Καλαμαριά πλατεία Σκρα έχει δικά μας παιδιά. Οι Skra Ghetto Boys από το 1990 ζουν και βασιλεύουν και μαζί με τα πιο ωραία γκραφίτι της πόλης δίνουν μόνο για τα αυτιά σου σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό. Πρώτη εμφάνιση των Terror X Crew το 1996 στο Καράβι "Κλειώ". Όλα τα άλλα περιττά και ας είναι χάλια ήχος και εικόνα.
Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008
Τρέξε μακριά από τη σιγουριά σου
Φοβάμαι κάθε φορά που βλέπω ειδήσεις. Τις νύχτες συχνά πνίγομαι σε σκέψεις. Αναρωτιέμαι αν θα με βρει η επόμενη μέρα στο γραφείο μου ή τρέχοντας από πόρτα σε πόρτα με ένα ένθετο αγγελιών στο χέρι. Και αν πάρω δάνειο; Και αν κάνω οικογένεια; Κάθε «αν» και ένας κρίκος στην αλυσίδα που μόνος μου διάλεξα να φορέσω. Οι άλλοι απλά μου θυμίζουν να την κοιτάξω.
Και μόνο να ήξερες τι δύναμη κρύβεις μέσα σου
Στην άκρη του γκρεμού αν έρθει η στιγμή που θα πρέπει να πηδήξεις δυο επιλογές έχεις. Να αφήσεις τον εαυτό σου να πέσει στο κενό ή να ανοίξεις τα φτερά που έχεις καλά κρυμμένα στις πλάτες σου και να πετάξεις ψηλά. Μπορείς να ρημάξεις την ζωή σου πριν καν την ξεκινήσεις ή να χαμογελάς χωρίς να σφίγγεις τα δόντια ελπίζοντας στην καινούργια μέρα που θα ξημερώσει. Οι πιο πονεμένοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει ήταν και αυτοί που μου χάρισαν τα ωραιότερα χαμόγελα του κόσμου. Γιατί χαμογελάς πραγματικά όταν το μόνο που σου μένει είναι να ελπίζεις. Καμιά δουλειά του κόσμου όσο καλή και αν είναι δεν θα σου φέρει πίσω την αξιοπρέπεια σου αν την έχασες στην προσπάθεια να κερδίσεις ή να κρατήσεις αυτή την δουλειά. Έρχονται δύσκολες μέρες είναι αλήθεια. Αλλά θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολες αν αντί να αντικρίζει ο ένας τον άλλο στα μάτια προτιμούμε να στεκόμαστε σκυμμένοι και να παρατηρούμε την σκιά μας αντί να κοιτάμε τον ήλιο κατάματα. Ο ήλιος ή θα σε ζεστάνει ή θα σε κάψει. Η σκιά πάλι πάντα θα σέρνεται δίπλα στα βήματα σου. Το ζήτημα είναι εσύ ποιόν διαλέγεις για συνοδοιπόρο σε τούτο το ταξίδι.
Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008
Σκέψεων καμώματα
Κρατώ καμιά φορά το στόμα μου κλειστό. Αφήνομαι στην ομορφιά της υγρής κρύας νυχτιάς. Στον κήπο των Ρόδων με τον Γ. Κυριακή βράδυ. Να συζητάμε για την μικρή κυρία που ακόμα περιμένουμε να έρθει και τα χαμένα μας καλοκαίρια. Την βροχή ζητάμε να μαζέψει τις πιο βαριές τις ψιχάλες και να τις στείλει μία μία στα διψασμένα για ένα γυναικείο χάδι πρόσωπα μας μπας και σβήσει για πάντα την ανάγκη αυτή. Είναι βαριά η μοναξιά της απουσίας. Ακόμη πιο βαριά είναι και η μοναξιά της παρουσίας. Και το ξέρουμε και οι δυο καλά. Είναι που τελικά παίρνεις αυτό που σου αξίζει. Αυτό που έχτισες γκρεμίζοντας κάτι άλλο την ίδια στιγμή. Πόσες σκέψεις Θεέ μου. Βοήθησε με στην απιστία μου.
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008
Ithela Kati Na Pw - Pro Sinnerz
Να ζητάς. Να επιμένεις. Να πολεμάς. Να σκύβεις το κεφάλι όταν τίποτα δεν έρχεται όπως το θέλεις. Και ας έχεις πληρώσει δυο φορές για αυτό. Και ας μην είναι κλεμμένο. Ούτε καν χαρισμένο.
Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008
Ο Μπαρμπα – γιάννης κι η απολησμονιά
Στου μπαρμπα Γιάννη τη βεράντα μυρίζει γιασεμί
φέρμα κουβέντα στριφτάρι κι αβέρτα οι στοχασμοί.
Των ματιών το βούρκωμα θυμάμαι και τα γέλια,
τις μνήμες για σπουδαίους και για κενά βαρέλια.
Την βύθισή του στα μαύρα περασμένα
(τα για όλους ξεχασμένα) την 'εκανε για μένα
στα χαρτογραφημένα απ' τους αποθηριωμένους
με πήγε από μέρη λεύτερα τόπους ξεσφραγισμένους.
Πάμε Ακροναυπλία γι’ αρχή μ’ αψηφισιά
για κάποιους μοναξιώτες μ’ ένα φεγγίτη μοιρασιά.
Θυμάμαι από τη Θήβα έναν λεβέντη γιατρό
η «ΟΠΛΑ» του ‘χε τάξει να τον βρούνε μισερό.
Τον βρήκαν κρεμασμένο θα ‘βγαινε σε έναν μήνα
και κλέψαν το τεφτέρι του που θα δινε στον Στίνα.
Να σε πάω Ικαρία, Μακρόνησο ή Γιάρο
για τη σιωπή μου εκεί κάποιοι με λέγαν «Χάρο».
Δεν ήμουν στα κοπαδιαστά, στους κωλοπετσωμένους
ήμουνα ήδη στους νεκρούς τους κατασταλαγμένους.
Ξέρεις, απ’ τα κοπάδια κάποιους τους είδα υπουργούς,
κυβερνήτες πατεράδες και γυιούς.
Μα φτου στο διόλο, σκατά στο στόμα μου
στην ψυχή ο παραδαρμός κι όχι στο σώμα μου.
Εμάς, του «τίποτα» μας σκοτώναν με το γάντι
ή ύστερα απ’ το πετσόκομα μας δίναν πασαβάντι
και την στάμπα τους σε κάθε τρισκατάρατο,
γιατί η ιστορία στον τόπο αυτό είναι κατουροκάνατο
και αυτή που λες εσύ, μικρή κοσμογωνιά,
μια χαμηλοβλεπούσα είναι στην απολησμονιά.
Θα σου πω στα γρήγορα (πράγμα δυσκολοκάμωτο)
για κάθε προτάτο πλανερό και ατσαλάκωτο.
Το ΕΑΜ, τη Βάρκιζα, τα μαζεμένα «Yes»,
το κόμμα και την αποχή από τις εκλογές.
Τον Παπάγο, τον Πλαστήρα και τον βασιλιά,
τους αποστάτες και της Χούντας τη ληστοφωλιά,
το ΠΑΚ, την αντίσταση απ’ το παράνομο κόμμα
- οι εκλεκτοί στα Παρίσια κι οι άτυχοι στο χώμα.
Για το νόμιμο κόμμα, το δώρο του εθνάρχη,
την αλλαγή, το καθεστώς του όπως λάχει,
τους κοσκωτάδες και το ροζέ ’89
σερί πάει η γεννοβολιά μέχρι τούτη τη γενιά.
Θα ‘θελα να με ρώταγες ποιος σκότωσε τον Άρη,
ποιος έδωσε τον Ράπτη και τον Καστοριάδη,
ποιος τον Λαμπράκη σκότωσε και ποιος τον Παναγούλη,
ποιος κρυβόταν πίσω από το μάυρο κουκούλι.
Τίνος Ρέμβη ήτανε η χουντομορταρία
και ποιοι οι ανθρωποφύλακες στα κελιά τα κρύα.
Ποιοι λοιδωρούσαν τα παιδιά στο Χημείο
και ποιοι της λευτεριάς δεν περάσαν το πορθμείο.
Ρώτα με λεβέντη μου, μέρες να σου λέω,
γι’ άλλα θα βλέπεις να γελώ και γι’ άλλα ίσως να κλαίω.
Κοντεύω τα εκατό – μεγάλη σερμαγιά
μα έξω απ’ το μνημούρι μου η απολησμονιά.
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008
Μαζική Απεργία Πείνας από τους Κρατούμενους (Αγγελιοφόρος της Κυριακής, 19/10/2008)
Δημοσιεύτηκε στις 19 Οκτωβρίου 2008
Εφιάλτες του παρελθόντος πρόκειται να ξαναζωντανέψουν στις φυλακές όλης της χώρας στις 30 Οκτωβρίου. Σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν τα 45 αιτήματα που κοινοποίησαν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, οι κρατούμενοι μαζικά απειλούν ότι θα προχωρήσουν σε απεργία πείνας, αποχή από τις εργασίες τους και προσφυγή στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο.
ρεπορτάζ: Παυλίνα Εξαδακτύλου, Αλέξανδρος Σαλαμές
Ανθρώπινες κονσέρβες, κελιά στα οποία στοιβάζονται ακόμη και ανά δώδεκα οι κρατούμενοι, ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής με ποντίκια να κυκλοφορούν σε κελιά και διαδρόμους, άνθρωποι απομονωμένοι από τον κοινωνικό ιστό, άνθρωποι που βρίσκονται νεκροί μια μέρα στο κελί τους. Αιτήματα για τις συνθήκες ζωής και τις υποδομές, τις άδειες, τις εναλλακτικές ποινές, τα επισκεπτήρια και άλλα σημαντικά ζητήματα κοινοποίησαν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης οι επιτροπές κρατουμένων από όλα σχεδόν τα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας, με κεντρικό άξονα τον εξανθρωπισμό ενός σωφρονιστικού συστήματος που καταπατά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παραβιάζει κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πανελλαδική απεργία πείνας, προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αποχή από κάθε δραστηριότητα η άμεση απάντηση των κρατουμένων μετά τις 30 Οκτώβρη, στην περίπτωση που δεν ξεκινήσει διάλογος με την Πολιτεία για την ικανοποίηση έστω κάποιων από τα 45 αιτήματα του ψηφίσματός τους.
Λιγότερο από ένα τετραγωνικό μέτρο για κάθε κρατούμενο
Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των κρατουμένων είναι ο υπερσυνωστισμός στα κελιά καθώς σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, αυτήν τη στιγμή στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας κρατούνται 11.500 άτομα ενώ ο συνολικός αριθμός θέσεων δεν ξεπερνά τις 7.500. Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, ένα κινηματικού τύπου εγχείρημα που ξεκίνησε το Μάιο του 2006, με αφορμή τον θάνατο τεσσάρων κρατουμένων στο κελί 80 του Κορυδαλλού, συμπορεύεται με το ψήφισμα των κρατουμένων και θέλοντας να τονίσει τις απάνθρωπες συνθήκες ζωής στις φυλακές, κάνει λόγο για 377 νεκρούς κρατούμενους την τελευταία δεκαετία, με 52 από αυτούς να έχουν χάσει τη ζωή τους μέσα στο 2007. Βρεθήκαμε στα γραφεία της Πρωτοβουλίας στη Φιλίππου και μιλήσαμε με τον κ. Νίκο Γκλαρνέτατζη, εκπαιδευτικό και μέλος της Πρωτοβουλίας. «Το μεγάλο πρόβλημα ξεκινά από την υπερποινικοποίηση. Οι ποινές είναι ιδιαίτερα μεγάλες και αν το δούμε χρονικά, αυτό ξεκινάει από το σκάνδαλο με το παραδικαστικό. Η πρώτη επιλογή ήταν να αυξήσουν τις ποινές κι δημιουργήθηκε έτσι ένας πολύ μεγάλος αριθμός φυλακισμένων και υποδίκων. Φανταστείτε ότι οι φυλακές που υπάρχουν σήμερα είναι κατασκευασμένες για 7.500 άτομα και ο πληθυσμός τους είναι διπλάσιος, όπως μαρτυρούν και τα στοιχεία του Υπουργείου. Ο αριθμός βέβαια που δίνουν οι κρατούμενοι ξεπερνά τις 15.000. Τώρα σε ότι αφορά τις φυλακές των μεγάλων πόλεων όπως είναι ο Κορυδαλλός και τα Διαβατά, ο πληθυσμός είναι υπερτριπλάσιος. Σε ένα κελί που με το ζόρι μπορούν να ζήσουν δυο άνθρωποι, η επίσημη εκδοχή είναι πως χωρούν έξι και στην πραγματικότητα ζουν πάνω από δέκα. Στα Διαβατά τα κελιά από 6 έφτασαν να γίνουν 12, αντιστοιχεί όπως καταλαβαίνετε κάτι λιγότερο από ένα τετραγωνικό μέτρο στον καθένα».
Σύγχρονο Αβατο
Τα ημερομίσθια μέσα στις φυλακές αποτελούν για πολλούς κρατουμένους μοναδική πηγή εσόδων τόσο γι' αυτούς όσο και τις οικογένειες τους. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι Πατρών σε σειρά ερωτημάτων που απέστειλαν στον “AτK”, αφήνουν το συγκεκριμένο ζήτημα να αιωρείται. «Γιατί όλο οι ίδιοι και ίδιοι είναι οι κρατούμενοι που κάνουν μεροκάματα, ενώ υπάρχουν άλλοι που περιμένουν μήνες να πάρουν σειρά και ας έχουν λιγοστούς μήνες για να αποφυλακισθούν;» αναρωτιούνται ενισχύοντας την πεποίθηση της θέσης της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων πως οι φυλακές έχουν μετατραπεί σε σύγχρονα άβατα. «Μετά το Αγιο Ορος, οι φυλακές είναι το μόνο άβατο. Δεν υπάρχει κανένας κοινωνικός έλεγχος. Σκεφθείτε πως ο δικηγορικός σύλλογος, ένας επίσημος συνομιλητής του κράτους, δε μπορεί να μπει μέσα. Οι φυλακές είναι άβατα, όπου ασκείται ανεξέλεγκτη εξουσία η οποία εξελίσσεται σε αυθαιρεσία. Δεκάδες είναι οι καταγγελίες κρατουμένων για βία που έχουν υποστεί από φύλακες και δεκάδες οι καταγγελίες για αυθαίρετες επιλογές ως προς το ποιός θα πάρει τα ημερομίσθια ή την άδεια. Ο συνεργάσιμος θα πάρει περισσότερες άδειες σε αντίθεση με αυτόν που δεν έχει τα μέσα. Οι κρατούμενοι ζητούν το αυτονόητο. Να σπάσει αυτό το αδιανόητο και επικίνδυνο άβατο», όπως δηλώνει ο κ. Γκλαρνέτατζης.
Απάνθρωπα εκσυγχρονισμένες οι καινούριες φυλακές
Εξι με επτά ώρες από την Αθήνα απέχουν οι φυλακές του Μαλανδρίνου, οι οποίες, σύμφωνα με την Πρωτοβουλία, φτιάχτηκαν με βάση τη λογική του κράτους που αντί να επιδιώκει να έχει λιγότερους κρατούμενους, χτίζει απλά νέες φυλακές. «Το κράτος ισχυρίζεται πως δεν έχει χρήματα για να βελτιώσει το σωφρονιστικό σύστημα αλλά βλέπουμε ότι υπάρχουν χρήματα για να χτίζονται νέες φυλακές. Ακόμη κι αν οι εγκαταστάσεις αυτών των φυλακών είναι σύγχρονες, είναι δεδομένο πως σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα φθαρούν. Σ' αυτές τις νέες φυλακές, όπως είναι για παράδειγμα του Μαλανδρίνου, τα συστήματα ασφαλείας είναι απάνθρωπα, η αίσθηση της απομόνωσης είναι ακόμη μεγαλύτερη και τεμαχίζεται η δυνατότητα του κρατούμενου να βρεθεί ακόμη και με τους άλλους φυλακισμένους. Ετσι εξηγείται και ο υπερπληθυσμός Κορυδαλλού και Διαβατών. Ποιός θέλει να βρίσκεται τόσο μακριά από συγγενείς και φίλους και ποιός δικηγόρος θα πάει σε μια απομακρυσμένη φυλακή να επισκεφθεί τον πελάτη του; Και ας μην ξεχνάμε πως η απειλή της μεταγωγής σε απομακρυσμένες φυλακές αποτελεί μια παράλληλη ποινή για τους κρατούμενους. Λειτουργεί η λογική "αν δεν κάτσεις φρόνιμα, θα σε πάμε στις Φυλακές της Κω", για παράδειγμα».
Εκκληση των σωφρονιστικών υπαλλήλων Πάτρας
Πρόσφατα οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι της Κλειστής Φυλακής Πατρών έκαναν έκκληση συμπαράστασης και ανθρωπισμού, όπως λένε οι ίδιοι, μέσα από μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τις συνθήκες διαβίωσης στη φυλακή, επιστολή. Στην επιστολή αυτή αποκαλύπτουν πως οι κρατούμενοι στοιβάζονται ανά 11 ή 12 σε χώρους για 5 άτομα, πως δίνεται ένα ρολό τουαλέτας ανά κρατούμενο για έναν ολόκληρο μήνα, πως οι κοινόχρηστοι χώροι δεν πλένονται ποτέ με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αφόρητη δυσωδία. «Ούτε στα πιο βρώμικα βουστάσια δεν υπάρχει αυτή η βρώμα. Οι ακαθαρσίες έχουν κολλήσει στα προαύλια, συνεπεία της μη ύπαρξης ούτε ενός κάδου για απορρίματα, που σε συνδυασμό είτε με υψηλές θερμοκρασίες, είτε με συνεχή υγρασία, είναι ικανές να προκαλέσουν ακόμη και επιδημίες», λένε χαρακτηριστικά στην επιστολή και συνεχίζουν: «Ως εργαζόμενοι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε κυριολεκτικά "σλάλομ" ανάμεσα σε σάπια φαγητά, σκουλήκια, ποντίκια και κολλημένες ακαθαρσίες μηνών, πατώντας πάνω σ' ένα μαύρο ζελέ βρωμιάς».
Νίκος Παρασκευόπουλος, καθηγητής Ποινικού Δικαίου Νομικής ΑΠΘ
Πώς σχολιάζετε τα αιτήματα των κρατουμένων από το σύνολο σχεδόν των ελληνικών φυλακών;
Τα περισσότερα από αυτά φαίνονται βάσιμα. Οι συνθήκες στις περισσότερες από τις ελληνικές φυλακές είναι χειρότερες από αυτές που προβλέπονται στους θεσμούς, είναι συνθήκες που δε δικαιολογούνται από τον πολιτισμό μας. Το κυριότερο πρόβλημα βέβαια είναι ο υπερβολικός πληθυσμός των κρατουμένων, ωστόσο υπάρχουν και άλλα ζητήματα όπως η έλλειψη χώρων και προσωπικού για οργανωμένες δραστηριότητες και απασχολήσεις μέσα στη φυλακή. Επιπλέον, το αίτημα του χρόνου για την προσωρινή απόλυση των κρατουμένων ώστε να μην υπάρχουν εξαιρέσεις για ειδικές κατηγορίες εγκλημάτων και μάλιστα για εκείνα που αφορούν σε ναρκωτικά είναι απόλυτα δικαιολογημένο.
Τα στοιχεία δείχνουν πως οι μισοί σχεδόν από τους κρατούμενους στις ελληνικές φυλακές είναι εξαρτημένοι από ναρκωτικές ουσίες.
Πρέπει να συμπληρώσω πως αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα του σωφρονιστικού συστήματος. Ο συνολικός αριθμός των κρατουμένων φτάνει σήμερα στις 11.500, χωρίς να υπολογίσουμε εκείνους που μετακινούνται από κρατητήριο σε κρατητήριο. Ο αριθμός λοιπόν των κρατουμένων λόγω ναρκωτικών υπερβαίνει το 50% και αυτό προκύπτει ως εξής: οι άνθρωποι που είναι εξαρτημένοι είναι λίγο πιο κάτω από το 50% αλλά εξαρτημένοι είναι επίσης και δράστες οι οποίοι καταδικάστηκαν για άλλες πράξεις όπως κλοπές, ληστείες, σωματικές βλάβες κλπ. Ετσι ο πραγματικός αριθμός όπως καταλαβαίνετε μεγαλώνει. Εννοείται φυσικά πως οι συνθήκες της φυλακής είναι τελείως ακατάλληλες για όσους είναι εξαρτημένοι εαν δεν τους προσφερθούν κάποιες ειδικές υπηρεσίες.
Κάποια από αιτήματα αφορούν στην εφαρμογή εναλλακτικών ποινών όπως για παράδειγμα η ημιελεύθερη διαβίωση ή η κοινωφελής εργασία χωρίς την προϋπόθεση της φυλάκισης για όλα τα πλημμελήματα.
Εναλλακτικές ποινές χρειάζονται και κυρίως για όσους είναι εξαρτημένοι. Αλλωστε η νομοθεσία μας είναι κάπως ευέλικτη για αυτούς αφού προβλέπει ένα διάστημα κράτησης σε κοινές συνθήκες και μετά τη δυνατότητα ν' ακολουθήσουν κάποια ιδιαίτερα θεραπευτικά μέτρα ή να απολυθούν νωρίτερα. Υπάρχει όμως παρόλα αυτά ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα. Το πρόβλημα αυτό έγκειται στο γεγονός ότι οι εξαρτημένοι από ναρκωτικά καταδικάζονται χωρίς να τους αναγνωριστεί από το δικαστήριο ότι είναι εξαρτημένοι. Αυτό αφενός δυσκολεύει την εφαρμογή των θεραπευτικών και εναλλακτικών μέτρων και αφετέρου επιμηκύνει το χρόνο παραμονής στις φυλακές, αφού εαν δεν αναγνωριστούν ως εξαρτημένοι, οι πράξεις τους χαρακτηρίζονται ως κακουργήματα και επιμηκύνεται ο χρόνος μέχρι τη δυνατότητα απόλυσης υπό όρους.
Πώς θα χαρακτηρίζατε σε γενικές γραμμές το ισχύον σωφρονιστικό σύστημα;
Δε μπορούμε να μην δεχθούμε πως στο σύνολό του είναι προβληματικό και χρειάζεται τομές. Σε μεγάλο βαθμό το ζήτημα ξεκινά από την απονομή της ποινικής δικαιοσύνης. Αν μειωνόταν ο αριθμός των κρατουμένων, το πρόβλημα των συνθηκών θα βελτιωνόταν. Η βελτίωση όμως του σωφρονιστικού συστήματος είναι ένα ιδιαίτερα σύνθετο ζήτημα που χρήζει μεγάλης συζήτησης. Σε γενικές γραμμές, το έργο της φυλακής κρίνεται επιτυχημένο όταν κάποιος άνθρωπος μπορεί να επανενταχτεί μετά ομαλά στην κοινωνία χωρίς να εξακολουθεί να τελεί εγκλήματα.
ρεπορτάζ: Παυλίνα Εξαδακτύλου, Αλέξανδρος Σαλαμές
Ανθρώπινες κονσέρβες, κελιά στα οποία στοιβάζονται ακόμη και ανά δώδεκα οι κρατούμενοι, ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής με ποντίκια να κυκλοφορούν σε κελιά και διαδρόμους, άνθρωποι απομονωμένοι από τον κοινωνικό ιστό, άνθρωποι που βρίσκονται νεκροί μια μέρα στο κελί τους. Αιτήματα για τις συνθήκες ζωής και τις υποδομές, τις άδειες, τις εναλλακτικές ποινές, τα επισκεπτήρια και άλλα σημαντικά ζητήματα κοινοποίησαν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης οι επιτροπές κρατουμένων από όλα σχεδόν τα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας, με κεντρικό άξονα τον εξανθρωπισμό ενός σωφρονιστικού συστήματος που καταπατά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παραβιάζει κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πανελλαδική απεργία πείνας, προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αποχή από κάθε δραστηριότητα η άμεση απάντηση των κρατουμένων μετά τις 30 Οκτώβρη, στην περίπτωση που δεν ξεκινήσει διάλογος με την Πολιτεία για την ικανοποίηση έστω κάποιων από τα 45 αιτήματα του ψηφίσματός τους.
Λιγότερο από ένα τετραγωνικό μέτρο για κάθε κρατούμενο
Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των κρατουμένων είναι ο υπερσυνωστισμός στα κελιά καθώς σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, αυτήν τη στιγμή στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας κρατούνται 11.500 άτομα ενώ ο συνολικός αριθμός θέσεων δεν ξεπερνά τις 7.500. Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, ένα κινηματικού τύπου εγχείρημα που ξεκίνησε το Μάιο του 2006, με αφορμή τον θάνατο τεσσάρων κρατουμένων στο κελί 80 του Κορυδαλλού, συμπορεύεται με το ψήφισμα των κρατουμένων και θέλοντας να τονίσει τις απάνθρωπες συνθήκες ζωής στις φυλακές, κάνει λόγο για 377 νεκρούς κρατούμενους την τελευταία δεκαετία, με 52 από αυτούς να έχουν χάσει τη ζωή τους μέσα στο 2007. Βρεθήκαμε στα γραφεία της Πρωτοβουλίας στη Φιλίππου και μιλήσαμε με τον κ. Νίκο Γκλαρνέτατζη, εκπαιδευτικό και μέλος της Πρωτοβουλίας. «Το μεγάλο πρόβλημα ξεκινά από την υπερποινικοποίηση. Οι ποινές είναι ιδιαίτερα μεγάλες και αν το δούμε χρονικά, αυτό ξεκινάει από το σκάνδαλο με το παραδικαστικό. Η πρώτη επιλογή ήταν να αυξήσουν τις ποινές κι δημιουργήθηκε έτσι ένας πολύ μεγάλος αριθμός φυλακισμένων και υποδίκων. Φανταστείτε ότι οι φυλακές που υπάρχουν σήμερα είναι κατασκευασμένες για 7.500 άτομα και ο πληθυσμός τους είναι διπλάσιος, όπως μαρτυρούν και τα στοιχεία του Υπουργείου. Ο αριθμός βέβαια που δίνουν οι κρατούμενοι ξεπερνά τις 15.000. Τώρα σε ότι αφορά τις φυλακές των μεγάλων πόλεων όπως είναι ο Κορυδαλλός και τα Διαβατά, ο πληθυσμός είναι υπερτριπλάσιος. Σε ένα κελί που με το ζόρι μπορούν να ζήσουν δυο άνθρωποι, η επίσημη εκδοχή είναι πως χωρούν έξι και στην πραγματικότητα ζουν πάνω από δέκα. Στα Διαβατά τα κελιά από 6 έφτασαν να γίνουν 12, αντιστοιχεί όπως καταλαβαίνετε κάτι λιγότερο από ένα τετραγωνικό μέτρο στον καθένα».
Σύγχρονο Αβατο
Τα ημερομίσθια μέσα στις φυλακές αποτελούν για πολλούς κρατουμένους μοναδική πηγή εσόδων τόσο γι' αυτούς όσο και τις οικογένειες τους. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι Πατρών σε σειρά ερωτημάτων που απέστειλαν στον “AτK”, αφήνουν το συγκεκριμένο ζήτημα να αιωρείται. «Γιατί όλο οι ίδιοι και ίδιοι είναι οι κρατούμενοι που κάνουν μεροκάματα, ενώ υπάρχουν άλλοι που περιμένουν μήνες να πάρουν σειρά και ας έχουν λιγοστούς μήνες για να αποφυλακισθούν;» αναρωτιούνται ενισχύοντας την πεποίθηση της θέσης της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων πως οι φυλακές έχουν μετατραπεί σε σύγχρονα άβατα. «Μετά το Αγιο Ορος, οι φυλακές είναι το μόνο άβατο. Δεν υπάρχει κανένας κοινωνικός έλεγχος. Σκεφθείτε πως ο δικηγορικός σύλλογος, ένας επίσημος συνομιλητής του κράτους, δε μπορεί να μπει μέσα. Οι φυλακές είναι άβατα, όπου ασκείται ανεξέλεγκτη εξουσία η οποία εξελίσσεται σε αυθαιρεσία. Δεκάδες είναι οι καταγγελίες κρατουμένων για βία που έχουν υποστεί από φύλακες και δεκάδες οι καταγγελίες για αυθαίρετες επιλογές ως προς το ποιός θα πάρει τα ημερομίσθια ή την άδεια. Ο συνεργάσιμος θα πάρει περισσότερες άδειες σε αντίθεση με αυτόν που δεν έχει τα μέσα. Οι κρατούμενοι ζητούν το αυτονόητο. Να σπάσει αυτό το αδιανόητο και επικίνδυνο άβατο», όπως δηλώνει ο κ. Γκλαρνέτατζης.
Απάνθρωπα εκσυγχρονισμένες οι καινούριες φυλακές
Εξι με επτά ώρες από την Αθήνα απέχουν οι φυλακές του Μαλανδρίνου, οι οποίες, σύμφωνα με την Πρωτοβουλία, φτιάχτηκαν με βάση τη λογική του κράτους που αντί να επιδιώκει να έχει λιγότερους κρατούμενους, χτίζει απλά νέες φυλακές. «Το κράτος ισχυρίζεται πως δεν έχει χρήματα για να βελτιώσει το σωφρονιστικό σύστημα αλλά βλέπουμε ότι υπάρχουν χρήματα για να χτίζονται νέες φυλακές. Ακόμη κι αν οι εγκαταστάσεις αυτών των φυλακών είναι σύγχρονες, είναι δεδομένο πως σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα φθαρούν. Σ' αυτές τις νέες φυλακές, όπως είναι για παράδειγμα του Μαλανδρίνου, τα συστήματα ασφαλείας είναι απάνθρωπα, η αίσθηση της απομόνωσης είναι ακόμη μεγαλύτερη και τεμαχίζεται η δυνατότητα του κρατούμενου να βρεθεί ακόμη και με τους άλλους φυλακισμένους. Ετσι εξηγείται και ο υπερπληθυσμός Κορυδαλλού και Διαβατών. Ποιός θέλει να βρίσκεται τόσο μακριά από συγγενείς και φίλους και ποιός δικηγόρος θα πάει σε μια απομακρυσμένη φυλακή να επισκεφθεί τον πελάτη του; Και ας μην ξεχνάμε πως η απειλή της μεταγωγής σε απομακρυσμένες φυλακές αποτελεί μια παράλληλη ποινή για τους κρατούμενους. Λειτουργεί η λογική "αν δεν κάτσεις φρόνιμα, θα σε πάμε στις Φυλακές της Κω", για παράδειγμα».
Εκκληση των σωφρονιστικών υπαλλήλων Πάτρας
Πρόσφατα οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι της Κλειστής Φυλακής Πατρών έκαναν έκκληση συμπαράστασης και ανθρωπισμού, όπως λένε οι ίδιοι, μέσα από μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τις συνθήκες διαβίωσης στη φυλακή, επιστολή. Στην επιστολή αυτή αποκαλύπτουν πως οι κρατούμενοι στοιβάζονται ανά 11 ή 12 σε χώρους για 5 άτομα, πως δίνεται ένα ρολό τουαλέτας ανά κρατούμενο για έναν ολόκληρο μήνα, πως οι κοινόχρηστοι χώροι δεν πλένονται ποτέ με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αφόρητη δυσωδία. «Ούτε στα πιο βρώμικα βουστάσια δεν υπάρχει αυτή η βρώμα. Οι ακαθαρσίες έχουν κολλήσει στα προαύλια, συνεπεία της μη ύπαρξης ούτε ενός κάδου για απορρίματα, που σε συνδυασμό είτε με υψηλές θερμοκρασίες, είτε με συνεχή υγρασία, είναι ικανές να προκαλέσουν ακόμη και επιδημίες», λένε χαρακτηριστικά στην επιστολή και συνεχίζουν: «Ως εργαζόμενοι είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε κυριολεκτικά "σλάλομ" ανάμεσα σε σάπια φαγητά, σκουλήκια, ποντίκια και κολλημένες ακαθαρσίες μηνών, πατώντας πάνω σ' ένα μαύρο ζελέ βρωμιάς».
Νίκος Παρασκευόπουλος, καθηγητής Ποινικού Δικαίου Νομικής ΑΠΘ
Πώς σχολιάζετε τα αιτήματα των κρατουμένων από το σύνολο σχεδόν των ελληνικών φυλακών;
Τα περισσότερα από αυτά φαίνονται βάσιμα. Οι συνθήκες στις περισσότερες από τις ελληνικές φυλακές είναι χειρότερες από αυτές που προβλέπονται στους θεσμούς, είναι συνθήκες που δε δικαιολογούνται από τον πολιτισμό μας. Το κυριότερο πρόβλημα βέβαια είναι ο υπερβολικός πληθυσμός των κρατουμένων, ωστόσο υπάρχουν και άλλα ζητήματα όπως η έλλειψη χώρων και προσωπικού για οργανωμένες δραστηριότητες και απασχολήσεις μέσα στη φυλακή. Επιπλέον, το αίτημα του χρόνου για την προσωρινή απόλυση των κρατουμένων ώστε να μην υπάρχουν εξαιρέσεις για ειδικές κατηγορίες εγκλημάτων και μάλιστα για εκείνα που αφορούν σε ναρκωτικά είναι απόλυτα δικαιολογημένο.
Τα στοιχεία δείχνουν πως οι μισοί σχεδόν από τους κρατούμενους στις ελληνικές φυλακές είναι εξαρτημένοι από ναρκωτικές ουσίες.
Πρέπει να συμπληρώσω πως αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα του σωφρονιστικού συστήματος. Ο συνολικός αριθμός των κρατουμένων φτάνει σήμερα στις 11.500, χωρίς να υπολογίσουμε εκείνους που μετακινούνται από κρατητήριο σε κρατητήριο. Ο αριθμός λοιπόν των κρατουμένων λόγω ναρκωτικών υπερβαίνει το 50% και αυτό προκύπτει ως εξής: οι άνθρωποι που είναι εξαρτημένοι είναι λίγο πιο κάτω από το 50% αλλά εξαρτημένοι είναι επίσης και δράστες οι οποίοι καταδικάστηκαν για άλλες πράξεις όπως κλοπές, ληστείες, σωματικές βλάβες κλπ. Ετσι ο πραγματικός αριθμός όπως καταλαβαίνετε μεγαλώνει. Εννοείται φυσικά πως οι συνθήκες της φυλακής είναι τελείως ακατάλληλες για όσους είναι εξαρτημένοι εαν δεν τους προσφερθούν κάποιες ειδικές υπηρεσίες.
Κάποια από αιτήματα αφορούν στην εφαρμογή εναλλακτικών ποινών όπως για παράδειγμα η ημιελεύθερη διαβίωση ή η κοινωφελής εργασία χωρίς την προϋπόθεση της φυλάκισης για όλα τα πλημμελήματα.
Εναλλακτικές ποινές χρειάζονται και κυρίως για όσους είναι εξαρτημένοι. Αλλωστε η νομοθεσία μας είναι κάπως ευέλικτη για αυτούς αφού προβλέπει ένα διάστημα κράτησης σε κοινές συνθήκες και μετά τη δυνατότητα ν' ακολουθήσουν κάποια ιδιαίτερα θεραπευτικά μέτρα ή να απολυθούν νωρίτερα. Υπάρχει όμως παρόλα αυτά ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα. Το πρόβλημα αυτό έγκειται στο γεγονός ότι οι εξαρτημένοι από ναρκωτικά καταδικάζονται χωρίς να τους αναγνωριστεί από το δικαστήριο ότι είναι εξαρτημένοι. Αυτό αφενός δυσκολεύει την εφαρμογή των θεραπευτικών και εναλλακτικών μέτρων και αφετέρου επιμηκύνει το χρόνο παραμονής στις φυλακές, αφού εαν δεν αναγνωριστούν ως εξαρτημένοι, οι πράξεις τους χαρακτηρίζονται ως κακουργήματα και επιμηκύνεται ο χρόνος μέχρι τη δυνατότητα απόλυσης υπό όρους.
Πώς θα χαρακτηρίζατε σε γενικές γραμμές το ισχύον σωφρονιστικό σύστημα;
Δε μπορούμε να μην δεχθούμε πως στο σύνολό του είναι προβληματικό και χρειάζεται τομές. Σε μεγάλο βαθμό το ζήτημα ξεκινά από την απονομή της ποινικής δικαιοσύνης. Αν μειωνόταν ο αριθμός των κρατουμένων, το πρόβλημα των συνθηκών θα βελτιωνόταν. Η βελτίωση όμως του σωφρονιστικού συστήματος είναι ένα ιδιαίτερα σύνθετο ζήτημα που χρήζει μεγάλης συζήτησης. Σε γενικές γραμμές, το έργο της φυλακής κρίνεται επιτυχημένο όταν κάποιος άνθρωπος μπορεί να επανενταχτεί μετά ομαλά στην κοινωνία χωρίς να εξακολουθεί να τελεί εγκλήματα.
Αφιερωμάτων στην Θεσσαλονίκη συνέχεια
Μπουγάτσα, παραλία, τσουρέκια, πελάτες, κολλητοί μαγαζάτορες, συνάδερφοι, συνεργάτες, σαλονικιώτικα γκρουπάκια που προέκυψαν μετά από 10λεπτο ψάξιμο στο myspace. Αυτή είναι η Θεσσαλονίκη. Φάτε την!
Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008
Ούτε σε εσένα ελπίζω
Παρέα με της σημαίας τα μικρά σου τα αστέρια θα θαφτείς και εσύ. Όπως όλοι οι άλλοι.
Που θα είσαι όταν όλα τούτα τα λαμπερά φώτα σκοτεινιάσουν και οι κραυγές χαράς σωπάσουν; Τι θα μου ζητήσεις για αντάλλαγμα και ας λεφτά ποτέ δεν θα χω αρκετά να βρεθώ στην μεγάλη σου πατρίδα; Που θα είσαι όταν δεις σαν πρόεδρος τα πρώτα μωρά στην πατρίδα του παππού σου την Κένυα να πεθαίνουν;
Φταίει ο τόπος που μεγάλωσες
Για κάθε κατάρα που σέρνει ένας λαός, πρώτος και καλύτερος φταίει ο τελευταίος πολίτης στο τελευταίο στενοσόκακο του τόπου του. Αυτός μόνος του φτιάχνει και τη χώρα που ζει και την ζωή του και την ιστορία του. Το χάλι τους οι ίδιοι το δημιούργησαν. Οι ίδιοι δικάστηκαν από την αστερόεσσα που προσκύνησαν και ας οι παππούδες τους άλλης πατρίδας σημαία ξέραν για δικιά τους. «Στην Αμερική τα αγοράκια τα μικρά στο νηπιαγωγείο και τα βρακιά που φοράνε, είναι αμερικάνικες σημαίες», μου λεγε το καλοκαίρι που μας πέρασε ο Γιώργης ο Παπάζογλου γιος της Σμυρνιάς ρεμπέτισσας κυρα Αγγέλας. Τούτα τα αγοράκια είναι που σαν μεγάλωσαν και άντρεψαν, πνίξανε στο αίμα, όποιον τα λεγε αλλιώς από ότι τα χαν συνηθίσει στην πολύχρωμή τους χώρα τους και όποιον πουλούσε και αγόραζε για να ζει χωρίς να τους δίνει μερτικό. Τούτα τα αγοράκια γινήκαν όργανα της τάξης που ξεσπούν σε αυτούς που κουβαλάνε το ίδιο σκούρο χρώμα με σένα. Μήπως και εσύ δεν ξέρεις τι θα κάνεις για όλα αυτά; Δεν ξέρεις το μεγάλο σου τίποτα που θα σε ακολουθεί μέχρι να σε πετάξει από την προεδρία ο ίδιος λαός που εμπιστεύτηκες, όταν πάψουν ξανά να φοβούνται; Θα θυμηθείς άραγε έστω τότε ότι το μεσαίο σου όνομα είναι Χουσεϊν;
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008
Tonino Carotone
Συνέντευξη με ένα μαφιόζο
Ισπανικό μουσικό μανιφέστο από έναν από τους πιο εκκεντρικούς μουσικούς της δεκαετίας
adisalames@yahoo.com
Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στην Μεξικάνικη μουσική παράδοση και μουσική και πως την συνέδεσες με την punk;
Η Μεξικάνικη μουσική, έχει μια ποικιλομορφία. Έχει βάθος και ένα πνεύμα γιορτινό. Είναι συνάμα θλιμμένη και χαρούμενη. Θαυμάζω πολλούς Μεξικάνους καλλιτέχνες, όπως ο José Alfredo Jiménez, που κάποια από τα τραγούδια του είναι πραγματική ποίηση. Πάντα μπορεί να βρεθεί τρόπος να συνδεθούν δύο είδη μουσικής όταν υπάρχει μία κοινή βάση. Η punk εμπεριέχει μεγάλη δόση ειρωνείας, ταυτόχρονα είναι allegro όπως και η Μεξικάνικη και έχει μια σκοτεινή και άγρια πλευρά, η οποία μπορεί να σε οδηγήσει σε μεθυστικό παραλήρημα.
Πως λειτούργησε η φυλακή σε προσωπικό αλλά και σε επίπεδο έμπνευσης; Υπάρχει κάποια πολύ δυνατή στιγμή που να θέλεις να την διηγηθείς από την παραμονή σου εκεί;
Υπάρχουνε πολλές ιστορίες που θα μπορούσα να διηγηθώ. Το σημαντικό όμως είναι ότι γνώρισα από κοντά ανθρώπους του υποκόσμου, έμαθα πολλά πράγματα, είδα πέρα από το προφανές, αυτό που δεν φαίνεται και που η κοινωνία δεν σε διδάσκει. Διάβασα αρκετά και καλλιεργήθηκε μέσα μου σε μεγάλο βαθμό μια επαναστατική συνείδηση. Ασφαλώς όλη αυτή η εμπειρία έχει επηρεάσει τη ζωή μου, αλλά και την τέχνη μου.
Στην Ελλάδα πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για το ζήτημα της υποχρεωτικής στράτευσης. Ποια είναι η δική σου θέση ύστερα από όσα πέρασες;
Εγώ έζησα ένα χρόνο στη φυλακή γι’ αυτό το λόγο. Η μιλιταριστική πολιτική πρέπει να εξαφανιστεί, γιατί μπορεί να οδηγήσει στο χάος και την τραγωδία. Η πατριωτική συνείδηση μπορεί να εμφυσηθεί και με διαφορετικούς τρόπους. Η στρατιωτική θητεία, είναι χάσιμο χρόνου. Είναι απαράδεκτο τον 21ο αιώνα να φυλακίζεται κάποιος άνθρωπος, που δεν θέλει να καταταγεί στον στρατό.
Manu Chao. Τόσα χρόνια ύστερα από την συνεργασία σας, μπορείς να μου δώσεις ένα δικό σου ορισμό για αυτό τον μουσικό;
Για μένα ο Manu Chao είναι ένας κορυφαίος καλλιτέχνης και άνθρωπος.
Το Mondo Difficile πιστεύεις, ότι έχει τα φόντα για να χαρακτηριστεί κλασικό άλμπουμ;
Ναι, γιατί όχι;!
Το «κόσα νόστρα» στυλ με το οποίο συστήθηκες είναι καθαρά για αισθητικούς λόγους ή έχει κάποιο βαθύτερο συμβολισμό;
Ο λόγος που έχω αυτό το στυλ, είναι γιατί με κάνει και νιώθω άνετα και από αισθητική άποψη ταιριάζει με τη μουσική μου.
Η αγγλική γλώσσα δεν σε απασχόλησε ποτέ; Δεν μπήκες στον πειρασμό ποτέ να βγάλεις ένα cd στα αγγλικά για να ακουστείς σε μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη;
Μέχρι στιγμής όχι. Βέβαια στο νέο μου cd έχω τραγουδήσει στα αγγλικά ένα τραγούδι, συνοδεύοντας τον Eugene από τους Gogol Bordello. Δεν απορρίπτω τα αγγλικά, όπως δεν απορρίπτω τα γιαπωνέζικα! Απλώς δεν είναι μια από τις προτεραιότητές μου. Προτιμώ να τραγουδώ στα ισπανικά και τα ιταλικά.
Ισπανία-Ιταλία-Ελλάδα. Θεωρείς, ότι υπάρχει ένα ιδιαίτερο τρίγωνο πολιτισμού ανάμεσα σε αυτές τις τρεις χώρες;
Φυσικά! Είμαστε τρεις μεσογειακές χώρες με πολλά κοινά στοιχεία στον πολιτισμό μας, την ιδιοσυγκρασία μας και τις συνήθειές μας. Τα κοινά αυτά στοιχεία μπορύν να παρατηρηθούν σε τόσους πολλούς τομείς, από τη γλώσσα μέχρι την κουζίνα μας. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να μη μας συγκινούν τα ίδια ακούσματα?
Live όπως λέμε ζωντανός;
Πιο ζωντανός!!! Γιατί στο live έχω τη δυνατότητα να εκφράσω και να μοιραστώ τον αυθορμητισμό μου με τον κόσμο με τρόπο διαφορετικό απ’ ό,τι τις υπόλοιπες ώρες της μέρας.
Ο επόμενος χρόνος τι θα σου φέρει;
Σε πρώτη φάση είναι την κυκλοφορία του νέου μου δίσκου, τις συναυλίες που θα κάνω με την καινούργια μου μπάντα που θα παρουσιάζει τα νέα μου τραγούδια και ύστερα από όλα αυτά θα κάνω λίγες μέρες διακοπές!
Πες μου τα πέντε πράγματα που σε ξενερώνουν στον πλανήτη γη το 2008;
1) Η αδιαφορία
2) Η εξουσία και ο πόλεμος
3) Ο καταναλωτισμός
4) Η παραπληροφόρηση
5) Η φτώχεια ως αποτέλεσμα της κοινωνικής αδιαφορίας.
Info:
Ο Tonino Carotone εμφανίζεται την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου στο κλειστό γήπεδο ΧΑΝΘ στις 21.00
Tonino’s μικρά:
Οι πωλήσεις του στην Ιταλία ξεπέρασαν τους 100.000 δίσκους
Το Me Cago en el amor χρησιμοποιήθηκε στην διαφημιστική καμπάνια της Fila
Στην φυλακή γράφτηκαν τα σπουδαιότερα κομμάτια της καριέρας του
Ονόμασε ο είδος που παίζει…Μεξικάνικο πανκ
Rodes - Kioumprik (Clean Version)
Νικήτας Xray Κλίντ. Μέχρι που να καεί τελείως από αυτά που πίνει θα έχει προλάβει να γράψει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια της δεκαετίας. Με το χέρι στην φωτιά όμως.
Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008
Το δέκα το καλό
Πίσσα σκοτάδι, μουσική από αυτή με τις βαριές μπότες και γουλιές γουλιές αλκοόλ κατεβαίνουν με ευκολία. Το camel κατεβαίνει δυσκολότερα αλλά με περισσή λαχτάρα αυτή του παλιού καπνιστή που ξέρει που πετώντας το δεκάρι πακέτο. "Πως περνάς;" "Μια χαρά" Χαμόγελο. "Με άριστα το δέκα;" "Εννιά" "Και τι λείπει για να γίνει δέκα;" Αλλαγή κουβέντας και από τους δύο. Σάμπως να ξέρουμε ότι αυτό το γαμημένο το δέκα όσο και να το περιμένεις δεν έρχεται. Καμιά φορά μπορεί και να νομίζεις, ότι εμφανίζεται και άλλες πάλι ότι δεν θα έρθει ποτέ. "Θα τα πούμε;" Το χέρι χαϊδεύει απαλά το γυμνό δέρμα της πλάτης. "Εσύ θα μου πεις" Χαμόγελο πάλι. "Θα τα πούμε κάποια στιγμή" Απαλό φιλί. Μάγουλο ή στόμα δεν έχει σημασία. Όλα για αυτό το δεκάρι. Το άτιμο το δεκάρι.
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008
Και αν...Μοναξιάς ξεσπάσματα.
Και αν το σκαρί μου είναι για να είμαι μόνος.
Και αν εσύ που θα σταθείς στο πλάι μου δεν θα το μάθεις ποτέ.
Και αν χωρίς να το καταλάβω ρήμαξα ότι αγνό απέμεινε στα σπλάχνα μου.
Και αν το ρημάδι το αλκοολ δεν με βοηθάει πια να ξεχνάω.
Και αν το σπίτι μου όλο πιο άδειο μου φαίνεται.
Και αν την ζωή που μου ζητάς άγνωστο κορίτσι δεν μπορώ να σου την προσφέρω.
Και αν κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για να ζήσουν μόνοι.
Και αν κάποιοι άλλοι γεννιούνται για να πεθάνουν μόνοι.
Και αν το μυαλό μου σιγά σιγά μέρα με την μέρα το χάνω.
Και αν αυτός ο λευκός καρχαρίας που βλέπω συνέχεια στο όνειρο μου καταφέρει μια μέρα και με φτάσει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)