Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

Gentleman - Leave us alone (live)

Και η live πλευρά του τραγουδιού...:)

Gentleman - Leave us alone

Ο καλύτερος Ευρωπαίος τραγουδιστής. Με διαφορά.

Summer in the city (Αντί βουτιών και σάντουιτς στην παραλία οι παρακάτω μπούρδες)


Κυριακή απόγευμα με μια ντουζίνα δουλειά μπροστά στο Laptop και το γαμημένο το μάτι δεν πάει στα κείμενα για το επόμενο θέμα που πρέπει να παραδώσω. Αλλού τρέχει ο νους. Σε αγάπες και χαριεντίσματα, φιλικά χτυπήματα. Γλυκόλογα ή μισόλογα αλλά πάντα με την ίδια καλή διάθεση. Τα ακουστικά και αυτά τρελάθηκαν. Onirama και μετά Professional Sinnerz και μετά Βόρεια Αστέρια και μετά Διάφανα Κρίνα, κάπου εκεί μέσα ο Bob Marley να τραγουδάει «No woman no cry», αλήθεια ήξερες, ότι δεν σημαίνει αυτό που φαίνεται αλλά «No woman don’t cry» στα Τζαμαϊκανέζικα; Εκεί που η σημαντικότερη διαπίστωση από καταβολής μουσικής καταντά ένα απλό κανάκεμα της αυτού μεγαλειώτης Bob ή στην Rita την γυναίκα του ή σε κανένα γκομενάκι από αυτά που με την σέσουλα θα πέρασαν από τις τζίβες του. Αυτά λοιπόν. Τα κεφάλια μέσα γιατί δύσκολα θα βγει η βδομάδα.

Κυριακή 22 Ιουνίου 2008

PAVLOS PAVLIDIS - Otan Pethainei Gyro kathe Omorfia

Ευχαριστώ ρε Παύλο...Και ας μην ήρθα στη Σύρο τελικα...

Σάββατο 21 Ιουνίου 2008

Urban Athens Alitoi Grifoi

Παρακαλώ δείτε από το 03.52΄. Α ρε Σαλονίκη τι βγάζεις!!

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

Σταγόνες...


Άρνηση, φόβος, οργή, χαρά, εκδίκηση, στιγμή, χαμόγελο, φιλί, χάδι, ξημέρωμα, χτύπημα πλάτης, γέλιο δυνατό, μουσική, νότα στίχος, φως, φεγγάρι, πανσέληνος, προσμονή, Κυριακή μεσημέρι, Σάββατο βράδυ...Μαζεύεται ένας ολάκερος ωκεανός από ζωή...

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

Τι άλλο φοβάσαι;







Πες μου...και θα γίνω...

Κυριακή 8 Ιουνίου 2008

Ο κόσμος πάνω κάτω...


Δολοφονήθηκε ο Νίκος Σεργιανόπουλος και σα να έπαθαν κρίση ταυτότητας οι εκπομπές. Τρομαχτικό. Είδα στην μία όχθη το...τηλεοπτικό δελτίο του star ή την life style σαββατιάτικη εκπομπή του Alter να δείχνουν απόλυτο σεβασμό και υπέροχα αφιερώματα σε έναν άνθρωπο που λόγω έργου αλλά και χαρακτήρα από όσο φαίνεται και από την προσέλευση του απλού κόσμου στην κηδεία του έπρεπε να χαίρει σεβασμού με όποιο τρόπο και αν "έσβησε". Στην άλλη όχθη βρέθηκαν ξαφνικά έγκριτοι δημοσιογράφοι όπως ο Γιώργος Παπαδάκης που έστελνε τους ρεπόρτερ του σε όλα τα gay στέκια μπας και βρουν πρώτοι τον δολοφόνο και εφημερίδες όπως μια κατά τα άλλα συμπαθητική εφημερίδα, που τη μέρα της κηδείας του έβαλε την χειρότερη φωτογραφία του αδικοχαμένου ηθοποιού που μπορούσε να βρει μήπως ξεχαστεί κανείς μας και δεν θυμηθεί εκείνη την μέρα ότι ο Νίκος Σεργιανόπουλος είχε προσωπικά προβλήματα. Διαλέξτε και πάρτε.

Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Κοπιάστε...


Άντε γιατί πολλές μαλακίες άκουσα. Η καθηγητική αυθαιρεσία που οδήγησε στην απαξίωση και στις όποιες εκρήξεις πως θα λυθεί; Με τους μπάτσους εντός του ασύλου; Μαζί με τους γνωστούς άγνωστους (τι έκφραση Θέε μου...) υπάρχουν και οι κομματικες νεολαίες που μια χαρά μπάχαλα κάνουν και κανείς δεν ασχολείται με αυτούς γιατί αυτοί έχουν την πραγματική ασυλία. Την κομματική. Για τα δε επεισόδια και ξυλοδαρμούς, αυτά γινόντουσαν ανανταν παπανταν, όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία. Την ίδια μέρα που έδειραν τους φύλακες, στην Θεσσαλονίκη, έγιναν άλλοι 1.000.000 ξυλοδαρμοί. Τι πρέπει να κάνουμε; Να κατεβάσουμε τα τανκς; Για να μην πω για τους ασφαλίτες, που θέλουμε δεν θέλουμε βρίσκονται εκεί. Που σκατά ήταν εκείνη την ώρα αφού βόλτες κάνουν και αυτοί; Μόνο για να την πέφτουν με πολιτικά στα πάρτυ και στις σχολές και να χαζεύουν τα γκομενάκια και να πιάνουν και κάνα ντίλι είναι; Για αυτό σας λέω. Κοπιάστε και θα γελάσουμε πολύ αν πάει κανείς να πειράξει το άσυλο...