Και αχάριστος να πρέπει να είσαι και τη πάρτη σου να πρέπει να κοιτάς και κανένα να μη στεναχωρήσεις και με όλους ίδια σχέση να έχεις και τα αρχίδια σου γελώντας να παίρνεις όλη την ώρα μπας και τα δώσεις και εσύ κάποια στιγμή και χαμόγελα απλόχερα να μοιράζεις σα να σαι ο τρελός του χωριού και να κάνεις ότι δε καταλαβαίνεις όταν πέφτουν και σε πλακώνουν και να σπρώχνεις να χωθείς εκεί που δε σε θέλουν έτσι γιατί πιστεύεις, ότι κάτι έχεις να δώσεις και σε όλη σου τη ζωή αυτούς που τα κάνουν όλα αυτά να βλέπεις να μοιράζονται να γραπώνουν με απληστία αυτά που αγάπησες πιο πολύ χαμογελώντας αυτάρεσκα.
"Πόσο ακόμα θα γυρνάς στα στέκια εκείνα που σ΄ έχουνε πικράνει Ανήσυχο μου αλάνι πότε θα βρεις λιμάνι τόση ντροπή δεν φτάνει Το κόλπο αφού δεν πιάνει ετούτο το σεργιάνι γέμισε μυστικά.
Πες να πάει να γαμηθεί η κάθε εκδοχή Που θέλει να κοιμάσαι χωρίς καμία ενοχή Να πάει να γαμηθεί αυτό είναι μια αρχή Να γίνει η νύχτα μέρα, κουβάρι η κλωστή" Μέθυσος
Υ.Γ. Όχι δε θα μιλήσω για εκλογές και πολιτικές αναμετρήσεις. Το ίδιο πουτάνα θα είναι η ζωή εκεί που τη θέλεις καλή και όταν το βουλώσει ο μπλαμπλάκιας που έχει κομματοσκυλοσύναξη απόψε στην Αριστοτέλους και όταν περάσει η Κυριακή των εκλογών και ξημερώσει Δευτέρα. Τα ίδια πράγματα θα με πνίγουν, Τους ίδιους ανθρώπους θα ψάχνω για να βρω και απο το ίδιο όνειρο θα είμαι γατζωμένος. Και ας παίρνω ψίχουλα απο όλα τελικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου