Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Η μέσα μου οργή...


Μαίνεται...Δεν περιμένει να ξεσπάσει...Δεν θέλει να ξεσπάσει...Μου μιλάει...Με καθοδηγεί...Μου δείχνει τον δρόμο...Ξεσκαρτάρει τους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν...Τους υποψήφιους φίλους που θέλουν να με εκμεταλλευτούν για την πάρτη τους...Τα κορίτσια που επειδή είναι λίγες θέλουν να με κάνουν και εμένα να νιώσω λίγος...Τους σκάρτους γαμημένους συνεργάτες...Τους σκάρτους γαμημένους πολιτικούς...Την ποτίζω να φυτρώσει και άλλο μέσα μου...Καλύτερα να σε πνίξει παρά να σε αφήσει μόνο...Είναι το κλειδί για να μην σε πληγώσει ξανά κανείς..Είναι το κλειδί...Είναι η οργή μέσα μου το κλειδί...

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Σοφία...


Me is a common sense man,
that mean when we explain things,
me explain it in a very simple way,
that mean if I explain it to a baby
the baby will understand…

Bob Marle
y

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Skinothetis feat ekptotos agios - ta leme geia

Γεννήθηκα και μεγάλωσα παίρνοντας διάφορα.
Ερωτεύτηκα παράφορα στα 18,
ξενέρωσα, όταν έχασα τον άνθρωπο αυτό.
Είναι ακόμα στη ζωή, για μένα είναι σαν νεκρή.
Σκληρό; Δεν ξέρω, έτσι το αισθάνομαι,
Ένοιωθα να χάνομαι, όμως να μην μάχομαι,
γα την δική μου πάρτη, όπως έκανα παλιά,
Και όταν πλέον θυμάμαι την δική της αγκαλιά, βάζω τα γέλια.
Πως ήταν δυνατόν, να βάζω εκείνη πάνω από τον ίδιο μου τον εαυτό;
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν την λάτρεψα ή αν την μίσησα,
όμως μπορώ να πω, στο τσακ δεν αυτοκτόνησα,
για μία αρχιτεκτόνισσα -κοσμοπολίτισσα. Μήπως πρέπει να ντραπώ;
Μήπως πρέπει αλλιώς το θέμα αυτό να χειριστώ;
‘Η μήπως έπρεπε από την αρχή να μυριστώ, ότι η υπόθεση βρωμάει,
είμαι κεφάλι αγύριστο, όμως παραβρωμάει. Κατάλαβα πως πάει.
Συμπορευόμαστε, αγαπιόμαστε, γαμιόμαστε, κρατιόμαστε μαζί, ώσπου αρχίζει η ανατροπή.
Ποιος είμαι εγώ; Ποια είσαι εσύ;
Στην δική μου άρνηση, εσύ κατάφαση.
Και στην δική μου κατάφαση, η άρνηση είναι δική σου.
Και ούτω καθεξής. Την συνέχεια μπορείς να προβλέψεις.
Ήταν απλά κάποιες σκέψεις, θολές και αφηρημένες από τον ίδιο μου τον εαυτό, ήταν επικηρυγμένες.
Και αν είπα κάτι που δεν περίμενες, δεν αλλάζει.
Δεν ξέρω αν είναι μίσος ή αγάπη αυτό που με σκεπάζει.
Κάθε βράδυ, στο σκοτεινό μισό, ψάχνω να βρω την θέση σου και να την κάψω,
Αλλιώς δεν θα πάψω να σκοντάφτω πάνω σου, όμως δεν είσαι πια αυτή.
Η θέση είναι φανταστική. Όλα είναι εκεί στο μυαλό, κάθε φορά που θα σε φέρω,
δεν χαίρω, δεν θέλω, ούτε να σε ξέρω.
Κατά βάθος σε μισώ, όμως κάποιες φορές κολλάω και νομίζω το αντίθετο.

Έκπτωτος Άγιος.

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Pavlos Pavlidis - To Xazopouli

Το χαζοπούλι στην αυλή βρήκε ένα ψίχουλο εκεί
στα χιόνια απ' το πρωί και το τσιμπάει...
Την παγωμένη μου καρδιά έτσι όπως πέφτει από ψηλά
το χιόνι τη σκεπάζει όσο πάει...

Κι αναρωτιέμαι απ' το πρωί, μα τι ζωή είναι αυτή;
Όσο της δίνω, άλλο τόσο μου ζητάει...
Κι ακούγεται από την αυλή μια "τσιριτρό" μια "τσιριτρί"
το χαζοπούλι με κοιτάζει και γελάει...

Μπορεί στ' αλήθεια "τσιριτρό" να πεί: "όλοι με λέν' χαζό,
γιατί όποιος στήσει την παγίδα του με πιάνει"...
Κι ίσως σημαίνει "τσιριτρί": "εγώ είμ' ένα χαζό πουλί,
εμένα ο ουρανός αυτός μου φτάνει"...

Έχει καθίσει στην αυλή μέσα στα χιόνια απ' το πρωί
στα χιόνια απ' το πρωί και με κοιτάει...
Η παγωμένη μου καρδιά έχει θαφτεί πολύ βαθιά
όμως, ακόμη την ακούω να χτυπάει...

Τι χαζοπούλι είν' αυτό; Όλο κοιτάει στο κενό
τον παγωμένο ουρανό και τιτιβίζει...
Κι ακούγονται από μακριά οι φίλοι του κάτι πουλιά
σε λίγο ίσως πάψει να χιονίζει...

Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Bob Marley Week 2008 In Trenchtown #1

Το έψαξα, το αποφάσισα, θα το κάνω. Trenchtown Kingston 6 Φλεβάρη και για μια εβδομάδα, όλη η πόλη γιορτάζει παρέα με τα παιδιά του την γέννηση του Marley. Το 2010 θα είμαι και εγώ εκεί!

Γιατί hip hop...


Γιατί γαμάει κάθε καλλιτεχνικό στεγανό. Ακόμη και το οτι για να γράψεις μουσική πρέπει να ξέρεις μουσική.

Γιατί μπορώ άλλοτε να σιγοτραγουδάω και άλλοτε να ουρλιάζω παρέα με τον mc χωρίς να νιώθω άβολα για την φωνή μου.

Γιατί συνεχίζει να γεννιέται στον δρόμο, να παίζεται στον δρόμο και να αγαπάει τα στενά του δρόμου.

Γιατί ο στίχος, to beat και η μελωδία είναι πιο ωραία μουσική συνταγή του κόσμου.

Γιατί ο πιτσιρικάς με το skate στο χέρι ζει και βασιλεύει μέσα μου.

Γιατί οπαδοί και καλλιτέχνες είναι ένα πράγμα και πολλές φορές το ίδιο πράγμα.

Γιατί από τα οκτώ μου δεν θυμάμαι άλλη μουσική που να με συγκινεί πιο πολύ.

Γιατί απλά το γουστάρω.

Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

Μήπως...

Μήπως είσαι ο περίφημος αγώνας με ζιβάγκο;




Ή προλετάριος με πολιτικό λουμπάγκο;