμουρίζει ο Αμπτού, συμμαθητής του Λαραμί.
- Αντιπαθούν τις κάμερες και τα μικρόφωνα, αλλά διψάνε ν’ ακουστεί η φωνή τους. Μιλάνε ακατάπαυστα, έντονα, επιθετικά. Με κοιτάζουν με θυμό και ξεσπούν: «Γράφετε ότι τα παιδιά μας είναι εγκληματίες, δεν γράφετε ότι οι αστυνόμοι είναι εγκληματίες! Αυτοί σκότωσαν και παράτησαν αβοήθητα τα παιδιά! Γι’ αυτό τώρα οι φίλοι τους κάνουν ό,τι κάνουν! Φοβάμαι τους αστυνόμους όταν τα παιδιά μου κυκλοφορούν μέσα στη νύχτα!» επεμβαίνει έξαλλη μια μητέρα δύο αγοριών.
- …«Αν είχα σκοτώσει εγώ με το αυτοκίνητο δύο μπάτσους κατά λάθος, θα καταδικαζόμουν τουλάχιστον για 25 χρόνια. Αυτοί όχι! Εγώ έχω κάνει φυλακή για πιο αστεία πράγματα!» μου φωνάζει ένας άντρας με σκληρό παρουσιαστικό και σημαδεμένο πρόσωπο, που προσθέτει: «Γι’ αυτό κάποιοι από εμάς εκπαιδευόμαστε στα στρατόπεδα του Μπιν Λάντεν και είμαστε ειδικοί στις χειροβομβίδες!».
- Ενα εντεκάχρονο αγόρι, μέλος μιας μικρής συμμορίας, καμαρώνει για τις σιδεριές και τα δακρυγόνα του.
Αυτή τη φορά δεν ακούστηκαν συνθήματα κατά του Σαρκοζί στους δρόμους, ούτε υπήρξε κριτική κατά της κυβέρνησης. Απλά μια εικόνα θυμού και εγκατάλειψης βασίλευε στο «ευαίσθητο» προάστιο.
Η πόλη στα δύο
Σε δύο στρατόπεδα μοιάζει να είναι η πόλη χωρισμένη, των ομαδοποιημένων νέων κυρίως αφρικανικής καταγωγής και των κατοίκων που φοβούνται το αύριο. Ενας τρίτος πόλος έχει εμφανιστεί, που θέλει να ενσωματωθεί στους φιλήσυχους κατοίκους -είναι οι δυνάμεις ασφαλείας, που παρακολουθούν τις πορείες από απόσταση. «Μη μας αναγκάσετε να έρθουμε να σας σώσουμε…
Ο ρόλος μας είναι να εξασφαλίσουμε το σεβασμό του νόμου, της Δημοκρατίας και φυσικά την ασφάλεια των κατοίκων», μας προειδοποιεί ένας αστυνομικός με φιλική διάθεση. Η εμπιστοσύνη όμως έχει πια χαθεί στο πρόσωπο της αστυνομίας.
Η μικρή -σε σχέση με το 2005- εξέγερση αυτή τη φορά δεν είχε πολιτικό πρόσωπο. Ισως γι’ αυτό δεν συγκρίνονται τα τωρινά επεισόδια με τα επεισόδια του Νοέμβρη του 2005. Οι κάτοικοι ωστόσο αισθάνονται το ίδιο εγκαταλελειμμένοι με τότε. Μιλούν για ανεπάρκεια κοινωνικών υπηρεσιών, ανεργία, κοινωνική και σχολική αποτυχία, έλλειψη πρόληψης και κοινωνικό ρατσισμό. Πολλοί αναφέρονται στην ανεπάρκεια της αστυνομίας σε περιόδους ύφεσης και κάποιοι από αυτούς νοσταλγούν τον Σαρκοζί ως υπουργό Εσωτερικών λόγω αποτελεσματικότερης διαχείρισης κρίσεων.
Παράδοξες δηλώσεις στα προάστια της «απόρριψης», αν ανακαλέσουμε στη μνήμη μας τα γεγονότα του Νοέμβρη του 2005. . Οσο για την οργή των νέων, έχει βρει πια νέο παραλήπτη: τη στολή του νόμου, αφού η αστυνομία, σύμφωνα με μαρτυρίες ακόμα και κάποιων νέων κοριτσιών, δεν τους αντιμετωπίζει ως πολίτες του κράτους.
Μιλούν για βιαιότητα και ρατσισμό των χωροφυλάκων, ενώ κάποιοι κάτοικοι, αγανακτισμένοι από τις «παράλογες εξεγέρσεις», αναφέρονται σε ρατσισμό κατά της αστυνομίας! «Οι αστυνόμοι κάτω από τη στολή είναι άνθρωποι φυσιολογικοί, με οικογένειες. Ο γιος μου είναι αστυνομικός και δεν είναι βίαιος», δηλώνει ο 60χρονος Serge, ενώ πλησιάζει ο Jean-Jacques κοιτώντας φοβισμένος γύρω του. «Φοβάμαι πως δεν θα σταματήσουν εδώ. Κι εμείς δεν αισθανόμαστε ασφαλείς. Είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε οτιδήποτε συμβεί, αφού δεν έχουμε τα μέσα να φύγουμε. Είμαστε φτωχοί άνθρωποι αλλά έχουμε κάτι να χάσουμε! Αυτοί δεν έχουν τίποτα να χάσουν! Δεν έχουν καν ιδεολογία, είναι μηδενιστές, καταστρέφουν χωρίς λογική και παρασέρνουν και 10χρονα αγόρια».
Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007
Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007
4 από τις 30
Γιατί έχει Αθηναϊκές πινακίδες!!!!!
Stou Giannh Ai-Giannh thn polh
Στου Γιάννη Αγιάννη την πόλη
Είχα ένα όνειρο να πάω κι εγώ όπως όλοι
στων ποιητών και των ρομαντικών την όμορφη πόλη·
στο ξακουστό Παρίσι το χιλιοτραγουδισμένο
που κάθε ερωτευμένος το ‘χει κρυφό απωθημένο.
Κάθε μεγαλωμένος με τα γαλλικά του και τα πιάνα,
ονειρεύεται μια βόλτα αγκαζέ στο Σηκουάνα.
Να, ρε μάνα, τα κατάφερε και η αφεντιά μου,
μόνο που είχα το μονόχνοτο τον άντρα μου κοντά μου.
Με κρεμασμένα μούτρα, γιατί έπρεπε κι αυτό να το ζήσει·
ίσως το πρώτο μου και τελευταίο ταγκό στο Παρίσι.
Απ’ την αρχή ήτανε κάπως, ήμουνα λίγο εκτός
για όσα θα ’βλεπα στην Πόλη του Φωτός.
Είδα χαρούμενους τουρίστες στα Ηλύσια πεδία
παντού σημαίες γαλλικές – τι κοροϊδία!
Είδα γνωστούς αριστερούς με κρασί και πατέ,
είδα να με κοιτάν δυο μάτια από μια μπούρκα στο σιτέ,
είδα έναν κλόουν σε τσίρκο που έμοιαζε του Σαρκοζί
και μια αφίσα του Λεπέν με χοιρινά μαζί,
είδα ένα stencil στου Γιάννη Αγιάννη την πόλη
«δημοκρατία μ’ εκπτώσεις ελάτε να ψωνίσετε όλοι».
Τώρα οι Άθλιοι στου Γιάννη Αγιάννη την πόλη
σε τσιμεντένια μπουντρούμια στριμωγμένοι είναι όλοι·
γομωμένο φυτίλι από στουπί σε μπουκάλι
γίνεται κάθε περήφανος που σηκώνει κεφάλι.
Μια ανάσα δρόμο από την Πόλη του Φωτός
μνήμες σέρνονται να θαφτούνε εκτός.
Πίσω απ’ την όμορφη παριζιάνικη εικόνα
είδα έναν σκοτεινό κι ατέλειωτο χειμώνα.
Κάτω απ’ του Άιφελ τον πύργο μίλησα αγγλικά για λίγο
και κάποιοι μου προτείνανε καλύτερα να φύγω.
Ποιος να μου το ’λεγε, πως απ’ την πρώτη κομμούνα
θα ξεπέφταν να φροντίζουν μια πατρίδα γουρούνα
Είδα την Εσμεράλντα σε σκαμπό ρουστίκ
τον Κουασιμόδο ντυμένο από λουσάτη μπουτίκ,
είδα κι ένα όνειρο λίγο πριν τα χαράματα:
την Τιτίκα και τον Μάριο στα οδοφράγματα …
Άκου πράγματα! τώρα εδώ γυρνάν το κεφάλι
σ’ όποιον ανάβει φυτίλι από στουπί σε μπουκάλι,
ζητωκραυγάζουνε Γάλλοι με Αλγερινού το γκολ
υπό το βλέμμα στο κάδρο του εθνάρχη Ντε Γκωλ.
Είδα που πίναν οι διάσημοι ζωγράφοι τον καφέ τους,
είδα που κάνανε οι βασιλιάδες το μπιντέ τους,
μα πίσω από την ανοιξιάτικη παριζιάνικη εικόνα
είδα έναν σκοτεινό κι ατέλειωτο χειμώνα.
Sadahzinia
Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007
la haine clips
Όλο αυτό το μίσος και ο πόνος των ανθρώπων των γαλλικών προαστείων απο κάπου ξεκίνησε. Δείτε το " La Haine" (Το μίσος)του Ματιέ Κασσοβίτς (1995) και θα σας λυθούν πολλές απορίες.
Συνεχίστηκαν οι συγκρούσεις 28/11/07
Παρίσι
Από το Παρίσι στην Τουλούζη έφτασε η σπίθα των ταραχών μεταξύ νεαρών από τα φτωχά προάστια και της αστυνομίας. Δεκάδες αυτοκίνητα παραδόθηκαν για μια ακόμη νύχτα στις φλόγες. Στην τρίτη νύχτα των συγκρούσεων, νεαροί διαδηλωτές -μετανάστες σχεδόν στο σύνολό τους- έκαψαν περίπου 20 αυτοκίνητα στην Τουλούζη, ενώ οι πυρκαγιές που ξέσπασαν σε δύο βιβλιοθήκες της πόλης τέθηκαν σύντομα υπό έλεγχο από τις πυροσβεστικές δυνάμεις. Παράλληλα, συνεχίστηκαν οι ταραχές στο παρισινό προάστιο Βιγέ λε Μπελ, όπου νεαροί συνέχισαν τις οδομαχίες με την αστυνομία και έκαψαν αυτοκίνητα. Αργά το βράδυ έγινε γνωστό ότι 22 νεαροί συνελήφθησαν από την αστυνομία.
Στην Τουλούζη συνελήφθησαν άλλοι οκτώ νεαροί, ο μικρότερος εκ των οποίων είναι 13 ετών. Από την έναρξη των ταραχών, την Κυριακή, έχουν τραυματιστεί περίπου 130 αστυνομικοί. Την περιοχή Βαλ ντ' ουάζ, όπου ανήκει και το προάστιο Βιγέ λε Μπελ, επισκέφθηκε την Τρίτη η υπουργός Εσωτερικών, Μισέλ Αγιό Μαρί. Ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί συγκάλεσε για την Τετάρτη έκτακτη υπουργική σύσκεψη, αμέσως μετά την επιστροφή του από την Κίνα, προκειμένου να γίνει εκτίμηση της κατάστασης ασφαλείας και να ληφθούν μέτρα. Οι γαλλικές αρχές ανησυχούν για την επανάληψη του βίαιου σκηνικού του 2005, όταν οι διαδηλωτές στα προάστια του Παρισιού έκαιγαν αυτοκίνητα και καταστήματα επί εβδομάδες, με την αστυνομία να αδυνατεί να καταστείλει την εξέγερση, παρά τα αυστηρά μέτρα που είχε λάβει. Οι τελευταίες ταραχές ξέσπασαν την Κυριακή, με αφορμή το θάνατο δύο εφήβων, όταν το μοτοποδήλατο στο οποίο επέβαιναν συγκρούστηκε με περιπολικό της αστυνομίας. Η εσωτερική έρευνα της αστυνομίας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για δυστύχημα, ωστόσο κάτοικοι του Βιγέ λε Μπελ κατηγορούν την αστυνομία ως υπεύθυνη για το θάνατο των δύο νεαρών.
Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007
Απο www.politikokafeneio.com 8 Νοέμβρη 2005
Σημ.Θυμήσου ποιός κυβερνά 2 χρόνια και 20 μέρες μετα...
Ο πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν μόλις ανακοίνωσε ότι από σήμερα ο αστυνομικός διευθυντής κάθε περιοχής έχει το ελεύθερο να κυρήσσει απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 9 το βράδυ. Δεν καλούν ακόμα τo στρατό, αλλά θα είναι η απόμενη κίνηση.
Ο υπουργός Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί φαίνεται ότι ανακάλυψε την «πανάκεια»: Σε κάθε πρόβλημα που άπτεται της αρμοδιότητάς του η απάντησή του είναι μία – και η ίδια πάντοτε: «μηδενική ανοχή». Σε εκπομπή στην τηλεόραση αποκάλεσε «αλήτες» και «αποβράσματα» τους νέους κατοίκους ορισμένων προαστίων, ενώ την επομένη των πρώτων επεισοδίων αναφερόταν στους νεκρούς ως «κοινά κλεφτρόνια», υποσχόμενος να ενισχύσει την καταστολή και εμμένοντας πάντα στην πολιτική της «μηδενικής ανοχής». Πράγμα που έκανε. Αποτέλεσμα; Τα προάστια πήραν φωτιά!
Στο προάστιο Κλισί-σιρ-Μπουα στο διαμέρισμα Σεν-Σαν Ντενί, βόρεια του Παρισιού, τρεις νεαροί, 15 και 17 χρονών, προσπαθώντας να ξεφύγουν από έλεγχο και κυνήγι της αστυνομίας πήγαν να κρυφτούν σε σταθμό μεταβολής ηλεκτρικής ενέργειας όπου οι δύο κάηκαν, ενώ ο τρίτος νοσηλεύεται με βαριά εγκαύματα. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα δεκάδες νέοι βγήκαν στους δρόμους τόσο στο Κλισί-σιρ-μπουα όσο και σε άλλα προάστια του διαμερίσματος. Οι συλλήψεις και καταδίκες νέων, ακόμα και ανήλικων στους τόπους των ταραχών δεν πέτυχαν τίποτε περισσότερο από το να ρίξουν λάδι στη φωτιά. Η ρίψη δακρυγόνων από την αστυνομία στο τζαμί του Σαν Ντενί, όπου σε περίοδο του ραμαζανιού εκατοντάδες άνθρωποι προσεύχονταν, αποτέλεσε τη χαριστική βολή. Οι ταραχές και οι συγκρούσεις με την αστυνομία εξαπλώθηκαν και σε άλλα διαμερίσματα αλλά και σε άλλες πόλεις (Βαλάνς, Τουλούζ, Πό κ.ά.).
Η ταχύτητα εξάπλωσης των ταραχών, η έκταση και η έντασή τους φανερώνουν κάτι περισσότερο από ένα ακόμα συμβάν. Και η προσπάθεια, στη βάση της συναίνεσης, μέσων ενημέρωσης και πολιτικής να ερμηνεύσουν προβλήματα οικονομικής και κοινωνικής φύσης με όρους «πολιτισμικούς», βλέπε «εθνοτικούς», είναι τουλάχιστον ύποπτη. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις πόλεις – παρισινά προάστια του διαμερίσματος του Σεν-Σαν Ντενί (την πηγή, άλλωστε, και την καρδιά των επεισοδίων). Το παράδειγμα είναι παραπάνω από ενδεικτικό: Το Σαν Ντενί έχει σε υπερθετικό βαθμό όλα τα στοιχεία που μπορούμε να απαντήσουμε σε άλλα λαϊκά – εργατικά προάστια. Γιατί, ενώ σε άλλα προάστια υπάρχουν ζώνες λιγότερο ή περισσότερο «εύπορες», με λιγότερα ή περισσότερα προβλήματα, στο Σαν Ντενί, ίσως με μόνη εξαίρεση το Ρενσί, καμιά ζώνη δεν βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα. Όποιος έχει δει την ταινία Το Μίσος, γυρισμένη ακριβώς στο Σαν Ντενί, μπορεί πιο εύκολα να μεταφέρει σε εικόνες τα παρακάτω.
Μόλις λίγα χιλιόμετρα βόρεια του Παρισιού, το Σαν Ντενί διαχωρίζεται από την πρωτεύουσα μ’ ένα «γυάλινο παραπέτασμα» πιο ανθεκτικό από τον τοίχο του Βερολίνου. Εκεί ζει το 80% του πιο φτωχού πληθυσμού της Γαλλίας. Θύματα της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής της – δεξιότατης – κυβέρνησης του ντε Βιλπέν (διάβαζε Σιράκ), με το πιο υψηλό ποσοστό ανεργίας σ’ όλη τη Γαλλία (1 στους 2 νέους είναι άνεργος). Μεγάλο ποσοστό των κατοίκων είναι αναλφάβητοι ή της ελάχιστης μόρφωσης, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο γιατί εκεί μπορούν να έχουν το μόνο γεύμα της μέρας (μια και στα γαλλικά σχολεία προσφέρεται στους μαθητές μεσημεριανό στην καντίνα του σχολείου). Το ποσοστό των «κοινωνικών Κατοικιών» (HLM), που αποτελούν το βασικό οικιστικό μοντέλο των λαϊκών προαστίων, είναι από τα πιο υψηλά όλης της Γαλλίας, αν όχι το υψηλότερο. Από τους εκεί κατοικούντες προέρχονται μέγα μέρος του φτηνού εργατικού δυναμικού, «απασχολήσιμου», πρόθυμου να δεχτεί οποιαδήποτε σύμβαση εργασίας, οποιασδήποτε εργασία μετά από πολύμηνη (βλέπε πολυετή) ανεργία. Αν και η εργασία υπό αυτούς τους όρους αυξάνει το αίσθημα της ανασφάλειας και τη βεβαιότητα της κοινωνικής ανισότητας.
Οι «Κοινωνικές Κατοικίες» είναι γνωστές σε όλους ως σιτέ (cite). Κατά το μοντέλο των μεσαιωνικών σιτέ, οι σύγχρονες είναι φτιαγμένες ως απόρθητες πόλεις. Μόνο που δεν έχουν τείχη. Δεν χρειάζεται. Πρόκειται για πανύψηλα οικοδομικά συγκροτήματα, πραγματικές τσιμεντουπόλεις, προορισμένες να στεγάσουν από 2.000 ως και πάνω από 10.000 ανθρώπους (η σιτέ
Σε αυτές τις συνθήκες ζωής, θα ήταν αφελές να θεωρήσουμε συγκυριακό και δυσεξήγητο συμβάν την άνοδο του «κοινοτικού» πνεύματος, των φατριών, τις «αστικής βίας» (όπως τη βαφτίζουν με ευκολία οι κοινωνιολόγοι). Κι όμως, ο μέσος Γάλλος «εκπλήσσεται» κάθε φορά που ξεσπάει μια νέα, μεγαλύτερης ή μικρότερης έκτασης ταραχή. Γιατί είναι εύκολο να παραμείνει κανείς στο στερεότυπο του «βάρβαρου, πεινασμένου, αμόρφωτου» ξένου, του «τριτοκοσμικού», του κατ’ ανάγκη (εν δυνάμει εγκληματία», αντί να δει στις (εξεγερτικές συχνά) ενέργειές του (ένα από τα) αποτελέσματα της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής, της ίδιας που υφιστάμεθα όλοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, σπουδαστές και συνταξιούχοι. Στα μάτια της εξουσίας του κεφαλαίου πολλοί από εμάς μπορεί να είμαστε «φασαριόζοι και βρωμεροί».
Eminem - White America (GNN.tv - Uncensored)
ΟΣΟ ΔΙΑΡΚΕΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟ ΒΙΛΙΕ-ΛΕ-ΜΠΕΛ ΚΑΘΕ POST ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΕΒΑΖΩ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΑΥΤΗ.ΕΜΙΝΕΜ ΓΙΑ ΑΡΧΗ.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ WHITE AMERICA ΚΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΘΥΜΙΣΕΙ.ΠΡΟΑΣΤΕΙΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΜΑΥΒΕ...ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ-ΠΑΤΡΙΔΑΣ...
EMINEM
"White America"
America, hahaha, we love you, how many people are proud to be citizens of this beautiful
Country of ours, the stripes and the stars for the rights that men have died for to protect,
The women and men who have broke their neck's for the freedom of speech the United States
Government has sworn to uphold, or
(Yo', I want everybody to listen to the words of this song) so we're told...
I never would've dreamed in a million years I'd see,
So many motherfuckin' people who feel like me, who share the same views
And the same exact beliefs, it's like a fuckin' army marchin' in back of me, so many lives I
Touch, so much anger aimed, in no particular direction, just sprays and sprays, and straight
Through your radio waves it plays and plays, 'till it stays stuck in your head for days and
Days, who would of thought, standing in this mirror bleachin' my hair, with some peroxide,
Reaching for a t-shirt to wear, that I would catapult to the forefront of rap like this, how
Could I predict my words would have an impact like this, I must've struck a chord, with somebody
Up in the office, cause congress keeps telling me I ain't causin' nuthin' but problems, and now
They're sayin' I'm in trouble with the government, I'm lovin' it, I shoveled shit all my life,
And now I'm dumping it on...
[Chorus]
White America, I could be one of your kids, white America, little Eric looks just like this,
White America, Erica loves my shit, I go to TRL, look how many hugs I get, white America, I
Could be one of your kids, white America, little Eric looks just like this, white America, Erica
Loves my shit, I go to TRL, look how many hugs I get...
Look at these eyes, baby blue, baby just like yourself, if they were brown, Shady lose, Shady
Sits on the shelf, but Shady's cute, Shady knew, Shady's dimple's would help, make ladies swoon
Baby, {ooh baby}, look at my sales, let's do the math, if I was black, I would've sold half, I
Ain't have to graduate from Lincoln high school to know that, but I could rap, so fuck school,
I'm too cool to go back, gimme the mic, show me where the fuckin' studio's at, when I was
Underground, no one gave a fuck I was white, no labels wanted to sign me, almost gave up, I was
Like, fuck it, until I met Dre, the only one to look past, gave me a chance, and I lit a fire up
Under his ass, helped him get back to the top, every fan black that I got, was probably his in
Exchange for every white fan that he's got, like damn, we just swapped, sittin' back lookin' at
Shit, wow, I'm like my skin is it starting to work to my benefit now, it's...
[Chorus]
See the problem is, I speak to suburban kids, who otherwise would of never knew these words
Exist, whose mom's probably would of never gave two squirts of piss, 'till I created so much
Motherfuckin' turbulence, straight out the tube, right into your living room I came, and kids
Flipped when they knew I was produced by Dre, that's all it took, and they were instantly hooked
Right in, and they connected with me too because I looked like them, that's why they put my
Lyrics up under this microscope, searchin' with a fine tooth comb, its like this rope, waitin'
To choke, tightening around my throat, watching me while I write this, like I don't like this,
Nope, all I hear is, lyrics, lyrics, constant controversy, sponsors working 'round the clock, to
Try to stop my concerts early, surely hip-hop was never a problem in Harlem, only in Boston,
After it bothered the fathers of daughters starting to blossom, so now I'm catchin' the flack
From these activists when they raggin', actin' like I'm the first rapper to smack a bitch, or
Say faggot, shit, just look at me like I'm your closest pal, the posterchild, the motherfuckin'
Spokesman now for...
[Chorus]
So to the parents of America, I am the damager aimed at little Erica, to attack her
Character, the ringleader of this circus of worthless pawns, sent to lead the march right up to
The steps of congress, and piss on the lawns of the White House, to burn the casket and replace
It with a parental advisory sticker, to spit liquor in the faces of in this democracy of
Hypocrisy, fuck you Ms. Cheney, fuck you Tipper Gore, fuck you with the freest of speech this
Divided states of embarrassment will allow me to have, fuck you, [vocal melody],
He, hahaha, I'm just playin' America, you know I love you...
Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007
Active Member - Skiaxtro [Live @ Rodon]
Κάτι χάνει η Θεσσαλονίκη. Η μελάγχολική μουντάδα με τη ταυτόχρονη ελπίδα της φεύγει και τη θέση της δίνει στα πλαστικά χρώματα και τους λεοπαρδαλέ καναπέδες σε τεράστια καφέ-κονσέρβες.Σαν το σκιάχτρο της Sadahzinia μας παρομοιάζω. Σα να μη θέλουμε άλλο να κρατήσουμε αυτό το φωτεινό ασπρόμαυρο που υπάρχει στο dna μας, αυτή τη θολή μαγεία που μας γυροφέρνει, σαν αυτή που κρύβεται στα πρωινά στο Λευκό Πύργο και γινόμαστε αργά αλλά σταθερά Wannabe Αθηναίοι, μόνο στα άσχημα τους όμως. Προσωπικά εύχομαι και ελπίζω να κρατήσουμε αυτή τη πρώτη εικόνα και αυτή τη μουντάδα και να βρούμε τα κότσια να φωνάξουμε, στα χαζοχαρούμενα χαμογελαστά πλασματάκια, που θα ρθουν να μας σταυρώσουν και να μας κάψουν, επειδή δε χωράμε στα γιομάτα χρώματα σχέδια τους: "Να πάτε στο διάλο, εμείς θα πάμε όπου έχει φωτιά".
Tο σκιάχτρο
(στίχοι: Sadahzinia)
Ο ήλιος ψήλωσε πάλι, τράβα κουπί και πετάλι
γυρτό δίποδο ρετάλι, απ' το σαράκι, φαγωμένο παρτάλι
μ' ό,τι σου απέμεινε στο άδειο κεφάλι
ώρα καλή, μες στην αιθάλη.
Σε πολιτεία μεγάλη ξέμεινες άκακο σκιάχτρο,
δεμένη η τύχη σου γύρω απ' το απόρθητο κάστρο
της ευτυχίας και των ανθρώπων,
της τρομαγμένης φασαρίας και της σιωπής των αγνώστων.
Δεμένη η γλώσσα σου, δεμένο δάκρυ στο μάτι
που απ' το παράδεισό τους σου έδωσαν το τίποτα και κάτι.
Μέρα χορτάτη απ' τα πειράγματα
και τ' όνομά του στο στόμα τους σκόρπια γράμματα,
γκρίζος λεκές στην λαμπερή τους εικόνα,
σφήνα κακή στον κανόνα και στον σπουδαίο τους αιώνα
έφερνε χειμώνα μέσα στην άνοιξη κι όμως
δε πρόλαβα ούτε εγώ να το γιάνω ούτε ο χρόνος.
Αυτό το σκιάχτρο είχε κάτι δικό μου,
είχε δροσιά απ' το θεό μου και μια στιγμή απ' το γιο μου,
τον ουρανό μου και τη γη που αγγίζω,
είχε για ταίρι του το γαλάζο, το γκρίζο.
Είχες δει το φεγγάρι να 'ργει
είχες φιλιώσει με τη βροχή,
ήσουν ταμένο μόνο στη γη
κι ήσουν σα πρίγκιπας εκεί.
Ώσπου ένα χέρι μια ροδαυγή
δεν άκουσε τη βουβή σου κραυγή
σ' έκαψε πριν ο ήλιος να βγει
κι ήσουν σα πρίγκιπας εκεί.
Κουβέντα πιάνω κάτω απ' τον ίσκιο το στραβό του
από παλιά είχε το χώμα αδελφό του
ήταν εκεί να του φυλάει τα σπαρμένα
φύτρωσε γύρω μια πόλη· τι παράξενη γέννα!
Μπογιατισμένα παλάτια με σιδερένιο στεφάνι
και συ σκιάχτρο στη μέση, βαλσαμωμένο καπλάνι
να περιμένεις τη νύχτα το φεγγάρι να 'ρθει
να σε κρύψει στο μαύρο· μα το φεγγάρι αργεί.
Είχες παρέα μια βροχή καλοκαιριάτικη,
ταμένο μόνο στη γη κι ήμουν για ώρα εκεί
να μου λιγώνεις τη καρδιά με τη βουβή σου μιλιά,
στην ανοιχτή σου αγκαλιά είχαν κουρνιάσει πουλιά.
Δεν ήσουν φόβητρο, μα στους ανθρώπους ζημιά,
στο γόητρο τους χαλάστρα, αδέξια πινελιά
στο φόντο. Ώσπου ένα χέρι μια αυγή σ' έκανε αστέρι,
δε σ' άκουσε κανείς και κανείς δε το ξέρει·
στη μοναξιά ήσουν ταίρι με μια αχυρένια καρδιά,
ρούχα από δεύτερο χέρι, κακοντυμένη ομορφιά.
Με μια φωτιά τιμωρήσαν τη πιο μικρή απειλή
χαθήκαν κι άλλοι έτσι, ώρα σου καλή.
Όποιος ξέρει-άκουσε κάτι...
Κόκκινο SAXO στην...πορεία του Πολυτεχνείου
Ακολουθεί μύνημα γραμμένο σε φόρουμ από κάποιον που έχασε τον αδερφό του.Εχθές στης 17/11 περίπου στις 00΄30 στην Πέτρου Ράλλη στο ύψος της Αγ.Αννης Ένα CITROEN SAXO KOKKINO τον διαμέλισε και τον εγκατέλειψε. Επειδή λόγω της κατάστασης δεν μπορώ να γράψω περισσότερα και για να προλάβω Οποίον φίλο θέλει να βοηθήσει ( γιατί δεν αποκλείεται ο εγκληματίας να προσπαθήσει να το φτιάξει από Δευτέρα πρωί) το KOKKINO SAXO είναι χτυπημένο εμπρός από τα μέχρι τώρα στοιχεία –κομμάτια του αυτοκίνητου έχουν βρεθεί . Οποίος μπορεί να βοηθήσει θα είναι πολύτιμο και οποίος μπορεί να το προώθηση σε άλλα sites που να το διαβάζουν φαναρτζήδες η αυτοί που πουλάνε ανταλλακτικά Τον παρακαλώ πολύ να το κάνει γιατί εγώ δεν μπορώ. Δυο αγγελούδια σε λίγη ώρα από τώρα θα ακούσουν το μεγάλο μυστικό που δεν το λέμε εδώ και 28 ώρες……………. Αντίο αγαπημένε μου αδελφέ……..
Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007
Περί Ζωνιανών.
Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007
Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007
Τι θυμήθηκα τώρα!
Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2007
Σοκ και δέος
Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007
Νοιώθω vs Είμαι
Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007
Asarkos - Einai mystiria i xwra twn dakrywn
Ακούγοντας το έβαλα τα κλάμματα απλά. Johny, Νίκος, Λαγός, Καμάκης, Θανάσης Κούσκουρα, Αγ.Σοφία, γειτονιά, ναυαρινόμπυρα, δανεικά, χωρίς δεκάρα,κάτι παίζει και να άλλαξε. Να χουμε να μας θυμώμαστε. Πως ήμασταν, πως γίναμε και πως θα γίνουμε.
Eminem vs Papa Doc
Να σας πω την αμαρτία μου πολύ την γουστάρω αυτή τη σκηνή!Πρέπει να την εχω δει και 200 φορές! ;)
Το βυζαντινό DNA - μέρος 0ον (Λαζόπουλος-Λιακόπουλος)
Αυτός ο άνθρωπος στην αρχή τουλάχιστον της...καριέρας του έβγαζε 15.000ευρώ τη μέρα. Και βγάλε συμπέρασμα μετά...
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007
Ποιός είναι ο νικητής;
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007
Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007
SOCIAL REVOLT MANIFEST
όπως είναι η γκλαμουριά, το lifestyle, η μπόχα της δόξας, τα λεφτά, η πουστιά,
το ξέπλυμα των ψυχών και τα στημένα γεγονότα.
Σε μία τέτοια κοινωνία λοιπόν, ξεπεσμένων ανθρώπων, έχουμε ακούσει πολλά,
αλλά όπως πάντα έχουμε δει περισσότερα.
Μόνος δρόμος, να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους που έχουν θέσει άλλοι για εμάς
και υποστηρίζουμε, ότι με κάθε θυσία και κάθε εφικτό τρόπο θα στηρίζουμε,
τα όνειρα, την αξιοπρέπεια, την περηφάνια και πάνω από όλα την αλήθεια,
αυτή την αλήθεια, που μπορεί να διακρίνει κανείς αν μας κοιτάξει στα μάτια.
Κοινωνική Αντίδραση λοιπόν ή αλλιώς:
SOCIAL REVOLT -LOW BAP
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007
Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007
Τόνια Αντωνίου
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007
Για 5 δευτερόλεπτα...
τότε για φαντάσου! Θα έβλεπες τον εαυτό σου να περπατάει χέρι χέρι με τους χαμένους σου έρωτες, θα έβλεπες το μπαμπά σου και τη μαμά σου να σε πηγαίνουν βόλτα στο πάρκο, τους φίλους που έχασες να γυρνάνε μαζί σου ύστερα από ξενύχτι,εσένα μόνο σου να προχωράς μέσα στην πόλη, ακόμα και ανθρώπους που θα'θελες να είναι στη ζωή σου να περπατούν δίπλα σου"
Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007
Πρόταση εβδομάδας!!!!!
Είμαστε με τον Σ. και μόλις είχαμε μια ευχάριστη έκπληξη. Και το όνομα αυτής: Stardust!!! Μάγισσες, μονόκεροι, ιπτάμενοι πειρατές, βασιλιάδες, φαντάσματα, πεφταστέρια, μεταμορφωμένες πριγκήπισες, αιώνια αγάπη, Ρόμπερτ Ντε Νίρο Θεός, Ιαν Μακ Κέλεν Αφηγητής, Μισέλ Φάιφερ κακιά. Αυτά αν θέλετε να βγείτε μια φορά απο σινεμά ευδιάθετοι, χαρούμενοι και έτοιμοι να ζήσετε το δικό σας παραμύθι....τσακιστήτε!!!!!
Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007
Σημαντικό(;) κύτταρο η οικογένεια
Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007
Active Member live
Είχες μια αγάπη που έχει τελειώσει και ένα φίλο που έχεις μαλώσει,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Είχες αφέντη και τη δουλειά σου, ίσα που δούλευες για τη κοιλιά σου,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Είχες πατρίδα -βουβή κλανιά σου- κατεβασμένα και τα βρακιά σου,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Είχες τους μεν -έχεις τους δεν- μυαλό 40 υπό το μηδέν,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Πας και φαντάρος –περίσσιο θάρρος- μπορεί σειρά σου να ‘ναι κι ο χάρος,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Πήρες και αμάξι –γενναία πράξη- και τώρα η τράπεζα θα σε βυζάξει,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Είσαι ταλέντο σε χώρα αχρείων, θα σε βραβεύσουν και από τα Αρίων,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Είσαι η Warner και η EMI, άλλος πληρώνει και άλλος γαμάει,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Και αν είσαι πόρνη –μωρό μου sorry- ή πιπιλότα στο Fame Story,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Αν το κουνάς και «πας το γράμμα» ή ένα ζώο είσαι στη «Φάρμα»,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Έχεις προδώσει τo Low Bap και έχεις γλυτώσει, χέρι αντρίκιο θα σε λυτρώσει,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Αν είσαι σύντροφος του πήγαινε-έλα και διανοούμενος –μεγάλη βδέλλα-,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Και αν είσαι μπάτσος έξω στο δρόμο και ασφαλίτης που δίνεις κόσμο,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Αν «στο φοράνε» και νιώθεις γλύκα, την αστική σου σου αφήσαν προίκα,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Βρε όπου χρήμα –αν είσαι και πατρίς- και έχεις δηλώσει και εθελοντής,
να σου ευχηθούμε περαστικά.
Αν είσαι και ακροδεξιός ή όπως λέμε «Πουτάνας γιος»,
να σου ευχηθούμε περαστικά…
Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2007
Καλοκαίρι only!
- Καλύτερα να ιδρώνεις παρά να κρυώνεις
- Όταν νυχτώσει ξέρεις, ότι ήρθε η ώρα για να βγεις και όχι η ώρα για να φύγεις απο τη δουλειά
- Όταν ξημερώσει ξέρεις, ότι ήρθε να ξυπνήσεις και όχι να κάνεις το πρώτο διάλλειμμα.
- Καλύτερα να βουτάς στη θάλασσα παρά να κάνεις σκι
- Καλύτερα να πίνεις μοχίτο παρά ζεστή σοκολάτα
- Καλύτερα να τρως παγωτό παρά σούπα
- Γιατί απλά είναι καλοκαίρι.
Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007
Μαθητής ήμουν θαρρώ...
Ο Φ. ο διευθυντής ο Κ ο λυκειάρχης ο Σ. που με έκανε να αγαπήσω το γράψιμο και μας έκανε λογοτεχνία, οι κοπάνες στη κρύα Θεσσαλονίκη, η Κ. που και το χέρι μου θα έκοβα για να με ερωτευτεί το silver dollar ο J. που το χει και ακόμα τον χαιρετάω.
Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007
artemis/eythimis-stixoi ap'atsali,rythmoi megaloi
Αρτέμης-Ευθύμης νέο!Τα παιδιά γάμησαν πάλι!Total Respect!
Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007
Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007
to megalo ta3idi meros 2on
Η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας a.k.a. ΠΟΥΚΟΥΣΟΥ μαζεύει υπογραφές στις σχολές για να βγει πάλι (;) μπροστάρησα στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Άλλο αν μαζεύουν μεταξύ τους και με τους ΔΓ ΔΑ υπογραφές. Με τους διαφωνούντες εντός των κινητοποιήσεων ούτε καλημέρα...Άντε ρε νούμερα.
Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2007
George bush african tribal dance
Γιατί μου φαίνονται και οι δυο τους, τόσο ίδια κούφιοι,στεγνοί, ανίκανοι και ταυτόχρονα επικίνδυνοι λόγω βλακείας;
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007
Σκόρπιες νυχτερινές σκέψεις
Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2007
Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2007
Κανονικά σουρεάλ..Σινέ Αδέσποτος κοπρίτης :)
Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007
Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007
ΜΠΟΡΩ
Η Άννα Δρούζα έπειτα από 13 χρόνια διαρκούς παρουσίας στα τηλεοπτικά δρώμενα έρχεται φέτος στο Star με την επιτυχημένη εκπομπή της.Όπως λέει η γνωστή παρουσιάστρια «η εκπομπή Θέλει, Μπορεί και Ασχολείται με τον άνθρωπο και όσα τον απασχολούν».
Με την υγεία του. Με τις σχέσεις του. Με τις αναζητήσεις του. Με όσα τον εντυπωσιάζουν, τον εκπλήσουν, του δίνουν χαρά ή λύπη. Με όσα τον διασκεδάζουν αλλά και όσα τον φοβίζουν. Με όσα, με άλλα λόγια, τον ενδιαφέρουν.Κοινό αλλά και τηλεθεατές θέτουν ζωντανά τα ερωτήματα και τις ανησυχίες τους.
Καταξιωμένοι προσωπικότητες των επιστημών και της διανόησης απαντούν και συμμετέχουν στα μεγάλα αφιερώματα σε ανθρώπους της Τέχνης."
Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007
Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007
Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007
Ώρα πτήσης 19.50. Προορισμός: Λονδίνο. Επιστροφή: Άγνωστο
Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2007
Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007
Η συνταγή της επιτυχίας
Δυο σκελίδες κανακέματα από τους γονείς
Ένα ποτήρι του νερού ιδέα για τον εαυτό σου
Μια μεζούρα πάτημα επί πτωμάτων
Μια κουταλιά δουλοπρέπειας
Πολλά κιλά μαλακία
Μια δόση ευκαιρίας.
Τα υλικά αφού τα ανακατέψεις, τα περνάς απο σουρωτήρι για να διώξεις τους περιττούς φίλους και στη συνέχεια τα βάζεις στο τηγάνι για να στεγνώσουν απο τύψεις. Σερβίρεται γαρνιρισμένο με αυλικούς και κορόιδα. Βουαλά.
Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007
Α, ρε Νικόλα αθάνατε
Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007
Με βάρκα την ελπίδα
"Ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα" σου λέει ο άλλος.
Αλλά τι άλλο είσαι τελικά ρε φίλε. Μόνο που καμιά φορά τυχαίνει και το ξεχνάς. Και νομίζεις ότι η καθημερινότητα σου έχει ρίζες, ότι δε θα αλλάξει. Ειδικά αν την έχεις αγαπήσει και έχεις δεθεί μαζί της.
Σαν το ποντικάκι στο τροχό που του βάζουν στο κλουβί του
Τρέχεις για να αποδείξεις. Και ξανά και ξανά. Σκορπάς χαμόγελα, ανοίγεσαι σε ανθρώπους διαφορετικούς απο σένα. Σκορπάς και σκορπιέσαι. Η δουλειά να βγει καλά στην ώρα της. Και τηλέφωνα και κόντρα τηλέφωνα η Μ. για να βρεθείτε. Η Μ. που στα σκατά σου ήταν εκεί και να μη μπορείς.
Και ο Ζ. να τηλεφωνεί. Ο Ζ. ο αδελφός σου με τη αρρώστια πια και το παιδί και την υπέροχη γυναίκα που τους λατρεύεις. Και να μην το σηκώνεις απο το άγχος. Και να λες αυτή είναι η ζωή μου αλλά χαλάλι. Χαλάλι;
Οικογενειακή εμπλοκή
Φωνές, κλάμματα ελλείψει πατέρα όλα πάνω σου. Και να πρέπει να βοηθήσεις και να τα παρατάς όλα και να ασχολείσαι με αυτά που πρέπει και τίποτα άλλο να μη μπορείς να σκεφτείς και όλα τα άλλα εκείνες τις μέρες μικρά να σου φαίνονται, είναι δεν είναι. Και να φεύγει η μπόρα και να λες: "Δόξα τω Θέώ" και να το εννοείς μετά απο πολύ πολύ καιρό.
"Ζούμε στην Ματαιότητα και νομίζουμε ότι κάπου ζούμε. Κακόμοιροι άνθρωποι... "
Γερόντισα Γαβριηλία
Επιστροφή στην καθημερινότητα, αναστροφή και όπισθεν. Και τίποτα δεν είναι ίδιο ξαφνικά. Περιμένεις. Και αυτά που σου λεγε η συγχωρεμένη η γιαγιά σου όλα αληθινά είναι. "Πρόσεχε" "Απο σένα ότι περιμένεις" "Χίλιες καλές στιγμές μια κακή δε κάνουν."
Ολά σωστά. Όλα αληθινά. Και όλα λυτρωτικά. Περιμένεις. Και στο "Δόξα τω Θεώ" έρχεται και κολλάει ένα "Έχει ο Θεός". Και όλα απλουστεύουν. Μαζεύουν και γίνονται ένα μικρό πολύχρωμο κουβαράκι, που μόλις φυσήξει λίγο θα ξετυλιχτεί και θα δεις τι εχεις. Μια pinata αν θέλεις με...χρονοδιακόπτη. Τη κατάλληλη στιγμή θα σπάσει και θα πάρεις αυτά που έχει να σου δώσει.
Φτάνει μόνο να είσαι εκεί