Κυριακή απόγευμα με μια ντουζίνα δουλειά μπροστά στο Laptop και το γαμημένο το μάτι δεν πάει στα κείμενα για το επόμενο θέμα που πρέπει να παραδώσω. Αλλού τρέχει ο νους. Σε αγάπες και χαριεντίσματα, φιλικά χτυπήματα. Γλυκόλογα ή μισόλογα αλλά πάντα με την ίδια καλή διάθεση. Τα ακουστικά και αυτά τρελάθηκαν. Onirama και μετά Professional Sinnerz και μετά Βόρεια Αστέρια και μετά Διάφανα Κρίνα, κάπου εκεί μέσα ο Bob Marley να τραγουδάει «No woman no cry», αλήθεια ήξερες, ότι δεν σημαίνει αυτό που φαίνεται αλλά «No woman don’t cry» στα Τζαμαϊκανέζικα; Εκεί που η σημαντικότερη διαπίστωση από καταβολής μουσικής καταντά ένα απλό κανάκεμα της αυτού μεγαλειώτης Bob ή στην Rita την γυναίκα του ή σε κανένα γκομενάκι από αυτά που με την σέσουλα θα πέρασαν από τις τζίβες του. Αυτά λοιπόν. Τα κεφάλια μέσα γιατί δύσκολα θα βγει η βδομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου