Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Δες τι ανακαλύπτει κανείς στον σκληρό του...Νο 3.

Μία φωτογραφία μία στιγμή αιώνια

Ο Γρηγόρης Σιαμίδης φωτογράφος του Sunday Date και των Διαδρομών έδωσε το παρόν μέσω αυτής της φωτογραφίας 11-12 και 13 του Σεπτέμβρη στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων στην έκθεση που διοργάνωσε η Νεολαία Υπέρ των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το πρακτορείο Reuters με θέμα «Ανθρώπινα δικαιώματα στον σύγχρονο κόσμο». Περί Γρηγόρη ο λόγος λοιπόν

«Την φωτογραφία δεν την προετοιμάζεις»

«πρέπει απλά να βρίσκεσαι εκεί», μου έλεγε κάποτε ο Γρηγόρης. «Και πώς να βρίσκεσαι εκεί» σκέφτομαι. Αλλά πάλι πάντα βρίσκεσαι εκεί. Το «τώρα» από μόνο του είναι γεμάτο από φωτογραφικά καρέ. Κάποιοι άνθρωποι σαν τον Γρηγόρη, όμως είναι που κάνουν την διαφορά κάνοντας αυτό το «τώρα» αιώνιο. Λένε πως οι άνθρωποι που τριγυρνάνε με μία φωτογραφική μηχανή και α αποτυπώνουν είναι άνθρωποι, που τους αρέσει να παρατηρούν παρά να συμμετέχουν, να βλέπουν τους άλλους να ζουν παρά να ζουν οι ίδιοι. Βλακείες λέω εγώ. Υπάρχουν και αυτοί που ζουν και απλά αποφάσισαν να ζήσουν, αποτυπώνοντας σε ακριβό χαρτί φωτογραφίας και φλασάκια την καθημερινή τους ζωή.

Η ζήλια και άλλα ζιζάνια

Πριν κάνα μήνα βρέθηκα τέρμα θεού κάπου στις εργατικές κατοικίες της Κρήνης, με το αμάξι μιας φίλης. Τα πολύχρωμα σπιτάκια των ανθρώπων που ζουν εκεί, οι αυτοσχέδιες αυλές, τα εκκλησάκια, ο κόσμος που καθόνταν έξω και απολάμβανε την δροσερή καλοκαιρινή νύχτα, ήταν σα να ζητούσαν να αποτυπωθούν εκείνη την στιγμή. Δυο μέρες μετά που βρέθηκα στο ίδιο σημείο με επαγγελματία φωτογράφο, ούτε αυτός άλλα ούτε και εγώ καταφέραμε να βρούμε τίποτα από το συναίσθημα εκείνο. Και εκεί είναι που ζήλεψα τον Γρηγόρη και όσους άλλους κυκλοφορούν με την φωτογραφική παραμάσχαλα. Ζήλεψα πολύ όμως. Γιατί τελικά τούτοι οι άνθρωποι κρατάνε την στιγμή φυλακισμένη για πάρτη του, πριν τους αποχαιρετήσει και φύγει μακριά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: