Βρέθηκαν πάνω στην μετάβαση μιας εποχής. Λίγο δυσκολεύτηκαν αλλά είχαν και ευκαιρίες. Μιλιούνια ευκαιρίες να βγάλουν χρήματα, να χτίσουν εξοχικά ή στην χειρότερη να κάνουν το καπρίτσιο τους. Και δώστου οι θέσεις και τα αξιώματα και η άποψη και τα συγκεντρωμένα κεφάλια γύρω τους που γνέφουν θετικά σε κάθε προτασή τους. Και όσο και αν η προηγούμενη χιλιετία τους τα έδωσε όλα απλόχερα η καινούργια που ήρθε δεν τους έκανε το χατήρι. Η τεχνολογία τα σάρωσε όλα σε χρόνο dt, η μεσαία τάξη έμεινε ταπί και ψύχραιμη και παντώς είδους αρλουμπολογία και βερμπαλισμός θάφτηκε κάτω από τη γέννηση και το μεγάλωμα μιας άλλης γενιάς. Άναρχης και έτοιμης να καταπιεί κάθε κατάλοιπο μιας εποχής που κινήθηκε με τόσο αργούς ρυθμούς που δεν κατάφεραν να δουν, ούτε το τελείωμα της. Μόνο αγκάθι στη ξέφρενη πορεία αυτής της γενιάς, κάτι απολιθώματα στενάχωρα που ήρθαν και τους έκατσαν στο λαιμό γιατί ξέμειναν με ένα ρολάκι γενικής επιστασίας της νέας αυτής εποχής. Τούτα τα απολιθώματα προσπάθησαν να ανασκαλίσουν τη χιλιετία που ήρθε. Και μέχρι ενός βαθμού τα κατάφεραν. Και την τεχνολογία κουτσά στραβά διαχειρίστηκαν και τις νέες τάσεις μελέτησαν και τη νεανική αργκό μετέφρασαν. Από ενα πράγμα δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν. Από τον φόβο για το άγνωστο που όσο και αν το μελέτησαν δεν μπορούν να το κάνουν μέρος της ζωής τους. Και πανικοβάλλονται. Και πανικοβάλλουν και άλλους. Μικρές φωνές με μεγάλα σινιάλα. Αντί να αγκαλιάσουν το μέλλον που έρχεται του κλείνουν τη πόρτα αποκλείοντας όποιον άλλο προλαβαίνουν για να μη μείνουν μόνοι. Μόνοι σαν απατημένοι σύζυγοι μιας εποχής που απαίτησε από αυτούς το αυτονόητο. Αντί να την διαβάσουν να την ζήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου