Πασχαλινός απόηχος
Το φετινό Πάσχα έφυγε νερό. Καλά καλά δεν κατάλαβα ούτε σε πιο επιτάφιο βρέθηκα την Μεγάλη Βδομάδα. Και την Ανάσταση στο αμάξι πηγαίνοντας στην εκκλησία την πέρασα. Μια παρουσίαση ενός καθηγητή στην Καλών Τεχνών την Μεγάλη Εβδομάδα. Αυτή ήταν η Μεγάλη μου Εβδομάδα
Με δυο κινήσεις
Ο καθηγητής φόρεσε ένα σακίδιο για να θυμίζει τον Ρωμαίο Εκατόνταρχο, μάζεψε ένα μάτσο παλιόχαρτα, μερικά κάρβουνα, ένα ζελοτέιπ, τέσσερα μεγάλα καρφιά και ένα σφυρί. Με το κάρβουνο σχημάτισε έναν μεγάλο σταυρό, με τα χαρτιά και το ζελοτέιπ έφτιαξε ένα σώμα και το σώμα αυτό το κάρφωσε στον σταυρό. Η αίθουσα βουβή και αυτός εξήγησε με την απλότητα των 60 του χρόνων, ότι το κάθε αντικείμενο όσο άχρηστο και να φαίνεται, ο τρόπος που θα το χρησιμοποιήσουμε καθορίζει την αξία και την ιερότητα του. Έτσι και ο Θείος Λόγος. Βρέθηκε στην γη, "φόρεσε" την ευτελέστατη σάρκα και αυτή την σάρκα επέτρεψε να τον σταυρώσει για να της δώσει αξία στην συνέχεια. Θυσιάστηκε για να δώσει αξία σε ένα μάτσο κόκκαλα και μυς μπας και πάψουν να καταδυναστεύονται από τον θάνατο. Πιστεύει δεν πιστεύει κανείς η σημειολογία αυτού του πράγματος είναι καταπληκτική. Η ζωή μας είναι στο χέρι μας αν θα αποκτήσει αξία ή αν θα την πετάξουμε στα σκουπίδια σα να είναι το χειρότερο βασανιστήριο. Ο Ιησούς ήταν ξυλουργός μέχρι να αρχίσει να διδάσκει. Κάρφωνε και ξανακάρφωνε τραπέζια και καρέκλες και γέμιζαν τα χέρια του ακίδες. Απλότητα, ταπείνωση και άλλη μία σπουδαία σημειολογία. Η ζωή αποκτάει αξία όσο της δίνεις αξία ακόμη και μέσα από την πιο ανιαρή και πολλές φορές επώδυνη διαδικασία. Καλή μας Ανάσταση και ας πέρασε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου