17 Νοέμβρη λέμε ακόμα…
Η ώρα είναι τρεις ανήμερα της επετείου. Η βροχή δεν σταματάει να πέφτει. Ο Μ. μου στέλνει στο μήνυμα στο κινητό «πορεία». Του απαντάω εξίσου μονολεκτικά «Δουλειά». Πάω στοίχημα πως ήξερε την απάντηση αν και χαίρομαι που ρωτάει ακόμα. Για χάρη του παλιού καιρού που ήμασταν και οι δυο με λιγότερες υποχρεώσεις και ακόμη λιγότερη καχυποψία για τον «αγώνα» που ονειρευόμασταν.
Κάνε με παιδί και γύρνα με πίσω
Στο πανεπιστήμιο γίνονται επεισόδια. Το μαθαίνω από ένα ειδησεογραφικό site. Μέχρι πριν λίγα χρόνια θα με είχαν πάρει τηλέφωνο απευθείας από εκεί. Ισως και να ήμουν και εγώ εκεί. Στα ακουστικά μου βάζω και ακούω τον σταθμό 1431am με έδρα το πολυτεχνείο. Την «συλλογική έκφραση στο μολυσμένο αέρα της πόλης». Εχουν αφιέρωμα στην πολιτική ποίηση. «Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν». Συγκινούμαι προς στιγμήν. Στο μυαλό μου όλα αχταρμάς. Ισως άλλαξε η εποχή. Ισως εγώ. Ισως πάλι να μην έμεινε τίποτα από εκείνα τα χρόνια. Ισως στις αγωνίες των νέων ανθρώπων να μην έχουν πρώτο λόγο οι αγώνες για την δημοκρατία. Ισως απλά να φλυαρώ για να γεμίσω το κενό μου και την λευκή σελίδα. Όπως και να έχει χρόνια πολλά και καλά της δημοκρατίας. Και να τα χιλιάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου