Η Ευαγγελία Βουτσάκη βρίσκονταν στην Πρίγκηπο όταν τράβηξε αυτή τη φωτογραφία. Πόσο συχνά έχεις την ευκαιρία να συναντήσεις δύο άσπρα άλογα. Και πόσο συχνά εκείνη τη στιγμή να κουβαλάς και μία φωτογραφική μαζί σου. Κάπως έτσι λειτουργεί και η καρδιά σου. Μην το ξεχνάς.
Πέτα το i-pod σου
Και αφουγκράσου την πόλη. Τους θορύβους της και τα αποσπάσματα από συνομιλίες των περαστικών που περνάνε σαν τον αέρα μπροστά σου. Το μουρμούρισμα του ζητιάνου και του τρελού. Μπορεί ανάμεσα στα παρακάλια ή τις κατάρες να τους φεύγουν και μερικές μεγάλες αλήθειες. Πάντα πίστευα ότι η Θεσσαλονίκη έχει τη δική της ξεχωριστή γλώσσα. Ανάμεσα από τις τραγουδολίστες των ραδιοφωνικών σταθμών και των i-pod και τις μεγάλες φωτεινές επιγραφές, ξεφυτρώνουν σαν το χορτάρι ανάμεσα από το τσιμέντο ασπρόμαυρες αφίσες, συνθήματα με σπρέι, αλλά και ήχοι που βγαίνουν από τα στόματα μικρών και μεγάλων. Αν εξασκήσεις το μάτι σου προκειμένου να τα παρατηρείς αυτά γίνεσαι σοφότερος. Oλα αυτά είναι μικρά μικρά κομμάτια ζωής που σου χαρίζονται. Μόνη προϋπόθεση να έχεις κάνει την καρδιά σου φωτογραφική μηχανή για να τα αιχμαλωτίσεις και να μην τα αφήνεις να φύγουν χωρίς να προλάβουν να σου δώσουν τίποτα. Δεν είναι κατάρα ο θόρυβος. Με το κατάλληλο…σουρωτήρι μπορείς να κρατήσεις μαργαριτάρια πολύτιμα. Η σιωπή όση γοητεία και να κουβαλάει, μόνο σιωπή μπορεί να δώσει. .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου