Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Ανδρείκελος ft. νικόλας (Razastarr) - Ημερολόγιο

Ίσως μανιφέστο...Ίσως

Άλλαξε ο καιρός. Φύσηξε άνεμος περίεργος. Βοριάς θαρρείς. Τα μάτια μου βλέπουν αλλιώς το τοπίο. Ξεδιάλυνε ο ορίζοντας και φάνηκαν τα κάγκελα όλου αυτού του κόσμου. Οι κολασμένοι άνοιξαν τα τεράστια στόματα τους και έβγαλαν τέτοια κραυγή μεγάλη που ανάγκασαν τους φιλήσυχους πολίτες να κούρνιασουν δίπλα στην τηλεόραση τους με το κεφάλι τους ανάμεσα στα πόδια μουρμουρίζοντας βλασφήμιες για αυτούς που τους χάλασαν την βολή. Με μια βοή τους χάλασαν την βολή. Ο άλλοτε μικρός κόσμος τους άνοιξε. Άπλωσε σαν το κόκκινο χρώμα που χύνεται από το κουτί της μπογιάς που αναποδογυρίζει. Το κλάμα του νεογέννητου από το Ζαίρ,μπλέχτηκε με το αγριεμένο παρακαλητό της γριάς από την Οαχάκα και όλοι μαζί κάπου συναντήθηκαν στα Προπύλαια. Όχι στην Τσιάπας συναντήθηκαν. Όχι! Όχι εδώ στα μέρη του Φιντέλ βρίσκονται τώρα. Έι! Κοίτα λίγο πιο πάνω σε ένα στενοσόκακο των Τυράννων βρέθηκαν τελικά. Σε φοβάμαι κόσμε έτσι. Και γω ο υποτιθέμενος εξεγερμένος σε φοβάμαι. Ίσως το ξημέρωμα αυτού του νέου κόσμου να έσβησε και τις τελευταίες ελπίδες για ομοψυχία και μεγάλα χαμόγελα. Ίσως να πρέπει πια να πάρουμε θέση. Όλοι σε τούτο τον φτωχό πλανήτη να πρέπει να πάρουμε θέση. Ίσως και να πρέπει να διαλέξουμε πλευρά. Θέε μου ας μην χρειαστεί τελικά να διαλέξουμε πλευρά. Τα βήματα μου πιο βαριά πια. Το βλέμμα μου χάνεται συχνά έξω από το παράθυρο του αστικού λεωφορείου ψάχνοντας απομεινάρια του παλιού κόσμου. Αυτού που γνώρισα παιδί. Και δεν βρίσκω. Ίσως καλύτερα που δεν βρίσκω. Το αναπάντεχο της ύπαρξης που λέγεται ζωή κάτι ξέρει καλύτερα. Για άλλες μέρες με προετοιμάζει και μένα και όλη την φυλή μου. Δύσκολες μέρες. Μα με ελπίδα. Πιο πολύ ελπίδα από ποτέ. Όχι αυτήν την γελοία ελπίδα της ομοψυχίας. Άλλου είδους ελπίδα. Πιο άγρια. Στα δόντια της κρύβει κομμάτια σάρκας. Της δικής μου σάρκας. Αλλά τουλάχιστον με αφήνω να ζήσω. Ματωμένο αλλά ελεύθερο. Εσύ παλιέ μου αδερφέ; Γιατί διάλεξες το κλουβί τελικά; Γύρω του κολυμπούν καρχαρίες δεν τους βλέπεις; Όχι παλιέ μου φίλε δεν ήρθαν να σε προστατέψουν. Θα σε κατασπαράξουν μόλις τολμήσεις να ξεμυτήσεις. Από αυτούς γλύτωσα και εγώ. Ναι καλά με κοιτάς, μισός είμαι πια. Ματωμένος αλλά μακριά από το κλουβί. Μακριά πια. Επίλογος δεν θα ψάξω να βρω σε αυτό το ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Έξω στον δρόμο θα ψάξω να γράψω τον επίλογο. Στην πραγματική ζωή. Θα αντικρίσω τον φίλο. Τον αγαπημένο. Και μαζί θα γράψουμε αυτό τον επίλογο. Με γέλια, κρασί και όνειρα. Πολλά όνειρα. Τζάμπα είναι εξάλλου.

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Χριστουγέννων περιδιάβασις και συνειρμοί...

Μέρα περίεργη. Όλοι στην δουλειά αμήχανοι. Σπασμένα χαμόγελα και ανυπομονησία να περάσει η ώρα και να βρεθούν όλοι με οικογένεια γνωστούς και φίλους. Έχει πάει έξι ήδη και δεν σκέφτομαι να φύγω. "Γαμώτο. Πρώτη παραμονή Χριστουγέννων που είμαι εντελώς μόνος μου." Τίποτα να περιμένω. Κανένα φωτισμένο πρόσωπο να με περιμένει να περπατήσουμε μαζί στην στολισμένη Τσιμισκή. Κατεβαίνω στο ασανσέρ με τον Δ. ωραίο άνθρωπο με γερασμένο από τις ατελείωτες εργατοώρες καλυμμένο με γένια πρόσωπο του. "Πάω στην άλλη μου δουλειά τώρα και από εκεί τελειώνω 12. Δεν είναι για εμάς αυτές οι γιορτές". Αποχαιρετιζόμαστε βιαστικά και φεύγουμε από αντίθετες κατευθύνσεις. Περπατάω προς την Ναβαρίνου. "Σκατά!Πρέπει να πάρω δώρα για την μάνα και την αδερφή μου." Μπαίνω σε ένα Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ και αγοράζω βιαστικά δυο δώρα για να προλάβω τον Μ. τον Μ. τον Θ. τον Ν. και την Λ. στο "Έντεχνο". Στο δρόμο πέφτω πάνω στην Π. έχω να την δω από το καλοκαίρι. Φλυαρούμε για την καινούργια της δουλειά και δεν ενδιαφέρει τίποτα από αυτά που λέμε. Φτάνω στο "Έντεχνο" και αρχίζουν τα πειράγματα και τα γέλια. Κάτι δεν μου αρέσει φέτος ακόμη και στον Χριστουγεννιάτικο καφέ. Για την ακρίβεια δεν μου αρέσει τίποτα στον χριστουγεννιάτικο καφέ. Σε λίγο θα φύγουν όλοι. Κάπου θα πάνε όλοι. Σκέφτομαι να πάω σπίτι και να κλειστώ βλέποντας dvd. Τελικά κάθομαι με τον Μ. πίνουμε ένα κρασί και συζητάμε. Σφίγγομαι και σκέφτομαι το βράδυ της πρώτης μου μοναχικής παραμονής. Με τα πολλά αποχαιρετιζόμαστε. Αποφασίζω να πάω στην αγρυπνία του Αγ.Νικολάου του Ορφανού. Ανεβαίνω προς Άνω Πόλη και αφήνω τον εαυτό μου να χαθεί στα στενοσόκακα. Έχει μια παράξενη σιωπή αυτή η βραδιά. Δεν χωράει χλιαρά συναισθήματα όσο και να τα προκαλείς να έρθουν. Ή θα έχεις αγαπημένους ανθρώπους πλάι σου για να γίνει η ουράνια χαρά της γέννησης ένα με την δική σου χαρά ή η θλίψη θα έρθει και θα σε πνίξει. Ακούγεται η καμπάνα. Ανοίγω το βήμα μου και βρίσκομαι στην Εκκλησία. Πολλά γνωστά πρόσωπα. Γέλια και εγκάρδιοι χαιρετισμοί. Αρχίζει να αλλάζει η διάθεση. Πειράγματα και χαμηλόφωνες κουβέντες. Με αυτά και με αυτά τελειώνει η ακολουθία. Μαζευόμαστε με Α. Μ. και Θ στο σπίτι του Θ. με κοτόσουπα, κρασί και πίτσες.Έχει πάει ήδη 3. Ο Α. μας κάνει αναλυτικά μαθήματα γευσιγνωσίας στο κρασί. Τον διακόπτουμε κατά διαστήματα για να τον δουλέψουμε ή για να κουτσομπολέψουμε. Ο Θ. αρχίζει να λάμπει. Και οι άλλοι σιγά σιγα. Έχει κυλίσει όμορφα η βραδιά. Και του χρόνου που λέει και η μάνα μου. Τι ωραίο πράγμα οι φίλοι δίπλα σου. Τι ωραίο.

Μου θυμισε ένας φίλος ότι το έγραψα.

Ένα χρόνο πριν στις 5 Δεκεμβρίου του 2007, λίγο αφότου θάφτηκε η δεύτερη εξέγερση μετά το 2005 στα Παρισινά προάστια...

ΠΑΡΙΣΙ Βιλιέ-λε-Μπελ 2007 Ο επίλογος -ή πως θάφτηκε-

Να χαρώ εγώ τα ΜΜΕ. Να χαρώ και τον "Ριζοσπάστη" που άμα ο αγώνας δε...σπονσοράρεται από το ΚΚΕ δεν έχει ελπίδα να φανεί πουθενά στις σελίδες του. Έννοια μας και το Παρίσι και η Τουλούζ από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη δεν είναι πολύ μακριά. Εδώ θα είμαστε και θα τις ζούμε τις φωτιές. Μόνο που τότε δε θα μπορούμε να το αποφύγουμε. "Ηλεκτρονικής" καθημερινότητας συνέχεια. Μη σπάσει και κανένα αυγό.

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Που χάθηκες εσύ;


Τώρα...




Και τότε...


Για ποιά γενιά τραγουδούσες εκείνα τα χρόνια; Τα δύσκολα χρόνια. Που έβρισκες τότε όλη αυτή την δύναμη. Που είσαι σήμερα που τα εγγόνια σου σε έχουν ανάγκη; Πόσο πολύ ξέχασες; Πότε άφησες να σου μιλήσει τελευταία φορά κάποιος νεαρός ασήμαντος που δεν σε θαυμάζει; Πότε άκουσες τις επόμενες γενιές περιμένοντας να διδαχτείς; Έχεις συνειδητοποιήσει τα σημεία των καιρών; Τι περιμένεις ακόμα για να κατεβείς στους δρόμους όπως τότε; Που ήσουν όλες αυτές τις μέρες; Με τι μούτρα θα ξαναβγεις για να σχολιάσεις την επικαιρότητα; Λυπήσου τον εαυτό σου και την ιστορία σου και πάρε απόφαση να συμμετάσχεις ενεργά ή να εξαφανιστείς από τα μουσικά και κοινωνικά δρώμενα αυτής της έρμης χώρας.

Αλκίνοος Ιωαννίδης - Συναυλία στα Προπύλαια 19/12/2008

Καμιά φορά οι καλλιτέχνες δίνουν την καλύτερη λύση-απάντηση. Η οργή είναι το κλειδί. Η οργή.

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Μια χρήσιμη πληροφορία και μια ωραία ατάκα.

Από την χθεσινή συναυλία στο Πολυτεχνείο.

Πληροφορία:

Αποτελεί συνηθισμένη τακτική των αστυνομικών εδώ και πολλά πολλά χρόνια ιδιαίτερα όταν βρίσκονται σε "δύσκολες περιοχές" για υπηρεσία να...ξύνουν τις σφαίρες τους πάνω σε ντουβάρια για να φαίνεται ότι εξoστρακίστηκαν αν τους ξεφύγει καμία αδέσποτη. Έτσι λένε κάποιοι κακόβουλοι...

Ατάκα:
"Όταν αρχίζουν οι συναυλίες τελειώνουν οι αληθινές κινητοποιήσεις.."

Η αειθαλής αστυνομική βία

Ούτε ένα ούτε δύο, αλλά 18 περιστατικά ανάλογα με του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μετράει η ελληνική κοινωνία από το 1980

Του Αλέξανδρου Σαλαμέ, adisalames@yahoo. com

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Και στην περίπτωση της Ελληνικής Αστυνομίας φαίνεται πως το ρητό αυτό δεν ωφέλησε καθόλου σε ό,τι έχει να κάνει με τη δράση της τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Μια μικρή αναδρομή στα…υπηρεσιακά της ατυχήματα αποδεικνύουν περίτρανα του λόγου το αληθές.

Η ματωμένη λίστα

Η νεαρή Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο φίλος της Ιάκωβος Κουμής όταν κατέβαιναν στην πορεία του Πολυτεχνείου το 1980 στην Αθήνα δεν φανταζόντουσαν ότι θα είναι και η τελευταία τους, καθώς βρήκαν τραγικό θάνατο από χτυπήματα με γκλομπ αστυνομικών. Πέντε χρόνια μετά, Αύγουστο μήνα, η 22χρονη Κάθριν Τζον Μπουλ πυροβολείται από αστυνομικό λόγω άρνησης συμμόρφωσης στην εντολή για έλεγχο του αυτοκινήτου της. Ενα χρόνο, μετά το Φεβρουάριο του 1986, τον 17χρονο Μανώλη Κανδαλέων πυροβολούν τρία…όργανα της τάξεως με την κατηγορία κλοπής αυτοκινήτου. Ολόκληρη η Πρέβεζα θρήνησε το 1990 τον 15χρονο Δημήτρη Κικέρη που πυροβολήθηκε εν ψυχρώ με την κατηγορία απόπειρας διάρρηξης σε βίντεο κλαμπ. Τον σερβιτόρο Γιάννη Τζίτζη βρήκε το υπηρεσιακό περίστροφο του αρχιφύλακα Ηλία Σταματόπουλου τον Απρίλιο του 1993 στο μπαρ που δούλευε.

Εννιά χρόνια μετά τη νεαρή Αγγλίδα άλλος ένας πολίτης δολοφονείται

από αστυνομικό επειδή αρνήθηκε τον έλεγχο αστυνομικού. Ο Θοδωρής Γιάκας γαζώνεται στην κυριολεξία με τέσσερις σφαίρες από τον αστυνομικό Ευάγγελο Λαγογιάννη. Ολα αυτά το Γενάρη του 1994. Εν έτει 1996, Γενάρη πάλι, σε επιχείρηση σύλληψης Αλβανών σκοτώνεται ένα παιδί από τη γείτονα χώρα αγνώστων λοιπών στοιχείων. Δυο καρπούζια ήταν η αφορμή για να ανοίξει πυρ ο αγροφύλακας Αθανάσιος Μάτος τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς εναντίον του 20χρονου Φαντίλ Ναμπούζι. Μπροστά στο ένα από τα τρία παιδιά του πυροβολήθηκε ο αθίγγανος Τάσος Μουράτης πεντε μήνες μετά στη Λιβαδειά από αστυνομικό. Φαίνεται πως η άρνηση για έλεγχο αποτελεί κόκκινο πανί για ορισμένους αστυνομικούς. Τρίτο θύμα με ανάλογη αφορμή ο 26χρονος Ηλίας Μέξης που πυροβολήθηκε εν ψυχρώ τον Αύγουστο του 1998.

Ποιος θα ξεχάσει τον 17χρονο Σέρβο Μάρκο Μπουλάτοβιτς

που ήρθε για εκδρομή στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβρη του 1998 για να βρει τραγικό θάνατο από τον ανθυπαστυνόμο Κυριάκο Βαντούλη για ένα…πορτοφόλι που κατηγορήθηκε ότι έκλεψε. Η υπόνοια για διακίνηση ναρκωτικών όπλισε το χέρι του υπαστυνόμου Θοδωρή Χαχουλάκου που θεωρώντας ύποπτα τέσσερα παιδιά που επέβαιναν σε ΙΧ στη Λούτσα τους πυροβόλησε εν ψυχρώ το Φλεβάρη του 2000. Το αποτέλεσμα; Ο 18χρονος Σωτήρης Κατσιώτης έμεινε παράλυτος. Και άλλος αθίγγανος θύμα της αστυνομικής βίας. Ο 21χρονος Μαρίνος Χριστόπουλος αρνήθηκε να σταματήσει σε μπλόκο τον Οκτώβριο του 2001 στο Ζεφύρι.

Το αποτέλεσμα;

Μία σφαίρα από αστυνομικό κατευθείαν στο κεφάλι. Λιγότερο από ένα μήνα μετά η απειλή με μαχαίρι σε τέσσερις αστυνομικούς ήταν η αφορμή για να τραβήξει πιστόλι ο ένας εκ των τεσσάρων στον 20χρονο Αλβανό Σέντγκακ Σελνίκου μέσα σε καφετέρια στην Πλ. Αμερικής. Και άλλος νεκρός επειδή παράκουσε εντολές. Ο 22χρονος Κρητικός Ηλίας Μαραγκάκης τον Δεκέμβριο του 2003 έκανε το λάθος να μη σταματήσει για έλεγχο της αστυνομίας στο Ρέθυμνο. Το αποτέλεσμα; Μία σφαίρα στο κεφάλι. Ο επίλογος γράφεται με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Ετών 15.

Θυμάσαι;


Aποκαλύψεις για τον Βραζιλιάνο που δολοφόνησαν οι Βρετανοί αστυνομικοί στο μετρό του Λονδίνου έφερε στην επιφάνεια το κανάλι ITV. Ο άτυχος Ζαν Τσαρλς δεν θύμιζε σε τίποτα «τρομοκράτη»: ήταν ντυμένος «δυτικά», προχωρούσε ήρεμα και αργά προς το βαγόνι του.

Υπενθυμίζεται ότι η μέχρι σήμερα η επίσημη εκδοχή της Σκότλαντ Γιαρντ ήταν ότι ο άτυχος Ζαν Τσαρλς ντε Μενέζες κινείτο ύποπτα στο σταθμό του Stockwell. Μάλιστα, μάρτυρες είχαν πει ότι φορούσε φαρδιά ρούχα, πήδηξε πάνω από την ηλεκτρονική θυρίδα εισόδου και έτρεξε να μπει στο βαγόνι.

Ωστόσο, οι φωτογραφίες που κατάφερε να εξασφαλίσει το κανάλι, δείχνουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα: ένα νέο άντρα ντυμένο με τζιν παντελόνι και λεπτό μπλουζάκι που μπαίνει ήρεμα στο μετρό και μάλιστα παίρνει μία δωρεάν εφημερίδα προτού προχωρήσει, χωρίς να βιάζεται, προς το βαγόνι του.

Το ITV υποστηρίζει ότι ολόκληρη η επιχείρηση πήγε στραβά από την αρχή. Τη στιγμή που ο 27χρονος έβγαινε από το διαμέρισμά του, σε μια πολυκατοικία του νότιου Λονδίνου που την παρακολουθούσε η αστυνομία, ο αξιωματικός που ήταν υπεύθυνος για την παρακολούθηση απουσίαζε.

Στη συνέχεια ο Βραζιλιάνος, μπήκε σε λεωφορείο προκειμένου να φτάσει στο σταθμό του μετρό. Η άποψη που σχηματίστηκε στις Αρχές ήταν ότι ταίριαζε με έναν από τους υπόπτους των αποτυχημένων επιθέσεων της 21ης Ιουλίου.

Προφανώς, λόγω της απουσίας του αξιωματικού που παρακολουθούσε το σπίτι, οι επόμενοι αστυνομικοί δεν ενημερώθηκαν ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν ήταν ο ύποπτος που αναζητούσαν.

Η ανεξάρτητη επιτροπή ερευνών της αστυνομίας, που έχει αναλάβει τη διερεύνηση της υπόθεσης, αρνήθηκε να προβεί σε οποιοδήποτε σχόλιο αναφορικά με τις πληροφορίες του καναλιού.

Η δικηγόρος της οικογένειας Ντε Μενέζες χαρακτήρισε «σοκαριστικές» τις αποκαλύψεις του καναλιού.



Πηγή: in.gr 17/08/05

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Προσοχή δαίμονες...


«Δαίμονες» άρχισε ξαφνικά να βλέπει και να κυνηγάει ο 37χρονος ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας, ο οποίος έχει προφυλακιστεί για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου στις φυλακές Δομοκού.

Χθες τα ξημερώματα, λίγο μετά τη μία, οι φύλακες άκουσαν φωνές και χτυπήματα από το κελί όπου κρατούνταν ο Κορκονέας και ο συγκατηγορούμενός του ειδικός φρουρός Βασίλης Σαραλιώτης.

Όπως αποκαλύπτουν στα «ΝΕΑ» δεσμοφύλακες οι οποίοι υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες του περιστατικού, όταν άνοιξαν την πόρτα του κελιού είδαν τον Κορκονέα να έχει πιαστεί στα χέρια με τον Σαραλιώτη και να του φωνάζει: «Είσαι δαίμονας, θα σε ξορκίσω!». Ο 37χρονος ειδικός φρουρός ζητούσε επιτακτικά από όποιον τον πλησίαζε να γονατίσει και να πει το «Πάτερ ημών» ενώ επαναλάμβανε σε κατάσταση παραφροσύνης ότι «το κελί είναι γεμάτο δαίμονες, δεν είμαι δολοφόνος».

«Συμπεριφερόταν σαν να είχε καταληφθεί από αμόκ. Χρειάστηκε να πέσουμε πάνω του 3-4 άτομα για να τον απομακρύνουμε από τον Σαραλιώτη. Όμως η μεταστροφή του χαρακτήρα του ήταν απροσδόκητη. Τις τρεις προηγούμενες ημέρες που βρισκόταν στη φυλακή δεν είχε δώσει κανένα δείγμα ανθρώπου άρρωστου στο μυαλό, όπως εμφανίστηκε χθες», επισημαίνει δεσμοφύλακας. Μάλιστα, προσθέτει με νόημα ότι «συχνά στη φυλακή πολλοί “τρελαίνονται” ξαφνικά». Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνοι που συζητούν με τον ειδικό φρουρό δεν μπορούν να διευκρινίσουν ακόμη αν πρόκειται για άνθρωπο με βαριά ψυχολογικά προβλήματα που τα εκδηλώνει σε αυτή τη φάση ή αν τελικά πρόκειται για μέρος της υπερασπιστικής τακτικής του.

Εδώ εξωστρακισμός, εκεί εξωστρακισμός...



Πουθενά εξoστρακισμός τελικά σύμφωνα με την βαλλιστική...

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

Blog για τον μικρό Αλέξανδρο


http://foralexandros.blogspot.com

Πηγή: naftilos.blogspot.com

Ο Wax Tailor για τον Νικολά Σαρκοζί


Από πρόσφατη συνέντευξη που του πήρα. Μπορείτε απλά να αντιπαραβάλετε με την ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων ημερών.

Σημ. O Wax Tailor είναι από τους μεγαλύτερους Γάλλους μουσικούς παραγωγούς.


Πώς αισθάνεσαι ως Γάλλος πολίτης με έναν πολιτικό σαν τον Νικολά Σαρκοζί στην ηγεσία της χώρας σου;
Είναι πραγματικά πολύ τρομαχτική αλλαγή. Και ο προηγούμενος πρόεδρος ήταν δεξιός και αλλά τουλάχιστον έδειχνε ένα σχετικό ενδιαφέρον για την κοινωνία. Ο Σαρκοζί είναι ένας νεοφιλελεύθερος άπληστος πολιτικός. Διάβαζα κάποτε σε ένα βιβλίο ενός Γάλλου κοινωνιολόγου πως το αμερικάνικο μοντέλο περί νεοφιλελευθερισμού επί Ρίγκαν «πάτησε πάνω» στην άγνοια, τον έλεγχο του Τύπου και το φόβο. Τις ίδιες ακριβώς μεθόδους χρησιμοποιεί και ο Σαρκοζί. Σήμερα που είναι στην εξουσία φαίνονται και οι αληθινές προθέσεις του. Καταστρέφει το σύστημα υγείας, συρρικνώνει την Εθνική Τηλεόραση για να κάνει τη χάρη στους φίλους του τους καναλάρχες, μιλάει για ανθρώπινα δικαιώματα αλλά συναναστρέφεται με δικτάτορες και μιλάει απροκάλυπτα για μείωση του κρατικού μηχανισμού και εκχώρηση εξουσιών στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Αυτός ο άνθρωπος πατάει πάνω στη μνήμη όλων αυτών που πέθαναν για να κερδίσουν τα δικαιώματα που απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.

Βιλιέ Λε Μπελ, Κλισί Σι Μπουά. Θα ήθελα να μου πεις την εικόνα που έχεις γι’ αυτά τα γεγονότα που έβαλαν φωτιά στα γαλλικά προάστια.
Ο,τι έγινε εκεί δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φριχτή εικόνα της πολιτικής. Πριν γίνει πρόεδρος ο Σαρκοζί, πέρασε και από γενικός γραμματέας του αρχηγού της αστυνομίας. Εδωσε στους αστυνομικούς την αίσθηση πως ό,τι και να κάνουν βρίσκονται κάτω από την προστασία του επειδή ακριβώς και η κοινή γνώμη αποζητούσε την ασπίδα της αστυνομίας. Η πολιτική του καριέρα στήθηκε πάνω στο ρητό «διαίρει και βασίλευε». Δουλεύω εδώ και καιρό με παιδιά και όταν ακούς ένα 15αχρονο να σου λέει την φράση «Δεν έχω τίποτα να χάσω», τότε είσαι σίγουρος ότι η κοινωνία έχει πρόβλημα Οταν λοιπόν αντί να καλλιεργείς την κουλτούρα σε μία κοινωνία φροντίζεις απλά να υπενθυμίζεις στα μέλη της τι δεν θα έχουν ποτέ, τότε το αποτέλεσμα είναι φωτιά και ατσάλι…

Για δες τι κυκλοφορεί...

Το κοριτσάκι με την…σίτα


Μια φορά και ένα καιρό σε μια χώρα όχι πολύ μακρινή μια οικογένεια είχε γιορτή. Μόλις είχαν αποχτήσει ένα υγιέστατο, πανέμορφο κοριτσάκι. Ήταν μάλιστα παραμονή Χριστουγέννων, όταν έκανε την χάρη στην μητέρα της να την αντικρύσει πρώτη φορά στα μάτια. Να δεις γλέντι που στήσανε συγγενείς και φίλοι για το ξανθό παιδί που όλοι το φώναζαν αγγελούδι. Τόσο όμορφο ήταν. Με τις γιορτές και τα γλέντια πέρασαν τα Χριστούγεννα εκείνα. Σαν νερό. Και ήρθαν και άλλα και μετά και άλλα. Και το κατάξανθο μωράκι ήρθε και μεγάλωσε γρήγορα σαν φωτιά και έγινε ένα πανέμορφο πλάσμα. Από αυτά που κάνουν τις καρδιές των αγοριών να χτυπάνε δυνατά και να χάνουν τον ύπνο τους για τα καλά.

Κεφάλαιο 1ο

Δεν είχε γίνει καλά καλά γυναίκα, όταν φτώχεια μεγάλη έπεσε στην χώρα τους. Ο ένας μετά τον άλλο έφευγαν. Όλο και πιο πολλοί έφευγαν. Γνωστοί και φίλοι και λιγότερο γνωστοί και άγνωστοι. Τόση πείνα είχε πέσει. Μια νύχτα από αυτές που τρέχεις να χωθείς κάτω από το πιο βαρύ σου πάπλωμα ο μπαμπάς την φώναξε και αφού την αγκάλιασε τρυφερά της είπε το κακό μαντάτο. «Φεύγω. Πάω σε μια άλλη πιο φιλόξενη χώρα για να σας στέλνω χρήματα για να έχεις πάντα ένα πιάτο φαϊ και εσύ και η μαμά». Το μικρό κορίτσι δεν μίλησε. Μιλιά δεν μπορούσε να βγάλει. Τόσο πολύ πάλευε να πνίξει τα δάκρυα της για να μην στεναχωρήσει τον μπαμπά της. Αλλά και ο μπαμπάς της δεν της είχε πει όλη την αλήθεια. Η χώρα που πήγαινε δεν ήταν και τόσο φιλόξενη. Καλά καλά δεν τον ήθελε στα σπλάχνα της. Για αυτό και ο μπαμπάς αποφάσισε να μπει κρυφά. Χωρίς άδεια. Μήτε τον ένοιαζε πως θα φτάσει εκεί. Μόνο να φτάσει. Αλλά δεν τα κατάφερε τελικά. Κάπου στα σύνορα αυτής της αφιλόξενης χώρας έχασε τα νέα του η μαμά και το μικρό κορίτσι και απάντηση δεν πήραν ποτέ τι απέγινε.

Κεφάλαιο 2ο

Οι δυο τους τώρα. Μαμά και κόρη να παλεύουν να μαζέψουν λίγα ψίχουλα για να μην πεθάνουν της πείνας. Για φως και νερό ούτε κουβέντα. Και αν η μικρή αποδείχτηκε γερό σκαρί και άντεξε τον δύσκολο χειμώνα χωρίς το μπαμπά, η μαμά της δεν τον άντεξε. Και άφησε το μικρό κορίτσι μόνο του. Να κλαίει για ώρες ολόκληρε δυνατά και για τον μπαμπά και για την μαμά που έχασε. Βλέπεις τώρα μπορούσε να κλάψει δυνατά. Δεν είχε μείνει και κανένας για να στενοχωρηθεί που θα την δει να κλαίει. Και όταν στέγνωσε μόνη της τα δάκρυα της αποφάσισε να μαζέψει τα λιγοστά της πράγματα και να ταξιδέψει στην γειτονική φιλόξενη όπως την περίγραφε ο μπαμπάς της χώρα. Ακόμα μικρό κοριτσάκι ήταν αλλά βαστούσε η καρδιά της. Είχε που λες γνωρίσει και ένα καλό κύριο από αυτή την χώρα κοντά στην ηλικία του μπαμπά της που της είχε δώσει ένα τηλέφωνο να το φυλάξει αν χρειαστεί. Και να που χρειάστηκε. Όλα αυτός τα φρόντισε και πριν καλά καλά καταλάβει βρέθηκε στην χώρα του. Και πραγματικά της φάνηκε φιλόξενη. Στην αρχή.

Κεφάλαιο 3ο

Κάτι περίεργο είχε αυτός ο κύριος. Στο βλέμμα του. Ενώ ήταν στην ηλικία του μπαμπά, δεν την κοίταζε όπως ο μπαμπάς. Δεν την κοιτούσε στα μάτια. Σαν να την ψαχούλευε θαρρείς με το βλέμμα του μπας και ανακαλύψει κάποιο κρυμμένο μυστικό. Το μικρό κορίτσι όμως δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Έπρεπε να μείνει στον κύριο με το περίεργο βλέμμα. Που αλλού να πάει εξάλλου. Αυτός είχε και μια ζεστή γωνιά και ένα πιάτο ζεστό φαί. Δεν πέρασε πολύς καιρός, όταν ο κύριος με το περίεργο βλέμμα άρχισε να την ψαχουλεύει όχι πια με τα μάτια αλλά και με τα χέρια του. Τι άσχημο συναίσθημα. Πόσο κακός γίνονταν μέρα με την μέρα στα μάτια της. Και ήρθε μια μέρα που αυτό που της έκανε την έκανε να χάσει τον ύπνο της για πολλές μέρες. Και να θέλει να πλένεται και να ξαναπλένεται και να ξαναπλένεται μπας και χαθεί αυτή η κακή αίσθηση.

Κεφάλαιο 4ο

Τι φριχτά Χριστούγεννα ήταν εκείνα. Ο κύριος με το περίεργο βλέμμα φώναξε μερικούς φίλους του με εξίσου περίεργα βλέμματα. Και όλοι έδειχναν το μικρό κορίτσι και κάτι έλεγαν μεταξύ τους. Για κάτι κακό σαν αυτό που την έκανε να χάσει τον ύπνο της για πολλές μέρες. Εκείνα τα Χριστούγεννα ήταν που το κοριτσάκι κατάλαβε πως ο κύριος με το περίεργο βλέμμα δεν την έφερε στην χώρα του επειδή την αγαπούσε. Να βγάλει χρήματα ήθελε. Βρώμικα χρήματα σαν τα μυαλά των φίλων του που όποτε την συναντούσαν την έκαναν να χάσει τον ύπνο της. Για όλο και μεγαλύτερο διάστημα. Μέχρι που συνήθισε. Και έμαθε να κοιμάται. Δύσκολα αλλά τουλάχιστον να κοιμάται. Και ήρθαν και άλλα Χριστούγεννα. Πολλά. Και το κοριτσάκι ήρθε και έγινε γυναίκα. Μόνο που δεν ήταν πια όμορφη. Δεν ήταν πια λαμπερή. Κάτι άλλαξε στο βλέμμα της. Έγινε περίεργο. Σαν του κυρίου που την έφερε στην χώρα του.

Επίλογος

Πότε πέρασαν τόσα Χριστούγεννα. Το κοριτσάκι που έγινε γυναίκα μεγάλωσε κι άλλο. Ώσπου κάτι Χριστούγεννα κοίταξε τον εαυτό της στον παλιό σπασμένο καθρέφτη του ισογείου που νοίκιαζε και είχε γεράσει. Η ξεχασμένη τηλεόραση που είχε μείνει ανοιχτή της θύμισε ότι ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Άλλωστε είχε τα γενέθλια της. Μόνο που μονάχη η τηλεόραση της είχε μείνει να της τα θυμίζει. Βλέπεις οι άνθρωποι την φοβόντουσαν πια. Την θεωρούσαν αλλόκοτη. Καλά καλά δεν τολμούσε ούτε να ξεμυτίσει από το σπίτι. Το μόνο που είχε μείνει ήταν το βλέμμα της πίσω από την παλιά σίτα. Να κοιτάει περιμένοντας κάποιος να την κοιτάξει χωρίς αμέσως μετά να γυρίσει το βλέμμα του τρομαγμένος και να φύγει. Να σταθεί και να χαμογελάσει. Ήταν Χριστούγεννα βλέπεις. Πόσο κόστιζε τελικά ένα χαμόγελο;

Το έγραψα παλιότερα. Το επαναλαμβάνω.

Διάβαζε παραπάνω.

Διάβαζε χρήσιμα.

Διάβαζε επικίνδυνα.


Μίλα παραπάνω.

Μίλα χρήσιμα.

Μίλα επικίνδυνα.


Βλέπε πίσω από τις εικόνες.

Διάβαζε πίσω από τις λέξεις.

Άκου πίσω από τα γέλια.


Μην παρασύρεσαι.

Μην ηρεμείς.

Μην παίρνεις στα σοβαρά αυτά που δεν είναι σοβαρα.


Ρώτα αυτούς που πρέπει.

Ρώτα αυτά που πρέπει.

Ρώτα όταν πρέπει.


Και να σκέφτεσαι.

Μην σταματάς να σκέφτεσαι.

Ποτέ.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Η Μέρα Μυρίζει Εκδίκηση…

Όσο στον ύπνο τους ακούνε κάθε βράδυ μια φωνή

- μια φωνή αρματωμένη με παιδική γλυκάδα -

Θα γινόμαστε τσουβάλια γεμισμένα με οργή

θα γινόμαστε στις νύχτες τους ανήσυχη λιακάδα


Όσο ποτίζουνε το χώμα με δάκρυα και αίμα

- ένα αίμα που ακόμη μες στις φλέβες μας κυλάει -

Θα φυτρώνουνε λουλούδια που 'χουν άνθος μόνο βλέμμα

και για αγκάθια μια γροθιά που μια ασπίδα δεν βαστάει


Όσο η ασφάλεια που προτάσσουν θα μας πνίγει

σαν θηλιά καλά σφιγμένη γύρω απ' τον λαιμό μας

Θα ξεφεύγουμε από μέσα της μυστήρια σαν φίδι

θα γίνει εφιάλτης τους το κάθε όνειρό μας.


Κι όμως, όσο σβήνουν την φωτιά μας, σιγοκαίει

μία σπίθα μές στον λόγο μας, έτοιμη να εκραγεί

Όσο τα δελτία ενόχους ψάχνουν, πάντα σιγοκλαίει

η ψυχής μας, εκδίκηση ζητώντας για τροφή.

Ήρωας

Ας μας φυλάει ο Θεός.


Περίεργες μέρες έρχονται. Ο Αλέξης σα να ξεχύλωσε τις ψυχές μας και έβγαλε όλες εκείνες τις σκέψεις και τις πιο φοβισμένες και ενοχικές. Και να σου η Ελλάδα χωρίστηκε στην μέση. "Έπρεπε να ήταν σε καμιά ευρωπαϊκή πρωτεύουσα οι αληταράδες που καίνε, εκεί να δουν καταστολή" ακούστηκαν ξαφνικά να λένε κάποιες φωνές. "Εσείς που πήγατε στην πορεία καλά κάνατε και τα κάψατε, να πάτε να βάλετε φωτιά στην βουλή. Να μάθουν αυτοί". Κάθομαι και ακούω και τους μεν και τους δε και άκρη δεν μπορώ να βγάλω. Όσο ξεδιπλώνεται το νήμα του νεοέλληνα της μεταπολίτευσης βγαίνουν τα πιο τρομαχτικά σύνδρομα στην φόρα. Του κρυφοδεξιού ψευδοευρωπαίου από την μια και του κουκουλοφόρου των δύο διαστάσεων εν μέσω καναπέ από την άλλη. Αυτές οι δυο φάρες κάπου συναντιούνται. Οι υπόλοιποι δεν έχουν και πολλά να πουν. Παρά να συμμετέχουν, να βροντοφωνάζουν, να ενημερώνουν και να ελπίζουν οι περίεργες μέρες που έρθουν να τους βρουν έτοιμους. Και με καθαρό μυαλό. Οι υπόλοιποι σύντομα θα μισήσουν και την σκιά τους. Ειδικά όταν ο Αλέξης πάψει να είναι στατιστικό δείγμα σε μια κοινωνία που πρέπει πάσει θυσία ή να μείνει σε καταστολή ή να αυτοπυρποληθεί και μπει στα σπίτια τους.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Μας έβαλε γυαλιά για τα καλά.

Ο Κριτής είναι ο hiphopας του οποίου κάποιο κομμάτι βρέθηκε στο hi5 του μικρού Αλέξανδρου. Καταλαβαίνετε λοιπόν τον πανικό από κανάλια και εφημερίδες να τον βγάλουν παραέξω. Ο Κριτής όχι απλά αρνήθηκε αλλά έστειλε και την παρακάτω απάντηση. Pls διαβάστε την με προσοχή. Αξίζει.


apo ena melos tis genias tou prozac...

Logika osoi diavazete to keimeno ayto tha gnwrizete ti sxesi tou kommatiou me ta gegonota tis 6-12-2008 k sigkekrimena ton thanato(dolofonia)tou Alexi Grhgoropoulou apo tin elliniki astinomia...Mesa apo osa grapsw edw thelw na ksekatharisw ti diki m thesi k optiki gwnia twn pragmatwn...

Meta ton adiko xamo tou Alexi loipon,k afou ta gnwsta korakia p onomazontai dimosiografoi thewroun oti exoun to dikaiwma na patisoun opoudipote wste na vgaloun eidisi,vrikan tin eykairia me tin provoli tou kommatiou se diafores ekpompes k deltia eidisewn ws ena apo ta kommatia ta opoia einai apo ayta p aresoun ston Alexi(arnoumai na to apokalesw to agapimeno tou,dioti tha eprepe na zoume se mia koinonia p afinei ta ''paidia'' tis na zisoun wste na to mathoume apo tous idious gia na eimaste sigouroi),logw tou oti to eixe sto profile tou sto facebook,vrikan tin eykairia loipon ena patima gia eidisi...

Me proseggisan loipon arxika,polles apo tis megaliteres efimerides & idiwtika kanalia tis elladas,onomata twn opoiwn dn tha anaferw,alla einai ta prwta p tha sas erthoun sto mialo,me stoxo opws elegan na me diafimisoun gia ti douleia mou kai na milisw gia to thanato tou Alexi xrisimopoiontas akoma k fraseis opws ''ayto tha ithele i mitera tou,i oikogeneia tou,kanto sti mnimi tou'' k loipes alles tetoies tragelafikes fraseis..afou arnithika legontas pws kati tetoio tha vevilwne ti mnimi tou adi na tin timisei,arxisan na mpainoun posa se diafores poikilies arithmwn sti mesi estw k gia mia paragrafo me logia mou se kapoies apo aytes tis efimerides i mia 2lepti sinedeyksi se kapoia apo ayta ta kanalia...i arnisi sinexistike...

Epomenoi pou miristikan kerdos apo tin oli ipothesi,itan oi diskografikes etaireies..k pali dn tha anaferw onomata,einai k pali kapoia apo ta prwta p sas erxontai,me proseggisan me fraseis opws ''to kommati tha vgei se cd single k tha tsakisei kokkala,tha kaneis to bam,tha spasei tameia,o kosmos to zitaei apegnwsmena'' k loipes tetoies fraseis...vlepontas oti dn me endiaferei kati tetoio
arxisan k pali na mpainoun sti mesi posa,k katholou mikra tha elega,arketwn ews para pollwn xiliadwn euro...ena pragma exw na rwtisw egw:

XAIRESTE GI AYTO POY EISTE?
Exete ksexasei oti ena 15XRONO PAIDI,pou den prolave na zisei ti zwi tou,SKOTWTHIKE APO THN ELLINIKH ASTINOMIA?
Pws mporeite na skefteste mousiki k pwliseis aytes tis stigmes pou sinanthrwpoi sas ipoferoun?
Kaneis dn mporei na mpei sti thesi tis oikogeneias tou?
Dld tha kanete ta panta gia to kerdos akoma k an xreiastei na patisete panw sta dakria k stin thlipsi twn anthrwpwn?
Ksexasmenoi kallitexnes tha prospathisete na diafimisteite panw sti dolofonia paidiwn?
Stous dromous vgainoun mikra paidia k polemane,thelontas na thimisoun oti dn ksexnane,dn sigxoroun k dn simvivazontai,NA THIMISOYN OTI DN EXEI XATHEI KATHE IXNOS ANTHRWPIAS, k eseis apla thelte na ksezoumisete tin eykairia ayti pou parousiastike ?
Kante to me osi anesi diathetete..alla min ipologizete se mena...
Sygnwmi,alla o vlakas(gt vlaka me apokalesate gia tis eykairies pou petaw opws eipate)dn tha sas kanei ti xari...Gt aytous thaymazei,se aytwn to pleyro vrisketai kai pisteyei se aytous toys ANTHRWPOYS...kapoioi apo emas thewroun simadikotero to na mporoun na koimithoun ta vradia para na gemisoun apo ti mia mera stin alli tin tsepi tous...
dn eixame aneseis,dn tha mas leipsoun oi aneseis...

Toulaxiston egw dn eimai monos...eilikrinh matia k xamogela yparxoun akoma...to apodeiknioun kathe mera oi praxeis k oi apofaseis mas...
An einai alitheia pws me ayto to kommati yparxei kosmos pou fernei sto mialo tou k thimatai ton Alexi Grhgoropoulo,megali mou timi k eythini...Gt kathe anthropos pou xathike me tetoion adiko tropo,poso mallon kapoios stin ilikia tou Alexi einai hrwas gia mena...K efoson etsi exoun ta pramata gia mena,dn poulaw tipota kai se kanenan...H mousiki k ta sinaisthimata einai gia olous k etsi tha prospathisoume na ta kratisoume me nyxia k me dontia...opote k i akroasi tou kommatiou aytou einai eleytheri...apla na ton thimaste...
Min klaite gt ayto tous xaropoiei,na xamogelate gt efyge san HRWAS...
Na sai kala opou k an vriskesai Alexi...06-12-2008...dn ksexname...

Dn exw na logodotisw se kanenan theo sas,se kanena kratos sas k kanena nomo sas...
SYLLIPITIRIA STHN OIKOGENEIA TOU ALEXH GRHGOROPOYLOY,
MISOS GIA TIN ASTYNOMIA KAI KATHE ENSTOLO...
SEVASMOS K IPOSTIRIXH SE OSOYS DN STAYRONOYN TA XERIA K VGAINOUN STOYS DROMOYS NA APAITHSOYN TA DIKAIWMATA TOYS...EIMAI MAZI SAS...

ayta apo emena,ton vlaka tou paneksipnou kosmou sas...
''anthrwpe drepomai pou anthrwpos legomai,dn se niwthw,spaw ta kagkela...''

Η Ελληνική Αστυνομία εν δράση στο Α.Τ. της Ομόνοιας

Και άλλο μεμονωμένο περιστατικό...

Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι (Το νέο με τον Ασιάτη)

Και άλλο μεμονωμένο περιστατικό...

Apanthropos Mpatsos Rixnei Kouba Me Nero Se Astego

Ένα μεμονωμένο περιστατικό..

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Φορέσαμε κουκούλες για να μας δείτε…


Οι επίτιμοι καλεσμένοι είχαν συγκεντρωθεί, ο παρουσιαστής έσφιξε τον κόμπο της γραβάτας του. Έβηξε αμήχανα δύο φορές και ξεκίνησε «… Έχουμε άγρια θηρία – θηρία που φτύνουν φωτιές, ακροβάτες και γελωτοποιούς, κλόουν και θηριοδαμαστές…». Ο παρουσιαστής έβηξε ακόμα μία φορά και έδειξε στο κοινό ένα βίντεο που απεικόνιζε το πιο επικίνδυνου θηρίο. Ένα θηρίο με ένα πρόσωπο τόσο απεχθές που αναγκαζόταν να το σκεπάζει με κουκούλα. Κι όμως, τολμηρός ο παρουσιαστής έδειξε ένα άλλο πλάνο του ίδιου θηρίου χωρίς την κουκούλα αυτήν την φορά. Το πάνελ έμεινε άφωνο… Το κοινό όμως γνώριζε καλά ποιο ήταν αυτό το θηρίο…Μέσα από τα φαντασμαγορικά εφέ καπνού και φωτιάς το θηρίο έμοιαζε με ένα ανθρώπινο όν που έφερε τα χαρακτηριστικά ενός ενήλικου πιτσιρικά.

Κάτω από την κουκούλα κρυβόντουσαν χαμόγελα, όνειρα, μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι. Το πλάσμα άνοιξε το στόμα του και είπε:

«…Όταν τα όνειρά μας αποτελούν αποδεικτικά στοιχεία ενοχής, τα κρύβουμε σε κουκούλες…»,

«…Όταν τα χαμόγελά μας είναι ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ για την εξουσία, τα κρύβουμε σε κουκούλες…»,

«…Όταν αυτός που μας χτυπάει φοράει κράνος, εμείς φοράμε κουκούλες. Και τι να προστατέψει ένα κομμάτι πανί από ένα βίαιο χτύπημα;…»

Κοιτάξτε τα μάτια του πως λάμπουν όλο οργή. Κοιτάξτε πως λάμπουν μέσα από τις φλόγες των πολυεθνικών και τραπεζικών καταστημάτων. Τα Χριστούγεννα θα αργήσουν έναν χρόνο κύριοι…

- "Μα είμαστε μαλάκες… Καθόμαστε και περιμένουμε το ρεβεγιόν, ενώ ή γιορτή έχει ήδη αρχίσει…"

Πάμε σε διαφημίσεις παρακαλώ…

…Και τότε όλα τα καρβουνιασμένα πτώματα εταιρειών παρελαύνουν ξέφρενα μέσα από χαρούμενα τζιγκλάκια και φτηνές ατάκες…Άθικτα, ανεπηρέαστα από τις φλόγες… Πιο φοβερά από ποτέ…

Όπλο του, κυρίες και κύριοι, δεν είναι οι πέτρες, τα καδρόνια και τα μπουκάλια. Το μόνο του όπλο είναι το βλέμμα του, γι' αυτό και όπως βλέπετε η κουκούλα αφήνει τα μάτια του να φαίνονται. Τα μπουκάλια που βρίσκονται δίπλα του δεν είναι ποτισμένα με βενζίνη, κυρίες και κύριοι.. Είναι ποτισμένα με οργή.

Η παρέλαση ξαφνικά τελειώνει και το πλάνο τώρα εστιάζεται στο ξαφνιασμένο πρόσωπο μιας υπερήλικης κυρίας… «Μα ήταν τόσο ωραίο μαγαζί.. Πολυτελέστατο.. Είναι κρίμα.. Αύριο θα έκανε εγκαίνια…». *Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη κυρία είναι η ίδια κυρία που αγανακτισμένη έβριζε το γυαλί της τηλεόρασης για την χαμηλή της σύνταξη. Στο ίδιο πλάνο βλέπουμε στο βάθος άντρα με στολή μπλε/πράσινης απόχρωσης να οπλίζει και να κινείται απειλητικά προς το μέρος της.

Στις 15.00 το μεσημέρι της ίδιας μέρας η κυρία Χ.Ψ… περνώντας τυχαία από το κατεστραμμένο υποκατάστημα γνωστής μάρκας καλλυντικών μπαίνει στον πειρασμό να «δανειστεί» μία μάσκα περιποίησης προσώπου η οποία, μετά την έκρηξη, βρέθηκε στη μέση του πεζοδρομίου. Πηγαίνει σπίτι της, ξαπλώνει στον καναπέ και απλώνει την μάσκα στο πρόσωπό της. Από το βάθος του σαλονιού ακούγεται μία φωνή "Beneath this mask there is more than fleshBeneath this mask there is an ideaAnd idea is our bulletproof…".. Έντρομη, τρέχει προς το μπάνιο και ξεπλένει το πρόσωπό της…

Οι σύγχρονες κοινωνίες στηρίζονται στην κατανάλωση. Στην πυραμίδα της κατανάλωσης η κορυφή στεγάζει τις εταιρείες παραγωγής και το lobby τους καταναλωτές. Το κλειδί σ' αυτήν την σχέση είναι η ζήτηση, η οποία σταδιακά προκαλεί εξάρτηση της βάσης από τα προϊόντα παραγωγής της κορυφής. Όσο υπάρχει ζήτηση θα υπάρχει κορυφή. Όσο υπάρχει κορυφή, θα υπάρχει στέρηση. Τι γίνεται όμως όταν δεν μπορούν πλέον να ανταπεξέλθουν στο ολοένα αυξανόμενο νοίκι του ισογείου; Οι υπόνομοι της πυραμίδας σφύζουν από ανθρώπους που βαρέθηκαν να τρώνε για χρόνια τα σκατά των ενοίκων της πυραμίδας. Μέχρι πότε θα κρύβονται στο σκοτάδι;

«Μέχρι εδώ όλα καλά…»

Τέρμα πια με τους συμβολισμούς. Πού είχαμε μείνει;

Τα μπουκάλια που βρίσκονται δίπλα του δεν είναι ποτισμένα με βενζίνη, κυρίες και κύριοι.. Είναι ποτισμένα με οργή. Μια οργή που τόσο μανιασμένα εκτρέφει η εξουσία και το κράτος ρίχνοντας για λίπασμα δολοφονίες (Τόνυ, Καλτεζάς, Κανελλοπούλου, Γρηγορόπουλος…), πείνα, ανεργία, ρατσισμό, εμπορευματοποιημένη παιδεία-ζωή, σκάνδαλα, σύνταξη των 300€, βίλες και οικόπεδα σε παπάδες, παρακράτος αγκαζέ με μπάτσους κτλ κτλ. Η οργή του, κυρίες και κύριοι, είναι μπαρούτι, οι ιδέες του φιτίλι και οι πράξεις τους φωτιά.

Τα θύματα κλαίνε, πονάνε, ματώνουν. Αλλά δεν πεθαίνουν, δεν σκύβουν το κεφάλι. Σηκώνουν το εχθρικό τους πλέον βλέμμα και επιτίθενται. Καμία βιτρίνα, κυρίες και κύριοι, κανενός μεροκαματιάρη δεν είναι ο στόχος τους. Ο στόχος τους κινείται ανάμεσά μας, φορώντας στολή, παίρνοντας μορφή εικόνας σε εξευτελιστικά δελτία και τους κλέβει την ζωή χρεώνοντας την με επιτόκια.

Κυρίες και κύριοι ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.. Αυτός ο ενήλικος πιτσιρικάς είναι ο ίδιος μας ο εαυτός που τόσο πολύ φοβόμαστε να βγάλουμε στο φως…

Συμβαίνουν κάποιες συνάψεις στα ανθρώπινα μυαλά όταν περνάνε τα 30. Χοντραίνουν απότομα, φουσκώνουν σαν ψωμιά και βολεύονται σε δερμάτινα καθίσματα. Τα μυαλά μετά τα 30 ξεχνάνε εύκολα. Η μνήμη εξασθενεί απότομα και το παρελθόν παίρνει ότι του απέμεινε και φεύγει με το πρώτο πλοίο για την Ανταρκτική. Στα μυαλά μετά τα 30 αρέσει να κάθονται. Στην αρχή το έκαναν για ξεκούραση ή επειδή τους το επέβαλλε το επάγγελμά τους, μα με τα χρόνια συνήθισαν σε αυτήν την στάση. Τα μυαλά μετά τα 30 ξεχνάνε εύκολα, ακόμα και τον δρόμο για το σπίτι. Ευτυχώς τώρα πλέον έχουν όλα τους GPS. Τα μυαλά μετά τα 30 διασκεδάζουν μόνο στις γιορτές και ανταλλάζουν αντανακλαστικά, ευχές και δώρα.

Αυτό είμαστε κυρίες και κύριοι.. Αλλά ας θυμηθούμε όλοι μαζί για μερικά λεπτά την αληθινή μας ανθρώπινη φύση…

Η οργή μας δεν ξεκίνησε από την δολοφονία του Αλέξη, ούτε θα σταματήσει στην δίκη των ενόχων. Η δολοφονία του 15χρονου μαθητή στάθηκε για ακόμη μία φορά η σπίθα τους πάνω απ' το φιτίλι μας. Δεν ήταν η σταγόνα, αλλά η καταιγίδα που ξεχείλισε το ποτήρι…

Είμαστε άνθρωποι κυρίες και κύριοι. Ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, χρώμα, θρησκεία και εθνικότητα. Είμαστε άνθρωποι.

Η σάπια μήτρα αυτής της χώρας που είναι η εξουσία, εγκυμονεί ένα ακόμα πιο σάπιο μέλλον για τα παιδιά της δηλαδή εμάς. Αυτός είναι ο λόγος που φοράμε κουκούλα. Για να μην καταλαβαίνει η «μητέρα» εξουσία, ποιο από τα παιδιά της αντιδράει. Γιατί ξέρουμε πως αυτή η 'μάνα" δεν θα διστάσει να σκοτώσει τα παιδιά της όταν θελήσουν αυτά να πάρουν το μέλλον ΤΟΥΣ στα χέρια ΤΟΥΣ.

«Μέχρι εδώ όλα καλά…»

Η κοινωνία μας ΗΤΑΝ ένας άνθρωπος που έπεφτε από το διάστημα και έλεγε «Μέχρι εδώ όλα καλά…», «Μέχρι εδώ όλα καλά…»

Σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση.

Ενήλικοι Πιτσιρικάδες, ενίοτε με Κουκούλες…

la haine clips

Πόσες φορές ακόμα θα πρέπει να θυμηθούμε αυτή την ταινία...

Αγανακτισμένοι πολίτες

Ή μελλοντικοί φασίστες χωρίς ενοχές τρέξτε από τώρα να κρυφτείτε...Το μίσος έχει ήδη ποτίσει το πετσί σας και το δικό μας συνάμα...

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Προκλητικός ο ειδικός φρουρός


Αρνείται την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση
Mιλά περιφρονητικά για τον 15άχρονο


Προκλητικός εμφανίζεται ο κατηγορούμενος ειδικός φρουρός που πυροβόλησε τον 15άχρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο, στο υπόμνημα που κατέθεσε στον ανακριτή.

Ο κατηγορούμενος Επαμεινώνδας Κορκονέας στο υπόμνημά του αρνείται την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και μιλά περιφρονητικά για τον 15άχρονο: «Ο θανών και η παρέα του, πριν έρθουν να συμμετάσχουν στο συγκεκριμένο πλήθος το οποίο είχε συγκεντρωθεί και θα επιτίθετο, όπως συνηθίζεται κάθε Σάββατο, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, είχαν πάει στο κλειστό κολυμβητήριο Χαλανδρίου, στον αγώνα πόλο Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού και είχαν συμμετάσχει στα επεισόδια που σημειώθηκαν, επιφέροντας τον τραυματισμό πολιστών και του προπονητή του Ολυμπιακού, με τη ρήψη αντικειμένων και τη χρήση σιδηρολοστών».

Προσθέτει μάλιστα στο υπόμνημά του ότι: «Άλλωστε έχω πληροφορηθεί ότι οι νέοι αυτοί, ενώ κατοικούν στο Π. Ψυχικό και είναι γόνοι πλουσίων οικογενειών, συνηθίζουν να συχνάζουν στα Εξάρχεια, τα οποία επιλέγουν ως χώρο διασκέδασης αλλά και σε διάφορα γήπεδα όπου προκαλούν επεισόδια, μην επιδεικνύοντας την αναμενόμενη συμπεριφορά και προσωπικότητα ενός 15άχρονου εφήβου».

Συμπληρώνει επίσης για την προσωπικότητα του 15άχρονου Αλέξη ότι: «Ο θανόν είχε αποβληθεί από τη σχολή Μοραΐτη και άλλαζε συχνά σχολεία, γεγονός που αποτυπώνει μια αποκλίνουσα συμπεριφορά».

Σε ότι αφορά τα περιστατικά το βράδυ του Σαββάτου, ο κατηγορούμενος ειδικούς φρουρός περιγράφει στο υπόμνημά του: «Βλέποντας σε απόσταση 10-15 μέτρων την ομάδα περίπου 30 ατόμων, μην μπορώντας να αναχαιτίσουμε την επιθετική τους πορεία και ευρισκόμενοι σε κατάσταση φόβου για την ίδια μας τη ζωή, κινηθήκαμε να φύγουμε στρέφοντας την πλάτη μας προς το μέρος τους.

Ταυτόχρονα, προκειμένου να διασφαλίσουμε τη διαφυγή μας, όντας ταραγμένος και φοβισμένος, αφού το πλήθος δεν ανέκοψε την πορεία του, παρά τη ρήψη χειροβομβίδας κρότου λάμψης από το συνάδελφό μου, έβγαλα το υπηρεσιακό μου όπλο από τη θήκη και, από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης έριξα δύο προειδοποιητικές βολές στον αέρα, μπορεί και τρίτη, που δεν είχα συνειδητοποιήσει, αλλά μου την υπενθύμισε ο συγκατηγορούμενός μου».

Ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας προσθέτει στο υπόμνημά του ότι «δεν θα προέβαινα ποτέ σε μια τέτοια ακραία ενέργεια, δηλαδή στη χρήση του όπλου μου εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπου, πολύ περισσότερο ενός εφήβου, δεδομένου ότι είμαι κι εγώ πατέρας τριών ανήλικών παιδιών».

Επαναλαμβάνει τέλος ότι «δεν υπήρξε εν ψυχρώ στόχευση του θανόντος». Σημειώνει ότι «μόνη βεβαία και αδιαμφισβήτητη εκδοχή για το θανάσιμο τραυματισμό του είναι ο εξοστρακισμός μιας εκ των βολίδων που ερίφθησαν προειδοποιητικά στον αέρα, όπως από την αρχή ισχυρίζομαι» και ζητά να αφεθεί ελεύθερος άνευ περιοριστικών όρων και να απαλλαχθεί δια βουλεύματος.

Η υπεράσπιση υποστηρίζει την εκδοχή του εξοστρακισμού
Από την πλευρά της υπεράσπισης υποστηρίζεται ότι η βαλλιστική εξέταση, η οποία δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα επίσημα, στηρίζει την εκδοχή του εξοστρακισμού.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, αρχικά υπήρχε η σκέψη να μην απολογηθούν οι δύο ειδικοί φρουροί σήμερα, καθώς δεν ήταν σε γνώση τους η έκθεση της βαλλιστικής εξέτασης. Ωστόσο, αργότερα έγινε γνωστό ότι μέσα στη δικογραφία είχε, ήδη, ενταχθεί η έκθεση της βαλλιστικής εξέτασης της μοιραίας για τον 16χρονο μαθητή σφαίρας.

Ο συνήγορος των δύο ειδικών φρουρών Αλέξης Κούγιας δήλωσε στο Reuters ότι η έκθεση της βαλλιστικής εξέτασης «δείχνει» εξοστρακισμό της σφαίρας. Αργότερα μιλώντας στα μέσα ενημέρωσης τόνισε ότι από τα πρώτα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του, «όλα δείχνουν ότι πρόκειται για παρεξήγηση».

Σύμφωνα με πληροφορίες, η υπεράσπιση θα υποστηρίξει ότι ο εξοστρακισμός έγινε από μεταλλικό φανοστάτη κι όχι από το οδόστρωμα. Σε αυτό το σκεπτικό, η υπεράσπιση θα εντάξει και την ιατροδικαστική εξέταση που αναφέρει ότι η πύλη εισόδου της σφαίρας δείχνει πορεία του βλήματος από πάνω προς τα κάτω.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η υπεράσπιση θα ζητήσει ιστολογική εξέταση στην πύλη εισόδου της σφαίρας, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν ίχνη που να επιβεβαιώνουν την εκδοχή του εξοστρακισμού από φανοστάτη.

Παράλληλα, κατά τις ίδιες πληροφορίες, η υπεράσπιση υποστηρίζει ότι έχει μάρτυρα που θα καταθέσει ότι άκουσε έναν κρότο πριν από την αντίδραση των ειδικών φρουρών.

Στο μεταξύ, επεισόδια σημειώθηκαν σήμερα στο Σύνταγμα, μπροστά στη Βουλή, στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Βασ. Σοφίας, καθώς και Πανεπιστημίου και Ομήρου από μερίδα διαδηλωτών που συμμετείχαν στην πορεία της ΓΣΕΕ για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.

Ένταση επικράτησε και στη Θεσσαλονίκη.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008 στην εφημερίδα "Τα Νέα"

Καλτεζάς όπως λέμε Γρηγορόπουλος…


Ο Μιχάλης Καλτεζάς –Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος- ήταν 15 χρόνων όταν βρήκε τραγικό θάνατο από την σφαίρα του αστυνομικού Αθανάσιου Μελίστα -Επαμεινώνδα Κορκονέα- στις 17 Νοεμβρίου 1985 -6 Δεκεμβρίου 2008- στα Εξάρχεια. Ύστερα από το γεγονός αυτό ο Υπουργός Δημοσίας Τάξης Μένιος Κουτσόγιωργας –Προκόπης Παυλόπουλος- υπέβαλλε την παραίτηση του η οποία όμως δεν έγινε δεκτή από τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου –Κωνσταντίνο Καραμανλή- Την υπεράσπιση του κατηγορούμενου αστυνομικού ανέλαβε ο μεγαλοδικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος –Αλέξης Κούγιας- .Ο Αθανάσιος Μελίστας αθωώθηκε τελικά στις 25/1/1990 καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό ότι ήταν «εν βρασμώ ψυχής»…

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Πρωτοφανής δήλωση - Διάδωσέ το

Τι να πει κανείς εδώ...

Ο μόνος φόβος είναι ο φόβος


Ο μικρός Αλέξανδρος πέθανε. Τσάμπα και βερεσέ. Πίσω του άφησε μια οικογένεια που θρηνεί, φίλους και γνωστούς που ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν τον χαμό του και μαζί μια κοινωνία που βρήκε άλλο έναν λόγο να τρέμει. Από τον καναπέ της.

Αυτές οι νύχτες -έπρεπε- είναι για σένα Αλέξανδρε

Έχεις ένα λαό που εδώ και μήνες τρέμει το φυλλοκάρδι του μην χάσει την δουλειά του λόγω της οικονομικής κρίσης. Πολίτες που μαζεύουν άρον άρον τα χρήματα τους από την τράπεζα μην τυχόν και αύριο έρθει η τράπεζα να τους πει «Λυπόμαστε αλλά από τις καταθέσεις σας δεν υπάρχει ούτε μισό ευρώ». Πρώτο κύμα φόβου. Πολιτισμένο θαρρείς. Του ανθρώπου που παλεύει να διατηρήσει το αυτονόητο δικαίωμα σε μία καλύτερη ζωή. Και έρχεται η δολοφονία του μικρού Αλέξανδρου. Δεύτερο κύμα φόβου. Η κοινωνία μπερδεύεται αγαναχτεί και τρέμει μαζί. Κάποιοι διαδηλώνουν, κάποιοι περισσότεροι παρακολουθούν τα γεγονότα συζητώντας όπου βρουν ευκαιρία δυνατά μεταξύ τους και κάποιοι δεκάδες βρίσκουν ευκαιρία για λεηλασίες και πλιάτσικα. Αυτοί οι τελευταίοι είναι που γεννούν το τρίτο κύμα φόβου. Του αρχέγονου. «Θα επιβιώσω; Θα έχω αμάξι και μαγαζί ή θα μου τα κάψουν; Θα γυρίσει το παιδί μου σώο ή θα το περάσουν για κουκουλοφόρο και θα μου το γαζώσουν». Μια κοινωνία σε κώμα. Καθισμένη στον καναπέ της αρνείται να κατεβεί στον δρόμο παρά αφήνει άλλους να κατεβαίνουν για αυτή. Μόνο μένει σπίτι και φοβάται. Τον ίδιο τον φόβο. Αυτόν φοβάται…

Ποιός; Ο Καρατζαφέρης!!!!!

Τολμάει αυτή την στιγμή να μιλάει για δημοκρατία. Ο υπέρμαχος της μπατσοκρατίας. Ρε ούστ!

Και οι ΒΠεις για τον μικρό Αλέξανδρο


Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το γεγονός ότι στη χώρα μας η δημοκρατία δυσλειτουργεί και ότι η ανεξέλεγκτη αστυνομική βία είναι κάτι απτό και μπορεί να συμβεί σε όλους μας ανά πάσα στιγμή.To γεγονός ότι το κράτος οπλίζει ανεπαρκώς εκπαιδευμένους και συναισθηματικά ασταθείς ανθρώπους, τους λεγόμενους «ειδικούς φρουρούς», είναι αρκετά απογοητευτικό. Και σε αυτό το σημείο συνειδητοποιείς ότι σχεδόν ο καθένας μας έχει, ή γνωρίζει ένα άτομο που έχει βρεθεί αντιμέτωπος με την παράλογη και παράνομη συμπεριφορά της αστυνομικής δύναμης στην Ελλάδα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Για αυτό (και για πολλά άλλα ανησυχητικά θέματα που έχουν ανακύψει τα τελευταία 30 χρόνια και κάτι , από τότε που η Ελλάδα απελευθερώθηκε από την τελευταία σκοτεινή σελίδα της , την χούντα) δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει από την αίσθηση ότι η ενοχή βαρύνει κυρίως το ελληνικό κράτος το οποίο ποτέ δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει το απαραίτητο περιβάλλον για την σωστή κατάρτιση και τον έλεγχο της αστυνομίας, αλλά, αντιθέτως, έχει καταφέρει να το επιδεινώσει σε σημείο παραλογισμού.
Ας ελπίσουμε ότι η δολοφονία του 15χρονου παιδιού από τις "ειδικές αστυνομικές δύναμεις" σε μια παράσταση Kαουμπόηδες - Ινδιάνοι δεν είναι η αρχή μιας νέας μορφής τάξης στη χώρα μας.
Ωστόσο, το γεγονός αφήνει ένα θλιβερό προαίσθημα για το μέλλον.
Αγωνιστείτε για τα δικαιώματά σας.Ενημερωθείτε.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ως συνήθως, προσπαθούν να συγκαλύψουν την αλήθεια ή να την χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους.
Διαδώστε την αλήθεια. Το μέλλον τους δεν είναι το δικό μας.

Και μιλώντας για μουνόπανα...


Ο Αλέξης Κούγιας ανέλαβε τελικά την υπεράσπιση των κακόμοιρων μπάτσων που το μαγικό τους όπλο εκπυρσοκρότησε και πέτυχε τον Αλεξάκη στην καρδιά. Φόλα στο φαγητό του τώρα.

Μέρες ιστορικές

Παλμός, πάθος, 5000 ψυχές που βγάζαν τα σωθηκά τους για το αδικοχαμένο παιδάκι. Πλάι σε αυτούς καμιά 100 που βρήκαν ευκαιρία για πλιάτσικο. Να μείνει o παλμός. Παρακαλώ.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Ο ράπερ Εισβολέας για τον Αλέξανδρο...


TON FAGATE RE MOUNOPANA


TA KWLOPAIDA,OI TRABOUKOI THS ASTYNOMIAS,TA KOTHONIA OI AGRAMMATOI KAI H KATAHRISH THS EXOUSIAS... FAGAN TO PAIDAKI OI XEFTILES!15 HRONWN HTANE REE 15!KAI PERIMENATE TA MAGAZIA NA MHN KAOUN?PERIMENATE TON PROKOPH PAVLOPOULO NA HREMISEI TA PNEVMATA LEGODAS APLA SILYPHTHRIA KAI PAPARIES PERI KATASTROFWN PERIOUSIWN?NA DWSETE TA MISA XRHMATA TOU VATOPEDIOU KAI THA XANAGINOUN OLA SE 1 VDOMADA!PERIMENETE NA MHN KAEI OLH H ATHINA?H MIPOS TON KARAMANLI NA KANEI KATI?TO EKANE HDH!DEN DEHTIKE THN PARAITHSH TWN POUSTARADWN POU SKOTWSAN TO PAIDAKI RE!!ANTI NA TOUS KATHARISEI EN PSIHRW!TO PAIDAKI HTAN 15 DEN EIHE ZHSEI AKOMA THN ZOOULA TOU RE! EGO EKLAPSA SHMERA, MOU RHETE NA KATEVW STOUS DROMOUS KAI THA KATEVW THA EIMAI KAI EGO EKEI !APENANTI SAS KARIOLIDES,DEN YPARHEI ALLOS TROPOS NA TOUS DEIXW THN AGANAKTISI MOU!POUSTIDES POLITIKOI POU KOUMADAROUN TO PAIXNIDI!NEOELLINA DEN AKOUS!DEN VLEPEIS AYTO POU KOITAS GIATI DEN LES NA KATALAVEIS THN ALITHEIA!LYPAMAI..POLY LYPAMAI!

ISVO...

Stoixima - Ellhnikh Astynomia

Θλίψη και Θυμός

Πριν ένα εικοσιτετράωρο έπεσε νεκρό ένα παιδί 16 ετών από σφαίρα ειδικού φρουρού της αστυνομίας. Τέτοια ώρα οι αναλύσεις περισσεύουν και ο θυμός κυριαρχεί. Και δικαίως.

Ιδιαίτερα όταν αυτοί που θα έπρεπε να σκύβουν το κεφάλι από ντροπή για το θάνατο αυτού του παιδιού έχουν το θράσος και εμπαίζουν την κοινωνία.

Ο υπουργός εσωτερικών που ψευτο-παραιτείται και στη συνεχεία, ανακουφισμένος εμφανώς από την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού, βρίσκει κατάλληλη την ώρα και τη στιγμή και παραδίδει μαθήματα συνταγματικού δικαίου από τηλεοράσεως. Δεν ενδιαφέρουν κ. Υπουργέ οι ακαδημαϊκές σας αναλύσεις για το ρόλο της αστυνομίας σε ένα δημοκρατικό κράτος την ώρα που ένα παιδί κείτεται νεκρό από σφαίρα αστυνομικού. Και αν πραγματικά έχετε τσίπα, σηκωθείτε και φύγετε. Δεν μπορεί να σας κρατήσει κανείς με το ζόρι.

Η Κυβέρνηση της χώρας έχει υποβαθμίσει τα τελευταία πέντε χρόνια κάθε έννοια κράτους δικαίου στην Ελλάδα. Ας μην ξεχνούμε τη "ζαρντινιέρα" στη Θεσσαλονίκη, τα σκάνδαλα, τη διαμάχη με τις Ανεξάρτητες Αρχές και την ενθάρρυνση μικροκυκλωμάτων στα ανώτατα κλιμάκια της δικαιοσύνης ώστε να χειραγωγούνται εύκολα οι θεσμοί, την ουσιαστική υποβάθμιση με κάθε τρόπο της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων.

Μην ξεχνούμε.

Είναι η κυβέρνηση που έχει κλείσει το μάτι στην κοινωνία ότι οι θεσμοί ισχύουν μέχρι εκεί που μας βολεύει.

Είναι η κυβέρνηση που έχει κλείσει το μάτι στους πολίτες ότι ο τσαμπουκάς είναι αυτός που μετράει, με αυτόν «γίνονται οι δουλειές» και όλα τα άλλα είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Είναι η κυβέρνηση που έχει δώσει το σήμα στους Έλληνες ότι τα δικαιώματα των υπολοίπων είναι ισχυρά μέχρι το σημείο εκείνο που εξυπηρετούνται οι δικές μας ιδιοτέλειες.

Όλη αυτή η νοοτροπία του χαλαρά και της ελαστικής εφαρμογής των νόμων από μια κυβέρνηση ουσιαστικά απούσας τόσο στο κρίσιμο ζήτημα της ασφάλειας στις πόλεις όσο και της αντιμετώπισης της κοινωνικής βίας που βρίσκεται σε έξαρση στα γήπεδα και τους δρόμους, είναι αυτή που ενθαρρύνει τις αντικοινωνικές συμπεριφορές στην καθημερινότητα μας, οπλίζει τα χέρια των αστυνομικών και δίνει άλλοθι στο «ψεύτικο αντάρτικο των πόλεων» που έψαχνε δεκαετίες το δικό του μάρτυρα.
Είναι ώρες που η θλίψη και η οργή κυριαρχούν. Στη μνήμη όλων όσοι χάνονται από την κρατική αυθαιρεσία ή ανικανότητα πρέπει τέτοιες στιγμές να δηλώνουμε την πίστη μας στη δημοκρατία και στους θεσμούς της. Ακόμη και με αυτούς τους κυβερνώντες, τους ανερμάτιστους και μοιραίους.

Πηγή: http://g700.blogspot.com

Έπιστολή των Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Κ.Φ. Πατρών για την δολοφονία του μικρου Αλέξανδρου

Απόψε, στη συμβολή Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλα, το κράτος πρόσθεσε ακόμη μια δολοφονία στο ενεργητικό του. Δολοφονία Πολιτική.

Ένας μπάτσος σήκωσε το χέρι του και πυροβόλησε τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στην καρδιά, σκοτώνοντας τον. Στη θέση του Αλέξανδρου θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άνθρωπος.

Στόχος του κράτους είναι η σιωπή και η συναίνεση του φόβου. Είναι σίγουρο όμως ότι ούτε η παραίτηση του υπουργού, ούτε οι παραπλανητικές δηλώσεις των μπάτσων, ούτε οι απέλπιδες προσπάθειές τους να σταματήσουν το κύμα οργής που ξεχύνεται απόψε στους δρόμους της χώρας θα μας πτοήσουν. Αντίθετα μας εξοργίζουν.

Σε ένα γενικό κλίμα παρακμής και σήψης του συστήματος, οι μόνοι θεσμοί που λειτουργούν «αποτελεσματικά» είναι αυτοί της καταστολής. Οι δημοκρατικές δολοφονίες τους όμως βρίσκουν απέναντί τους ένα κίνημα που θα απαντήσει.

V For Vendetta Domino Scene

Ήταν να μην γίνει η αρχή...

Παραιτήθηκε και η Σαλαβράκου

Την παραίτησή της από την υπεράσπιση του δεύτερου ειδικού φρουρού που κατηγορείται για απλή συνέργια στη δολοφονία του 15χρονου παιδιού στα Εξάρχεια, υπέβαλε πριν λίγο η δικηγόρος Χρύσα Σαλαβράκου, επικαλούμενη λόγους δεοντολογίας.

Η κ. Σαλαβράκου ενημέρωσε χθες βράδυ τον εντολέα της για την απόφασή της. Θυμίζουμε ότι χθες βράδυ παραιτήθηκε από την υπεράσπιση και των δύο ειδικών φρουρών ο δικηγόρος Βασίλης Καπερνάρος επικαλούμενος προσωπικούς λόγους και ότι δεν γνώριζε τις ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε το περιστατικό.

Πηγή: www.zougla.gr

Καλό ταξίδι Αλέξη..

Είχε όνομα και επώνυμο και πήγαινε σχολείο. Μετά το βίντεο ακολουθεί και ένα μίνι φωτογραφικό αφιέρωμα..

Βίντεο απο την δολοφονία του Αλέξη (7/12/2008)

Θα πληρώσετε ένας ένας. Δεν ήταν ένας και δυο ρε χωνέψτε το. Η Χούντα δεν έφυγε ποτέ από αυτή την γαμημένη χώρα. Ζει και βασιλεύει μέσα από τα γκλομπς και τα...υπηρεσιακά περίστροφα των μπάτσων. Αλέξη θα μπορούσες να είσαι ο μικρός μου αδερφός. Εδώ θα μαι να κάνω ότι μπορώ.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Δεν σβήνει η φλόγα.


Ακόμα ψάχνω ξημερώματα τα αλάνια που κάνω παρέα για να τους πω την μαλακιά που κατέβηκε στο κεφάλι μου.
Ακόμα χάνω τον ύπνο μου από όμορφες κυρίες.
Ακόμα την αληθινή αγάπη ψάχνω σάμπως δεν την έζησα ποτέ.
Ακόμα τα κέρματα στην τσέπη μου τα υπολογίζω.
Ακόμα το τσιγάρο παρέα με το κρασί σκέφτομαι να το ανάψω.
Ακόμα την hip hop από τα ακουστικά μου δεν μπορώ να την βγάλω.
Ακόμα το tattoo με τον Marley στην πλάτη δεν μετάνοιωσα που το έκανα.
Ακόμα σε πρώτο πρόσωπο μιλάω στον Θεό όποτε πέφτω πάνω σε μεγάλες χαρές και ακόμη πιο μεγάλες λύπες.
Ακόμα την φωνή μέσα στο κεφάλι μου χώρο της δίνω να απλώνεται στα σωθικά μου και να μου λέει αν είμαι καλά ή σκατά ανά πάσα στιγμή.
Ακόμη στην κουζίνα παρέα με το cd τραγουδάω δυνατά.
Ακόμη ξεχνιέμαι και αργώ στα ραντεβού μου καλή ώρα όπως τώρα.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

SGBtv TXC SALONIKA 1996

Καλαμαριά πλατεία Σκρα έχει δικά μας παιδιά. Οι Skra Ghetto Boys από το 1990 ζουν και βασιλεύουν και μαζί με τα πιο ωραία γκραφίτι της πόλης δίνουν μόνο για τα αυτιά σου σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό. Πρώτη εμφάνιση των Terror X Crew το 1996 στο Καράβι "Κλειώ". Όλα τα άλλα περιττά και ας είναι χάλια ήχος και εικόνα.

Τρέξε μακριά από τη σιγουριά σου


Φοβάμαι κάθε φορά που βλέπω ειδήσεις. Τις νύχτες συχνά πνίγομαι σε σκέψεις. Αναρωτιέμαι αν θα με βρει η επόμενη μέρα στο γραφείο μου ή τρέχοντας από πόρτα σε πόρτα με ένα ένθετο αγγελιών στο χέρι. Και αν πάρω δάνειο; Και αν κάνω οικογένεια; Κάθε «αν» και ένας κρίκος στην αλυσίδα που μόνος μου διάλεξα να φορέσω. Οι άλλοι απλά μου θυμίζουν να την κοιτάξω.

Και μόνο να ήξερες τι δύναμη κρύβεις μέσα σου

Στην άκρη του γκρεμού αν έρθει η στιγμή που θα πρέπει να πηδήξεις δυο επιλογές έχεις. Να αφήσεις τον εαυτό σου να πέσει στο κενό ή να ανοίξεις τα φτερά που έχεις καλά κρυμμένα στις πλάτες σου και να πετάξεις ψηλά. Μπορείς να ρημάξεις την ζωή σου πριν καν την ξεκινήσεις ή να χαμογελάς χωρίς να σφίγγεις τα δόντια ελπίζοντας στην καινούργια μέρα που θα ξημερώσει. Οι πιο πονεμένοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει ήταν και αυτοί που μου χάρισαν τα ωραιότερα χαμόγελα του κόσμου. Γιατί χαμογελάς πραγματικά όταν το μόνο που σου μένει είναι να ελπίζεις. Καμιά δουλειά του κόσμου όσο καλή και αν είναι δεν θα σου φέρει πίσω την αξιοπρέπεια σου αν την έχασες στην προσπάθεια να κερδίσεις ή να κρατήσεις αυτή την δουλειά. Έρχονται δύσκολες μέρες είναι αλήθεια. Αλλά θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολες αν αντί να αντικρίζει ο ένας τον άλλο στα μάτια προτιμούμε να στεκόμαστε σκυμμένοι και να παρατηρούμε την σκιά μας αντί να κοιτάμε τον ήλιο κατάματα. Ο ήλιος ή θα σε ζεστάνει ή θα σε κάψει. Η σκιά πάλι πάντα θα σέρνεται δίπλα στα βήματα σου. Το ζήτημα είναι εσύ ποιόν διαλέγεις για συνοδοιπόρο σε τούτο το ταξίδι.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Σκέψεων καμώματα


Κρατώ καμιά φορά το στόμα μου κλειστό. Αφήνομαι στην ομορφιά της υγρής κρύας νυχτιάς. Στον κήπο των Ρόδων με τον Γ. Κυριακή βράδυ. Να συζητάμε για την μικρή κυρία που ακόμα περιμένουμε να έρθει και τα χαμένα μας καλοκαίρια. Την βροχή ζητάμε να μαζέψει τις πιο βαριές τις ψιχάλες και να τις στείλει μία μία στα διψασμένα για ένα γυναικείο χάδι πρόσωπα μας μπας και σβήσει για πάντα την ανάγκη αυτή. Είναι βαριά η μοναξιά της απουσίας. Ακόμη πιο βαριά είναι και η μοναξιά της παρουσίας. Και το ξέρουμε και οι δυο καλά. Είναι που τελικά παίρνεις αυτό που σου αξίζει. Αυτό που έχτισες γκρεμίζοντας κάτι άλλο την ίδια στιγμή. Πόσες σκέψεις Θεέ μου. Βοήθησε με στην απιστία μου.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Ithela Kati Na Pw - Pro Sinnerz

Να ζητάς. Να επιμένεις. Να πολεμάς. Να σκύβεις το κεφάλι όταν τίποτα δεν έρχεται όπως το θέλεις. Και ας έχεις πληρώσει δυο φορές για αυτό. Και ας μην είναι κλεμμένο. Ούτε καν χαρισμένο.

Αναρωτιέμαι.


Δεν με θυμάμαι ποτέ με αλυσίδες σε όλη μου τη ζωή. Τι συνέβει ξαφνικά;

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Ο Μπαρμπα – γιάννης κι η απολησμονιά


Στου μπαρμπα Γιάννη τη βεράντα μυρίζει γιασεμί

φέρμα κουβέντα στριφτάρι κι αβέρτα οι στοχασμοί.

Των ματιών το βούρκωμα θυμάμαι και τα γέλια,

τις μνήμες για σπουδαίους και για κενά βαρέλια.

Την βύθισή του στα μαύρα περασμένα

(τα για όλους ξεχασμένα) την 'εκανε για μένα

στα χαρτογραφημένα απ' τους αποθηριωμένους

με πήγε από μέρη λεύτερα τόπους ξεσφραγισμένους.

Πάμε Ακροναυπλία γι’ αρχή μ’ αψηφισιά

για κάποιους μοναξιώτες μ’ ένα φεγγίτη μοιρασιά.

Θυμάμαι από τη Θήβα έναν λεβέντη γιατρό

η «ΟΠΛΑ» του ‘χε τάξει να τον βρούνε μισερό.

Τον βρήκαν κρεμασμένο θα ‘βγαινε σε έναν μήνα

και κλέψαν το τεφτέρι του που θα δινε στον Στίνα.

Να σε πάω Ικαρία, Μακρόνησο ή Γιάρο

για τη σιωπή μου εκεί κάποιοι με λέγαν «Χάρο».

Δεν ήμουν στα κοπαδιαστά, στους κωλοπετσωμένους

ήμουνα ήδη στους νεκρούς τους κατασταλαγμένους.

Ξέρεις, απ’ τα κοπάδια κάποιους τους είδα υπουργούς,

κυβερνήτες πατεράδες και γυιούς.

Μα φτου στο διόλο, σκατά στο στόμα μου

στην ψυχή ο παραδαρμός κι όχι στο σώμα μου.

Εμάς, του «τίποτα» μας σκοτώναν με το γάντι

ή ύστερα απ’ το πετσόκομα μας δίναν πασαβάντι

και την στάμπα τους σε κάθε τρισκατάρατο,

γιατί η ιστορία στον τόπο αυτό είναι κατουροκάνατο

και αυτή που λες εσύ, μικρή κοσμογωνιά,

μια χαμηλοβλεπούσα είναι στην απολησμονιά.

Θα σου πω στα γρήγορα (πράγμα δυσκολοκάμωτο)

για κάθε προτάτο πλανερό και ατσαλάκωτο.

Το ΕΑΜ, τη Βάρκιζα, τα μαζεμένα «Yes»,

το κόμμα και την αποχή από τις εκλογές.

Τον Παπάγο, τον Πλαστήρα και τον βασιλιά,

τους αποστάτες και της Χούντας τη ληστοφωλιά,

το ΠΑΚ, την αντίσταση απ’ το παράνομο κόμμα

- οι εκλεκτοί στα Παρίσια κι οι άτυχοι στο χώμα.

Για το νόμιμο κόμμα, το δώρο του εθνάρχη,

την αλλαγή, το καθεστώς του όπως λάχει,

τους κοσκωτάδες και το ροζέ ’89

σερί πάει η γεννοβολιά μέχρι τούτη τη γενιά.

Θα ‘θελα να με ρώταγες ποιος σκότωσε τον Άρη,

ποιος έδωσε τον Ράπτη και τον Καστοριάδη,

ποιος τον Λαμπράκη σκότωσε και ποιος τον Παναγούλη,

ποιος κρυβόταν πίσω από το μάυρο κουκούλι.

Τίνος Ρέμβη ήτανε η χουντομορταρία

και ποιοι οι ανθρωποφύλακες στα κελιά τα κρύα.

Ποιοι λοιδωρούσαν τα παιδιά στο Χημείο

και ποιοι της λευτεριάς δεν περάσαν το πορθμείο.

Ρώτα με λεβέντη μου, μέρες να σου λέω,

γι’ άλλα θα βλέπεις να γελώ και γι’ άλλα ίσως να κλαίω.

Κοντεύω τα εκατό – μεγάλη σερμαγιά

μα έξω απ’ το μνημούρι μου η απολησμονιά.

B.D.Foxmmor

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

Μαζική Απεργία Πείνας από τους Κρατούμενους (Αγγελιοφόρος της Κυριακής, 19/10/2008)


Δημοσιεύτηκε στις 19 Οκτωβρίου 2008

Εφιάλτες του παρελθόντος πρόκειται να ξαναζωντανέψουν στις φυλακές όλης της χώρας στις 30 Οκτωβρίου. Σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν τα 45 αιτήματα που κοινοποίησαν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, οι κρατούμενοι μαζικά απειλούν ότι θα προχωρήσουν σε απεργία πείνας, αποχή από τις εργασίες τους και προσφυγή στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο.

ρεπορτάζ: Παυλίνα Εξαδακτύλου, Αλέξανδρος Σαλαμές

Ανθρώπινες κονσέρβες, κελιά στα οποία στοιβάζονται ακόμη και ανά δώδεκα οι κρατούμενοι, ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής με ποντίκια να κυκλοφορούν σε κελιά και διαδρόμους, άνθρωποι απομονωμένοι από τον κοινωνικό ιστό, άνθρωποι που βρίσκονται νεκροί μια μέρα στο κελί τους. Αιτήματα για τις συνθήκες ζωής και τις υποδομές, τις άδειες, τις εναλλακτικές ποινές, τα επισκεπτήρια και άλλα σημαντικά ζητήματα κοινοποίησαν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης οι επιτροπές κρατουμένων από όλα σχεδόν τα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας, με κεντρικό άξονα τον εξανθρωπισμό ενός σωφρονιστικού συστήματος που καταπατά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παραβιάζει κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πανελλαδική απεργία πείνας, προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αποχή από κάθε δραστηριότητα η άμεση απάντηση των κρατουμένων μετά τις 30 Οκτώβρη, στην περίπτωση που δεν ξεκινήσει διάλογος με την Πολιτεία για την ικανοποίηση έστω κάποιων από τα 45 αιτήματα του ψηφίσματός τους.

Λιγότερο από ένα τετραγωνικό μέτρο για κάθε κρατούμενο

Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των κρατουμένων είναι ο υπερσυνωστισμός στα κελιά καθώς σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, αυτήν τη στιγμή στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας κρατούνται 11.500 άτομα ενώ ο συνολικός αριθμός θέσεων δεν ξεπερνά τις 7.500. Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, ένα κινηματικού τύπου εγχείρημα που ξεκίνησε το Μάιο του 2006, με αφορμή τον θάνατο τεσσάρων κρατουμένων στο κελί 80 του Κορυδαλλού, συμπορεύεται με το ψήφισμα των κρατουμένων και θέλοντας να τονίσει τις απάνθρωπες συνθήκες ζωής στις φυλακές, κάνει λόγο για 377 νεκρούς κρατούμενους την τελευταία δεκαετία, με 52 από αυτούς να έχουν χάσει τη ζωή τους μέσα στο 2007. Βρεθήκαμε στα γραφεία της Πρωτοβουλίας στη Φιλίππου και μιλήσαμε με τον κ. Νίκο Γκλαρνέτατζη, εκπαιδευτικό και μέλος της Πρωτοβουλίας. «Το μεγάλο πρόβλημα ξεκινά από την υπερποινικοποίηση. Οι ποινές είναι ιδιαίτερα μεγάλες και αν το δούμε χρονικά, αυτό ξεκινάει από το σκάνδαλο με το παραδικαστικό. Η πρώτη επιλογή ήταν να αυξήσουν τις ποινές κι δημιουργήθηκε έτσι ένας πολύ μεγάλος αριθμός φυλακισμένων και υποδίκων. Φανταστείτε ότι οι φυλακές που υπάρχουν σήμερα είναι κατασκευασμένες για 7.500 άτομα και ο πληθυσμός τους είναι διπλάσιος, όπως μαρτυρούν και τα στοιχεία του Υπουργείου. Ο αριθμός βέβαια που δίνουν οι κρατούμενοι ξεπερνά τις 15.000. Τώρα σε ότι αφορά τις φυλακές των μεγάλων πόλεων όπως είναι ο Κορυδαλλός και τα Διαβατά, ο πληθυσμός είναι υπερτριπλάσιος. Σε ένα κελί που με το ζόρι μπορούν να ζήσουν δυο άνθρωποι, η επίσημη εκδοχή είναι πως χωρούν έξι και στην πραγματικότητα ζουν πάνω από δέκα. Στα Διαβατά τα κελιά από 6 έφτασαν να γίνουν 12, αντιστοιχεί όπως καταλαβαίνετε κάτι λιγότερο από ένα τετραγωνικό μέτρο στον καθένα».

Σύγχρονο Αβατο

Τα ημερομίσθια μέσα στις φυλακές αποτελούν για πολλούς κρατουμένους μοναδική πηγή εσόδων τόσο γι' αυτούς όσο και τις οικογένειες τους. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι Πατρών σε σειρά ερωτημάτων που απέστειλαν στον “AτK”, αφήνουν το συγκεκριμένο ζήτημα να αιωρείται. «Γιατί όλο οι ίδιοι και ίδιοι είναι οι κρατούμενοι που κάνουν μεροκάματα, ενώ υπάρχουν άλλοι που περιμένουν μήνες να πάρουν σειρά και ας έχουν λιγοστούς μήνες για να αποφυλακισθούν;» αναρωτιούνται ενισχύοντας την πεποίθηση της θέσης της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων πως οι φυλακές έχουν μετατραπεί σε σύγχρονα άβατα. «Μετά το Αγιο Ορος, οι φυλακές είναι το μόνο άβατο. Δεν υπάρχει κανένας κοινωνικός έλεγχος. Σκεφθείτε πως ο δικηγορικός σύλλογος, ένας επίσημος συνομιλητής του κράτους, δε μπορεί να μπει μέσα. Οι φυλακές είναι άβατα, όπου ασκείται ανεξέλεγκτη εξουσία η οποία εξελίσσεται σε αυθαιρεσία. Δεκάδες είναι οι καταγγελίες κρατουμένων για βία που έχουν υποστεί από φύλακες και δεκάδες οι καταγγελίες για αυθαίρετες επιλογές ως προς το ποιός θα πάρει τα ημερομίσθια ή την άδεια. Ο συνεργάσιμος θα πάρει περισσότερες άδειες σε αντίθεση με αυτόν που δεν έχει τα μέσα. Οι κρατούμενοι ζητούν το αυτονόητο. Να σπάσει αυτό το αδιανόητο και επικίνδυνο άβατο», όπως δηλώνει ο κ. Γκλαρνέτατζης.

Απάνθρωπα εκσυγχρονισμένες οι καινούριες φυλακές

Εξι με επτά ώρες από την Αθήνα απέχουν οι φυλακές του Μαλανδρίνου, οι οποίες, σύμφωνα με την Πρωτοβουλία, φτιάχτηκαν με βάση τη λογική του κράτους που αντί να επιδιώκει να έχει λιγότερους κρατούμενους, χτίζει απλά νέες φυλακές. «Το κράτος ισχυρίζεται πως δεν έχει χρήματα για να βελτιώσει το σωφρονιστικό σύστημα αλλά βλέπουμε ότι υπάρχουν χρήματα για να χτίζονται νέες φυλακές. Ακόμη κι αν οι εγκαταστάσεις αυτών των φυλακών είναι σύγχρονες, είναι δεδομένο πως σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα φθαρούν. Σ' αυτές τις νέες φυλακές, όπως είναι για παράδειγμα του Μαλανδρίνου, τα συστήματα ασφαλείας είναι απάνθρωπα, η αίσθηση της απομόνωσης είναι ακόμη μεγαλύτερη και τεμαχίζεται η δυνατότητα του κρατούμενου να βρεθεί ακόμη και με τους άλλους φυλακισμένους. Ετσι εξηγείται και ο υπερπληθυσμός Κορυδαλλού και Διαβατών. Ποιός θέλει να βρίσκεται τόσο μακριά από συγγενείς και φίλους και ποιός δικηγόρος θα πάει σε μια απομακρυσμένη φυλακή να επισκεφθεί τον πελάτη του; Και ας μην ξεχνάμε πως η απειλή της μεταγωγής σε απομακρυσμένες φυλακές αποτελεί μια παράλληλη ποινή για τους κρατούμενους. Λειτουργεί η λογική "αν δεν κάτσεις φρόνιμα, θα σε πάμε στις Φυλακές της Κω", για παράδειγμα».

Εκκληση των σωφρονιστικών υπαλλήλων Πάτρας

Πρόσφατα οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι της Κλειστής Φυλακής Πατρών έκαναν έκκληση συμπαράστασης και ανθρωπισμού, όπως λένε οι ίδιοι, μέσα από μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τις συνθήκες διαβίωσης στη φυλακή, επιστολή. Στην επιστολή αυτή αποκαλύπτουν πως οι κρατούμενοι στοιβάζονται ανά 11 ή 12 σε χώρους για 5 άτομα, πως δίνεται ένα ρολό τουαλέτας ανά κρατούμενο για έναν ολόκληρο μήνα, πως οι κοινόχρηστοι χώροι δεν πλένονται ποτέ με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αφόρητη δυσωδία. «Ούτε στα πιο βρώμικα βουστάσια δεν υπάρχει αυτή η βρώμα. Οι ακαθαρσίες έχουν κολλήσει στα προαύλια, συνεπεία της μη ύπαρξης ούτε ενός κάδου για απορρίματα, που σε συνδυασμό είτε με υψηλές θερμοκρασίες, είτε με συνεχή υγρασία, είναι ικανές να προκαλέσουν ακόμη και επιδημίες», λένε χαρακτηριστικά στην επιστολή και συνεχίζουν: «Ως εργαζόμενοι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε κυριολεκτικά "σλάλομ" ανάμεσα σε σάπια φαγητά, σκουλήκια, ποντίκια και κολλημένες ακαθαρσίες μηνών, πατώντας πάνω σ' ένα μαύρο ζελέ βρωμιάς».

Νίκος Παρασκευόπουλος, καθηγητής Ποινικού Δικαίου Νομικής ΑΠΘ

Πώς σχολιάζετε τα αιτήματα των κρατουμένων από το σύνολο σχεδόν των ελληνικών φυλακών;

Τα περισσότερα από αυτά φαίνονται βάσιμα. Οι συνθήκες στις περισσότερες από τις ελληνικές φυλακές είναι χειρότερες από αυτές που προβλέπονται στους θεσμούς, είναι συνθήκες που δε δικαιολογούνται από τον πολιτισμό μας. Το κυριότερο πρόβλημα βέβαια είναι ο υπερβολικός πληθυσμός των κρατουμένων, ωστόσο υπάρχουν και άλλα ζητήματα όπως η έλλειψη χώρων και προσωπικού για οργανωμένες δραστηριότητες και απασχολήσεις μέσα στη φυλακή. Επιπλέον, το αίτημα του χρόνου για την προσωρινή απόλυση των κρατουμένων ώστε να μην υπάρχουν εξαιρέσεις για ειδικές κατηγορίες εγκλημάτων και μάλιστα για εκείνα που αφορούν σε ναρκωτικά είναι απόλυτα δικαιολογημένο.

Τα στοιχεία δείχνουν πως οι μισοί σχεδόν από τους κρατούμενους στις ελληνικές φυλακές είναι εξαρτημένοι από ναρκωτικές ουσίες.

Πρέπει να συμπληρώσω πως αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα του σωφρονιστικού συστήματος. Ο συνολικός αριθμός των κρατουμένων φτάνει σήμερα στις 11.500, χωρίς να υπολογίσουμε εκείνους που μετακινούνται από κρατητήριο σε κρατητήριο. Ο αριθμός λοιπόν των κρατουμένων λόγω ναρκωτικών υπερβαίνει το 50% και αυτό προκύπτει ως εξής: οι άνθρωποι που είναι εξαρτημένοι είναι λίγο πιο κάτω από το 50% αλλά εξαρτημένοι είναι επίσης και δράστες οι οποίοι καταδικάστηκαν για άλλες πράξεις όπως κλοπές, ληστείες, σωματικές βλάβες κλπ. Ετσι ο πραγματικός αριθμός όπως καταλαβαίνετε μεγαλώνει. Εννοείται φυσικά πως οι συνθήκες της φυλακής είναι τελείως ακατάλληλες για όσους είναι εξαρτημένοι εαν δεν τους προσφερθούν κάποιες ειδικές υπηρεσίες.

Κάποια από αιτήματα αφορούν στην εφαρμογή εναλλακτικών ποινών όπως για παράδειγμα η ημιελεύθερη διαβίωση ή η κοινωφελής εργασία χωρίς την προϋπόθεση της φυλάκισης για όλα τα πλημμελήματα.

Εναλλακτικές ποινές χρειάζονται και κυρίως για όσους είναι εξαρτημένοι. Αλλωστε η νομοθεσία μας είναι κάπως ευέλικτη για αυτούς αφού προβλέπει ένα διάστημα κράτησης σε κοινές συνθήκες και μετά τη δυνατότητα ν' ακολουθήσουν κάποια ιδιαίτερα θεραπευτικά μέτρα ή να απολυθούν νωρίτερα. Υπάρχει όμως παρόλα αυτά ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα. Το πρόβλημα αυτό έγκειται στο γεγονός ότι οι εξαρτημένοι από ναρκωτικά καταδικάζονται χωρίς να τους αναγνωριστεί από το δικαστήριο ότι είναι εξαρτημένοι. Αυτό αφενός δυσκολεύει την εφαρμογή των θεραπευτικών και εναλλακτικών μέτρων και αφετέρου επιμηκύνει το χρόνο παραμονής στις φυλακές, αφού εαν δεν αναγνωριστούν ως εξαρτημένοι, οι πράξεις τους χαρακτηρίζονται ως κακουργήματα και επιμηκύνεται ο χρόνος μέχρι τη δυνατότητα απόλυσης υπό όρους.

Πώς θα χαρακτηρίζατε σε γενικές γραμμές το ισχύον σωφρονιστικό σύστημα;

Δε μπορούμε να μην δεχθούμε πως στο σύνολό του είναι προβληματικό και χρειάζεται τομές. Σε μεγάλο βαθμό το ζήτημα ξεκινά από την απονομή της ποινικής δικαιοσύνης. Αν μειωνόταν ο αριθμός των κρατουμένων, το πρόβλημα των συνθηκών θα βελτιωνόταν. Η βελτίωση όμως του σωφρονιστικού συστήματος είναι ένα ιδιαίτερα σύνθετο ζήτημα που χρήζει μεγάλης συζήτησης. Σε γενικές γραμμές, το έργο της φυλακής κρίνεται επιτυχημένο όταν κάποιος άνθρωπος μπορεί να επανενταχτεί μετά ομαλά στην κοινωνία χωρίς να εξακολουθεί να τελεί εγκλήματα.