Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Η δική σου επόμενη μέρα...

Για σένα που έδωσες την ψήφο διαμαρτυρίας σου σε αυτούς.
Για σένα που τους βρήκες ειλικρινείς και ότι τα λένε έξω από τα δόντια.
Για σένα που συμφώνησες ότι η "Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες".
Για σένα που στραβοκοίταξες τον μετανάστη που παλεύει σαν και σένα να βγάλει το ψωμί του.
Για σένα που γέλασες όταν ο Κασιδιάρης, χτύπησε την Κανέλη.
Για σένα που ξεστόμισες "καλά τα λένε", όταν τους άκουσες να μιλούν.
Για σένα που συμφώνησες ότι πρέπει να υπάρχουν στη βουλή.
Για σένα που ζήτησες τη βοήθεια τους.
Για σένα που συνέχισες να μιλάς σε ανθρώπους που τους ψήφισαν.
Για σένα που έμεινες σπίτι σου και δεν ύψωσες τη φωνή σου μαζί με τους εξεγερμένους.
Αλήθεια τι άλλο περιμένεις; Ένα μαχαίρι στου παιδιού σου τη καρδιά;
Μία επίσημη διάψευση, ότι «πέθανε για το ποδόσφαιρο»;
Τότε τι θα πεις; Ότι δεν το περίμενες; Ότι δεν το είδες να έρχεται;
Ότι θεωρείς τον εαυτό σου ακόμα άνθρωπο;
Αλήθεια τι;