Παρακολουθώ όλες αυτές τις ημέρες όλες τις αναλύσεις που αφορούν τα κριτήρια του επιδόματος θέρμανσης. Θύμωσα με τα τσαλιμάκια της Τρόικας μέχρι να δώσει την τελική έγκριση. Έκατσα και μελέτησα τις νέες φορολογικές κλίμακες. Διάβασα με τρόμο για την κατάργηση του αφορολόγητου. Πήρα τη ΔΕΗ στα χέρια μου με το νέο χαράτσι. Ήδη έχω να πληρώνω δύο δόσεις, καθώς ο καλοκαιρινός λογαριασμός δεν έφτασε ποτέ στα χέρια μου.
Κάτι με τρομάζει στη νέα αυτή βιωτή που μας ξημέρωσε κάποια χρόνια πριν. Ακούω με προσοχή αναλυτές τύπου Βαρουφάκη, με την έπαρση του επισκέπτη καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τέξας που παρακολουθεί από την άλλη άκρη του Ατλαντικού μέσα από ένα PC τα τεκταινόμενα και αποφασίζει ότι πρέπει να χρεοκοπήσουμε.
Ξέρω ξέρω. Μαζί τα φάγαμε. Φταίμε και θα πληρώσουμε. Κακομάθαμε και άλλα τέτοια γραφικά. Να μιλήσω ειλικρινά; Τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Και όλα μαζί. Κάποιοι άλλοι έφαγαν, κάποιοι άλλοι πήδηξαν τούτο το δύσμοιρο τόπο αλλά ταυτόχρονα και ο κάθε ένας από εμάς, όπου μπορούσε, τσιμπούσε ψιχουλάκια. Μικρά ή μεγάλα δεν έχει σημασία. Τσιμπούσε.
Και φτάσαμε στο 2013. Το λουλουδικό στα μπουζούκια τέλειωσε. Ότι σαμπάνιες ήταν να ανοίξουν άνοιξαν. Τώρα ανάψανε τα φώτα και τα γκαρσόνια έφεραν το λογαριασμό. Και θα πληρώσεις φίλε. Και εσύ και εγώ. Και ούτε ο θάνατος δε μας γλυτώνει. Και εκεί θα μας βρουν. Και πρόστιμο θα μας κόψουν που το αργήσαμε. Άκου που σου λέω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου